Kort voor het avondeten gingen Sam en ik nog even het park in om wat foto’s te schieten. We hadden mooi licht en Sam kon ook even wennen aan de nieuwe Tamron lens waarmee hij vrijdag een fotoshoot gaat maken. We liepen meteen de roodborst tegen het lijf en maakten allebie soortgelijke foto’s om de bokeh te testen bij tegenlicht; Sam met de Tamron 28-200 (foto’s links), ikzelf met de Sony 200-600 (foto’s rechts).

Voor het normale fotografie-bereik werk ik met de Sony 24-70mm/f4, een mooie lens die scherpe foto’s produceert en vrijwel geen kleurafwijkingen of vignettering geeft. Sinds ik ben overgestapt op de FE mount en de Sony 200-600mm/f5.6-6.3 heb aangeschaft zit er een bereikgat tussen 70 en 200mm. Eigenlijk zou ik de 70mm willen opkrikken. Sony biedt zoomlenzen in het bereik 24-105mm/f4 en 24-240mm/f3.5-6.3. De eerste is een superscherpe lens maar het bereik kan ik ook afdekken als ik in APSmode fotografeer. De tweede lens heeft een supermooi bereik maar uit alle tests blijkt het een belabberde kwaliteit te zijn wat scherpte betreft. Een zeer sterk alternatief is de Tamron 28-200mm f/2.8-5.6 Di III RXD die speciaal voor de Sony FE is gemaakt. Rond het middaguur kwam de lens binnen en tijdens de lunch heb ik even wat foto’s kunnen schieten. De lens geeft bijzonder scherpe foto’s en stelt snel scherp (op de Sony a9ii). De eerste twee foto’s zijn gemaakt vanuit dezelfde positie, eerst op 28mm en dan op 200mm. De andere twee foto’s laten de scherpte en bokeh zien op 200mm.

(foto’s overgenomen van https://contrastly.com)

Na het golfen ging ik met Ingrid naar het Singer museum in Laren om het werk van Kess van Dongen te bekijken. Er waren prachtige schilderijen van hem waarvan sommigen met verfpunten zijn gemaakt en daarmee doet denken aan Van Gogh. Ook waren er tekeningen van Van Dongen maar zeker zo mooi waren de kleurrijke schilderijen van Jan Sluijters, Kees Maks, Co Breman en Albert Neuhuys. Tussen de schilderijen stonden mooie beelden van o.a. Charlotte van Pallandt en Auguste Rodin.

Sam had gereserveerd op de golfbaan voor een 9 holes rondje. Ik ging mee als caddie. Dat was wel zo makkelijk voor de golfer. Sam sloeg maar 8 boven par wat in de volle run neerkomt op 16 boven par. Dat is supergoed. Hij verloor een aantal slagen juist bij het putten en dat kwam vooral ook door de wind. Ik had de Sony a9ii bij me en kon zo wat sluitertijden proberen in de stand met 20 beelden per seconde. Dat leverde wel een paar mooie foto’s op. Het rondje duurde bij elkaar bijna 2 uren. We sloten deze ochtend af met een gezellige lunch in het restaurant van Tespelduyn.

 


 

Vanmorgen reden we naar Tilburg via van Tilburg. Het werd tijd voor wat nieuwe kleding voor mezelf. In Nistelrode slaagden we binnen het half uur en we lunchten voordat we De Pont in Tilburg bezochten. In het museum was een expositie van Raphaela Vogel maar ook van andere kunstenaars. In een grote ruimtelijke opstelling waren beroemde bouwwerken getoond en natuurlijk ontbraken Anish Kapoor (spiegel), Sigmar Polke (met hars), Fiona Banner (muurpunten), Kasper Bosmans (kleine kleurrijke schilderijtjes), Callum Innes (kleurvakken) en Thomas Schütte (zilveren beelden) niet.






 

De mailing vandaag van natuurfotografie.nl ging over native ISO. In elke camera zit een sensor met zijn eigen gevoeligheidskarakteristiek. Bij veel licht gebruik je meestal ISO 100 maar sommige camera’s kunnen tot 50 of 64 als beginwaarde. Bij weinig licht schakel je vaak over naar hogere ISO waarden zodat je camera lichtgevoeliger wordt en je niet zo’n lange sluitertijd hoeft te gebruiken. Het nadeel hiervan is de toenemende ruis in het beeld bij hogere ISO waarden. Toch is er een leuke bijkomstigheid. De camera laat de natuurlijke (native) ISO verloop eerst zijn gang gaan maar grijpt bij een bepaalde waarde in door het sensorsignaal te versterken en ruis te onderdrukken. Die tweede start noem je de dual native ISO waarde. Als je die waarde weet, kun je dus met hogere ISO waarden vaak binnen de ruiswaarde blijven van de native ISO.
Op de website van photostophoto.net zijn deze grafieken gepubliceerd en hieronder afgebeeld voor mijn eigen camera’s. De a7iii (uitgebracht in 2018) doet het tot ISO 1600 nog steeds voortreffelijk, de a9ii (uitgebracht in 2019) ook maar doet het verhoudingsgewijs minder bij ISO 320 en 400 dan bij 1600 maar is nog steeds uitstekend tot 2000. De oudere a7s (uitgebracht in 2014) doet tot 800 en tussen 2000-3200 een uitstekende job maar tussen 1200-1600 even iets minder. Toch ben ik zeer tevreden met de a7iii en a9ii tot ISO 6400 en bij de a7s tot ISO 12800.

Kunstenaar Henneman is bekend geworden met lijnenspel. Zijn abstractie van objecten naar eenvoudige lijnen geeft prachtige 3D weergaves die in 2D zijn opgesteld. Hij modelleert zijn lijnen vaak met opelkaar aangebrachte latjes. Hierdoor ontstaat een diepte-effect, vaak ook ondersteund door schaduw als de verlichting goed is geplaatst. En dat was het geval in museum Kranenburgh.

Na twee zaalhockeywedstrijden te hebben gefloten van het eerste damesteam van Hisalis in Pijnacker, gingen we vanmiddag het Kranenburgh museum in Bergen bezoeken. Er was een expositie van Jeroen Henneman die veel met lijnen werkt en ze in perspectief plaatst. Het was een ontzettend mooie uitstalling van alle objecten die het lijnenspel weergeven. Henneman is o.a. bekend van het beeld van toenmalig koningin Beatrix en van het wiel op het Elsevier gebouw in Amsterdam.

 



 

Achter de Kerk (dat is echt het adres) ligt het Museum Gouda met een verzameling schilderijen van Paul Arntzenius. Hij was niet alleen schilder maar ook kunstverzamelaar. Er hangen twee mooie werken van dames die achter een tafel aan het schrijven zijn. de schilders hiervan zijn Willem Bastiaan Tholen (links, portret van Coba Tholen-Muller) en Piet Meiners (rechts, portret van Cobi Arntzenius-Witsen). Ze zijn hieronder afgebeeld. Het schilderijtje naast de portretten is een gezicht op Veere van Theo Van Rysselberghe. Ook was er een hele expositie van schilderijen met Nederlandse steden (en wolken).
Bij binnenkomst op de karakteristieke bruggetjes en poortjes waan je je al helemaal in een stad van een paar honderd jaar terug. Het is een prachtig museum met aan het einde ook nog eens een verzamelingen porseleinen vazen. Die werden destijds in Gouda gemaakt.

De grote kerk in Gouda, de Sint-Jan, is zeer bekend vanwege de 72 glas-in-lood ramen met prachtige afbeeldingen die Bijbelse en andere geschiedkundige verhalen aangeven. Terwijl de organist het orgel ietwat saaie melodieën liet blazen, hadden we voor onszelf tijd genomen om de prachtige ramen te bekijken.






 

Vandaag en morgen vieren we kerst, namelijk dat Jezus naar deze aarde kwam als mens met een doel. De gedachte alleen al is apart maar ook onderscheidend ten op zichte van andere geloven. God kwam naar de mens toe in plaats van de mens naar God toe. In het Oude Testament, in het boek Jesaja (hoofdstuk 9:5) wordt Hij aangekondigd als: “Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Sterke God, Eeuwige vader, Vredevorst.“. en in het Nieuwe Testament zegt Hij in het boek Johannes (hoofdstuk 3:16): “Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft“. Dat maakt kerst zo bijzonder. En het stopt daar niet bij want in het boek Filippenzen (hoofdstuk 2:9-11) schrijft Paulus: “Daarom heeft God Hem hoog verheven en Hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat, opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is Heer,’ tot eer van God, de Vader“. De komst van Jezus is om ons mensen redding en vrijheid te geven. Eerder schreef ik over de liederen die ik graag beluister; ze gaan vaak over (mijn geloof in) Jezus. Enkele van mijn favoriete zangers die dat goed vertolken zijn Chris Tomlin, Tommy Walker en Charity Gayle. Ze schrijven of arrangeren hele bijzondere liederen. Hier zijn er een paar van:

In het afgelopen jaar heb ik tijdens het thuiswerken, in de auto en op het werk veel naar muziek geluisterd. Het was voornamelijk op Deezer maar sinds oktober hebben we Youtube Music (YTM) er bij. Beide kanalen hebben een groot assortiment aan christelijke artiesten, worship en hymns. Het mooie van YTM is dat je in Youtube clips kan bewaren die je dan in YTM kan beluisteren. Zo breidt je je playlists heel gemakkelijk uit en ben je ook meteen van de reclame af. Deezer geeft wel weer een mooi jaaroverzicht wat bij YTM echt armoedig is voor een bedrijf dat prat gaat op data analyse.

De hockeycub Hisalis bestaat 50 jaar en om die reden was er een gala georganiseerd. Ik werd gevraagd om foto’s te maken van de bezoekers wanneer ze binnenstromen. De organisatie had zelfs een sepciale hoek ingericht die ik als studio kon gebruiken. Naarmate de avond vorderde en er wat meer gedronken werd, werden de “modellen” steeds enthousiaster en waren sommigen de tel kwijt hoe vaak ze al op de foto waren geweest, of in welke combinatie. In ieder geval gaf het veel pret want alle gefotografeerden waren blij en een lach was bij iedereen sowieso aanwezig. Het enige waar ik op moest letten, nadat ik de camera eenmal handmatig had ingesteld: geen dichte ogen, geen schaduw en de (vaste) plek van het statief. Sam was er ook bij en ook wij gingen samen op de foto. Hij maakte nog wat foto’s van mij met andere bezoekers die ik ken van de hockey teams.
 

Omdat het weer dit weekend nogal grijs en koud was, zat er geen wandeling in de planning. In plaats daarvan kozen we om naar Arnhem te gaan om Museum Arnhem te bezoeken. Er waren een paar tentoonstellingen. Onder andere: “Tenminste Houdbaar Tot“, een weinig inspirerend overzicht van alle klimaatprobleem met een ingesproken boodschap met een (passende) zeurstem. opvallend waren wel het grote doek van afvalkunststof “Gbor Tsui” van Serge Attukwei Clottey. Ook was er een overzicht van het werk van Pierre Janssen die de bezoeker interactief mee liet doen om een portret of boodschap achter te laten. Als gevolg daarvan hangt nu ook mijn portret in Museum Arnhem. Wat zeer bezienswaardig was is de ring met een vogeltje in een klein kooitje die door de Amerikaanse Amanda Gorman werd gedragen tijdens haar voordracht van The Hill We Climb bij de inauguratie van president Joe Biden. De ring was een eerbetoon aan Maya Angelou, die sprak tijdens de inauguratie van Clinton in 1993.
Buiten het museum is er “De Stofzuiger” van Maja van Hall, het beeld “Asis Rafiki” van Monika Dahlberg, de tafeltennistafel “Pong” van Louie Cordero en de “Borstentros” van Maria Roosen.







 

Vanuit de auto hadden we al hele grote paddenstoelen gespot aan de rand van het bos. We kozen een klein pad langs de brede sloot en hielden de beide honden kort om de paddenstoelen niet omver te lopen. Vooral de grote rode paddenstoel met witte stippen blijft elk jaar weer fascineren. Ze waren ook aardig uit de kluiten gewassen.