Na twee mooie weken op Kefalonia reisden we terug naar huis. We reden met de Fiat 500X de route vanaf Poros door de bergen via Tzanata en Markopoulo naar Mazarakata waar we linskaf sloegen naar Lakithra en vervolgens via steile afdalingen naar het vliegveld reden. Het grappige is dat er geen snelle of grote verbinding naar het vliegveld is. Dat geeft de kneuterigheid van dit mooie eiland aan. We hebben genoten van de rust op Kefalonia en de mooie plekken waar we hebben vertoefd. Tijdens de vlucht terug maakte ik nog wat foto’s van het vliegveld en de geparkeerde Fiat 500X omdat er geen ontvangstbevestiging is gekomen van de verhuurmaatschappij (erg slordig en onprofessioneel). Gelukkig had ik het eigen risico tot het minimum afgekocht. We vlogen daarna over Corfu wat we herkenden van onze eerdere bezoeken. Op de foto is duidelijk het vliegveld van Kerkyra te zien en zie je Giannades en Paleokastritsa. Op Schiphol aangekomen werden we opgehaald door Noud en Sanne.

Onze standplaats in de tweede week was 3km ten zuiden van Poros. Het huis staat op een berghelling en is alleen via een onverhard bergpad bereikbaar met de auto. Vanaf de locatie is er een smal kronkelpad naar het strand waar je met goede schoenen langzaam naar het strand kan. Binnen 10 minuten zit je dan aan een bijna-privé strand. In zee waren grote rotsblokken waar we naar toe zwommen of snorkelden. We genoten van het eigen zwembad, het uitzicht over zee naar het vaste land en de geuren van de vele kruiden in de tuin. In Poros zelf waren de restaurantjes waar we bijna elke dag gebruik van maakten. Eén keertje niet omdat we de avond ervoor zoveel eten opgediend kregen dat we er twee keer van hebben gegeten. De plek was ontzettend mooi en wellicht komen we een keertje terug. Het was een plek met veel associaties aan vakanties met de kinderen toen we op de Peleponese en Zakynthos waren, plekken die je vanaf Kefalonia goed kon zien.






 

Eén van mijn eigenaardigheden is het fotograferen van insecten, althans als het licht gunstig is. Op Kefalonia was dat het geval en waren er heel veel kandidaten om te fotograferen. De kunst is niet zozeer het waarnemen maar om de insect scherp op beeld te krijgen. Dat is met de Tamron lens aardig gelukt en de variatie aan objecten was groot.







 

Agia Effimia ligt een kleine 10km ten noorden van Sami en zo’n 35km bij ons huis vandaan. Het is een bekend en mooi plaatsje met uitzicht over het nabijgelegen eiland Ithaki. Je kan er bijna naar toe zwemmen, zo lijkt het, maar toch is de directe afstand over het water naar Ithaki zo’n 5km. Agia Effimia is een havenplaatsje met veel terrasjes en winkeltjes. Voor ons was dat een mooie gelegenheid om voor de kinderen wat mee te nemen. Vanaf de pier maakte ik 10 horizontale foto’s van het Effimia waar ik onderstaande panoramafoto van heb gemaakt. Op de terugreis stopten we langs de weg van Effimia naar Sami vanwege de mooie kleine strandjes waar ik even wilde zwemmen. Dat moet je gedaan hebben, toch?
 


 

Op twee plekken op het eiland zagen we een dode steenmarter op de weg, aangereden door een auto. De dieren zijn voor de eilandbewoners bijzonder lastig omdat ze hun kippen afmaken. Toch zijn het mooie dieren om te zien maar lastig te fotograferen. Na een etentje in Poros dook er plotseling eentje op voor de auto. De camera lag klaar en zo kon ik een paar shots maken, helaas met slechts 200mm. We zagen meer viervoeters. In het huis hebben we twee gekko’s gezien (in de slaapkamer: één gevangen, één liet zich niet vangen). Op het terras van het huis kwamen de hagedissen zich opwarmen in de zon. En op het bergpad naar het huis was er oponthoud vanwege een kudde schapen.


 

Vanuit ons verblijf bij Poros maakten we kleine uitstapjes. Een daarvan was naar het zuidelijkste plaatsje Skala op zo’n 12km afstand waar de restanten te zien zijn van een oude Romeinse villa. De muren en vloeren uit de 3de eeuw zijn nog zeer goed bewaard. Het mozaiekwerk van toen is bewonderingswaardig en interessant om te zien. Op het pad er naar toe was een prachtige passiebloem te zien met een passievrucht. Vanaf het terras waar we een drankje en een ijsje namen observeerden we een Griekse dame die een kat bestrafte met op de achtergrond haar mooie Griekse huis.


 

Voordat we ons naar Poros begaven maakten we een tussenstop in Sami. Zowel Poros als Sami worden stadjes genoemd in reisgidsen maar het zijn dorpjes met iets meer dan 1200 inwoners. Het zijn wel belangrijke plekken voor het eiland omdat hier de toevoer van goederen van het vaste land plaatsvindt. We lunchten op het terras aan de kade en bekeken al rijdend Sami wat uit twee lange winkelstraten bestaat met kleine winkeltjes, verhuurbedrijfjes en vooral restaurantjes. Net buiten Sami is het nautisch museum met prachtige modelschepen die ik toch even wilde fotograferen. Daarna reden we door de bergen naar Poros. De weg is uitzonderlijk mooi vanwege het uitzicht over de groene valleien waar hoge cipresbomen hun pieken tonen in het landschap. Aan het einde van de bergweg, als je Tzanata bent gepasseerd, rijd je door een kloof en ben je in Poros. Met de opgegeven routebeschrijving in Google Maps navigeerde Ingrid ons naar de bestemming via een smal steil onverhard bergpad. Aangekomen haalden we de sleutel uit de kluis, openden we het automatische hek en installeerden we ons op de tweede locatie met vrij uitzicht over de zee.




 

De volgende stap op de route was de Melissani grot. Die is in 1963 open gegaan nadat het dak van de grot was ingestort. Men heeft toen een tunnel gemaakt en het tot evenement verheven. Het ondergrondse water komt vanuit de zee bij Argostoli en stroomt er aan de andere kant van het eiland weer uit. Het water is dus altijd fris. Wat de grot zo bijzonder maakt is de diepte van 39m waardoor het water helderblauw, bijna turquoise, kleurt. We waren net op tijd en lieten ons in het bootje rondvaren. De “kapitein” maakte foto’s van de gasten en ving zo zijn extra verdiensten naast het roeiwerk. Het bezoek was kort en krachtig, en zeer de moeite waard. De volgende halte is Sami.

Voor de volgende uitstap waren we ook getipt door de buurman, nl. de wijnproeverij van Robola. Het ligt meteen om de hoek bij het klooster. Ze werken hier vanuit een cooperatie met wijngaarden over het hele eiland en ook daarbuiten. We deden een wijnproeverij met zijn tweetjes en hadden de eerste rij met uitzicht over een wijngaard met daarachter het klooster. De wijntjes waren heerlijk, met name de Robola zelf en de twee desertwijnen. Dat noemen we een genietmoment.



 

Na een week in Platies vertrokken we naar de oostkust van het eiland. Onderweg zouden we een aantal plaatsen bezoeken. We begonnen met een bezoek aan het prachtige Gerasimos klooster. Het kleine kerkje bleek een bedevaartsplek te zijn maar de grote kerk was een monument van bijzondere muur- en plafondschilderingen. We waren onder de indruk van het mooie werk en de afbeeldingen waarvan er hier een paar zijn getoond.


 

Omdat onze Fiat 500X niet een sterke klimmer was en op overharde weg soms het grind weg liet schieten was de rit naar het strand meer geschikt als wandeling. Het was bovendien goed om te bewegen. De korte klim van het huis gevolgd door een lange afdaling bracht ons bij het Koroni strand. We waren een uur onderweg en de klimpartij op de terugweg viel ons allebei mee. Het was wel warm maar met een goede bries van zee was er zo nu en dan even verkoeling. Het strand was bijna leeg en de zee was bijna voor onszelf, zo voelde het. Op het strand was een klein tentje waar we na de wandeling even een drankje namen voordat we ons in het frisse water begaven. Op het strand maakte Ingrid een hart van stenen.


 

De Merlin Bird ID app draaide overuren want aan de westkant van het eiland zijn er 32 vogelsoorten opgemerkt. De merel is natuurlijk overal maar toen we ‘s nachts de tut-tut hoorden van de dwergooruil was de vonk weer overgeslagen. Deze hoorden we ook op Corfu. Een uniek geluid kwam van de Cetti’s Zanger met zijn explosieve luide riedel gevolgd door een half uur stilte. Ook de Kleine Zwartkop liet zich zien en horen. Naast het horen van deze 32 vogels (zie overzicht) zagen we de Blauwe Rotslijster bij het Myrthos strand. Helaas had ik de lange telelens thuisgelaten. Onderstaande foto’s zijn met 200mm genomen. De eerste twee foto’s zijn de Cirlgors (geen typefout) en de Geelgors.
 

Op de route naar het Myrthos strand ligt het plaatsje Drakata. Een smid heeft aan de weg zijn producten geinstalleerd. Het zijn geitenkoppen en geitenbellen. Ze zijn te koop. We stopten, wezen de gewenste bellen aan, onderhandelden over de prijs en keerden met twee bellen huiswaarts, voor aan het huis of atelier.

 

Eén van de mooie plekken op Kefalonia is de turquoise kleurende baai van Myrthos. Het is een bijzonder fenomeen omdat de bodem uit witte rotssteentjes bestaat waardoor een bijzonder reflectie ontstaat. Op weg naar Fiskardo hadden we de baai van boven bekeken. Vandaag gingen we naar het mooie strand met het helderblauwe water. Onderweg waren er de geiten die je over het hele eiland ziet of (hun bellen) hoort. Op de terugweg pakten we het Myrthos terrasje in Divarata waar de afslag naar het strand is.

 

De caretta caretta is de bekende schildpadsoort die je bij Zakynthos kan zien maar ook in Kefalonia. In de baai en aan de kade vind je de viseters, zowel de schildpadden als de aalscholvers. Het water is rijk aan vissen die gretig op brood afkomen als bedienden van de restaurants aan de kade het overgebeleven brood aan de vissen voeren.