De otters in het wildpark hebben enorm veel ruimte om te zwemmen en te bewegen. Om ze scherp voor de camera te krijgen moet je veel geduld hebben. Ze zijn super snel en beweeglijk, in een omgeving met weinig licht. Ze zijn best grappig omdat ze een bepaalde route bij herhaling afleggen en de omgeving goed observeren op gevaar of (eet)gelegenheid. De otter is in Nederland een streng beschermd dier sinds hij in 2002 weer is uitgezet na een periode van afwezigheid.
Wat een prachtig beestje is de bunzing! Hij behoort tot de familie der marterachtigen en samen met de andere marterachtigen, de das, otter, wezel, hermelijn, nerts en de boom- en steenmarter, vormt deze familie de grootste groep landroofdieren in Nederland. De bunzing heeft een lengte van ongeveer 33-45cm en heeft een donkerbruine vacht met een geel, geelwitte of lichtbruine ondervacht. In het park verstoppen ze zich graag in kleine holtes. De laatste 3 fotos’ zijn van een steenmarter die in een apart verblijf, een nagebootste schuur, zijn kunstjes liet zien.
Het wild park in Anholt heeft ook een paar vossen die zich in een relatief kleine omgeving uitstekend kunnen verstoppen. Het is erg lastig om de dieren te spotten en als je ze dan ziet zijn moielijk te fotograferen.
De wasbeer is een bijzonder venijnig dier en daarom ook zeer gevaarlijk. Hij laat zich ook in de natuur zien maar is vaak niet zichtbaar voor de mens. Het dier is een plaatje om te zien maar heeft lange scherpe klauwen om zijn voedsel te kunnen bemachtigen.
Via het blad Natuurfotografie heb ik me ingeschreven voor een foto workshop in Wildpark Anholter Schweiz. Het park ligt 40km voorbij Arnhem net onder de Nederlandse grens. In het park worden verschillende wilde diersoorten verzorgd: de lynx, de wolf, de zwarte beer, de das, de wasbeer en nog een aantal soorten. Het park bezoeken is echt de moeite waard en een aanrader. Wat betreft de foto workshop hadden we het weer bijzonder mee: een matig zonnetje en vooral droog. Ook lieten alle dieren zich vandaag zien en was er voldoende gelegenheid om ze te fotograferen.
De petgaten vullen zich met schoon water en de oevers raken begroeid en in het water komen de bijzondere waterplanten van het laagveengebied terug. Dat trekt de libellen en vogels aan. Halverwege de route keer je overdwars voor de Spiegelplas en zo weer het rechte eind terug tussen de plassen door naar ‘s-Graveland. In Ankeveen hebben we gezellig geluncht bij restaurant Lekr; zag er goed uit om eens uit eten te gaan.
Zie ook Ankeveen (1).
Nadat we vanmorgen de honden hadden uitgelaten en ontbeten, reden we naar ‘s-Graveland bij Ankeveen. Natuurmonumenten (waar we nu lid van zijn) heeft opnieuw een mooie route langs de Ankeveense plassen uitgestippeld van ongeveer 11km. Ook vandaag hadden we mooi weer en het werd zelfs 25 graden, bijna zomers in de zojuist aangebroken herfst. Onderweg krijg je veel te zien rond de opnieuw afgegraven petgaten. Uit de petgaten heeft men vroeger het veen gewonnen. Het gebied is open en afwisselend.
Zie ook Ankeveen (2).
Gisteren floot ik de JB1 thuis tegen Amsterdam met een slechte weersverwachting. Volgens buienradar zou ik met een nat pak thuiskomen maar het bleef wonderwel bij een kort hevig buitje. Vanmorgen hadden we een soortgelijk gevoel. Het regende onderweg en toen we gingen wandelen was het droog en bleef het droog. Het gaf wel mooi licht en mooie wolken. Veel was er niet te bekijken dan alleen wat koolmezen, vinken, herten en duinpiepers. We genoten van het uitwaaien en van de natuur.
Een mooi Engels woord voor parkeerplaats voor oude auto’s. Dat was het evenement in het park waar klassieke auto’s en motoren werden getoond aan het publiek met een vleugje nostalgie. De organisatoren boften met het prachtige weer en wij ook natuurlijk. De bekende merken van weleer (zoals Chevrolet, Pacer, Pontiac, Deutz, Packard. Dodge, DAF, Datsun, Jaguar, Volvo, Scania, Studebaker, Ford Mustang, A-Ford, Renault) doen jong en oud met elkaar de ontwerpen van auto’s uit de vorige eeuw bewonderen. Er was zelfs een werkende oude scheepsmotor die zwaar ronkte en een voorbeeld was hoe techniek zonder electronische schakeling en computergestuurde aandrijvingen soepel functioneerde.
Vanmiddag maakte ik een korte wandeling door de AWD om even met de camera en het monostatief een paar foto’s te schieten. Vogels waren er bijzonder weinig. Alleen de koolmees is er in grote getale. Ze zijn mooi van kleur maar verraderlijk in hun geluiden; het zijn net papegaaien die andere vogelgeluiden nabootsen. Ook herten in overvloed en dat gaf gelegenheid om de voorkeurstoets te oefenen van full-frame naar aps-c instelling te veranderen en omgekeerd. De mooiste foto was echter de zandhagedis die vlak voor me in het hoge gras opdook. Onderweg kwam ik zelfs nog een wilde bijennest tegen.
‘s Ochtends naar mijn werk schijnt het zonnetje over de polder en door de koude nachten is er dauw op het veld. Vanmorgen had ik de camera bij me en wilde ik de dauw vastleggen. De zon was achter het dichte wolkendek en gaf een bijzondere kleur aan de lucht en het veld. Na enig speurwerk kwam ik tot de ontdekking dat een soortgelijke foto die ik eerder nam op deze locatie op een dag na precies twee jaar geleden was. De situatie zoals nu gespot doet zich dus met zonnestand rond eind augustus voor.
Op zo’n heerlijke zomerdag kun je echt genieten van wandelen door het bos van Leuvenum. Van te voren hadden we een route uitgestippeld via MapMyWalk die op de kaart achter de computer 8,5km zou worden. In de praktijk blijken sommige paden niet te bestaan of zit er een groot hek tussen. Na een prachtige route van bijna 10km waren we weer terug waar we begonnen. Onderweg dachten we nog wilde zwijnen te horen maar het was een nogal vreemd geluid hoog uit een boom. Wel zagen we de boomklever, de vink, de specht en een andere ongeïdentificeerd vliegend beestje. Ik waag me even niet aan het soort omdat in deze periode de juvenielen overal rondvliegen en de amateurkenners zoals ik helemaal van hun stuk brengen (laatste foto).
In Parijs heb je de MAM en in Lisse de LAM, het Lisser Art Museum met als thema voedsel. We gingen met zijn vijven en begonnen onze tour op de bovenste etage. Je loopt dan meteen tegen een moeder aan die met haar kindje net boodschappen heeft gedaan. Weliswaar is de mevrouw in verkleinde vorm van dezelfde kunstenaar, Ron van Mueck, die vergrote mensenbeelden maakt zoals te zien in Voorlinden museum. Omdat het thema “voedsel” is vind je hele mooie objecten en wandkunst van bekende en minder bekende kunstenaars. Een opvallende expositie is die van de Israëlische kunstenaar Itamar Gilboa die een verzameling wit porseleinen voorwerpen toont van over een jaar geconsumeerde producten.
Zullen we even naar Nistelrode? Winkelen of wandelen? Het werd beide. Bij Van Tilburg hebben we even geluncht en gewinkeld. Daarna reden we door naar de Loonse en Drunese duinen ten westen van Den Bosch, ten zuiden van Waalwijk en ten noorden van Tilburg. De heide staat prachtig paars te bloeien en de zandvlakte kleurt mooi with tegen een blauwe lucht.
De wandeling van gisteren was niet lang en dus deden we het vandaag even goed. We wandelden door de AWD met een heerlijk wandeltemperatuurtje van 21 graden. Onderweg kwamen we veel herten tegen en zo nu en dan een mooie vogel; en twee konijntjes. De duinen blijven boeien en de nieuwe lens is smullen, zo heerlijk scherp en snel. Bij naslag in de ANWB Vogelgids van Europa lijkt de mooie vogel een zeldzame Rode Rotslijster te zijn, een vrouwtje. Maar na publicatie op waarneming.nl blijkt dat het om een “kakelnieuwe juveniele” Gekraagde Roodstaart te gaan. Het blijft lastig jonge vogels te herkennen die in een andere vacht zitten dan de boeken aangeven of schetsen.
