Het leek vanmiddag wel zomer. Het zonnetje warmde de omgeving lekker op tot wel 20 graden. Tijdens de wandeling in de AWD deed ik eerst maar even mijn jas uit en later ook mijn vest. Ik had niet verwacht dat we vanaf 15 graden binnen een uur de 20 aan zouden tikken. Heerlijk was het om te struinen door de duinen en foto’s te maken van het landschap, paddenstoelen, hertencomposities, watervogels, de staartmees, de boomleeuwerik, de boomkruiper, de spreeuw en nog veel meer. Het was niet spectaculair vanmiddag maar wel bijzonder aangenaam. Het warme weer bevalt me wel.
 

Na een gezellige en eenvoudige lunch in de tuin van museum Lalique reden we naar de bossen van Loenermark, vlakblij Loenen. We hadden ons voorbereid en volgden de “witte stenen”route van 9km (niet 7km zoals aangegeven). We wandelden voorbij de schaapskooi en genoten van het heerlijke weertje. Om ons heen was veel omgewoelde grond door wilde zwijnen en we hoopten ze te spotten… We zagen wel veel paddenstoelen en op een spar wemelde het van de lieveheersbeestjes. Na de wandeling door afwisselend en heuvelachtig boslandschap reden we naar bospaviljoen ‘t Leesten bij Ugchelen om vroeg te dineren voor de hockeywedstrijd van vanavond.





 

Niet ver bij Annelot vandaan ligt De Lutte. We gingen er vandaag wandelen. Thuis had ik een route uitgestippeld van ruim 7km. We wandelden langs het kronkelende riviertje De Dinkel. Het was een prachtig pad. Onderweg zagen we veel paddenstoelen. Helaas was de ijsvogel even afwezig, waarschijnlijk vanwege de kanovaarders. De route hebben we ingekort vanwege de vele “kanaries” die in het bos de Landgoed Twente Marathon liepen. Het was een grote drukte op de grote paden en de luide muziek kwam van twee tussenposten die in het bos waren opgesteld. We besloten de route in te korten en namen de toeristenweg o.l.v. Annelot terug naar Enschede. ‘s Avonds deden we ons de sushi, sashimi en de teppanyaki heerlijk smaken. Om 21:00uur reden we terug naar huis en na een file van ruim 10 minuten bij de afslag naar de A50 kwamen we om 23:00uur veilig terug thuis. In het Fries zeggen we ludiek: “wy hawwe hjoed een moaie hjoed hân”.

In het Warmondse bos spotten we meer dan 40 soorten paddenstoelen, net als vorig jaar in Amerongen of twee jaar geleden in Warmond (1) en (2), maar zo gaat dat met de seizoenen. Het zonnetje scheen zo nu en dan tussen de bomen en bladeren door waardoor er mooie foto-momenten ontstonden.


 

 

Onverwacht klaarde het weer vandaag op. Nadat we Annelot hadden uitgezwaaid die naar Münster vertrok, gingen Ingrid ik een rondje wandelen in het Warmondse bos. We fotografeerden een paar paddenstoelen die tegen boomstammen aan groeiden maar er waren er deze keer niet veel. De herfstkleuren zijn altijd weer boeiend en het licht viel soms verrassend mooi op oude boomstammen en paden. De hondjes liepen met ons mee, Rakker zonder riem.

 

Het is herfst en tijdens de wandeling bij Amerongen zagen we op juist de natte plekken in het bos veel paddenstoelen. We maakten foto’s van de vele soorten, 43 foto’s daarvan zijn hieronder getoond.




 

Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
 

Vanmorgen was ik om 8:00 uur in het AWD bij ingang Oase (Oranjekom) om als vroege vogel een rustige wandeling te maken. Misschien zou ik wel herten horen burlen of trekvogels kunnen spotten. Het is weer de tijd voor de kramsvogel en koperwiek maar ze lieten zich niet zien. Wel zag ik de aalscholver, putter, roodborsttapuit (vliegend over het water), reiger, zwaan, dodaars, kwikstaart en veel pimpelmezen. En omdat het herfst is waren er ook veel grote paddenstoelen. Toen ik een reiger observeerde, in de hoop dat hij iets zou vangen, kwam een zwanenpaar de weg oversteken. De ene ging naar het water maar de ander maakte agressieve sisgeluiden en liep gestaag in mijn richting. Dat voelde niet goed en dus verliet ik mijn observatie-post. Ik had liever geen confrontatie met de zwaan. Daardoor miste ik wel die ene hert die vol adrenaline door het water liep en daarna het water van zich afschudde. Sukkel, zei ik tegen mezelf, wat een gemiste kans voor een mooie foto. Maar de vechtende herten maakten het weer goed, zie Burlen (2).


 
 

De vennenroute Kampina is een groot gebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Het was de eerste keer dat we de Huisvennen bezochten. We zagen en hoorden ganzen in de vennetjes, een buizerd, libelles, paddenstoelen en zelfs een eekhoorn. Ingrid zag hem in het bos naar een boom lopen. Ik richtte de camera snel op de boom maar toen stak hij supersnel het wandelpad over. Ik kon nog net twee foto’s maken maar had eigenlijk geen tijd om goed scherp te stellen. Maar we hebben er eentje gezien. Onderweg maakten we foto’s met de zelfontspanner. Het harde licht maakte het niet gemakkelijk maar er zijn er toch een paar door de ballotagecommissie gekomen. Op de terugweg reden we naar Nistelrode om bij kledingzaak Van Tilburg iets voor Ingrid te scoren. Daarna brachten we nog een bezoek bij Sam’s werk, het bedrijf zerosteps in Houten. We kregen een rondleiding en koffie, en maakten kennis met de eigenaar van het bedrijf.


 

De dag begon met een bezoekje aan een sanitair-winkel in Barneveld, even wat inspiratie zoeken in beschikbare materialen. Het was maar kort en daarna reden we door naar Kesteren, naar de mooie meubelzaak De Dongerd. Ook hier weer wat ideetjes opgedaan en daarna weer verder via Rhenen naar Amerongen waar we wilden wandelen en lunchen. In het bos bij Amerongen, op de Utrechtse Heuvelrug, is een restaurant Mas Montagne wat we de vorige keer (10 juli vorig jaar) gezien hebben maar niet bezocht; vandaag twee maal. Vóór de wandeling gingen we lunchen, en er na gingen we er borrelen. Met dit heerlijke nazomerse herfstweer, 20 graden, konden we buiten op terras zitten en gewoon in shirt wandelen. De herfstkleuren in het geelgekleurde bos lichtten ontzettend mooi op en de bodem was bedekt met veel bladeren met vooral heel veel paddenstoelen. Op de terugweg reden we langs Amsterdam en waarom dan niet Sam even ophalen van zijn werk. Het was een mooie warme goedbestede dag.




 

Vanuit de auto hadden we al hele grote paddenstoelen gespot aan de rand van het bos. We kozen een klein pad langs de brede sloot en hielden de beide honden kort om de paddenstoelen niet omver te lopen. Vooral de grote rode paddenstoel met witte stippen blijft elk jaar weer fascineren. Ze waren ook aardig uit de kluiten gewassen.

 

De herfst is nu een maand onderweg en maakt de paddenstoelen weer zichtbaar. In het bos van Warmond kom je heel veel soorten tegen. We wandelden vanmorgen mooie kleine paadjes waar de prachtige soorten te bewonderen waren.




 

Rond het middaguur maakten we een wandeling in het Warmondse bos. De herfstkleuren zijn bijzonder contrastrijk en het weer aangenaam zacht. Hier en daar waren er nog paddenstoelen. Dat maakte het herfstplaatje helemaal compleet.


 

De herfst staat er aan te komen en de paddenstoelen verschenen zo en dan aan de rand van de weg. Ook kwamen we de reuzenbalsemien tegen in verschillende kleuren. De route was in ieder geval afwisselend in een heel mooi (voor ons nog onbekend) gebied.


 

Afgelopen week vond Ingrid een mooi restaurant in Amerongen en een leuke wandelroute. Vanwege het verwachte weer en de logistiek hebben we een verkorte route gewandeld op de Utrechtse Heuvelrug. Het is een prachtige omgeving om te wandelen en door de heuvelachtige bossen is het zeker voor herhaling vatbaar. Het is daarom het favoriete mountainbike traject van Sam. Soms kruis je als wandelaar de tracks van de fietsers. Op de route zagen we een paar paddenstoelen waaronder een hele bijzondere met een soort dak van dons, de zgn. kastanjeboleet. Centraal in het Amerongse bos is de Eenzame Eik bovenop de Amerongse Berg. Vandaar trokken we verder naar het hoogste punt dat op 69m boven NAP ligt. Aan het einde van de route kwamen we langs een gedenknaald dat “opgericht is door Jonkvrouw Annebetje van Tuyll van Serooskerken, Gravin Douairière van Athlone, van Kasteel Amerongen. Zij wilde zo de beslissende nederlaag van Napoleon in de veldslag op 18 juni 1815 bij te Quatre-Bras in de velden van Waterloo in herinnering houden, omdat ze dolblij was dat de Fransen waren verslagen en Napoleon het veld moest ruimen” (bron: wandelpaden.com)