Een veelbesproken onderwerp vandaag is de toepassing van kunstmatige intelligentie ook wel AI (Artificial Intelligence). Via ChatGPT kun je het computerbrein vragen stellen of opdrachten geven. Zolang dit positief wordt ingezet is iedereen er wel enthousiast over maar er zijn veel vragen of verdere ontwikkelingen wel zo behulpzaam zijn. Toch is er een positieve toepassing ingevoerd in de laatste versies van Adobe Lightrooom, v12 en v13. De nieuwe DeNoise functie onderdrukt ruis op een bijzonder slimme manier, nl. door de foto te analyseren en de ruisonderdrukking ondergeschikt te maken aan de inhoud van de foto. Bij een onbekend object moet de DeNoise functie lang nadenken en bij een bekend object, zoals een vogel, is de klus snel geklaard. In v13 is de nieuwe Lens Blur ingevoerd die een DOF (Depth of Field) simuleert door de foto te analyseren en het hoofdobject te onderscheiden van de achtergrond. Hieronder zijn voorbeelden getoond van deze twee functies. Foto’s maken met een ISO van 10000 is geen probleem meer, DeNoise maakt de foto helemaal schoon.

 

Toen ik vanmorgen de honden uitliet viel mijn oog op een aantal insecten in de struiken. Het leek me leuk om die van dichterbij te bekijken met de nieuwe Pergear macrolens, even pergearen dus. Van de 140 foto’s zijn er maar 2 geslaagd. Door de hoge vergrotingsfactor, laag licht en daarmee een relatief lange sluitertijd is het heel lastig om de scherpte er in te krijgen. De eerste foto is het welbekende lieveheersbeestje en de tweede is een zgn. afvalvlieg, de Suillia Bicolor.
 

Ingrid en ik bleven nog een overnachting in de boerderij vlak onder Valkenswaard om de omgeving verder te verkennen. We trokken naar Nuenen, iets ten noord-oosten van Eindhoven. De schilder van grootse werken, Vincent van Gogh heeft van 1883-1885 in Nuenen gewoond en daar 25% van zijn werk gemaakt bestaande uit 194 schilderijen, waaronder De Aardappeleters, 313 tekeningen, 25 aquarellen en 19 briefschetsen. Ondanks een zorgvuldige check vooraf bleek het Van Gogh museum op maandag gesloten. We deden onze wandelschoenen aan en liepen de Van Gogh route door Nuenen, Gerwen, Rullen en via Hool en Laar weer terug. Tijdens de wandeling liepen we door het landschap dat de schilder inspireerde voor zijn schilderen. We konden niet aan de indruk ontsnappen dat de streepjestechniek van Van Gogh ontleend was aan de afgesneden maisvelden. Wie zal het zeggen? De route was voorzien van enkele informatie-zuilen met geluid en toelichting, o.a. bij het kerkje in Nuenen.





 

En jawel, ook in Nederland komt de boomkikker voor. Toen de fotoworkshop werd aangekondigd triggerde dat meteen mijn nieuwsgierigheid. En vandaag trok ik op naar Drenthe om de beestjes te zoeken en te fotograferen. Het duurde niet lang en daar was al de eerste gespot door de groep fotografen. Met elkaar kijken en turen geeft ook een stukje collegialiteit. Als iemand eentje spot, worden anderen er op gewezen en zo kijken er meerdere ogen uit naar foto-objecten. De boomkikkers maken nog aardig wat geluid ondanks hun kleine formaat van 2-4cm. Ze hebben een mechanisme om zichzelf te beschermen tegen uitdroging. Als de zon te sterk wordt trekken ze een vliesje over zich heen waardoor het lichaamsvocht niet verdampt. Het was een prachtige fotodag.



 

Naast een apart rubriekje over de zwartkop heb ik ook voor de appelvink een item gemaakt. De appelvink heb ik nog niet eerder gefotografeerd. Wel heb ik de gewone vink vaak op de plaat gehad. En ook hier in dit item om aan te geven dat de appelvink met zijn dikke snavel en blauwe veren in zijn vacht echt anders is dan de vink. De robuste snavel en kleine ogen maakt het een fascinerende verschijning.
 

Een van de mooiste vogeltjes om te zien in Nederland vind ik de zwartkop. Een aantal mannetjes en vrouwtjes lieten zich met regelmaat fotograferen. Het mannetje heeft een zwarte “kapje” om zijn hoofd en het vrouwtje een bruine.

 

Omdat de vogelhut tijdens de boomkikker workshop beschikbaar was heb ik een aantal mooie momenten kunnen vastleggen van o.a. de grote bonte specht, de heggenmus, de boomklever, de roodborsten de tjiftjaf. Ook hier moest ik werken met een (voor vogels) lange sluitertijd. Het liefst werk je dan met 1/1600 of 1/3200, zeker bij kleine vogels. Nu moest ik het doen met 1/250 of 1/400. Dat is gelukt mede omdat de laatste versie van Adobe Lightroom (v12) een AI-gestuurde Denoise functie heeft die de ISO10000 ruis er prachtig uithaalt. De foto’s zijn daarmee goed presenteerbaar.

 

Vanuit de vogelhut, die tijdens de workshop vrij te bezoeken was, had ik zicht op een woelmuis die zich zo nu en dan heel kort even liet zien. De woelmuis is een apart diertje met een relatief korte staart en een kortharige vacht. Omdat het licht laag was, moest ik met een minimale sluitertijd werken om een balans te krijgen tussen scherpte en sensor gevoeligheid. Het is aardig gelukt ondanks dat de ISO opliep tot 10000 met een sluitertijd van 1/250.
 

Waar water met waterplanten is, zijn vaak ook libelles te vinden. Het is paringstijd en dus zijn de Gewone en de Tengere Pantserjuffers actief en vliegen ze in tandems over het water om te paren. Ze zijn lastig te fotograferen maar als ze even samen rustig aan een stengel van een waterplant hangen kun je goed scherpstellen. Het licht was hard waardoor het contrast erg groot werd en de foto’s lastig in balans waren te krijgen. Tijdens een bezoekje aan de vogelhut was er nog de Tipula Paludosa, een aparte langpoot (eerste foto) die erg schadelijk blijkt te zijn voor de landbouw.

 

Voordat de boomkikkers worden gepubliceerd is hier eerst een indruk van de hele dag met kikkers in de vennetjes die liggen te zonnen op de bladeren van de waterlelies. Andere kikkers zoeken verkoeling in het water. Later op de dag zagen we zelfs een “Groot Avondrood” rups (laatste foto).


 

Enige tijd geleden had ik me ingeschreven voor een foto workshop over boomkikkers in Nederland. Dat wilde ik wel eens meemaken want ik dacht dat die alleen in Midden-Amerika voor komen zoals we vorig jaar zagen in Costa Rica. De verzamelplaats was in Drenthe, vanaf 10:00 uur. De organisator riep iedereen vooraf om vanwege de hoge temperaturen 2 uren eerder te beginnen. Zo zat ik om 5:30 uur al in de auto. Na vele kilometers in dichte mist te hebben gereden was er dichtbij de locatie de mooie zonsopgang. In het gebied zelf scheen de zon prachtig over heide en struiken. Het begin was al goed.


 

Tijdens onze vakantie op Madeira bestelde ik een Pergear 60mm f/2.8 macro lens met 2:1 vergroting, voor mijn verjaardag van Ingrid. Al langer keek ik naar een macro-lens maar een goede lens komt al gauw in de buurt van €1000. De Pergear is een eenvoudig model maar de recenties waren goed, en de prijs slechts €185. Dat is het proberen waard. Omdat de levering langer deed wachten (vanwege een enorme vraag) dan voorzien kreeg ik een refund van €30. Wat kun je verwachten van een lens van iets meer dan €150? Nou, heel veel. De uitvoering is solide, mooi glas en superscherp. Er is behoorlijke vignetting als je landschapsfoto’s maakt maar daar is een macro niet voor bedoeld. En bij macrofoto’s is die vignetting er niet. Gek genoeg heeft de diafragma ring geen klikstops maar doorloopt de f-stops lineair. Je moet handmatig scherpstellen en dus een stevige hand hebben. Bovendien is er geen digitale lensinfo beschikbaar maar dat probleem had ik al opgelost met de Laowa 10-18mm met een programma om dergelijke info aan het EXIF record toe te voegen. Hier is een eerste indruk van de lens. De 2:1 vergroting is wel een mooie bijkomstigheid.
 

Heel vaak heb ik al vossen gespot en gefotografeerd in de AWD. Toch vond ik het de moeite waard om met een kenner van het gebied opnieuw op zoek te gaan naar vossen. Na een uurtje lopen kwamen we al verdacht dicht bij de plek waar ik afgelopen voorjaar zelf een pup had gespot. Ik durf bijna te geloven dat één van de twee vossen die we vandaag zagen de pup is die ik op 4 april zag. Het was nl. achter de burcht waar de pup opgroeide. Na verloop van tijd verplaatst de moeder vaak het nest, niet ver van hun geboorteburcht. En vossen blijven dan dicht bij hun territorium. Het leverde vandaag in ieder geval wel weer mooie plaatjes op.



 

Enige tijd geleden vroeg Annelot me of ik bij haar op school wilde fotograferen. Vandaag was de dag dat ze met verschillende klassen naar het reisopera gingen. Reisopera is het productie-bedrijf voor opera’s. Ze maken decors, pruiken, hekwerken, plafonds en alles wat er nodig is om een opera op te tuigen. Daarnaast verzorgen ze ook workshops voor scholieren om ze bekend te maken met opera door zang, muziek en dans. Ik was er bij vandaag en maakte foto’s van alle leerlingen van de internationale school waar Annelot werkt. De foto’s zijn genomen voor een “green screen” om later de leerlingen in een theateromgeving te kunnen plaatsen. Ook Annelot en ik gingen het theater in en zongen uit volle borst onze act. Het was een ontzettend leuke dag. Ten eerste om Annelot in haar werkomgeving te zien en enthousiaste leerlingen (veelal vluchtelingen) te ontmoeten want zij vonden het spannend om de vader van Annelot te zien. Ten tweede is de theaterwereld heel apart en leuk om mee kennis te maken.
 

Terwijl we een koffie nemen in de tuin zoemen de insecten om ons heen. Dat vraagt om een camera. Zo gezegd zo gedaan. Met de Tamron 28-200mm is een beetje macro op 200mm best te doen. Nog mooier zoude 1:1 macrofoto’s zijn maar dat vraagt meer geduld. Op deze foto’s zijn de details van de kleine diertjes al aardig goed te zien.