Vanaf 1 januari ben ik met pensioen. In de praktijk komt het er op neer dat ik morgenmiddag al de officieuse stap naar het vrije leven mag zetten. Nadat ik mijn intentie aangaf om met pensioen te gaan leek het nog ver weg. Aftellen heb ik nooit gedaan omdat ik van elke dag wil genieten. Drie weken geleden betrapte ik mezelf er op dat ik met de tijd in de war was. Ik dacht dat er nog vier weken waren te gaan, het waren er drie. Opnieuw is er een cliché waar: “Time flies when you are having fun“. En zo ga ik ook de laatste werkdag in.

We vierden op een wat ongebruikelijk moment Sinterklaas, Ingrid’s verjaardag en Kerst met eigen gezin. We hadden allerlei leuke pakjes voor elkaar gekocht en Annelot regisseerde spelregels om de pakjes uit te pakken, weg te geven, te ruilen of af te pakken. Ook waren er opdrachten en een enkele tranentrekkende surprise. Na het pakjesdelen gingen we met elkaar aan de steengrill. Kortom, het was een gezellige familiemiddag.

Het rondje polder is bij ons vandaan precies 5km, goed voor een uurtje wandelen. Noud ging met ons mee. De camera had ik ook mee vanwege het mooie weer. Onderweg werden we verrast door een mooie buizerd en verschillende weide- en watervogels. We kletsten gezellig met elkaar, als ik tenminste het tempo bij kon houden wat niet altijd lukte vanwege het fotograferen. Na de wandeling zouden we met gezin pakjesmiddag vieren dus bleef het tempo hoog.

 

Van Dijk & Ko in Amsterdam is een grote brocante zaak met een enorm ruim aanbod van meubels, nostalgische apparatuur, boeken en veel meer. Met Ingrid, Annelot en Noud reed ik er vanmorgen naar toe om eens te kijken voor spulletjes voor Annelot. Zelf speurde ik de kleine boekafdeling af en vond een mooi overzicht van beroemde fotografen: “Photographers A-Z” van Hans-Michael Koetzle. Even snel bladeren en het sprak me meteen aan. Als ik binnenkort (en dat is al snel) met pensioen ga, wil ik me ook laten inspireren om op andere manieren te fotograferen. Dit boek zou vast helpen. Een aantal fotografen heeft oog voor gebouwen, anderen voor emoties van mensen zoals Steven McCurtis met het overbekende portret van het Afgaanse meisje (foto hieronder). Andere fotografen proberen tijdsbeelden te vangen die meteen associaties oproepen van een tijdsmoment, geschiedschrijving of gewoon een inbeelding zoals iets geweest moet zijn. Ik ging meteen eens in mijn eigen collectie kijken en heb wat foto’s gepakt die voor mij een algemeen tijdsmoment of karakter weergeven van een land, stad, periode of gebeurtenis.


 

Via deze plek wens ik alle lezers van dit blog een hele gezegende kerst en een gelukkig nieuwjaar toe. Bedankt voor alle leuke reacties, berichtjes, lunches, koffietjes, diners en mooie woorden die ik de afgelopen tijd mocht ontvangen. Iedereen alle goeds toegewenst in families, vriendschappen, voorspoed en gezondheid.

Door omstandigheden hebben we vandaag Annelot verhuisd uit Münster. Haar nieuwe bestemming in Enschede is nog niet bekend en dus is haar interieur tijdelijk bij ons opgeslagen. Ik had last minute bij Autohopper een grote Renault G20 gehuurd en vanochtend om 8:00 uur reed ik met Ingrid en Annelot de ruim 250km naar Münster. Na 4 uren inpakken en inladen was de auto tjokvol en konden we de terugreis beginnen. De hulp van Annelot’s kamergenoten was geweldig. Ze hielpen met het sjouwen van de spullen uit het appartement, 3 trappen naar beneden en dan nog naar de auto. Voor de Duitse fietsers en voetgangers had ik twee mooie rood-witte pionnen geplaatst om zo de foutgeparkeerde auto te markeren. Het hielp want alle voorbijgangers waren begripvol in tegenstelling tot de vorige keer toen we met autopech gebruik moesten maken van het fietspad. Op de terugweg dropten we Annelot’s fiets in Enschede en vervolgden we onze reis in plensregen naar huis. Thuis aangekomen laadden we de auto in zeer korte tijd uit door de hulp van Noud en Sanne. Het was 21:30 uur en de auto kon ongeschonden terug naar de verhuurder. Het is hier nu gezellig druk in en rondom het huis, wel leuk zo vlak voor de kerst.

Toen de afscheidsreceptie even bezig was kwamen de speeches. Eerst collega-directeur Christophe die een volledige opsomming deed van alle werkzaamheden van de afgelopen 33 jaar met een overvloed aan complimenten. Daarna kwam mijn eigen directrice Sonia die haar waardering uitsprak en me mooie woorden meegaf. Als derde spreker was daar Jeroen, een van de IT Project Office medewerkers die iedereen meenam in de aanleiding voor het cadeau en kudoboord waar velen aan hebben bijgedragen. Fantastich! Na de ontvangst van de mooie cadeaus en bloemen, sprak ik daarna dankwoorden uit in een korte speech. Naast het bedanken van collega’s heb ik 3 dingen meegegeven als mijn drijfveer: 1. Mijn geloof in Jezus die me genade, vrede en doel geeft. Het ontvangen van genade is van invloed geweest op mijn managementstijl, iets wat ik heb willen toepassen door vergevingsgezind te zijn, 2. Mijn familie die er altijd voor me was in goede en mindere tijden, en 3. De collega’s die altijd hun support gaven en hun samenwerking die tot alle prestaties hebben geleid. Ingrid en de kinderen kregen van veel collega’s fijne feedback over hun vader. Zelf ontving ik vele mooie woorden waar ik soms verlegen van werd. We hebben even tijd nodig om al het mooie te verwerken. Het was in 1 woord: hartverwarmend. Ik had me geen mooiere afsluiting kunnen voorstellen. Hartelijk dank aan alle collega-vrienden!

 

Het is bijna zover: vanaf 1 januari 2024 ga ik met pensioen. In de afgelopen jaren heb ik met heel veel collega’s fantastisch samengewerkt. Met sommige oud-collega’s heb ik nog steeds contact, maar binnenkort ben ik ook een oud-collega. Voordat het zover is, wilde ik graag afscheid van iedereen nemen met een receptie. De opkomst was geweldig, de gesprekken warm en ook de familie was er bij. Heel veel mooie momenten met mooie mensen zijn vastgelegd door de kinderen. Wat was het een geweldig samenzijn, het voelde ouderwets gezellig. Dank aan iedereen die er bij kon zijn.




 

Tegen het einde van het werkjaar is het gebruikelijk om met collega’s het jaar met elkaar af te sluiten. Zo ook bij ons. Met het hoofd van het directoraat IT Planning hadden we gereserveerd bij restaurant WOX om in gezellige ronde zitjes met elkaar te genieten van de mooie gerechten. Na afloop gaf de directrice een mooi dankwoord aan alle werknemers. Omdat ik tijdelijk een afdeling onder mijn hoede had, mocht ik als team manager ook even spreken en mijn afdeling bedanken voor hun inzet. Het was een uitermate geslaagde avond met een grote opkomst, vrolijkheid en een enorme collegialiteit.

Het koude weertje van deze dagen gaf ook een beetje sneeuw. Omdat de weersvoorspelling gunstig was (geen natte sneeuw of regen zoals gisteren), maakten we vanmorgen een wandeling door de duinen. De wind was fris, de wandelpaden soms spekglad maar het landschap was prachtig belegd met een wit laagje. Het was vrij rustig in de duinen wat de dieren betreft. Toch kwam de goudhaan weer in het vizier; een echte druktemaker want hij kan niet langer dan 1 seconde op dezelfde plek zitten. Op een aantal plekken hing een torenvalk in de lucht mogelijke prooien te observeren. Het was een heerlijk rondje AWD met een nat bos tussen de parkeerplek en de duinen zelf. De bergschoenen bleken gelukkig waterdicht en de auto weer lekker warm.


 
 

De maand december is aangebroken. Voor mij is het de laatste maand van mijn werkzame leven. December is nu bij uitstek de maand van terugblikken, van mijn werk, bezigheden, ervaringen en gezinsleven. Zo kwam vandaag het overzicht van Youtube Music op het scherm met statistieken van het luisteren naar muziek. In totaal heb ik in dit jaar 13606 minuten naar muziek geluisterd. Dat komt neer op ruim 220 uren muziek. Dat komt mede door het thuiswerken. In deze muziektijd kwamen er 1761 verschillende liedjes voorbij van 494 artiesten. Tot mijn verrassing heb ik het Opwekkingslied ‘k Ben zo blij, Jezus redde mij het meest afgespeeld terwijl ik het voor het eerst afspeelde in juni toen we op Corfu waren. Vaak start ik mijn muziek app met een bepaald lied en laat Youtube Music dan een volgend lied presenteren. Het vrolijk lied ‘k Ben zo blij is vaak een startlied geweest. Over het algemeen is mijn genre toch worship muziek. Zo nu en dan komt er wat klassiek of oude popsongs tussendoor. Muziek inspireert, maakt je blij, doet je wegzweven en Bijbelse woorden bemoedigen je ziel.

‘s Avonds was het alweer raak en werd ik meegenomen door mijn management en mijn directe collega’s voor een diner bij Olympia in Rijswijk. Het was een bijzonder gezellige avond en er werden veel verhalen met elkaar gedeeld. Grieks eten is aan mij zeker besteed. Het royale voorgerecht (pikilia met een variatie van traditionele Griekse hors d’oevres) en hoofdgerecht (arni stifado met lamsvlees) smaakten uitstekend. Aan het einde van de avond kreeg ik een heuse champagne uit de Reims streek mee. Dank jullie wel, collega’s.

Vanwege mijn aankomende afscheid van het werk, nam collega Paul me uiteten naar Loetje in Den Haag. Mijn eerste directeurspost was als opvolger van de positie van Paul. Door de jaren heen hebben we steeds nauw contact gehad over werk en gemeenschappelijke interesses zoals reizen en beleggen. De locatie voor vandaag was ontzettend leuk en we genoten van onze lunchgerechten en onze gesprekken. We zullen zeker contact met elkaar houden. Dank je wel voor deze lunch, Paul.

Kortgeleden werd ik uitgenodigd voor een nieuwe covid vaccinatie; vanwege mijn leeftijd. Dat is grappig maar is zo’n prik erg nodig? ik voel me nog erg jong. Aanvankelijk wilde ik hem laten schieten totdat ik van een oud-collega hoorde dat hij opnieuw covid had en er behoorlijk ziek van was. Laat ik het dan toch maar doen. Bij aanmelding keek de jonge dam me aan en zei: “Meneer, hoe oud bent u want de prik is alleen voor oudere mensen”. “Dank je wel”, zei ik, “maar ik ben al zestig”. Ze maakte een grapje en ik mocht naar binnen. De papieren en prik waren zo klaar en binnen tien minuten stond ik weer buiten. Op naar de lunch met collega Paul.

Op deze regenachtige dag werd er volop hockey gespeeld, gefloten en gefotografeerd. Sam speelde met zijn Jong Heren 1 team tegen de Reigers. Hij speelde, ik fotografeerde. In de volgende wedstrijd, floot ik de Dames 1 tegen Amersfoort, Sam fotografeerde. Omdat Sam geblesseerd raakte in zijn eigen wedstrijd, floot ik daarna ook het Jong Dames 1 team tegen Saxenburg, Sam fotografeerde. Tegelijk speelde zijn oude team, Heren 1, Sam fotografeerde. Zijn foto’s van de D1 en H1 worden gebruikt op Hisalis H1 nieuws en D1 nieuws. Sportief wisselden we elkaar af met spelen, fotografie en fluiten. Alleen de laatste twee zijn aan mij besteed want ik kan niet hockeyen. Sam kan alle drie.