In september vorig jaar boekten Sam en ik opnieuw een wintersport vakantie. We wilden wel iets anders proberen en daarom werd de bestemming Les Trois Vallées in Frankrijk. We hadden een appartement in Résidence MMV in Les Menuires. De autorit van afgelopen donderdag verliep wat moeizaam door de Ardennen en Noord-Frankrijk vanwege de verse sneeuw. Onderweg zagen we veel auto’s die in de berm waren beland. Gelukkig werd het weer na Metz beter en kwamen we veilig aan in Les Menuires. Het hotel heeft lockers voor de ski- en board materialen. Vanuit de lockerruimte konden we zo naar buiten lopen en op de smalle piste naar de lift glijden. ‘s Middags op de terugweg pakten we het bovenste stuk van de smalle piste en sjeesden we zo het hotel binnen, ideaal.


 


 

Elke dag worden we geconfronteerd met oorlog, geweld of natuurrampen. De beelden die ons netvlies bereiken blijven hangen. Het lijkt wel eindtijd zoals Jezus dat voorzag in Mattheus 24:3-8. Het zijn zichtbare tekenen maar in het onzichtbare is er minstens zoveel leed. Vandaag ontving ik de mailing van OpenDoors met een verslag van de vervolging van christenen over de hele wereld. Het is zeer verontrustend om te lezen dat er in deze 50 landen meer dan 300 miljoen mensen worden vervolgd om hun geloof. De verzamelde feiten over 2023 liegen er niet om:
    •   1 op de 7 christenen wereldwijd vervolgd
    •   4.998 christenen vermoord vanwege hun geloof
    •   14.766 kerken en gebouwen aangevallen of in brand gestoken.
Voor meer informatie, kijk maar eens bij www.opendoors.nl.

Naast vervolging om geloof, en gelieerd aan vervolging, is er ook grote zorg over vrijheid van meningsuiting in vele landen. Elke week zijn er acties van Amnesty International om petities te tekenen of protest e-mails te sturen voor de vrijlating van politieke gevangenen of om executies tegen te houden. Voor meer informatie, kijk maar eens bij www.amnestyinternational.nl.
 

Een week geleden is een goede vriend van ons plotseling overleden. We leefden mee met de directe familie en zijn zelf in diepe rouw. Zo’n gebeurtenis heeft op alle betrokkenen een enorme impact. Ernest was een persoon met charisma. In het memoriam blog item schreef ik dat Ernest een dynamische persoon, ondernemer, familieman en vriend was, en trouw in zijn geloof. In de afgelopen week hebben we de kans gehad de familie te ontmoeten. Woorden schieten tekort maar het is niet alleen verdriet wat ons bindt maar juist het geloof dat dit afscheid niet een “vaarwel” is maar een “tot ziens”. Ernest was overtuigd om zijn Schepper te ontmoeten zoals we dat lezen in 1 Thessalonicenzen 4:16-17: “Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij Hem zijn“. We geloven in Jezus die de dood overwon en daar prijzen we God voor. Tijdens de afscheidsdienst vandaag was dat het centrale thema wat door zowel zijn kinderen en zijn vrouw dapper werd gedeeld. Het verlies van Ernest raakte allen diep maar we ontvangen troost uit deze Bijbelse woorden.
Voor de familie mocht ik foto’s maken van de afscheidsdienst en van de begrafenis wat een eervolle taak was, en vaak emotioneel als verdriet werd gedeeld door familie en vrienden. Zelf blijf ik de mooie momenten koesteren als we met de kinderen naar de Opwekkingsconferentie gingen en als we tijdens de zomervakantie het pretpark Walibi bezochten. Zijn humor en overgave waren inspirerend.

 

Na enig speurwerk heb ik met hulp van Sam en Ingrid een keuze gemaakt voor een nieuwe fiets die ik als afscheidskado kreeg voor mijn pensioen. Het is een Specialized Turbo Vado 3.0 IGH geworden, een sportieve hybride e-bike met riem (i.p.v. ketting) en met een traploze versnelling. Wat mij vooral goed beviel was dat het fietsen zonder motorhulp erg licht is en dat het stuur zeer prettig in de handen ligt. Ik heb op advies van Sam de Shimano BR-MT200 handremmen laten vervangen door de Shimano XT versie voor betere grip. Vandaag kon ik de fiets ophalen en de eerste zaken regelen zoals verzekering en de bijbehorende app installeren. Morgen overdag zal ik de fiets beter leren kennen en bij iets warmer weer zal ik daadwerkelijk gaan touren. Grote dank aan alle oud-collega’s die aan dit mooie kado hebben bijgedragen.

 

De AWD wandeling was zeer aangenaam vanwege het prachtige winterse zonlicht. De kou kon de pret niet drukken en gaf meer glans aan het landschap. Zoals al vermeld in het vorige blog item was er weinig fauna in de duinen. In de verte zag ik een “buizerd” rondjes vliegen en langzaam mijn kant op komen. In de snelle stand van de camera maakte ik zoveel mogelijk foto’s. Ik weet dat de vleugelstand en zonlicht precies gunstig moeten zijn om een zo goed mogelijke foto te krijgen. Vaak valt er schaduw op de ogen of onder de vleugels. Van de 100 foto’s die je dan maakt kunnen er meteen 70 in de prullenmand. Onderweg kwam ik een echte vogelkenner tegen en we wisselden onze observaties uit. Ik vertelde van de “buizerd” en toonde hem de beelden op de camera. Hij reageerde heel sympathiek met: “Maar dat is geen buizerd maar de blauwe kiekendief, misschien zelfs de steppekiekendief”. Thuisgekomen checkte ik de foto’s en noteerde dat ik eindelijk de Blauwe Kiekendief op de plaat heb. Dat is het toetje op de wandeling van vandaag.

Tijdens de wandeling in de AWD heb ik weinig zangvogels gezien of gehoord. Hoog in de lucht vlogen de ganzen en aalscholvers over. De aalscholvers bewegen heel sierlijk door de lucht terwijl de ganzen al toeterend hun weg vervolgen. Een paar watervogels zwommen door het ijskoude water. Het waren vooral de kuifeenden en de grote zaagbek (foto’s). Een prachtige witte reiger met knalgele snavel vloog razendsnel over; ik kon nog net een foto schieten dankzij de supersnelle autofocus op de Sony a9ii.
 

Het winterse landschap siert het duingebied met vorst en ijs. Omdat het waterpeil vrij hoog was, waren de paden op sommige plaatsen overstroomd en was het water op de weg bevroren. Met de camera en telelens in de hand moest ik me voorzichtig bewegen op die gedeeltes om niet onderuit te gaan. Het zonlicht bracht een mooie gloed over de dieren en die paar vogels die zich lieten zien. Het riet bewoog met de wind en weerkaatste het zonlicht met een zwier. Het was een mooie frisse wandeling maar helaas met weinig vogels dan alleen hoogvliegers en een paar watervogels zoals getoond in de volgende blog items.





 

Vanmorgen maakte ik een wandeling door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het winterse zonlicht was prachtig. Het was wel koud maar met goede handschoenen was het lekker om buiten te zijn. Al meteen was het bingo met een torenvalk die boven het pad bleef bidden en mij dichtbij liet komen. De torenvalk heb ik al vaker gefotografeerd maar ook deze beelden vind ik te mooi om maar gewoon te laten liggen. Hier is de torenvalk van heel dichtbij.

Ter voorbereiding van onze wintersport gingen Sam en ik vanmiddag op training bij Snowworld in Zoetermeer. Het ging ons beide goed af in de kunstmatige sneeuw. De piste was goed begaanbaar omdat het rustig was. Dat is een van de voordelen van het pensioen: je kunt overdag naar de piste.

Een van mijn hobbies is hockeywedstrijden fluiten. Vanmiddag floot ik de indoorwedstrijden van het Dames 1 team tegen Bennebroek en Abcoude. De eerste wedstrijd verloren ze met 0-2 en de tweede wonnen ze met 3-4. Het waren leuke wedstrijden met mooie acties. Indoorwedstrijden is altijd weer spannend met wie je fluit. Ook vandaag was het prettig fluiten met de scheidsrechters van de tegenteams.

Na alle voorbereidingen konden we vandaag Annelot verhuizen naar Enschede. Noud was ook van de partij evenals opa en oma uit Friesland. Thuis laadden we de gehuurde verhuisbus tot op de laatste vierkante centimeter. Onderweg dronken we thuisgezette koffie en reden we gezellig naar het oosten. We haalden eerste alle spullen uit de bus. Oma had broodjes gemaakt en zo lunchten we samen en gingen vervolgens naar Almelo om de door Annelot op marktplaats gekochte kledingkast op te halen. Daarna volgde het installatie werk. Opa had ondertussen de wasmachine en het fornuis aangesloten. Ingrid en oma hadden alles woonklaar gemaakt voor etenswaar, servies en bestek. Aan het einde van de dag stond het meeste op zijn plaats en is alles klaar voor de nieuwe werkweek. Borre kon ook weer mee naar huis.

Vanmorgen ontvingen we het schokkende bericht dat een vriend van ons is overleden na een ernstige hersenbloeding. Ernest was een dynamische persoon, ondernemer, familieman, vriend en trouw in zijn geloof. Hij is veel te vroeg heengegaan en samen met alle familie en vrienden zijn we diepbedroefd. Ernest mag nu bij zijn Hemelse Vader zijn maar zijn plotseling overlijden komt bij allen als een schok. De familie heeft in deze periode veel gebed voor bijzondere kracht en troost nodig. Dat willen wij als vrienden voor hen doen. In deze diepe schok komen zoveel gedachten en herinneringen naar boven. Bij mij was het eerste beeld die van ons samenzijn op de opwekkingsconferentie in 2011. Ernest met zijn gekke hoed en altijd met humor. We zullen hem missen. Ernest is 54 jaar geworden.

Gisteren en vandaag waren we bij Annelot in Enschede om de laatste klus te klaren voordat we haar gaan verhuizen. Borre, de waakhond, was ook mee logeren. Hij was voor het eerst in Enschede en liep bij aankomst voor ons uit maar stopte precies bij Annelot haar voordeur, goed neusje? De vloeren moesten er in en dat is gelukt. Toen de leverancier even na het middaguur de materialen leverde, konden we meteen aan de slag met het tapijt in de woonkamer en slaapkamer. Vanmorgen moesten er nog een paar kleine hoekjes worden afgewerkt en daarna kwam het vinyl er aan te pas. Het was letterlijk passen en knippen want met snijden vlieg je gauw uit de bocht. Tot slot nog lijmen op de cruciale plaatsen en het appartement is klaar voor de inboedel. Het waren intensieve dagen met veel voldoening. We dineerden en overnachten in het Van der Valk hotel in Hengelo wat ons bijzonder goed is bevallen.

Jawel, de leeftijd geeft ook weer nieuwe uitdagingen. Vandaag was ik op uitnodiging in Laren als scheidsrechter bij de Nederlandse Hockey Club “De Zestigplussers“. De club zonder clubhuis en velden speelt elke twee weken onderlinge wedstrijden (OLW) met gemiddeld 18 teams. Daarvoor zijn natuurlijk ook scheidsrechters nodig en samen met andere fluitisten was ik scheidsrechter bij 3 wedstrijden. Dat was erg leuk en deed een beetje denken aan het veteranentoernooi in Tilburg van april 2023 waar ik ook als scheidsrechter aan mee mocht doen. Inmiddels heb ik me aangemeld als lid en zal in de komende tijd vaker buiten op het veld zijn. In april is er dan opnieuw het Europese toernooi in Tilburg en in juni het internationale toernooi in Den Haag. De eerste activiteiten zijn sportieve bezigheden met zeer aardige en ervaren hockey-collega’s.

Oud en nieuw vierden we ook dit jaar met onze vrienden Rein en Petra. Noud en Sanne waren er een groot deel van de avond ook bij en alle andere siblingen vierden het buitenshuis. Het was een gezellige avond en voor het 2024 00:00 uur werd dankten met elkaar voor het afgelopen jaar en baden voor het nieuwe jaar. Voor mij is het nu officieel dat ik met pensioen ben. Om het nieuwe jaar te vieren opende ik de Ruinart Blanc de Blancs Champagne die ik van mijn collega’s had gekregen en luidden we met elkaar 2024 in. We kijken dankbaar terug op een bijzonder 2023 met veel zegeningen. Al het andere vertrouwen we toe aan de Goede Herder van Psalm 23. Met volle moed beginnen we het nieuwe jaar en hopen we op vrede zoals ik schreef in het vorige item.