De Duitse keizer Wilhelm II is met name bekend geworden op Corfu vanwege het paleis Archilleion dat hij kocht in 1907. Zijn vrouw, de keizerin van Oostenrijk en Hongarije Elisabeth, later meer bekend als “Sissi” vertoefde hier ook graag. Wilhelm II genoot van het eiland en in het bijzonder van de zonsondergang bij Pelekas waar hij een uitzichtpunt bouwde, nu bekend als de “troon van de keizer“. Ondanks dat we al een aantal malen op Corfu zijn geweest hebben we dit punt nooit eerder bezocht. Het geeft richting het oosten een prachtig uitzicht over het eiland, met name de hoofdstad Kerkyra maar ook het restaurant Ambelonas is van hieruit te goed zien. Richting het westen is ‘s avonds de zonsondergang te bewonderen.
 

Het is verrassend hoeveel soorten sprinkhanen er zijn. In Griekenland hebben we in korte tijd de sabelsprinkhaan, de rosevleugel en nog een aantal onbekende sprinkhanen gezien. De sprinkhaan in de (eerste) grote foto is verrassend mooi maar helaas kan ik de soort niet benoemen. Tijdens de wandelingen liepen we regelmatig tegen grote spinnen aan die hun web uitspanden over de paden, soms wel tot 5 meter. Ook kom je op Corfu de gouden tor tegen en deden de mieren hun best om grote vangsten naar hun nest te brengen. De groene spin dook plotseling op en kan klaarblijkelijk van kleur veranderen naar paars of rose.


 

 

De wandeling van vandaag begon in Vatos en dan over de berg langs olijfbomen en langs klooster Mirtiotissas naar restaurantje Bella Vista. Na een korte lunch zochten we een plekje tussen de rotsen om even een frisse duik te nemen in het heldere zeewater. En dat laatste was zeer aangenaam bij een temperatuur van 34 graden.





 

Tijdens de verschillende wandelingen en rondom het huis op Corfu waren er veel vlinders te bewonderen. Het eiland lijkt wel een vlindertuin. Met de nieuwe camera was het mooi materiaal om te oefenen op scherp stellen.

 
 

In het zuidelijke deel van Corfu ligt het Korissionmeer. Langs de westelijke kant ligt een smalle duinenreeks met een onverhard pad van ongeveer 3km tot een klein kanaaltje dat het brakke water met de zee verbindt. Langs de weg kun je gemakkelijk parkeren en even een stop maken op het zandstrand. De begroeiing bij het kanaaltje deed ons denken aan de Peleponeses met groen, rotsen en kiezels. Het duinzand was behoorlijk heet en schoeisel was absoluut noodzakelijk. We genoten van het warme water en vooral van de rust op het strand. Op de terugweg aten we typisch Griekse gerechtjes met als favoriet de Griekse Salade en Tzaziki.
 

Eén van de betere restaurants op Corfu is de wijnboerderij Ambelonas. We zaten tegen de druivenranken aan en de zonsondergang maakte het tafereel opnieuw een bijzonder aangename beleving. De eigengemaakte wijn smaakte heerlijk ondanks de merkwaardige oranje kleur. De geserveerde gerechten waren van uitstekende kwaliteit en van normale proporties. Als je op Corfu bent mag je dit niet missen.

 

Op Corfu kan men mooie wandelingen maken door de olijfboomgaarden, langs stranden en door de bergachtige streken. Net als vorig jaar liepen we de route vanaf het huis naar Giannades en weer terug. In het dorpje namen we een sandwich en een frappé. Omdat de temperatuur al behoorlijk aan het stijgen was vulden we ook de koelfles bij met gekoeld water. Giannades is een klein dorp met typische eilandtaferelen: veel bloemen en zo nu en dan afgedankte geparkeerde auto’s of scooters. Onderweg zie je veel bloemen en kleine dieren zoals vlinders en spinnen. Bukken dus om je hoofd vrij te houden van kleverige spinnenwebdraad.



 

We hadden voor 10 dagen een vakantiehuis geboekt in de omgeving van Giannades op het eiland Corfu. Het inchecken op Schiphol verliep bijzonder vlot en de vlucht naar Kerkyra voelde als een bekende reis. Dit was onze 5de vakantie op Corfu. Het eiland is voor ons favoriet omdat het groen is en hele mooie rustige plekjes kent. Vanuit het vakantiehuis hebben we zicht over de blauwe zee. Bij aankomst waren net 3 katjes geboren die rond het huis tam en wild zich nestelen. Ook was de steenmarter weer van de partij (en de vos ook). de dieren waren ‘s nachts te horen bij het maanlicht. Later zouden we vanaf zee het huis kunnen zien dat zich op een hoogte van rond 200m op de rots bevindt (zie laatste rij foto’s).



 

Vanavond gingen we de fotoshoot van gisteravond met de motor nog een keertje doen. Ik wilde meer achtergrondlijnen in de foto en dat kan alleen maar als de sluitertijd laag is. Dat geeft meteen ook de moeilijkheid aan want lijnen krijg je alleen als de camera meebeweegt met de motor. De camera is met de autofocus supersnel maar als de fotograaf met zijn beweging niet in de pas loopt met de snelheid van de passerende motor is het beeld nog steeds onscherp. Het lukte met 22 foto’s van de 258. De achtergrond laat met 1/60 sec inderdaad de lijnen zien. Deze sluitertijd is bizar laag (gisteren had ik hem op 1/200 sec) voor de snelheid waarmee de motor voor mijn neus passeert: dat is tussen de 60-80 km/u op een afstand van ongeveer 10 meter.
 

De competitie van de hockey zit er op. Vanmiddag floot ik de laatste wedstrijd van Jong Dames 1 tegen het jonge dames team uit IJsselstein. Hisalis won met 2-1. Daarna ging ik de nieuwe camera proberen bij de hockey (uit)wedstrijd van de H1 tegen de Kraaien. De zon scheen fel op het zandveld waardoor de grasmat wel een wit laken leek. Het is gelukt om nog wat mooie shoots te maken van de wedstrijd. Sam speelde helaas niet mee vanwege een blessure. De kampioen van de 3de klasse (dat waren ze twee weken geleden al) won deze wedstrijd met 3-4 en is daarmee ongeslagen geweest in het seizoen 2021-2022. Volgend seizoen moeten ze een tandje er bij zetten in de 2de klasse.


 

Om de proef op de som te stellen, trokken Sam en ik vanavond op de motor naar een paar locaties om een fotoshoot te maken. Het doel was om de autofocus van de α9ii uit te proberen met rijdende motor. De camera houdt sterk vast aan het autofocus object terwijl je met 20 frames per seconde foto’s wegklikt zonder blackouts. Dat laatste is de bijzondere techniek in de camera: de electronische shutter leest de sensor continue uit zonder dat het mechanische gordijn even het licht uit de zoeker wegneemt. Van de 578 geschoten foto’s hebben we er 32 geselecteerd en hier zijn een paar voor het blog.



 

Sport- en vogelfotografie is een grote hobby van me. Met mijn huidige camera-uitrusting kan ik hele mooie foto’s maken maar in sommige situaties is de camera net te langzaam met zijn autofocus. De α7iii is een uitstekende camera maar zijn grotere broer de α9ii is een klasse apart met autofocus. Vandaag gingen Ingrid en ik naar cameraland.nl in Alkmaar. Het is een geweldig mooie winkel met goede doorloop in gebruikte camera’s en lenzen. Ze hadden 3 gebruikte α9ii camera’s. Ik kocht vandaag eentje die nog maar 3000 (elektronische) clicks had gedaan. Zo goed als nieuw dus. Ik had mijn 55mm/f1.8 even meegenomen om in Alkmaar wat foto’s te maken. Hieronder zijn de eersten afgebeeld.
 

Sam slaagde vanmorgen voor zijn motorrijbewijs. Gisteren kocht hij een Yamaha MT-07 waarmee hij de eerste kiolmeters kan afleggen. Omdat hij nog geen 24 is de motor begrensd op 35kW. Als hij 24 wordt mag hij zijn A2 rijbewijs omzetten in een A rijbewijs en de motor terug zetten op standaardvermogen van 54kW. We wensen Sam veel rijplezier en veilige kilometers.

 

Scheidsrechter zijn bij het eerste heren team, de H1, is een grote eer. Het zijn atletische jongens en het spel gaat super snel. Afgelopen seizoen kon ik met collega-scheidsrechters de thuiswedstrijden onder onze hoede nemen. Het was niet altijd gemakkelijk en er zijn veel leermomenten geweest die ik mee neem in mijn scheidsrechters ervaring. Door de tegenvallende uitslag vorige week (2-2 tegen Strawberries) was deze thuiswedstrijd plotseling de kampioenswedstrijd geworden. Het was dan ook een geweldige ervaring om deze wedstrijd samen met Maarten, mijn vaste collega-scheidsrechter, te mogen fluiten. We vormen samen een team en kunnen op afstand razendsnel met elkaar communiceren zonder radiografische middelen. Bovendien werken onze afspraken feilloos waardoor we nooit tegengestelde aanwijzigingen geven. Vandaag kwam de kers op de taart: de kampioenswedstrijd. We hebben genoten en volgens beide teams heel goed gefloten. Hisalis won met 6-0 en promoveert naar de 2de klasse. Was er vuurwerk vooraf, toen ik het eindsignaal gaf kwam er een oorverdovend gejuich van het in grote getale aanwezige publiek en natuurlijk weer rook- en vuurwerk, ongevaarlijk overigens. Alle teamleden van het H1 team deden daarna ere rondjes en was er feest op de club.



 

Het is vandaag de op een na laatste speeldag en het eerste dames team, de D1, speelde tegen Purmerend. Zoals ik schreef in 8.05.2022 Laatste H1 dat ik deze D1 wedstrijd zou gaan fluiten. Omdat de H1 zijn kampioenswedstrijd zou spelen heb ik kunnen wisselen met een collega-scheidsrechter. In plaats van fluiten ging ik bij de D1 wedstrijd fotograferen. De dames verloren helaas met 0-2 van de gasten die moedig hun degradatie wilden veilig stellen.
In de H1 wedstrijd daarna speelde Sam ook weer mee na een liesblessure. Zijn eerste strafcorner was ook meteen een goal! Ook Noud kwam bij de wedstrijd kijken (laatste foto) bij de kampioenswedstrijd van de H1 (zie volgende item).