Met collega scheidsrechter (van de Silvercup van afgelopen vrijdagavond) floot ik vandaag de competitie wedstrijd van Hisalis D1 tegen Loenen D1. De wedstrijd kende (helaas) geen doelpunten. Er waren 3 strafcorners (voor de gasten) maar zonder resultaat. In het vierde kwart hebben we de teugels wat strakker aangetrokken omdat het hakken en praten toenam. Eén van de verschillen tussen dames en heren teams is de uiting van ongenoegen. Bij heren is er vaak een “bosbrand” die je moet blussen en dan is het klaar. Bij dames uit zich het vaak als een “veenbrand”; het lijkt rustig maar dan is er toch plotseling die utibarsting. Dit neem ik zelf mee als een leerpunt voor de volgende wedstrijd. Het positieve van vandaag is dat ik in de afgelopen wedstrijden van de D1 het plezier weer zie toenemen en dat maakt het fluiten van de D1 ook erg leuk.

Dertig jaar geleden werden we eigenaar van het huis waar we wonen. Nadat we de akte hadden ondertekend en de sleutel hadden ontvangen, hebben we de inboedel vanuit Rijswijk overgebracht. Er volgde een periode van verbouwingen en nog steeds wonen we hier naar tevredenheid.

Samen met Sam en een ouder van de Dames 1 togen we naar HDS in Den Haag waar Hisalis D1 tegen HDS D1 zou spelen voor de Silvercup. Dat zijn altijd aparte wedstrijden met veel vertoon van thuispubliek. Ik had de camera meegenomen om het een en ander vast te leggen. Dat was niet heel eenvoudig vanwege het donker en onregelmatig kunstlicht. Toch zijn er mooie foto’s uitgekomen die het team kon waarderen en op de website zijn geplaatst. Het Hisalis team won met 0-2 en is door naar de volgende ronde. De Hisalis scheidsrechter die deze Silvercup floot is a.s. zondag mijn collega om dezelfde D1 in de competitie te fluiten. Binnenkort fluit ik zelf de Silvercup van de H1, altijd weer een leuk event.
 

Windows 11 is uit en eigenlijk wilde ik er niet aan omdat Microsoft een beperking heeft opgelegd voor de taskbar. Je kunt hem namelijk alleen maar aan de onderkant van je scherm plaatsen. Al jaren heb ik die bovenin omdat daar ook de knopen zitten om een venster van grootte te veranderen of te sluiten. Noud maakte mij er op attent dat er vast wel een tweak mogelijk is. En ja hoor, op de site tomshardware.com is het uitgelegd: door in de Registry op een aantal plekken een byte van 03 naar 01 te zetten is het zo gepiept. Windows 11 ziet er wat gelikter uit en kruipt nu naar iOS toe. En daar staat hij dan met dubbel scherm en met de panorama achtergrond van Oostenrijk.

Gisteravond zijn we thuisgekomen na de activiteiten in mijn moeders appartement. Vanaf donderdag verbleven we bij Ingrid’s ouders die ons hielpen bij de herstelklus. We ontbeten en dineerden samen en hadden ook een gezellige tijd samen. De beide hondjes waren ook mee. Het verblijf vonden ze leuker dan de autorit. Met de S60 na 19:00uur duurt de rit minder lang en was het gemiddelde 114km/u voor de afstand van 190km.
Na een beetje uitslapen vanmorgen maakten we een mooie duin- en strandwandeling. De zon scheen helder en gaf een mooi nazomerse gloed over strand en zee.

Op 25 juli overstroomde het appartementencomplex waar mijn moeder woont en heeft ze sindsdien niet meer haar woning kunnen betrekken. Afgelopen dagen gingen we met familie en vrienden de meubels installeren en inboedel terugplaatsen. Het was een hele aanloop in de afgelopen maanden naar de herinrichting vanwege schade-opruimen, drogen van de woning, schilderwerk, nieuwe deuren plaatsen en het leggen van een nieuwe vloer. Met elkaar plaatsten we de kasten en meubels op de plek van bestemming. Na twee dagen gezellig samen werken kon mijn moeder weer wonen op haar eigen plek. Ik heb waardering voor mijn jongste zus en zwager die onderdak boden aan moeder voor 2,5 maanden. Dank daarvoor. En ook waardering voor mijn moeder die deze periode sterk is geweest en van haar logeerverblijf heeft genoten.




 

De afgelopen tijd zijn we met regelmaat herinnerd aan de kracht die er is in de naam van Jezus. In Hour of Power wordt deze weken aandacht gegeven aan de kracht die aan uitgesproken woorden verbonden is. Als we spreken van Jezus en Zijn liefde voor ieder mens kan dat niet zonder effect zijn. Annelot beschreef deze week haar enthousiasme over Mattheus 24:14 om iedereen van Jezus te vertellen. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14:6), geeft kracht en bevrijdt. Om deze punten is er vaak geestelijke strijd omdat het ons op de tweede plaats zet en Jezus nummer 1. Wie wil de regie van zijn leven loslaten en zich onderwerpen aan Jezus als vergever van zijn of haar zonden? Geloven is niet zo maar een mening maar juist een leven vanuit overgave. Als Jezus die uitnodiging doet is daar kracht, Zijn kracht, aan verbonden.
Toen ik deze week door foto’s bladerde van mijn reis door Israël voelde ik opnieuw de kracht van Bijbelse verhalen en profetieën. In 1985 was ik op de Olijfberg met zicht op de Gouden Poort. Door deze poort kwam Jezus, gezeten op een ezelin, als de Messias Jeruzalem binnenrijden (Mattheus 21:1-10). Jezus zal volgens de Bijbel op een dag terugkomen, net zoals Hij vertrok. In de nabije toekomst zal de wereld dus de meest spectaculaire gebeurtenis uit de gehele menselijke geschiedenis beleven. Zijn voeten zullen straks weer op de Olijfberg staan (Zacharia 14:4). Hij zal daarna opnieuw door de Gouden Poort Jeruzalem binnenrijden, wat ook voorspeld is door de profeten. Openbaring 1:7 zegt “Zie, Hij komt met de wolken, en elk oog zal Hem zien”. Daarin staat dus gewoon dat iedereen Hem dus zal kunnen zien bij Zijn wederkomst. In Ezechiël 44:1-2 is voorspeld dat de Gouden Poort, die sinds 1541 gesloten is, weer open zal gaan en Jezus hierdoor weer naar binnen zal gaan. Dat klinkt als een plan en wie wil mag deel zijn van het koninkrijk van de hemel zoals Jezus ons voor bad in het Onze Vader: “Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiede in de hemel en op de aarde”.
 

Voor vandaag stond ik ingeroosterd om in de hockey competitie de wedstrijd van de H1 tegen Nieuwkoop te fluiten. Samen met een collega scheidsrechter waar ik al jaren samen mee fluit was het opnieuw een groot plezier om als scheidsrechtersteam in de wedstrijd te staan. Een paar maal overlegden we over de preciese overtreding en of het een strafcorner of vrije slag zou moeten zijn. We wilden de wedstrijd het liefst zonder kaarten leiden en dat lukte na een paar vermaningen. De tegenstander die met 6-1 verloor complimenteerde ons na de wedstrijd. Omgekeerd wij hen met hun sportieve houding.
Voordat de H1 wedstrijd begon, nam ik een paar foto’s van de wedstrijd van het Dames 1 (D1) team. Helaas viel een van de scheidsrechters uit vanwege een hamstring blessure en zo was mijn opwarming voor de H1 het fluiten van de tweede helft van de D1.
De foto’s van de D1 zijn gemaakt door een speler van een ander heren team en van de H1 door een van de ouders van de spelers.

Na de wandeling in de bossen bij Hoge Vuursche gingen we kijken bij de wedstrijd van Sam tegen de Zwaluwen H1 in Utrecht. Zijn team had veel overwicht en won met 1-2. Sam speelde een uitstekende pot maar tegen het einde van de wedstrijd werd Sam letterlijk gevloerd door zijn weer opspelende liesblessure. Als ouder denk je: “oh, nee, toch niet weer een hoofdblessure?”. Ingrid vond het zeer onprettig om Sam zo op het veld te zien liggen en vroeg of ik er niet naar toe kon gaan. Inmiddels was de begeleiding bij Sam op het veld en liep Ingrid naar de dugout waar Sam met koeling op de bank zat. De liesblessure vraagt rust. Na de wedstrijd kon hij gelukkig weer rustig lopen. De winst van het team met vervelende blessure is toch wel een anticlimax.

 

Onze wandeling van vandaag was in de bossen bij Hoge Vuursche en over Landgoed Groeneveld. Door het prachtige weer lichtten de mooie herfstkleuren op in het bos en park. We hadden Borre meengenomen die enorm genoot van de 8,5km wandeling. Bij landgoed Groeneveld kwam er een hele aardige dame naar ons toe die vroeg naar Borre: “Is dit een Bichon Frisé?”. Heel toevallig was de naam Bichon afgelopen week al op twee verschillende manieren bij ons geland. Eigenlijk blijkt Borre niet een Maltezer maar een Bichon te zijn. We hadden inderdaad al heel lang verschillen gezien maar nu kwam ook deze dame met haar Bichon met gelijke kenmerken. De Bichon is zeer sociaal en wordt blij met mensen om zich heen. Omgekeerd is ook waar: hij wordt zeer stil als er geen gezelschap is. In park van Landgoed Groeneveld was het een verademing dat honden los mogen en er geen boa’s nodig zijn die je 90 euro aansmeren als de hond niet aangelijnd is. De route van vandaag lag tussen Hilversum en Baarn in en is hetzelfde gebied waar heerlijk met de mountainbike gefietst kan worden.





 

De herstelwerkzaamheden aan de woning van mijn moeder zijn begonnen en binnenkort gaan we haar nieuwe meubels installeren. Ook een aantal kasten, die door de waterschade in juli zijn beschadigd, worden vernieuwd. De locale zorg is door mijn zussen gedaan en op afstand heb ik kasten samengesteld en besteld bij Ikea. Deze week zijn de bestellingen per vrachtauto bezorgd en andere delen opgehaald uit Amsterdam en Utrecht. Het geheel is nu op een centrale plek verzameld en wacht op groen licht voor monteren.

De hockey competitie is volop begonnen en alle teams staan weer scherp. Gisteren viel Sam in als hockey coach voor de MA2. Hij vroeg of ik meeging en zo stonden we samen in de dug-out als coach en ik als hulp-coach. “We” wonnen de wedstrijd met 6-1.
Vandaag floot ik de wedstrijd van Sam tegen Castricum H1. Omdat er een tekort is aan bondsscheidsrechters stond ik vandaag met collega clubscheidsrechter in het veld om de wedstrijd te leiden. Het ging er scherp aan toe. Na enkele strafcorners die mijns inziens terecht waren (maar niet volgens de bezoekers) sloeg de stemming behoorlijk om maar konden we de wedstrijd toch beheerst afronden. Het thuisteam won met 6-3 waarvan 4 door Sam met snoeiharde strafcorners.

Vanmiddag om half vijf kregen we een appje van Annelot dat ze veilig aangekomen is en net wakker is na een slopende reis van bijna 32 uren. Het liep allemaal niet zo soepel als gedacht. Op Frankfurt aangekomen zou ze bij de balie bij het boarden een stoelnummer krijgen. Het vliegtuig bleek overgeboekt en ze stond nummer 5 op de stand-by lijst. Vijf minuten voor vertrek kreeg ze haar stoelnummer en kon ze gelukkig mee. Na 12 uren vliegen wilde ze in Mexico-City overstappen naar Tijuana maar was haar ticket nergens geregistreerd. Toen moest ze om 3:30u (inmiddels 24uur later…) een nieuw ticket kopen en belde ze mij om te helpen met de boeking. Toen dat bijna was afgerond en werkte het vlaggetje “accept terms en conditions “ niet. Vanuit hier probeerde ik het ticket te boeken maar stond mijn mobiel stond inmiddels op 17 september terwijl het bij haar nog 16 september was en ze diezelfde avond verder wilde (er was nog een vlucht die avond). Nadat ik mijn telefoon op Mexico tijd had gezet en opnieuw het ticket wilde kopen was het vliegtuig vol. Annelot heeft toen ter plekke bij een balie toch nog een ticket kunnen krijgen voor de vlucht van 22:00 uur i.p.v. 20:30 uur. Uiteindelijk is haar vliegtuig met vertraging om 23:20 uur vertrokken en geland om 00:52. Maar het was toch nog 3,5 uren vliegen alhowel het 1,5 uren leek. Dat komt omdat het tijdverschil met Mexico 7 uren is maar met Tijuana 9 uren t.o.v. Nederland. In Tijuana werd ze door super leuke mensen opgehaald en uiteindelijk lag ze om 2:30 in haar bed. Ze was inmiddels 32 uren op de been. We zijn blij dat het goed is gegaan en ze zich thuis voelt in Ensenada. Het is een geweldig mooie omgeving en we hopen dat ze er een bijzonder opbouwende tijd zal ervaren en voor anderen ten zegen mag zijn. Als je dit leest, Annelot, Gods zegen gewenst vanuit Nederland.



 

Het is zover: Annelot vertrekt voor 6 maanden naar Youth With A Mission (YWAM) om een Discipelschap Training School (DTS) te volgen. Ze heeft gekozen voor de locatie in het Noord-Westen van Mexico, Ensenada. Aanvankelijk zou ze met de Portugese vliegmaatschappij TAP via Lissabon, Boston naar San Diego vliegen en vandaar met de auto naar Mexico. Het liep vanmorgen iets anders, de VS is potdicht. Op Schiphol heeft Annelot halsoverdekop een nieuw ticket kunnen boeken: eerst naar FranktFurt (LH1003) en daar vervolgens overstappen naar Mexico-City (LH498). Ze boekte ook alvast een binnenlandse vlucht naar Tijuana. Een uur later dan gepland kon ze, na wat formulieren op Schiphol en aanschaf van een medisch mondkapje, toch op weg. Samen met Sam en Lianne namen we afscheid van haar en wensten haar een goede reis. We vinden het geweldig mooi dat ze haar hart volgt en doet wat God in haar leven bewerkt. Afgelopen zondag werd ze ook in haar kerk gezegend en zo laten we haar gaan in de beschermende handen van The Lord our Shepherd.

Afgelopen week waren we samen voor een wandeling naar het strand om even te genieten van het prachtige weer en even de gedachten te verzetten. Er was bij mij toch wel enige bezorgdheid over een aantal werkgerelateerde zaken. Gewoon niet doen, denk je. Maar elke ochtend om 8 uur komt via de Dagelijks Woord app een Bijbeltekst op het scherm. De tekst uit Filippenzen 4:6-7 was even een opsteker: “Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.“.