Het werd een middagje hockey, Noud fluiten en later spelen, Sam coachen en later fotograferen, zelf fotograferen en later coachen. In de volle zon was het bijzonder aangenaam.
Sam speelde vanmiddag met zijn team en won de wedstrijd tegen Saxenburg met ruime cijfers: 6-2. Vlak voor rust stond het nog 2-2 maar dat werd al gauw een ruststand van 4-2. Het was een bijzondere wedstrijd waarin de scheidsrechters strak moesten optreden tegen te sterke verbale en zelfs fysieke uitingen.

Een gewone maandagavond door de week: Noud heeft 2 examens afgelegd (Duits en economie), morgen weer twee (geschiedenis en natuurkunde). Rakker is naar de dierenarts geweest voor een operatie aan zijn gebit en het verwijderen van een vetbult. ‘s Avonds is iedereen weer thuis en is er hockeytraining van de JA1. Onderweg naar de hockeytraining is de lucht zo fascinerend mooi dat ik even stop voor een foto. Het is eigenlijk een gewone doordeweekse maandagavond maar met een paar opmerkelijke gebeurtenissen.
 

Vanochtend vroeg verzorgden de mannen in huis het ontbijt voor moeder en kreeg Ingrid een leuk kado met lekkers. Ingrid en ik vertrokken naar het noorden om daar moederdag te vieren. Voor mijn moeder was het en moederdag en verjaardag. Het was een gezellige middag in Friesland terwijl Noud ging leren voor zijn examen en Sam een hockeywedstrijd speelde. Op de foto maakt hij een sleeppush bij een strafcorner. Mijn camera was uitgeleend aan Sam die de foto’s maakte van de Dames 1 en an de voorzitter van de club die foto’s maakte van de Heren 1.

Vanmiddag had ik vrij genomen en Ingrid een loopfiets geboekt in bij LopiFit in Egmond. Na een korte introductie en opstaples vertrokken we op de route langs de kust. Het duinengebied in Noord-Holland is net even anders als in Zuid-Holland en gaf verrassend mooie landschapsbeelden. We legden iets meer dan 38km al lopend op de fiets die de aandrijving via een loopband omzet naar het achterwiel. Inmiddels hadden we trek gekregen van de tocht en na inlevering van de loopfiets reden we naar Bergen en aten we ter afsluiting in restaurant Studlers.

Het is al weer 23 jaar geleden dat we ouders zijn geworden. Zoals een vriend al eens zei over levenservaringen die miljoenen mensen meemaken: alle clichés zijn waar. Pas het zelf maar toe over de typische ervaringen waar je verwonderd over bent en die toch zo normaal lijken want je bent niet de enige, toch? Toch is het bijzonder als je bedenkt hoe fragiel we zijn. We ontdekken stap voor stap dat we in alles de bescherming van God nodig hebben, zoals in Psalm 91 waar de spreker afgelopen zondag over sprak. Annelot, gefeliciteerd!

Bevrijdingsdag: belangrijk om stil te staan bij vrijheid. Gisteren was dodenherdenking en werd iemand tijdens de tv uitzending gevraagd waar die persoon dan aan dacht. Zelf ben ik voortdurend onder de indruk van de jonge Amerikaanse, Canadese en Engelse soldaten die plichtsgetrouw hun wapens oppakten om Europa te bevrijden; jongens van 17, 18, 19 of begin 20. Het blijft bijzonder en zeker (op zijn minst) het gedenken waard. Vandaag overstijgt dankbaarheid omdat het niet vanzelfsprekend is.

Op zondag brachten we eerst een bezoek aan de ochtenddienst van Kaleb in Warmond waar gesproken werd over Psalm 91, God als onze Schuilplaats.
Vanmiddag zocht ik, samen met Noud, Sam op die moest hockeyen tegen Muiderberg. Ze verloren de wedstrijd die soms in het zonnetje werd gespeeld en dan weer in een hagelbui, heel typisch. Sam kreeg tegen het einde van de wedstrijd net na een actie een krampscheut en werd op het veld door medespelers uit de pijn geholpen.

En dan zit het er al weer op. Tijd vliegt als je het leuk hebt (samen). We hebben genoten van Oslo en en prachtige weer waardoor we voortdurend buiten konden zijn. ‘s Ochtends hebben we vroeg de FlyToGet exprestrein weer genomen en vlogen we om half tien over Oslo (grote foto) al weer huiswaarts. De zon scheen fel tussen de wolken door waardoor het groene hart groen opkleurde en het Nederlandse landschap zich weer van haar mooiste kant liet zien. Op Schiphol stond Sam ons op te wachten en zo waren we voor het middaguur al weer thuis. De Oslo stadstrip was geslaagd.

 

Het operagebouw van buiten bekijken is een “must” maar evenzeer ook de binnenkant. We boften dat er een voorstelling was in de korte tijd dat we in Oslo waren. Het thema van deze avond was: “BAROQUE MOVEMENT” met moderne 2019 barokdans. De toelichting was “Four exciting choreographers interpret music by the Baroque masters. Enjoy the dancers of the Norwegian National Ballet performing alongside the musicians of Barokksolistene”. We hadden twee prachtige zitplaatsen in het midden van de zaal en het een bijzondere avond met 4 gedeeltes. Vooraf kwam de dirigent (met viool) en kleine assistentes de bezoekers al musicerend uitnodigen om de zaal in te komen. De meisjes waren prachtig in barokstijl gekleed.

Onderstaande foto’s zijn van www.operaen.no door Erik Berg en Joerg Wiesner:

Het operagebouw in Oslo heeft een economische kentering gebracht in de hoofdstad. Het gebouw is gebouwd in het water (zie YouTube timelapse 2003-2008) en was het startschot voor het Barcode bouwproject. Het is ontworpen door de Noorse architect Snøhetta en gebouwd door architect Tarald Lundevall. De “Opera House” bevindt zich in hartje Oslo aan de Oslofjord in de wijk Bjørvika. Het Noors Nationaal Opera en Ballet houden hier hun thuiswedstrijden. Het hel dak is afgewerkt met Carrara marmer uit Italie dat bestaat uit wit graniet waardoor het gebouw uit het water rijst als een soort ijsberg. Op het dak kun je lopen en krijg je een mooi uitzicht over het water. De binnenkant is net zo fascinerend omdat het geheel van bijzonder mooi hout is gemaakt. De balkons zijn prachtig strak afgewerkt en hebben hun specifieke vormen om de akoestiek mogelijk te maken. Bij een bezoek aan Oslo is het operahuis een “must”.

 

Het “Astrup Fearnley museet” ligt aan het einde van de Aker Brygge in een prachtig modern gebouw met opvallend mooi geronde daken van de architect Renzo Piano. Het museum had bijzondere exposities van Anselm Kiefer en Damien Hirst. Van Kiefer was er een heuse boekenkast met loden boeken van 100-300kg per stuk. De boeken bevatten echte foto’s maar zijn eigenlijk niet te tillen. Hirst toonde zijn anatomische experimenten met halfdoorsneden van dieren en een zwartbeeld van insecten die als thema “leukemie” had. Ook was er van hem een vlinder-kaleidoscoop met echte vlinders. Van Jeff Koons was er het beeld Mchael Jackson wat we ook in Pompidou in Parijs hebben gezien.

In eerste instantie dachten we niet aan het Vikingmuseum op Bygdøy; misschien wel saai of magere tentoonstelling. Niets was minder waar omdat de collectie objecten en het verhaal achter de Vikingen indrukwekkend was. Al rond 800-900 na Chr. trokken de wilde mannen de wereld rond in platte schepen waarmee ze zich op verschillende plekken vestigden waaronder het Canadese Newfoundland. Het museum laat goedbewaarde Vikingschepen en andere middelen zien die opgegraven zijn door verschillende onderzoekers. Twee daarvan waren Helge en Anne Stine Ingstadt die resten van een nederzetting in Newfoundland ontdekten in 1960. Zij waren ook de oprichters van het Vikingmuseum en hun standbeeld is te zien op de laatste foto. Op het moment van ons bezoek kwam hun dochter (ze zal rond de 70 zijn geweest) op bezoek en heb ik een foto van haar en een vriendin genomen voor het standbeeld van haar ouders.

Terwijl alle overheidsgebouwen gesloten zijn en de bouw even stil staat vanwege dag van de arbeid, genieten we van een boottochtje naar het schiereiland Bygdøy. Hier bevindt zich o.a. het Vikingmuseum (wat dan gelukkig wel geopend is) en het Maritiem museum met zijn sterke driehoeksvormen. Tegen Bygdøy aan ligt het huis op de rots Dyna Fyr wat niet zo bekend is maar wel een mooi tafereeltje geeft met de Noorse wateren. Vanaf de boot is het een leuk wandelingetje langs mooie huizen naar het strand maar toegankelijk is het niet echt omdat de buurt onder eigen beheer is. We vonden onze weg en genoten even van het uitzicht en de vogels voor ons. De eider(eend) liet zich zien met zijn prachtige kleuren en unieke gedaante. De eider is een snelle vlieger (113km/u) en kan wel 60cm groot worden.



 

Vanaf het koninklijk paleis is het nog een kleine 3km fietsen naar Vigeland. Vigeland, heb ik me door een Noor laten vertellen, was een sterke persoonlijkheid in Oslo die het voor elkaar kreeg een eigen groots park te krijgen vol met sculpturen. Dat is een “must” voor de Oslo bezoeker, zo ook voor ons. Het park kleurt prachtig groen en het is op een centrale plek overvloedig voorzien van standbeelden. Opnieuw zijn ook hier weer menselijke figuren uitgebeeld; een algemeen thema, lijkt het, voor alle kunst in Oslo.

Het koninklijk paleis ligt vrij centraal in de stad en ligt aan het einde van de grote “Karl Johangate” die van het centraal station naar het paleis loopt. Karl Johan was na lange tijd zonder eigen koning (want Noorwegen viel als provincie onder Deens bestuur) koning van Noorwegen en Zweden, een gedeeld koningschap dat later in 1829 werd opgevolgd door de tweede prins van Denemarken toen Noorwegen helemaal onafhankelijk werd. Het heeft even geduurd en heeft zelfs tot een crisis geleid tussen Noorwegen en Denemarken wie nu eigenlijk recht van bestuur heeft over Groenland; Denemarken kreeg die gerechtelijke bevoegdheid uiteindelijk. Het gebied rondom het koninklijk paleis is vrij toegankelijk en je mag er gewoon om heen fietsen, tussen de wachten door.