08.01.2021 – AWD Kleuren
Ondanks dat veel vogels op winterverlof zijn, is er met de zon weer veel kleur in het landschap. En de vogels en herten die je nog tegenkomt krijgen meteen een mooie tekening in het duinlandschap.
Ondanks dat veel vogels op winterverlof zijn, is er met de zon weer veel kleur in het landschap. En de vogels en herten die je nog tegenkomt krijgen meteen een mooie tekening in het duinlandschap.
De Maltezers moeten regelmatig worden getrimd. Omdat onze trimster niet langer actief is als hondentrimmer, hebben we besloten dit zelf te doen. Ingrid knipt de klitten er eerst uit, dan behandel ik de vacht met de tondeuze en daarna maakt Ingrid het werk af met schaar rondom de oren en de neus. Om het werk af te ronden, volgt er een korte wasbeurt. We hebben er zelf meer lol aan dan de honden zelf. We begonnen met Rakker en later was ook Borre, de jongste van de twee, aan beurt.
Vanmiddag maakten Ingrid en ik een wandeling door de AWD. Het was lekker fris, 5 graden, en de zon scheen heerlijk over de duinen. Nog geen 2 minuten van de parkeerplaats zat een mooie torenvalk in de zon te schitteren met zijn mooi verenpak. Even later was daar een hert, op zich niet spannend, maar eerst in een omgeving met veel takken (weinig contrast) en dertig seconden later scheen de zon als een schijnwerper op zijn gewei. Nog even later was daar de vink die vrolijk in de boom op zoek was naar eten. Halverwege genoten we op een bankje van het zonnetje, van de roodborsttapuit en de roodborst.
Het mooie weer was vanmiddag aanleiding om te gaan wandelen in de AWD. Omdat Noud zijn toetsweek van school moest afronden vertrokken we wat later vanmiddag en zo werd mijn wandeling een foto-tocht in het hart van “Golden Hour” dat om 16:10 uur begon. Eigenlijk heb ik het wel gehad met herten fotograferen maar vanwege het mooie licht heb ik er toch maar een paar foto’s van gemaakt.
Mijn mooiste shot kwam van de overactieve grote bonte specht die een gat tikte in een grote berk. Ook de buizerd liet zich op afstand zien.
Het heerlijke zonnetje is goed voor de vitamine D. We besloten om vanmiddag een duinwandeling te maken. De camera met telelens ging weer mee want je weet maar nooit wat je tegenkomt. Vandaag was het niet zo spectaculair maar het licht was wel geweldig mooi. De pimpelmees en de boompieper reflecteren hun mooie veren in het zonlicht en de herten geven een mooi beeld in de schaduw of in het tegenlicht. We waren niet de enigen die van het buitenzijn genoten. Op grote afstand kon je paravliegers laag over de duinrand bij het strand zien vliegen.
Nog niet eerder heb ik een hert voor mijn camera een zwemmende oversteek zien maken. We zagen een hert naar het water lopen om te drinken. Plotseling zette hij zijn poten in het water en zwom naar de overkant. Aan de overkant aangekomen werd het water even afgeschud en liep hij zijn weg verder door bos en duinen.
Op locatie maakten we gebruik van de kiosken waar een foto van ons als fotografen werd genomen die dan gecombineerd wordt met de entourage van het park. Aan het einde van ons bezoek waren we voldaan en een beetje moe geworden. Het was een mooie dag om samen op pad te zijn.
Annelot’s interesse in apen was al gewekt door haar vele mooie reizen. Vandaag liepen we door de Apenheul met aanvankelijk lichte motregen. Na een uur brak de zon door en was het licht fantastisch voor de fotografie. Hier is een aantal van haar 616 foto’s genomen met de a7iii.
Enige tijd geleden kreeg ik via een mailing van Natuurfotografie de uitnodiging voor een fotoworkshop bij de Apenheul. Annelot had al eens gezegd daar naar toe te willen en dus stuurde ik het naar haar door. Ze vond het leuk om de workshop samen te doen. Bij het aanmelden was de link ongeldig, raar. We besloten om dan gewoon samen te gaan. Hier is een aantal van mijn 487 foto’s genomen met de a7s.
In de herfstperiode zijn de herten volop in onderlinge strijd. Overal in de duinen hoor je de mannetjes burlen. Het geluid is indrukwekkend en nieuwsgierig als Rein en ik waren probeerden we toch een glimps mee te vangen van de bewegingen van de herten. Het was een mooi gezicht en soms van heel dichtbij. We zagen ook een aantal mooie vogels waaronder de kramsvogel. Zie ook Herfst (1).
Beetje bij beetje probeer ik dagelijks, naast de fysiotherapie, oefeningen te doen volgens plan maar ook gewoon dagelijkse bewegingen zonder belasting. Om die reden wilde ik proberen om de grote telelens op de monopod te schroeven en te testen of ik goed balans kan houden met camera en lens. En dat ging verrassend goed. Met de linkerhand kan ik in- en uitzoomen terwijl rechts alle camera handelingen doet en de balans houdt. Het testresultaat van vandaag waren vlinders en een dahlia. Bij gunstig weer kan ik zondag de hockeywedstrijd van Sam fotografisch verslaan.
Rondom het Landalpark zijn wandelroutes die uitermate geschikt zijn voor een kleine wandeling om bijvoorbeeld de honden even uit te laten. Onderweg zijn hangmatten beschikbaar boven een koel beekje of onder de bomen in het bos. De jongste hond vond het nodig om even in de grond te woelen en ontdekte zo dat mieren in een nest wonen en van zich af bijten. Vanaf de wandelroute heb je een mooi uitzicht over het berglandschap.
Het mooi weer lokte enorm om er met de camera op uit te gaan. Het woei hard en ik nam de monopod mee op de rug met de camera en lens over mijn schouder. Toen ik een half uur onderweg was het boem. De camera lag op de stenen, de kop van de monopod links en de handgrip van de lens rechts. Duidelijk was dat de kop gebroken was maar ook de handgrip. Ik heb de boel bij elkaar geraapt, de monopod aan de riem gehaakt en camera met lens los in de hand. Shit, als het glas in de lens maar geen opdonder heeft gehad en uit positie is of dat de sensor in de camera is verschoven. Het gaat maar om fracties van millimeters. De eerstvolgende foto’s zouden het moeten uitwijzen. Na een rondje om het water keerde ik maar weer huiswaarts want het lopen was bijzonder ongemakkelijk. Toch kwam ik nog fotomateriaal tegen om de scherpte thuis te kunnen verifieren: een libelle, eenden, gekraagde roodstaart, rups, een bambi-hert en een grote bonte specht. Geluk bij een ongeluk is dat de foto’s met bibberende hand en harde wind toch geslaagd zijn.
Na het (thuis)werken was de lucht helder en had de zon vrij spel. Ik besloot even een wandeling met de camera te maken door de AWD. De route ging vanaf Pannenland naar de vossenpaddenstoel. Op de heenweg liep ik langs het vliegeniersmonument en terug via de waterbasins. Opnieuw werd ik verrast door vogels die ik niet onmiddellijk herkende. Het bleek opnieuw om een juveniel te gaan, een witte kwikstaart. Tussendoor vloog er nog een reiger over en op het pad zat een hoornaar een libelle op te vreten. De herten, jong en ouder, lieten zich gewillig fotograferen in de zon waarmee hun gewei prachtig uitstak in het licht tegen een donkere achtergrond.
Met superwarm weer zit Borre in een zwart rompertje in de tuin. Die beschermt zijn operatie wond tegen zijn eigen tong. Hij herstelt goed en is weer vrolijk. In de tuin kleuren de bloemen prachtig roze, rood, wit, blauw en paars. De donkere achtergrond geeft de bloemen extra accent en dat accent is met de Lightroom nog een beetje sterker te maken. Dat geeft een mooi effect.