Terwijl in Nederland de temperatuur boven de 30 graden uitstijgt is het op Corfu voor de verandering niet zo heet. Dat geeft de gelegenheid om te wandelen. We kozen voor de route vanaf Vatos, een route die we eerder liepen maar vandaag probeerden we een variatie door een steil klimpad te nemen met dichte begroeiing. Het was een mooie route en voor het eerst moesten we even schuilen voor een lichte regenbui. Ook hier zagen we onderweg veel bloemen, vlinders en sprinkhanen. Voorbij het klooster gingen we lunchen bij Bella Vista, een eenvoudige plek met lekker eten en mooi uitzicht over de baai. Inmiddels was het al wat warmer geworden en namen we een frisse duik in het heldere zeewater.


 

Een voor ons bekende wandelroute is naar het dorp Giannades. Vanaf de vakantie-woning loopt een bochtig gravelpad naar het oude centrum. Het pad slingert tussen de olijfbomen door en naast het pad staan ontzettend veel bloemen met prachtige kleuren. Vlinders en insecten kunnen hier hun lol op. Onderweg zagen we een blauw-groene hagedis, veel bloemen en veel sprinkhanen. Nadat we een cappuccino in het dorp hadden gedronken liepen we de parallelweg bergop terug naar het huis.

 

Voor de A-mount camera heb ik nog een macrolens. Deze heb ik nog niet zoveel geprobeerd met de E-mount cameras omdat er een adapter tussen moet. Met handmatig scherpstellen en veel foto’s afvuren zit er zo nu en dan een raak shot tussen. Een libelle van ongeveer 5cm lang lag gewond op de bank (en vloog later zonder blessures gewoon weg). Een spinnetje van 3mm maakte zijn web tussen de bloemen. Ook daarvan zijn er twee redelijk gelukt.

 

Nadat ik gisteren wat “macrootjes” had geschoten met mijn telelens, dus eigenlijk closeups, wilde ik het vandaag eens met een echte macro-lens proberen. Omdat mijn Sigma 70mm/f2.8 een 1:1 verhouding heeft, is het verschil in resultaat tussen de telelens en de macro lens niet zo groot. Het belangrijkste element is voor beide lenzen: goed licht. Onderstaande foto’s zijn met beide lenzen gemaakt. Op de foto staat linksonderin de brandpuntsafstand; met 70mm voor de macrolens.


 

Rondom in tuin en park is er groot en klein leven. In de tuin zijn het de bijen die zich te goed doen aan de bloemen en in het park zijn het de meeuwen die de rivierkreeften uit de vijver duiken. Beide is een apart gezicht.

 

Afgelopen weekend kregen we bezoek van de familie van Salo. De dames deden een hoedencursus bij Ingrid. Met elkaar gingen we naar het strand, barbecuen en wandelen in de duinen. Het was een heel gezellig samenzijn met een hele fijne familie.

Op slechts korte afstand ligt nog een slot bij Münster, nl. Burg Hülshoff. Na een acculaadrit van drie kwartier langs Greven arriveerden we bij dit kasteel. We hadden gehoopt dat we hier iets konden eten of drinken maar er waren twee bruidsparen die hun trouwfeest hier vierden. Na een leuke wandeling in het kasteelpark reden we naar Nienberge om bij een bakker broodjes voor onderweg te kopen. Dat laatste werd een broodje nuttigen in de bakkerij toen het enige tafeltje vrij kwam. Daarna namen we afscheid van Annelot en reden we terug naar huis. Het waren drie mooie en intensieve dagen van Wageningen naar Arnhem en naar Münster.

‘s Middags liet Annelot ons een stukje Münster zien. We rden naar de Westfälische Wilhelms-Universität van Münster, ook wel bekend als het slot van Münster. Achter het slot is een hele mooie botanische tuin met kassen, een vijver en hele bijzondere boomsoorten. In één van de kassen hadden we even een déja-vu van Costa Rica vanwege de planten met enorm grote bladeren. We genoten van het uitzicht en van een appel en drinken. De tuin had een typisch universitaire opzet want bij elke bloempje of boompje stond een bordje met de naam in Latijn en Duits. Ne het waren er heel veel.

Vanuit Landgoed Groot Warnsborn kun je mooie wandelingen maken rondom de Vijverberg en de Westerheide. We gingen gisteren al wandelen en zagen een reiger op jacht naar voedsel (zie volgend blog item Reigervoer). Vandaag maakten we een wandeling langs een poel op de Vijverberg. Onderweg zagen we de roodborst, zwartkop en een veldmuis. De spiegeling van het riet op het water en het licht door de bomen was fascinerend mooi.

Rondom Het Depot zijn prachtige tuinen aangelegd die voortkomen uit het onderzoek dat toebehoorde aan de universiteit die hier voorheen huisde. De verscheidenheid aan bomen en planten is ontzettend groot en fascinerend. De kleuren lichten zeer opvallend, zeker met het mooie zonlicht. De tuinen mag je niet missen als je hier op bezoek bent.

 

Na een mooie muziekavond en met prachtig weer wandelden Ingrid en ik vanmorgen een kilometertje of 12 door de AWD. Onderweg was er het vrolijk geluid van alle vogels die in het duingebied vertoeven: de vink, de tjiftjaf, de rietgors, de kievit, de torenvalk, de roodborsttapuit, de tapuit en de reiger. De route was fascinerend mooi. Ik wilde Ingrid ook even de vossenburcht laten zien waar ik een vorige keer een vossenpup zag. Tot mijn grote verbazing (of teleurstelling) zaten er wel 20 mensen om de burcht heen te wachten tot de vossen naar buiten zouden komen. Na enige ergernis over rookgedrag en luid praten, wat voor mij een teken was van weinig respect voor de natuur, vertrokken we gauw weer om te genieten van de rust en natuur.

 
 

Vanmiddag liep ik een rondje in Klein Leeuwenhorst. Het is een klein bos met veel vogelgeluid en dat maakte me nieuwsgierig. Het is maar een klein rondje in dit privé-bos en omdat het licht plotseling mee zat heb ik hetzelfde rondje nogmaals gelopen. De begroeiing raakt inmiddels aardig dicht en dat maakt het spotten van de vogels erg lastig. Ze laten zich horen en soms even zien. De winterkoning is wispelturig, de roodborst speelt verstoppertje, de merel wil zoveel mogelijk luisteraars voor zijn vrije melodieën, de tjiftjaf verveelt iedereen met hetzelfde deuntje en de zanglijster probeert de mooiste tonen ten gehore brengen terwijl in de achtergrond de grote bonte specht er lustig op los hamert. Dan is opnieuw de pimpelmees die zich uitstekend kan verschuilen in een bladerlandschap van de hoge bomen. Het bos is klein maar de moeite waard om eens lekker een uurtje te slenteren.


 

Afgelopen week nam ik vaak de camera mee als ik de hondjes uit liet. Je weet maar nooit wat je in het park tegen komt: eendjes met kuikentjes, de gaai en de schildpad.
In de tuin hebben we een nestkastje waar de pimpelmees broedt en ook ook een roodborst paartje laat zich regelmatig zien. Het zijn gewoon alledaagse tafereeltjes waar je van kunt genieten, als je er oog voor houdt.


 

Tijdens het ISVT hockey toernooi verbleef ik in hotel Auberge Du Bonheur, een uitstekende verblijfplaats dat gelegen is het bos de Oude Warande. Toen ik gisteren de fiets bij het hotel plaatste zag ik een kleine eekhoorn maar die was ook snel weer weg. Vanmorgen liep ik naar de hockeyvelden van HC Tilburg met de camera paraat. En plotseling viel mijn oog op een aantal dode boomstronken. Daar zat deze exoot weer: de Siberische Grondeekhoorn. Op wikipedia lees ik: “Bij Tilburg is het dier eind twintigste eeuw ontsnapt na de sluiting van het Tilburgs dierenpark dat gelegen was in het boscomplex ten zuidwesten van Tilburg” en “In Nederland komt hij voor in Noord-Brabant, in de buurt van Tilburg in de Oude Warande en omgeving“. Het mooie beestje liet zich in die korte minuut toch rustig fotograferen.

Voor het rondje AWD genoten we van de traditionele oranje tompouce. Dat geeft meteen kleur aan de dag. Na het rondje AWD reden we langs de bollenvelden met mooie rode, roze en gele tulpen. Dat houdt de kleur in de dag. Met de zon over de velden krijg je een bijzonder mooi decor. Het is wel een typisch Nederlands tafereel als je een foto maakt met op de achtergrond fietsers en de zo bekende bollenschuren.