Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
De vennenroute Kampina is een groot gebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Het was de eerste keer dat we de Huisvennen bezochten. We zagen en hoorden ganzen in de vennetjes, een buizerd, libelles, paddenstoelen en zelfs een eekhoorn. Ingrid zag hem in het bos naar een boom lopen. Ik richtte de camera snel op de boom maar toen stak hij supersnel het wandelpad over. Ik kon nog net twee foto’s maken maar had eigenlijk geen tijd om goed scherp te stellen. Maar we hebben er eentje gezien. Onderweg maakten we foto’s met de zelfontspanner. Het harde licht maakte het niet gemakkelijk maar er zijn er toch een paar door de ballotagecommissie gekomen. Op de terugweg reden we naar Nistelrode om bij kledingzaak Van Tilburg iets voor Ingrid te scoren. Daarna brachten we nog een bezoek bij Sam’s werk, het bedrijf zerosteps in Houten. We kregen een rondleiding en koffie, en maakten kennis met de eigenaar van het bedrijf.
Op deze mooie zaterdag vertrokken we vanmorgen naar Boxtel om te wandelen in natuurgebied Kampina. De route over de A2 verliep vlot terwijl in tegenovergestelde richting het verkeer over wel 10km stil stond. We parkeerden de auto aan het Loo en liepen vandaar naar de Hessenweg het vennengebied in. In eerste instantie wilden we de route van Natuurmonumenten lopen maar die zou ons over de normale weg brengen terwijl het natuurgebied zelf wonderschoon is. We vroegen een locale bewoner die ons vriendelijk advies gaf over een mogelijke route. Zo gezegd, zo gedaan. Het trappenbos (vanwege alle wortels) met de tamme kastanjes was een heerlijke omgeving om te wandelen. Er zouden hooglanders lopen maar we zagen alleen het resultaat van hun voedselvertering.
En jawel, ook in Nederland komt de boomkikker voor. Toen de fotoworkshop werd aangekondigd triggerde dat meteen mijn nieuwsgierigheid. En vandaag trok ik op naar Drenthe om de beestjes te zoeken en te fotograferen. Het duurde niet lang en daar was al de eerste gespot door de groep fotografen. Met elkaar kijken en turen geeft ook een stukje collegialiteit. Als iemand eentje spot, worden anderen er op gewezen en zo kijken er meerdere ogen uit naar foto-objecten. De boomkikkers maken nog aardig wat geluid ondanks hun kleine formaat van 2-4cm. Ze hebben een mechanisme om zichzelf te beschermen tegen uitdroging. Als de zon te sterk wordt trekken ze een vliesje over zich heen waardoor het lichaamsvocht niet verdampt. Het was een prachtige fotodag.
Naast een apart rubriekje over de zwartkop heb ik ook voor de appelvink een item gemaakt. De appelvink heb ik nog niet eerder gefotografeerd. Wel heb ik de gewone vink vaak op de plaat gehad. En ook hier in dit item om aan te geven dat de appelvink met zijn dikke snavel en blauwe veren in zijn vacht echt anders is dan de vink. De robuste snavel en kleine ogen maakt het een fascinerende verschijning.
Een van de mooiste vogeltjes om te zien in Nederland vind ik de zwartkop. Een aantal mannetjes en vrouwtjes lieten zich met regelmaat fotograferen. Het mannetje heeft een zwarte “kapje” om zijn hoofd en het vrouwtje een bruine.
Omdat de vogelhut tijdens de boomkikker workshop beschikbaar was heb ik een aantal mooie momenten kunnen vastleggen van o.a. de grote bonte specht, de heggenmus, de boomklever, de roodborsten de tjiftjaf. Ook hier moest ik werken met een (voor vogels) lange sluitertijd. Het liefst werk je dan met 1/1600 of 1/3200, zeker bij kleine vogels. Nu moest ik het doen met 1/250 of 1/400. Dat is gelukt mede omdat de laatste versie van Adobe Lightroom (v12) een AI-gestuurde Denoise functie heeft die de ISO10000 ruis er prachtig uithaalt. De foto’s zijn daarmee goed presenteerbaar.
Vanuit de vogelhut, die tijdens de workshop vrij te bezoeken was, had ik zicht op een woelmuis die zich zo nu en dan heel kort even liet zien. De woelmuis is een apart diertje met een relatief korte staart en een kortharige vacht. Omdat het licht laag was, moest ik met een minimale sluitertijd werken om een balans te krijgen tussen scherpte en sensor gevoeligheid. Het is aardig gelukt ondanks dat de ISO opliep tot 10000 met een sluitertijd van 1/250.
Enige tijd geleden had ik me ingeschreven voor een foto workshop over boomkikkers in Nederland. Dat wilde ik wel eens meemaken want ik dacht dat die alleen in Midden-Amerika voor komen zoals we vorig jaar zagen in Costa Rica. De verzamelplaats was in Drenthe, vanaf 10:00 uur. De organisator riep iedereen vooraf om vanwege de hoge temperaturen 2 uren eerder te beginnen. Zo zat ik om 5:30 uur al in de auto. Na vele kilometers in dichte mist te hebben gereden was er dichtbij de locatie de mooie zonsopgang. In het gebied zelf scheen de zon prachtig over heide en struiken. Het begin was al goed.
We zijn niet voor één gat te vangen en gingen op zoek naar een andere wandelroute, de “PR21 Caminho do Norte”. De route was niet heel erg lang maar wel steil. Het liep door de bossen en ging alsmaar naar beneden. We moesten nog wel terug want het was niet een rondje. Omhoog ging goed en daarbij moet je je ademhaling goed onder controle houden. Het was een mooie geslaagde tocht langs (boven) de ER104 (ook wel de VE4) genoemd.
Na veel jaren Corfu (dit was de 6de keer) waren we nog nooit in het noordoosten geweest waar zich de hoogste berg van het eiland bevindt. Aan de noordkant van deze berg liggen de plaatsjes Nymfes en Peritheia. Beide plaatsen zijn alleen vanaf de noordkant bereikbaar. Vandaag ondernamen we de rit en stopten we bij Nymfes waar de gelijknamige waterval is. Velen doen er sceptisch over maar het was best mooi om midden in het bos de waterval te bekijken.
De brochure van het hotel gaf aan dat bij de poel op de Vijverberg ringslangen zitten. TIjdens de wandeling keken we goed of we iets zagen langs de drassige oevers. Hooguit zagen we een hommel die zich in de bladeren op de grond vermaakte. Op een gegeven moment hoorden Ingrid en ik geritsel in de bladeren en zochten naar de oorzaak er van. Het was een veldmuisje die zich gewillig liet fotograferen.
Overal waar je komt zijn roodborsten aanwezig met hun luide schelle gezang. Vandaag waren er de zwartkop en mandarijneenden (zingen niet overigens) die zich voor de camera vertoonden. De kleuren van deze vogels maken ze tot een prachtige verschijning.
Vanuit Landgoed Groot Warnsborn kun je mooie wandelingen maken rondom de Vijverberg en de Westerheide. We gingen gisteren al wandelen en zagen een reiger op jacht naar voedsel (zie volgend blog item Reigervoer). Vandaag maakten we een wandeling langs een poel op de Vijverberg. Onderweg zagen we de roodborst, zwartkop en een veldmuis. De spiegeling van het riet op het water en het licht door de bomen was fascinerend mooi.
Vanmiddag liep ik een rondje in Klein Leeuwenhorst. Het is een klein bos met veel vogelgeluid en dat maakte me nieuwsgierig. Het is maar een klein rondje in dit privé-bos en omdat het licht plotseling mee zat heb ik hetzelfde rondje nogmaals gelopen. De begroeiing raakt inmiddels aardig dicht en dat maakt het spotten van de vogels erg lastig. Ze laten zich horen en soms even zien. De winterkoning is wispelturig, de roodborst speelt verstoppertje, de merel wil zoveel mogelijk luisteraars voor zijn vrije melodieën, de tjiftjaf verveelt iedereen met hetzelfde deuntje en de zanglijster probeert de mooiste tonen ten gehore brengen terwijl in de achtergrond de grote bonte specht er lustig op los hamert. Dan is opnieuw de pimpelmees die zich uitstekend kan verschuilen in een bladerlandschap van de hoge bomen. Het bos is klein maar de moeite waard om eens lekker een uurtje te slenteren.
