Wat typeert nu het landschap van een waddeneiland? Wat maakt het nou “Eilandelijk”? Ik heb geprobeerd een aantal indrukken bij elkaar te voegen van het beeld dat Ameland oproept als je door het landschap wandelt of fietst. Een fascinerend fenomeen blijft de luchtspiegeling waardoor objecten helemaal vervormen. Zo leek een groep aalscholvers op het strand net een reeks pierpalen en wordt je waarneming behoorlijk in de war gestuurd en zijn afstanden niet meer in te schatten; ver weg en toch dicht bij.





 

De Wadden zijn formeel een natuurgebied en dat blijkt wel uit de tienduizenden vogels die zich ophouden op de droogliggende kwelders in het wad. Ontelbaar zijn de aantallen Tureluurs, Scholeksters, Lepelaars, Kokmeeuwen, Wulpen en Goudplevieren. Een vogelspotter wees naar een bepaalde groep die wel uit 20.000 vogels bestond. Als dat 20.000 duizend vogels waren dan was het aantal een kilometer verderop gemakkelijk 60.000 vogels omdat de oppervlakte van hun gebied minstens 3x zo groot was. Het geeft een fascinerend beeld en bijzonder als duizenden tegelijk gaan vliegen.



 

 

Op een Waddeneiland mogen de watervogels niet ontbreken. De vele Zilvermeeuwen, Mantelmeeuwen, Kokmeeuwen, Grote Burgemeesters, Aalscholvers, Zwanen, Parkeenden, Wilde Eenden, Bergeenden, Casarca’s, Strandlopers, Goudplevieren, Strandplevieren, Groenpootruiters, Wulpen, Tureluurs en nog veel meer zijn een bron van vertier voor de fotograaf en vogelspotter.






 

Om het blogitem met 1 woord te vangen zijn hier zangvogels en andere kleine vogels zoals de Oeverzwaluw, de Roodborsttapuit, de Kneu, de Gele Kwikstaart, de Witte Kwikstaart, de Graspieper en de Spreeuw. Het zijn vogels die veelvuldig zijn te zien op het eiland, als je maar goed kijkt en geduldig bent voor de foto. Een van de bijzondere foto’s is van de Oeverzwaluw die zijn zelfgegraven nest in- en uitvliegt. Ingrid spotte de vogels in hun duinholen en na enig wachten waren een paar foto’s gemaakt van de bezoekjes.







 

Als er een ding opvalt op Ameland is het de rood-witte vuurtoren. Vanaf elke plek is de toren te zien en functioneert als een baken voor zee en land. De vuurtoren is te bezichtigen. Via een trap van zo’n 238 treden kom je op de ballustrade net onder het grote licht. Vanuit deze hoogte heb je een mooi uitzicht over het eiland en over Terschelling. We waren hier ook in 2011 met onze vrienden Rob en Petra. Noud was er toen bij en de foto die ik toen van hem maakte wilden we nu opnieuw doen. Wat is het prachtig om de herinnering uit 2011 en het heden van 2024 met elkaar te bekijken. Kijkend in de richting Ballum zien we ook het huisje van onze vrienden Thijs en Jeanette waar we gezellig op bezoek zijn geweest.

 

Het fietsen door de duinen kan van oost naar west en vice versa. Aan de kant van de Wadden loopt een dijk van Nes naar Hollum en is de route beperkt. Vanuit onze plek was de dijk niet ver en was het ontzettend leuk om aan de Wadkant langs de dijk te fietsen. Met Noud of Ingrid fietsten we soms een kort rondje over de dijk of met elkaar een rondje naar Hollum en dan terug via de duinen. Bij eb was het Wad een waar mirakel van duizenden watervogels. Het fietsen langs het Wad was een van mijn favoriete routes.

Een typisch Nederlands vakantie-beeld is: fietsen. Ameland kent niet veel variatie in de duinen want er loopt maar 1 fietspad van oost naar west. Samen met Noud en Sanne fietsten we naar het Oerd, het mooie natuurgebied op Ameland-Oost, zij op de tandem en zelf op eigen fiets. In het Oerd heb je een hoge duin met een prachtig uitzicht over het Wad en het Oerd. Ook Ingrid en ik maakten een aantal fietstochten door de duinen. Door het mooie weer was er een heldere lucht wat ‘s avonds prachtig zonlicht gaf over de duinpaden. En niet onbelangrijk: voor het fietsen is droog weer wel zo fijn.
 


 

Op het eiland worden veel schapen gehouden die grazen op de dijken en daarmee de grond stevig blijven aandrukken. Maar ook in de graslanden bij de duinen worden schapen gehouden. In afgezette gebieden vind je de wilde paarden en koeien. De enkele boeren op het eiland (aan de Wadkant) houden ook melkkoeien. Toevallig hadden een paar koeien onenigheid toen ik voorbij fietste. Dat leverde een paar leuke plaatjes op. Opvallend is het groot aantal wilde konijnen op Ameland.


 

Ameland is uitermate geschikt voor mooie wandelingen door duinen, strand en graslandschap. We maakten dagelijks uitstapjes vanuit het huis door de duinen naar en over het strand. Eenmaal vertrokken we met zijn vieren vanuit Kooiplaats, het uiterst oostelijk gelegen plaatsje waar je met de auto kan komen. Dit gedeelte kijkt uit over het Oerd. Op het enorm wijdse strand vind je veel vogels. Ingrid en ik liepen vanuit het huis over het strand naar de zeewaterrand en vervolgens helemaal in westelijke richting naar het uiterste puntje waar restaurant The Sunset gelegen is. Het strand is enorm breed en niet altijd toegankelijk omdat er vele geulen zijn en sommige gedeeltes afgebakend zijn als natuurreservaat. Bij avondwandelingen scheen de zon met een gele gloed (“golden hour”) over het landschap wat een nostalgisch gevoel oproept.






 

Het huisje op Ameland, Scopia, gaf net voldoende ruimte voor vier personen. De charme van het huisje was de locatie, namelijk aan de rand van het mooie duingebied tussen Ballum en de Noordzee. We genoten van de natuur, van de geluidsrust (op die paar skydive vliegtuigjes na van het nabijgelegen vliegveldje), van de ruimtelijke vrijheid en van de gezelligheid met elkaar. Vanuit deze plek zouden we vele wandelingen en fietstochten ondernemen. Het bleek een bijzonder fijne uitvalsbasis te zijn om van de bloemen, duinen, bloeiende heide, vele vogels en dieren te genieten.
 

Annelot is bij ons thuis omdat ze morgen via China naar Maleisië gaat voor vakantie. Deze middag waren we met z’n drieën en besloten we een strandtentje op te gaan zoeken. Het werd Sisters Beach in Katwijk. Met carpaccio als voorgerecht gingen we over naar het hoofdgerecht wat voor Ingrid en mij mosselen werd en voor Annelot een (niet zo’n geslaagde) spaghetti carbonade. Desondanks sloten we af met een fijn toetje. Het was een geslaagde avond die thuis verder ging met het gezellig samen kijken naar een tv programma waarvan ik de naam niet durf te noemen.
 

We maakten vanmiddag een duin- en strandwandeling bij Duindamseslag. Borre was mee en de camera met telelens ook. Bij de laatste wandeling had ik de camera niet mee en dan tref je net bijzondere vogels zoals de groenling en de nachtegaal. Tijdens het wandelen vlogen de roodborsttapuitjuvenielen (leuk scrabble-woord) om ons heen en was de grasmus er ook weer. Op het strand waren de sterns, bonte strandloper, meeuwen en de scholeksters. We genoten van het heerlijke weer, het uitzicht en een spelende hond. In de verte zagen we door de trillende lucht (fata morgana) de silhouetten van Scheveningen, Noordwijk en Zandvoort.




 

Het zomerse weer nodigde uit om te gaan fietsen. We gingen samen naar de Kaag en staken met het pontje over op zoek naar het fietspontje op het eiland. Helaas is de aanlegsteiger verwijderd in verband met nieuwbouw. Omdat alle grond privé bezit is, is er geen onmiddellijke oplossing voor handen voor een nieuwe plek. Dat hoorden we van de kaasboer die ons een ijsje verkocht en heerlijke kaas van de Kaag. Op de weg terug mochten we even het pontje niet op omdat die gereserveerd werd voor een spoedoproep van een ambulance. Nadat de hulpdienst naar de Kaag was gebracht konden wij weer terug en reden we door de polder waar de ooievaar, torenvalk en houtduiven het luchtruim in bezit namen.


 

Wanneer je onderweg bent geniet je niet alleen van wat dieren of vogels die je hoort en ziet maar ook van de mooie kleuren in het landschap. Soms zie je een mooie compositie van (gewone) herten met bloemen of een groep herten waarvan je alleen het gewei boven het gras ziet uitsteken. Op de weg terug gingen we van het pad af, door het hoge gras (wat soms tot boven de middel kwam) en duintje op en af. Links en rechts zie je wat herten en plotseling schieten er twee jonge dieren voor je weg en springen hoog door het landschap. De lange wandeling van ruim 11km en ruim 4 uren was de moeite waard.



 

Het leuke van samen wandelen is dat er vier ogen de omgeving scannen. Ingrid heeft een goed oog voor wat er over de grond loopt. Zo zagen we eerder (en vandaag weer) de julikever. De keuze was reuze bij deze wandeling. Eerst de vlinders: Zuringspanner, Sint-Jansvlinder, Bruine Zandoog, de Kleine Vuurvlinder en Heivlinder. De libelles waren van het merk Gewone Oeverlibel en een paar rode van het type Vuurlibel. Dan was er de sprinkhaan, Krasser genaamd, en de vlieg Zandrugvlieg (eerste foto). En midden in de duinen het kikkertje van 3cm: Rugstreeppad.