In voorgaande jaren zijn we twee keer in de plaats Paleokastritsa geweest maar nog nooit zijn we op de berg met het klooster geweest. Met het prachtige weer trokken we vandaag de berg op naar Monastery Paleokastritsa. Het was beslist de moeite waard want het klooster heeft ook een klein museum en boven op de rots heb je een prachtig uitzicht over de zee. Voordat we naar binnen konden kreeg Ingrid een mooie rok en sjaal aangeboden om de korte broek en schouders af te dekken.





 

Toen ik net thuis was uit mijn werk werd ik tot mijn grote verrassing gebeld door de auteur uit Indianapolis (VS) van het boek “I Shall Not Die” dat ik net gelezen had, zie item van 30.05.2021 – Hart Hasten. Wat een bijzondere man en wat een bijzonder verhaal en wat een prachtig mens! Het ontroert me dat iemand die zo veel heeft meegemaakt zo veel met zijn leven heeft gedaan. Elke tegenslag heeft hij door Goddelijke ingeving kunnen omzetten in iets nieuws. Hij weigerde om een slachtofferrol te hebben en heeft dat steeds voor ogen gehouden. Dat ging niet vanzelf. Enfin, lees het boek maar eens en je zult verbaasd staan. We spraken er uitgebreid over en hadden een geweldig gesprek. Ook de mezuzah kwam even aan bod. Hij was verbaasd dat wij er een aan de deur post hebben. Het was destijds (toen we het huis kochten) een hele bewuste keuze, een proclamatie uit Deuteronomium 6:4-7: “Hear, O Israel: The Lord our God, the Lord is one. Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your strength. These commandments that I give you today are to be upon your hearts. Impress them on your children. Talk about them when you sit at home and when you walk along the road, when you lie down and when you get up.”. Dit is ons levensmotto steeds geweest en zal het blijven voor altijd.
Nu de corona bijna onder controle is gaat ook voor hem, als 90-jarige, de deur naar Israël weer open, samen met zijn vrouw. Wellicht gaan we elkaar nog eens in levende lijve in Jeruzalem ontmoeten.

Het Engelse woord “gratitude” is een mooie beschrijving van dankbaarheid, erkentelijkheid en waardering. Het is wat ik ervaar nu ik hersteld ben van het elleboogongeluk. Kort na de val van de mountainbike op 27 juli 2020, na een ogenschijnlijk klein remfoutje, besefte ik dat het goed fout was. Nog nooit heb ik iets gebroken maar nu wist ik het: “dit komt nooit meer goed”. Mijn helm was op 3 plekken kapot en mijn elleboog lag in 5 stukken. Op een hoogte van 2000m kwam de helicopter er aan te pas nadat Sam (eerste foto) de hulpdiensten had ingeroepen. In Oostenrijk (Villach) ben ik op de “Ongevallen afdeling” behandeld. Daarna volgden er operaties in het LUMC en intensieve fysiotherapie. Nu kan ik weer fotograferen, hockeywedstrijden fluiten en kan ik mijn elleboog strekken als een reiger die zijn benen strekt tijdens de vlucht (laatste foto).
Vanaf het moment dat ik in de helicopter werd vervoerd tot en met vandaag heb ik kunnen berusten in de situatie omdat ik weet dat de vrede en bescherming van God mij omringde zoals ik vanuit Psalm 125:1-2 ervaren heb tijdens mijn verblijf in Israël in 1985 (Wie op de Here vertrouwen, zijn als de berg Sion, die niet wankelt, maar voor altoos blijft. Rondom Jeruzalem zijn bergen; zo is de Here rondom zijn volk van nu aan tot in eeuwigheid.).
Ook het gedeelte in Filippenzen 4:6-7 is voor mij van grote betekenis geweest om niet vrede in eigen kracht te zoeken maar je afhankelijkheid in de handen van God te leggen (Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus).
Dankbaar zijn voor wat je wel hebt is een diep besef geweest wanneer het pijnlijk was of een lange adem vroeg. In het begin was er de vraag hoe dit kon gebeuren maar er is geen ruimte geweest voor boosheid. Integendeel, tijdens het medische traject ben ik door zoveel betrokken, gedreven en vakkundige medici geholpen dat ik alleen maar gratitude kan tonen. Bovenal is mijn eigen gezin tot grote steun en hulp geweest en ben ik ook hen bijzonder dankbaar voor hun liefde, zorg en geduld.

Iedereen die dit blog leest wens ik een gelukkig, voorspoedig, gezegend en gezond 2021 toe. Laten we hopen en bidden dat er gauw een einde komt aan de corona en we ons weer vrij kunnen bewegen. Het doet ons ook stilstaan bij de christenen en hen die om politieke redenen vrijheidsbeperkingen zijn opgelegd, niet omdat ze fysiek besmettelijk zijn voor de medemens maar omdat hun machthebbers hen gevaarlijk vinden door hun geloofsovertuiging. Als de corona straks afgenomen is laten we vooral denken aan hen voor wie de beperkingen door gaan. Ben je christen, kijk dan vooral eens naar Open Doors of Stichting De Ondergrondse Kerk. Het is niet mals wat er wereldwijd gebeurt met christenen, met name in landen waar de islam gewelddadig is. Ben je niet gelovig, kijk dan eens naar Amnesty International die opkomt voor politieke gevangenen, soms ook christenen. Laat 2021 een jaar zijn waar vrijheid centraal komt te staan voor alle mensen. Vanuit de Bijbel gesproken is God de enige die onze geest vrijmaakt door wat Jezus voor ons heeft gedaan. Vrijheid begint bij ieder individu van binnenuit, ook voor machthebbers. Daarom wens ik iedereen een vrij 2021 toe.

Het is kerst. We vieren dat Jezus als kind naar deze wereld kwam en werd geboren in Bethlehem. We luisterden naar een prediking van Max Lucado op Family7 die het boek “Because of Bethlehem” schreef. Hij belicht het kerstverhaal vanuit het Bijbelse perspectief dat God naar deze wereld kwam met een doel: om te redden. Hij gebruikte chaos om te laten zien dat Hij regie houdt ook al lijkt het soms uitzichtloos. Een mooi beeld wat zeker ook in corona-tijd toegepast kan worden. Krampachtig vasthouden aan religieuze activiteiten zijn niet het redmiddel. Jezus brengt redding en dat hebben we met gezin gevierd door met elkaar het kerstverhaal te lezen en te zingen van Jesaja 9:5 waarin Jezus ruim 700 jaar voor Zijn geboorte al werd aangekondigd.

Tussen de buien door scheen de zon mooi over de zee en het strand. We maakten even een wandeling om de benen te strekken en frisse wind in te ademen. ‘s Ochtends hadden we geluisterd naar Bobby Schuller van Hour of Power die een mooie preek had over volharden. Hij refereert naar 2 Timoteüs 2 waar Paulus schrijft: “Mijn kind, wees sterk door de genade van Christus Jezus. Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen. Deel in het lijden als een goed soldaat van Christus Jezus.” en in vers 11: “Als wij met hem gestorven zijn, zullen we ook met hem leven; als wij volharden, zullen we ook met hem heersen; als wij hem verloochenen, zal hij ons ook verloochenen; als wij hem ontrouw zijn, blijft hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan hij niet“. Met alle beperkingen vanwege het corona-virus, tegenslagen in het leven of ongemakken is volharden een belangrijke opgave waar een beloning aan vastzit zoals Paulus dat aan Timoteüs doorgeeft.

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Dit weekend was een familie-weekend. Op zaterdagochtend hadden we bezoek van onze vrienden Rein en Petra. ‘s Middags werkte Sam om wespen te bestrijden en nam op de rit terug Annelot mee vanuit Amsterdam. Zij bleef dit weekend bij ons logeren. Noud moest werken en zijn vriendin ook. Op zaterdagavond keken we met Annelot de film Changeling; een verhaal waar je haren recht van overeind gaan staan, zeer boeiend.
Op zondag keken we naar Hour of Power om ons denken te vernieuwen als we zelf en onze omgeving willen veranderen. Vanmiddag gingen we met Annelot naar het strand met een stralende zon en een kraakheldere strakblauwe lucht. Vanavond brachten we Annelot terug naar Amsterdam samen met Noud en Sanne. Dat was zeker nodig om alle ingekochte planten en potten 4 hoog te krijgen. Het was fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de zomer.



 

Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power. Hierin sprak Bobby Schuller over vergeving met twee opmerkelijke punten: 1. Vergeving is een actie vanuit kracht omdat het moed vraagt om dat te doen, en 2. Niet vergeven komt vaak uit broosheid of zwakte omdat het ruimte geeft aan boosheid en rancune. Daarna kwam er een mooi interview met Rik Felderhof. Hij had net een boek geschreven dat is getiteld: “The Vatican Tales”. Hij vertelde over andere boeken, zijn leven als schrijver en zijn fascinatie over Jezus, de zoon van God. Hierover had hij samen met Cees Baan een boek geschreven geheten: “Simon, de buurjongen van Jezus” om zijn verbeelding van de kinderjaren van Jezus vorm te geven, best grappig en nieuwsgierig. Voor meer info, kijk eens op zijn website: https://www.rikfelderhof.nl/. Na deze uitzending rondde ik de foto’s af van gisteren en plaatste ze op dit blog. Toen dat er op zat gingen Ingrid en ik samen wandelen door de duinen naar het strand waar het enorm woei en het zand langs onze onderbenen schuurde. Er waren veel kite-surfers en dat gaf een mooi schouwspel.

 

Gisteren berichtte ik over zwart als contrast kleur met bloemen. Vandaag is het blogitem “Wit” genoemd en laat het zwaluwen zien die hoog in de lucht vliegen. Hoog vliegen betekent dat er mooi weer op komst is. Zwaluwen worden in de Bijbel ook genoemd in Psalm 84:4 waar staat dat de zwlauw haar jongen neerlegt bij een stoffig, bloederig en heet offerblok, of in de tempel. Dat is op zich niet een aantrekkelijk beeld. De Psalmist verwijst hier naar het punt dat de zwaluw de tempel in en uit mocht vliegen en zelfs daar ongestoord zijn nest mocht maken, En dat terwijl het voor de mensen een heilig gedeelte was. Met andere woorden in de Psalm wordt zo indirect verwezen dat de zwaluw dicht bij God mocht zijn terwijl de mens op afstand blijft. Tegelijkertijd spreekt de Psalmist het verlangen uit naar het zijn bij de Here God waar Hij woningen voor ons heeft.
Bij het fotograferen van de zwaluwen moest ik hier aan denken omdat deze dag de verjaardag van mijn vader was. Hij sprak vaak over de woning bij de Hemelse Vader. De zwaluwen in de lucht deden me zo denken aan de wederkomst van Jezus. Volgens 1 Thessalonicenzen 4:17 “zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zó zullen wij altijd met de Here wezen“. Mijn vader sprak er altijd over. De zwaluwen brachten Psalm 84 en 1 Thes. 4 weer in herinnering.
 

Naast het museumpark Orientalis ligt Begraafpark Heilig Landstichting. Het is een bijzondere begraafplaats die terug gaat naar 1906 en 1911, net als het museumpark er naast. De natuurbegraafplaats ligt in bosrijk gebied en is gelegen achter de Cenakelkerk, een oude pelgrimskerk. Bij de ingang van het park is een fontein met de “boom des levens”. Hieruit komen waterstralen als teken van leven die symbool staat voor het paradijs.

Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.

Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.

Vandaag vierden we met Annelot haar verjaardag. Toen ze jarig was in mei zat ze vanwege corona-maatregelen vast in Guatemala. Nu ze weer terug is in Nederland gingen we met haar naar Heilig Landstichting. De Heilig Landstichting werd opgericht in 1911 door de Waalwijkse priester Arnold Suys. Hij wilde een aantal bijzondere plekken uit de Bijbelse geschiedenis van het Heilige Land tonen. Het park bestaat nog steeds en de plaatsnaam (wat eerst als een kahtolieke stichting begon) is zelfs Heilig Landstichting genoemd. Het museum heet Museumpark Orientalis. Het park begint met een klein museum waarin oude vondsten van boeken en stenen worden getoond maar ook leeftaferelen uit een vroege tijd. Bijzonder was wel dat het paradijs niet noodzakelijkerwijs tussen de Eufraat en de Tigris lag maar ergens tussen het huidige Irak en Ethiopië.

Ook vandaag zijn we er nog beduusd van. Het videootje van haar verrassende aankomst hebben we 10x afgespeeld. Je vraagt je af waarom die ouders niet zo enthousiast reageerden toen Annelot voor hun neus stond. Heel eenvoudig: we konden het even niet geloven. Vanmiddag gingen Ingrid en ik maar even uitwaaien met de twee Maltezers. Even napraten en genieten van een blauwe lucht en een blauwe zee. We beseffen dat God goed is. Hij stortte Zijn Heilige Geest uit met pinksteren. En Jezus zei nog in Joh.14:15-18 dat Hij de Trooster stuurt die altijd bij ons zal zijn. Zo hebben we Zijn bescherming voortdurend ervaren. Mijn moeder maakte me attent op het verhaal in Handelingen 12:6-17 waarin wordt verteld van Petrus die uit de gevangenis werd bevrijd door een engel. Bij het kloppen op de deur had het dienstmeisje dezelfde beduusdheid want Petrus stond voor de deur en: dat kan niet. Van deze belevenissen word je vrolijk en zeg je geweldig wat God heeft gedaan en doet.