Vanmiddag om half vijf kregen we een appje van Annelot dat ze veilig aangekomen is en net wakker is na een slopende reis van bijna 32 uren. Het liep allemaal niet zo soepel als gedacht. Op Frankfurt aangekomen zou ze bij de balie bij het boarden een stoelnummer krijgen. Het vliegtuig bleek overgeboekt en ze stond nummer 5 op de stand-by lijst. Vijf minuten voor vertrek kreeg ze haar stoelnummer en kon ze gelukkig mee. Na 12 uren vliegen wilde ze in Mexico-City overstappen naar Tijuana maar was haar ticket nergens geregistreerd. Toen moest ze om 3:30u (inmiddels 24uur later…) een nieuw ticket kopen en belde ze mij om te helpen met de boeking. Toen dat bijna was afgerond en werkte het vlaggetje “accept terms en conditions “ niet. Vanuit hier probeerde ik het ticket te boeken maar stond mijn mobiel stond inmiddels op 17 september terwijl het bij haar nog 16 september was en ze diezelfde avond verder wilde (er was nog een vlucht die avond). Nadat ik mijn telefoon op Mexico tijd had gezet en opnieuw het ticket wilde kopen was het vliegtuig vol. Annelot heeft toen ter plekke bij een balie toch nog een ticket kunnen krijgen voor de vlucht van 22:00 uur i.p.v. 20:30 uur. Uiteindelijk is haar vliegtuig met vertraging om 23:20 uur vertrokken en geland om 00:52. Maar het was toch nog 3,5 uren vliegen alhowel het 1,5 uren leek. Dat komt omdat het tijdverschil met Mexico 7 uren is maar met Tijuana 9 uren t.o.v. Nederland. In Tijuana werd ze door super leuke mensen opgehaald en uiteindelijk lag ze om 2:30 in haar bed. Ze was inmiddels 32 uren op de been. We zijn blij dat het goed is gegaan en ze zich thuis voelt in Ensenada. Het is een geweldig mooie omgeving en we hopen dat ze er een bijzonder opbouwende tijd zal ervaren en voor anderen ten zegen mag zijn. Als je dit leest, Annelot, Gods zegen gewenst vanuit Nederland.



 

Het is zover: Annelot vertrekt voor 6 maanden naar Youth With A Mission (YWAM) om een Discipelschap Training School (DTS) te volgen. Ze heeft gekozen voor de locatie in het Noord-Westen van Mexico, Ensenada. Aanvankelijk zou ze met de Portugese vliegmaatschappij TAP via Lissabon, Boston naar San Diego vliegen en vandaar met de auto naar Mexico. Het liep vanmorgen iets anders, de VS is potdicht. Op Schiphol heeft Annelot halsoverdekop een nieuw ticket kunnen boeken: eerst naar FranktFurt (LH1003) en daar vervolgens overstappen naar Mexico-City (LH498). Ze boekte ook alvast een binnenlandse vlucht naar Tijuana. Een uur later dan gepland kon ze, na wat formulieren op Schiphol en aanschaf van een medisch mondkapje, toch op weg. Samen met Sam en Lianne namen we afscheid van haar en wensten haar een goede reis. We vinden het geweldig mooi dat ze haar hart volgt en doet wat God in haar leven bewerkt. Afgelopen zondag werd ze ook in haar kerk gezegend en zo laten we haar gaan in de beschermende handen van The Lord our Shepherd.

Afgelopen week waren we samen voor een wandeling naar het strand om even te genieten van het prachtige weer en even de gedachten te verzetten. Er was bij mij toch wel enige bezorgdheid over een aantal werkgerelateerde zaken. Gewoon niet doen, denk je. Maar elke ochtend om 8 uur komt via de Dagelijks Woord app een Bijbeltekst op het scherm. De tekst uit Filippenzen 4:6-7 was even een opsteker: “Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.“.
 

Wat zet je als titel op een blog item om te zeggen dat je jarig bent. Jarig? De leeftijd? 58? Inderdaad, vandaag is mijn verjaardag en een leuke bijkomstigheid is dat het getal 58 een polygonaal nummer is, nl. hendecagonal. Dat wil zeggen dat ½((3n)² – 7n) een match oplevert voor het getal 58. Te lastig?
Van een collega kreeg ik een mooie kaart met de tekst van Ziad K. Abelnour dat het leven als een camera is. Om die andere foto te maken is het voor mij belangrijk om mijn kompas op God gericht te hebben. Een levenlang heb ik de zegen van God mogen ervaren, ook toen het tegen zat. Van mijn moeder kreeg ik een kaart met de Bijbeltekst uit Psalm 143:8 waarin die basis heel mooi is vertolkt.

Vrijwel elke zondagochtend kijken we op RTL5 het programma Hour of Power met Jan van den Bosch en voorganger Bobby Schuller. Tijdens de zomervakantie waren er oudere uitzendingen met o.a. Henri Nouwen. Hij was de auteur van het boek “Eindelijk Thuis” en heeft een bijzondere lezing gehouden vanuit eigen beleving over geliefd zijn door de Hemelse Vader. Deze uitzendingen gingen over de onvoorwaardelijke liefde van God voor ons. Wat mij bijzonder aansprak was zijn verdere uitleg over liefde die dwingt en liefde die ruimte geeft. Hij liet daarbij zijn vingers in elkaar kruisen alsof beide handen elkaar in de greep hielden. Als liefde gedreven is door eenzaamheid en daarmee de ander in aanklampt, kan de aanklamping omslaan in verkramping. Met als gevolg dat mensen elkaar claimen en van elkaar bepaald gedrag eisen. Die liefde heeft een verkeerde basis. Daar tegenover is er liefde die gebaseerd is op het besef dat je een geliefd kind van God bent. Als twee mensen dat beide ervaren dan kunnen ze alleen zijn maar niet eenzaam. Vanuit die identiteit wordt liefde een borging, een huis of een bescherming waar beide zich gekoesterd voelen en er ruimte is voor elkaar, en zelfs ruimte om anderen te dienen.
Dat is mooi gesproken door Henri Nouwen en is terug te luisteren op youtube.com.

 

Het prachtige lied “Shepherd” van CeCe Winans naar Psalm 23 is inmmiddels mijn nummer 1 lied geworden. De tekst is eenvoudig maar tegelijk diepgaand: “De Heer is mijn Herder en mijn Helper, Hem wil ik volgen in mijn leven want dan ziet mijn leven er beter uit“. De lyrics zijn:

Vandaag is het een feestelijke dag want we zijn dertig jaar getrouwd, 30!. Het is cliché maar de tijd is onder onze ogen verdampt. Onze relatie gelukkig niet want we zijn nog steeds gelukkig getrouwd en dat wilden we samen vieren. Corfu is onze feestbestemming. Toen we vanmorgen wakker werden had onze gastvrouw een prachtig hartkrans gemaakt voor deze feestelijke dag. Onze trouwtekst uit Psalm 5:12-13 is waar gebleken: “Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben. Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here, Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild“. Maar ook Psalm 31:20: “Hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor wie U vrezen, dat Gij bereid hebt voor wie bij U schuilen ten aanschouwen van de mensenkinderen“. We vieren deze dag in grote dankbaarheid en ontzag voor onze grote God die ons draagt en beschermt in Zijn trouw.
We genoten ‘s avonds van heerlijk eten bij restaurant Apomero vlakbij Giannades. Van het huis werden we getrakteerd op champagne, genoten we van de kip in mosterdsaus en daarna van een heerlijk chocolade toetje.
 

 

In voorgaande jaren zijn we twee keer in de plaats Paleokastritsa geweest maar nog nooit zijn we op de berg met het klooster geweest. Met het prachtige weer trokken we vandaag de berg op naar Monastery Paleokastritsa. Het was beslist de moeite waard want het klooster heeft ook een klein museum en boven op de rots heb je een prachtig uitzicht over de zee. Voordat we naar binnen konden kreeg Ingrid een mooie rok en sjaal aangeboden om de korte broek en schouders af te dekken.





 

Toen ik net thuis was uit mijn werk werd ik tot mijn grote verrassing gebeld door de auteur uit Indianapolis (VS) van het boek “I Shall Not Die” dat ik net gelezen had, zie item van 30.05.2021 – Hart Hasten. Wat een bijzondere man en wat een bijzonder verhaal en wat een prachtig mens! Het ontroert me dat iemand die zo veel heeft meegemaakt zo veel met zijn leven heeft gedaan. Elke tegenslag heeft hij door Goddelijke ingeving kunnen omzetten in iets nieuws. Hij weigerde om een slachtofferrol te hebben en heeft dat steeds voor ogen gehouden. Dat ging niet vanzelf. Enfin, lees het boek maar eens en je zult verbaasd staan. We spraken er uitgebreid over en hadden een geweldig gesprek. Ook de mezuzah kwam even aan bod. Hij was verbaasd dat wij er een aan de deur post hebben. Het was destijds (toen we het huis kochten) een hele bewuste keuze, een proclamatie uit Deuteronomium 6:4-7: “Hear, O Israel: The Lord our God, the Lord is one. Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your strength. These commandments that I give you today are to be upon your hearts. Impress them on your children. Talk about them when you sit at home and when you walk along the road, when you lie down and when you get up.”. Dit is ons levensmotto steeds geweest en zal het blijven voor altijd.
Nu de corona bijna onder controle is gaat ook voor hem, als 90-jarige, de deur naar Israël weer open, samen met zijn vrouw. Wellicht gaan we elkaar nog eens in levende lijve in Jeruzalem ontmoeten.

Het Engelse woord “gratitude” is een mooie beschrijving van dankbaarheid, erkentelijkheid en waardering. Het is wat ik ervaar nu ik hersteld ben van het elleboogongeluk. Kort na de val van de mountainbike op 27 juli 2020, na een ogenschijnlijk klein remfoutje, besefte ik dat het goed fout was. Nog nooit heb ik iets gebroken maar nu wist ik het: “dit komt nooit meer goed”. Mijn helm was op 3 plekken kapot en mijn elleboog lag in 5 stukken. Op een hoogte van 2000m kwam de helicopter er aan te pas nadat Sam (eerste foto) de hulpdiensten had ingeroepen. In Oostenrijk (Villach) ben ik op de “Ongevallen afdeling” behandeld. Daarna volgden er operaties in het LUMC en intensieve fysiotherapie. Nu kan ik weer fotograferen, hockeywedstrijden fluiten en kan ik mijn elleboog strekken als een reiger die zijn benen strekt tijdens de vlucht (laatste foto).
Vanaf het moment dat ik in de helicopter werd vervoerd tot en met vandaag heb ik kunnen berusten in de situatie omdat ik weet dat de vrede en bescherming van God mij omringde zoals ik vanuit Psalm 125:1-2 ervaren heb tijdens mijn verblijf in Israël in 1985 (Wie op de Here vertrouwen, zijn als de berg Sion, die niet wankelt, maar voor altoos blijft. Rondom Jeruzalem zijn bergen; zo is de Here rondom zijn volk van nu aan tot in eeuwigheid.).
Ook het gedeelte in Filippenzen 4:6-7 is voor mij van grote betekenis geweest om niet vrede in eigen kracht te zoeken maar je afhankelijkheid in de handen van God te leggen (Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus).
Dankbaar zijn voor wat je wel hebt is een diep besef geweest wanneer het pijnlijk was of een lange adem vroeg. In het begin was er de vraag hoe dit kon gebeuren maar er is geen ruimte geweest voor boosheid. Integendeel, tijdens het medische traject ben ik door zoveel betrokken, gedreven en vakkundige medici geholpen dat ik alleen maar gratitude kan tonen. Bovenal is mijn eigen gezin tot grote steun en hulp geweest en ben ik ook hen bijzonder dankbaar voor hun liefde, zorg en geduld.

Iedereen die dit blog leest wens ik een gelukkig, voorspoedig, gezegend en gezond 2021 toe. Laten we hopen en bidden dat er gauw een einde komt aan de corona en we ons weer vrij kunnen bewegen. Het doet ons ook stilstaan bij de christenen en hen die om politieke redenen vrijheidsbeperkingen zijn opgelegd, niet omdat ze fysiek besmettelijk zijn voor de medemens maar omdat hun machthebbers hen gevaarlijk vinden door hun geloofsovertuiging. Als de corona straks afgenomen is laten we vooral denken aan hen voor wie de beperkingen door gaan. Ben je christen, kijk dan vooral eens naar Open Doors of Stichting De Ondergrondse Kerk. Het is niet mals wat er wereldwijd gebeurt met christenen, met name in landen waar de islam gewelddadig is. Ben je niet gelovig, kijk dan eens naar Amnesty International die opkomt voor politieke gevangenen, soms ook christenen. Laat 2021 een jaar zijn waar vrijheid centraal komt te staan voor alle mensen. Vanuit de Bijbel gesproken is God de enige die onze geest vrijmaakt door wat Jezus voor ons heeft gedaan. Vrijheid begint bij ieder individu van binnenuit, ook voor machthebbers. Daarom wens ik iedereen een vrij 2021 toe.

Het is kerst. We vieren dat Jezus als kind naar deze wereld kwam en werd geboren in Bethlehem. We luisterden naar een prediking van Max Lucado op Family7 die het boek “Because of Bethlehem” schreef. Hij belicht het kerstverhaal vanuit het Bijbelse perspectief dat God naar deze wereld kwam met een doel: om te redden. Hij gebruikte chaos om te laten zien dat Hij regie houdt ook al lijkt het soms uitzichtloos. Een mooi beeld wat zeker ook in corona-tijd toegepast kan worden. Krampachtig vasthouden aan religieuze activiteiten zijn niet het redmiddel. Jezus brengt redding en dat hebben we met gezin gevierd door met elkaar het kerstverhaal te lezen en te zingen van Jesaja 9:5 waarin Jezus ruim 700 jaar voor Zijn geboorte al werd aangekondigd.

Tussen de buien door scheen de zon mooi over de zee en het strand. We maakten even een wandeling om de benen te strekken en frisse wind in te ademen. ‘s Ochtends hadden we geluisterd naar Bobby Schuller van Hour of Power die een mooie preek had over volharden. Hij refereert naar 2 Timoteüs 2 waar Paulus schrijft: “Mijn kind, wees sterk door de genade van Christus Jezus. Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen. Deel in het lijden als een goed soldaat van Christus Jezus.” en in vers 11: “Als wij met hem gestorven zijn, zullen we ook met hem leven; als wij volharden, zullen we ook met hem heersen; als wij hem verloochenen, zal hij ons ook verloochenen; als wij hem ontrouw zijn, blijft hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan hij niet“. Met alle beperkingen vanwege het corona-virus, tegenslagen in het leven of ongemakken is volharden een belangrijke opgave waar een beloning aan vastzit zoals Paulus dat aan Timoteüs doorgeeft.

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Dit weekend was een familie-weekend. Op zaterdagochtend hadden we bezoek van onze vrienden Rein en Petra. ‘s Middags werkte Sam om wespen te bestrijden en nam op de rit terug Annelot mee vanuit Amsterdam. Zij bleef dit weekend bij ons logeren. Noud moest werken en zijn vriendin ook. Op zaterdagavond keken we met Annelot de film Changeling; een verhaal waar je haren recht van overeind gaan staan, zeer boeiend.
Op zondag keken we naar Hour of Power om ons denken te vernieuwen als we zelf en onze omgeving willen veranderen. Vanmiddag gingen we met Annelot naar het strand met een stralende zon en een kraakheldere strakblauwe lucht. Vanavond brachten we Annelot terug naar Amsterdam samen met Noud en Sanne. Dat was zeker nodig om alle ingekochte planten en potten 4 hoog te krijgen. Het was fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de zomer.