Museum Lalique heeft ook een mooie collectie schilderijen van Jan Toorop (1858-1928) en Kees van Dongen (1877-1968). Toorop is vooral gericht op impressionisme met sterke drang naar symboliek. Hij was in de laatste jaren van zijn leven gebonden aan een invalidenwagen. Opvallend vond ik zijn overlijdensbericht met de Bijbelse tekst uit Efeze 5:1-2: “Wordt dan navolgers van God, en wandelt om in liefde, zooals ook Christus u liefgehad heeft tot offer en slachtoffer aan God, tot lieflijken geur“. En ook de referentie naar Daniel 12:3, hier zijn verzen 2-3 (BGT): “Veel van de mensen die al gestorven zijn, zullen weer gaan leven. Sommigen zullen dan voor altijd leven met God. Maar anderen zullen voor altijd gehaat worden, en hun leven zal verschrikkelijk zijn. Dan zijn de wijze mensen als een licht voor het volk, ze leren mensen om het goede te doen. Ze zullen schitteren als sterren aan de hemel“, met een vooruitblik en troost door van de wederkomst van Jezus. Van Dongen legt meer nadruk op neo-impressionisme met accent op fauvisme wat zich kenmerkt door het gebruik van felle kleuren. In het museum was hier een veelvoud van te zien en je leest gemakkelijk in zijn schilderkunst dat hij vanuit Frankrijk zijn indrukken op het doek heeft gezet. Het museum had ook een aantal schilderijen van Picasso.

Gisteren waren we in de buurt maar vandaag bekommen we de heuvel waar de Sacre Coeur op staat. Het was nog vroeg en nog niet zo druk. In de kerk worden nog steeds 4 diensten per dag gehouden. Vanuit metro-station Anvers loop je via een winkelstraat zo omhoog over de trappen, langs fonteinen en langs beveiligers die vluchtig de tasinhoud bekijken. Eenmaal in de kerk is de hoogte van de toren en alle glas-in-lood erg mooi maar niet bijzonder. Nonnen bidden op het podium voor in de voor publiek opengestelde kerk. Eigenlijk een beetje raar maar ook weer heel mooi. Na het bezoek aan de kerk genoten we van het mooie uitzicht over de stad en van de “lelijke eendjes” die passeerden over de weg langs de kerk.







 

Tegenover het enorm grote metro-station Les Halles staat de Saint Eustache kerk. Van buiten is de kerk groot en mooi, zie vorig item en daarom wilden we de kerk ook van binnen bekijken, want dat hoort zo. Wat meteen opviel is de grote verlichte ladder. Waar hadden we dat eerder gezien? Jawel, in Münster hangt ook zo’n ladder. Na een korte rondwandeling zochten we een restaurant. Het werd “Au Pied de Cochon” met mooie visgerechten en specials met varkensvlees.

Vijf jaar geleden, in 2019, stond de Notre-Dame in brand. Een monumentaal pand in hartje Parijs ging bijna verloren. Maar de Fransen hebben groot respect voor historisch erfgoed en begonnen meteen aan een traject van herstel. Vanuit metro-station Cité liepen we naar “onze dame” met twee torens. Het bouwgebied was afgezet en een grote tribune gaf een fraai uitzicht over de kerk. Een gids verdiende wat bij door toeristen uitleg te geven. Het straatbeeld rondom de Notre-Dame week toch iets af van de andere grote plaatsen omdat hier weer zwervers op straat waren en er veel minder politie en militairen waren die toezicht hielden op veiligheid en orde.


 

Dankbaarheid vulde vandaag mijn dag omdat ik met familie mijn 61ste verjaardag mocht vieren. Via de Whatsapp en mail ontving ik vele felicitaties. Met een profetische belofte uit Jesaja 40:31 zoals op een van de kaarten stond: “maar wie de HEERE verwachten, zullen hun kracht vernieuwen” is het leven een enorme zegen. Daarom was het verjaardagsfeest een mooi moment om samen te vieren. We hielden het klein om tijd voor elkaar te hebben. Mooie cadeaus van de ouders en mooie gesprekken sierden de dag. Van de kinderen kreeg ik whiskey, wijn en crocs met versiering; hilarisch want nog niet zo geleden verafschuwde ik deze plastic pantoffels. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de crocs voortreffelijk lopen. Na de drankjes bediende Sam de barbecue en deed de familie smullen. Met mijn crocs aan assisteerde ik de chefkok. Het was een prachtige dag.




 

Op 15 augustus overleed een oude jeugdvriendin van ons op de leeftijd van 57 jaar. We kenden Lideke via het jeugdwerk in de kerk. Vandaag was haar afscheid in de vorm van een dankdienst. De familie, samen met vrienden en collega’s, leidde ons tussen de liederen door naar bijzondere, dappere, vrolijke en kostbare herinneringen van een moedige dame die haar hele leven gekweld werd door lichamelijke beperkingen waaronder blindheid sinds haar 25ste. Ze was sterk in haar geloof en daar gaf ze in haar laatste uren nog blijk van door de woorden van Jezus in Mattheüs 22:37 te benadrukken bij haar familie. Ze staan op de rouwkaart en de liturgie getuigde er ook van. Een vriendin vatte haar levensmotto goed samen: “Lideke kon niet meer zien maar door haar leerde ík beter zien“. Haar moeder, die de dankdienst leidde, sprak prachtige woorden die getuigden van de kracht en troost die God geeft in tijden van moeite en verdriet. We zullen Lideke gedenken als een doorzetter die zonder klagen een voorbeeld was van liefde en moed voor vele mensen, getuige ook de opkomst van 300 bekenden. Het slotlied van de dienst “Ik zal er zijn” spreekt van de aanwezigheid van God in haar leven en dat “Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer: Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn“, heel bijzonder.

Vanmorgen las Ingrid in een dagboekje van Corrie te Boom over Sadhu Sundar Singh die geboren is op 3 september 1889 en door veel lijden (martelingen) jong overleed in 1929. Zijn verhaal werd genoemd omday hij een heel radicaal christen-leven leidde nadat hij een persoonlijk ontmoeting met Jezus kreeg. In het boek “China’s Book of Martyrs (Fire & Blood), AD 845 – present” uit 2007 van Paul Hattaway is een pagina aan hem gewijd (blz. 656). Als jonge man nam Sundars moeder hem elke week mee om aan de voeten te gaan zitten van een sadhu – een ascetische hindoeïstische heilige man – die in een afgelegen bos woonde. Toen hun zoon echter oud genoeg was, wilden zijn ouders het beste voor Sundar en stuurden ze hem naar een christelijke school gerund door missionarissen, zodat hij Engels kon leren. Toen Singh 14 was, stierf zijn moeder plotseling. Deze tragedie stortte de tiener in diepe wanhoop en geweld over alles wat met religie te maken had. Hij begon de missionarissen te haten en maakte het geloof belachelijk. Tot slot kocht hij een bijbel en verbrandde die pagina voor pagina in zijn wooncomplex terwijl zijn vrienden toekeken. Diezelfde avond ging hij naar zijn kamer, vastbesloten zelfmoord te plegen op een spoorlijn. Singh vertelt daarover: “Jezus kwam mijn kamer binnen. Terwijl ik voor de laatste keer aan het bidden was, vulde een heldere wolk van licht plotseling de kamer… en uit de helderheid kwam het gezicht en de figuur van Jezus naar voren. Hij sprak tegen mij…. ‘Hoe lang zul je mij vervolgen? Ik ben gekomen om je te redden. Je bad om de juiste weg te weten; waarom neem je het niet? Ik ben de Weg.’ Hij sprak in het Hindoestaans, en Hij sprak tot mij.“.
Het lijkt een soort Paulus-ervaring en voor hem veranderde dit alles. Vanaf nu zou hij overal het evangelie gaan delen waardoor hij vaak werd gearresteerd, geslagen en gestenigd. Hij kreeg te maken met ongelooflijke ontberingen. Corrie ten Boom noemt hem in haar artikel om ons te wijzen op de kracht van Jezus die boven onze eigen zwakte uitstijgt waardoor we meer op Hem kunnen lijken. Meer over zijn indrukwekkende verhaal is te lezen op www.asiaharvest.org.

Dertig jaar geleden, kort nadat wij naar het westen trokken, vertrokken onze vrienden Toby en Aukje naar Zuid-Afrika om daar een kindertehuis te beginnen. Beautiful Gate bestaat nu 30 jaar en dat werd gevierd. Samen met mijn moeder waren we vanmiddag voor de receptie in Friesland. Voor sommige goed geoefenden was er een 3-daagse wandeltocht uitgezet om sponsorgeld in te zamelen voor 3 nieuwe projecten. Het streefbedrag was €30.000 en dat werd met ruim €5.000 overschreden. Het was een mooie, warme feestelijke ontmoeting met grote waardering voor de trouw en inzet van Toby en Aukje die in al die jaren al heel veel projecten hebben opgezet en het werk zo hebben georganiseerd dat er continuiteit en vernieuwing is in de hulpverlening. Gefeliciteerd met dit mooie werk!
 

Na een week in Platies vertrokken we naar de oostkust van het eiland. Onderweg zouden we een aantal plaatsen bezoeken. We begonnen met een bezoek aan het prachtige Gerasimos klooster. Het kleine kerkje bleek een bedevaartsplek te zijn maar de grote kerk was een monument van bijzondere muur- en plafondschilderingen. We waren onder de indruk van het mooie werk en de afbeeldingen waarvan er hier een paar zijn getoond.


 

Pinkstermaandag is al weer aangebroken en dat betekent dat dit de laatste conferentie dag is. Samen met Annelot bezocht ik de ochtenddienst en het concert in de middag. Henk Stoorvogel legde de aandacht bij de teleurstelling van Johannes de Doper die gevangen zat onder het geweldadige regime van Herodes. In Mattheus 11 vraagt hij zich of of hij zich niet vergist heeft in Jezus. Via zijn volgelingen vraagt hij aan Jezus of Hij wel echt de messias is. Jezus zegt dan in vers 4-6: “4 En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gaat heen en boodschapt Johannes wat gij hoort en ziet: 5 blinden worden ziende en lammen wandelen, melaatsen worden gereinigd en doven horen en doden worden opgewekt en armen ontvangen het evangelie. 6 En zalig is wie aan Mij geen aanstoot neemt.“. Jezus citeerde daarmee Jesaja 29:18-19: “18 Te dien dage zullen de doven Schriftwoorden horen, en van donkerheid en duisternis verlost, zullen de ogen der blinden zien. 19 En ootmoedigen zullen steeds meer vreugde hebben in de Here, en de armsten onder de mensen zullen juichen in de Heilige Israëls.“. Wat Jezus niet deed was het volgende vers citeren waar staat: “20 Want het zal gedaan zijn met de geweldenaar“. Wat een teleurstelling voor Johannes die Herodesals geweldenaar kende. Zo kan het ook ons vergaan wanneer we bepaalde verwachtingen hebben bij moeilijke situaties. Waar het op neer kwam was dat God ook dichtbij kan zijn in het lijden.
De conferentie verliep grotendeels in mooi weer maar op zaterdagavond moesten we maar even wachten tot de hevige buien weg waren. Na de conferentie ging Annelot weer terug naar Enschede, wij zouden de volgende dag terug gaan.
We stonden ook regelmatig stil bij het gemis van onze vriend Ernest. Hij was ook altijd enthousiast en blij als we met elkaar op Opwekking waren. De foto bij het kruis herinnert ons aan die momenten in 2011.

Nog niet zo lang geleden besloten we samen met Annelot naar de 54ste opwekkingsconferentie te gaan op het terrein van Walibi. We huurden een huisje in het nabijgelegen EuroParcs. Wat een feest was het! Geweldig! In een tent waar 12000 bezoekers in passen is samenzingen een fantastische belevenis. Op de eerste avond sprak dominee Chris van Zwol. Hij is een Nederlands-gereformeerde dominee die nog niet eerder op Opwekking was. Zijn openheid en eerlijkheid raakte ons en was zo puur. We ervoeren de nabijheid van God. Op zaterdag sprak Peter Creig, een Britse voorganger, met een aangrijpende preek over praten met God, bidden. Erg mooi. Hij is de initiator van een 24/7 gebedsbeweging in Engeland die al 25 jaar bezig is.
‘s Ochtends of ‘s avonds fietsten we met elkaar naar de conferentie en werden we opgebouwd door zingen en het horen van het Woord van God. In de lektuurtent haalden we nieuwe voorraad aan goede boeken. Het is een unieke plek waar kerkmuren niet interessant zijn waar door samen zijn om de aanwezigheid van God op een bijzondere manier te ervaren. Het thema van de conferentie was: “Dichterbij”.



 

Hour of Power verzorgt wekelijkse tv uitzendingen van een kerkdienst in Irvin, Californie, met Bobby Schuller. Voor dit live event was Bobby Schuller de gastspreker. Hij was er samen met zijn dochter. Zij las vol passie het Bijbelgedeelte voor als inleiding op de prediking. Het zingen met Ann Michelle Lee, Gideon Luciana en het koor van Elvis E was fenomenaal. De Sint-Jans kerk biedt een geweldige akoestiek en de liederen waren buitengewoon prachtig. Het kerkorgel speelde vooraf het prachtige “Groot is Uw trouw” waarmee de toon was gezet. De liederen “The Lord’s Prayer” en “Holy Forever” lieten ons niet onberoerd want ze werden vol overtuiging en beleving gezongen door Ann Michelle en het koor en in samenzang met de bezoekers. De prediking van Bobby Schuller ging over hoop voor de toekomst, mooi vertolkt. Toch werd het thema eigenlijk meer onderstreept door het getuigenis van een jonge dame die zo aangeraakt is door de liefde van Jezus dat ze uit de prostitutie vandaan een heus nieuw leven kon beginnen zonder schaamte, suicidale gedachten en vol van liefde en vergeving. Jan van den Bosch benoemde het met de Bijbelse tekst uit 2 Korinthiers 5:17: “Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen“. En dat mag voor iedereen gelden. Met Pasen vierden we dat Jezus de dood en zonde overwon. We blijven het vieren en van Zijn genade zingen.

Gisteren vierden we op 1ste Paasdag dat Jezus is opgestaan uit de dood. Vandaag, 2de Paasdag, blijven we het vieren omdat Zijn opstanding voor iedereen belangrijk is. Het is voor mij de reden dat ik geloof. Jezus geeft leven en hoop. Dat zijn geen loze woorden maar juist van waarde: het is vandaag 8 jaar geleden dat mijn vader overleed. Hij geloofde ook in de opstanding van Jezus en Zijn wederkomst. Dat laatste heeft hij niet mee kunnen maken, ondanks dat hij het vurig wenste. Maar als Jezus straks terugkomt, zal mijn vader zelf een opstanding mee maken zoals Paulus dat noemt in 1 Korinthiers 15:51-52: “51 Zie, ik deel u een geheimenis mede. Allen zullen wij niet ontslapen, maar allen zullen wij veranderd worden, 52 in een ondeelbaar ogenblik, bij de laatste bazuin, want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden en wij zullen veranderd worden“. Voor de gelovige is de dood niet een eindstation maar een moment van afscheid tot een volgend weerzien.
Nu zijn overlijden wat verder in de tijd gaat, geniet ik opnieuw van specifieke herinneringen die misschien ook passen bij mijn eigen ouder worden en mijn eigen vaderschap. Zo herinner ik de enthousiaste begeleiding van de zangdienst in de kerk toen ik me liet dopen. En dat moment is ook passend bij Pasen want in Kolossenzen 2:12 wordt de doop vergeleken met de opstanding van Jezus als volgt: “12 Toen u gedoopt werd bent u immers met Hem begraven, en met Hem bent u ook tot leven gewekt, doordat u gelooft in de kracht van de God die Hem uit de dood heeft opgewekt“. Mooie momenten die ik meer ga koesteren en waarderen. Zoals mijn energieke vriend Ernest (hij overleed in januari) altijd zei: “God is goed, man“, zo beleef ik nu ook deze momenten die belangrijk zijn geweest voor mezelf en ons gezin.
 

Het is Pasen en we vieren dat Jezus is opgestaan. Op Goede Vrijdag denken we er aan dat Jezus stierf aan het kruis om onze zonden te dragen. Dat is de Bijbelse en actuele betekenis van Zijn sterven. Mattheus berichtte van de bovennatuurlijke gebeurtenissen in de omgeving van Zijn kruisdood: graven gingen open en doden liepen uit de graven. Na drie dagen verrees Jezus uit de dood en daardoor is ons geloof in Jezus als Verlosser niet het aanvaarden van een geschiedkundige gebeurtenis. Het gaat veel meer over zicht op een eeuwige toekomst over onze eigen dood heen. Het eeuwig leven wordt ons door Zijn kruisdood aangeboden. Jezus zegt in Johannes 3:16: “Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar het eeuwig leven heeft“. Vergeving, overwinning en een eeuwige toekomst worden door de genade van Pasen mogelijk. Daarom vieren we dat Hij is opgestaan: Hij Leeft!

Populair op TV is elk jaar het muziekspektakel de “Passion”. Wat als een prachtig initiatief begon bij de EO is nu een seculaire bezigheid geworden waarbij de betekenis van het lijden wordt gereduceerd tot een sociaal omkijken naar elkaar. Als er geen Goede Vrijdag zou zijn, was er geen vergeving van mijn en onze zonden en was er geen opstanding uit en overwinning over de dood. Kortom, dan zou het christelijk geloof inderdaad een sociaal omkijken naar elkaar kunnen zijn en was geloven voor mij gedegradeerd tot een sociale religie. Jezus lijden was veel meer dan dat want Hij kwam naar de aarde (en dat vieren we met kerst) om redding te brengen aan de mensheid. In Johannes 14:6 zegt Jezus: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij“. Met Goede Vrijdag komt daar schijnbaar een plotseling einde aan maar niets is minder waar want met Pasen vieren we Zijn opstanding. Dat het sterven van Jezus voor de omgeving niet ongemerkt is gebleven lezen we in Mattheus 27:45-53: “45 Om ongeveer twaalf uur werd het helemaal donker in het hele land. Dat duurde tot ongeveer drie uur ‘s middags. 46 Toen riep Jezus luid: “Eli, eli, lama sabachtani!” Dat betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom heeft U Mij verlaten?’ 47 Een paar mensen die erbij stonden, zeiden: “Hoor, Hij roept Elia!”… 50 Maar Jezus gaf een luide schreeuw en stierf. 51 Op dat moment scheurde het gordijn in de tempel van boven naar beneden in tweeën. De aarde beefde en de rotsen scheurden. 52 De graven gingen open en veel gestorven gelovigen werden weer levend. 53 Ze kwamen uit de graven.“. Het lijdensverhaal zoals vertolkt in de Passion is zeer bijzonder, niet omdat Piet en Liesje zo zuiver zingen maar omdat Jezus de weg naar de Vader zuiver maakt voor ons, als je in Hem gelooft.