Het is vandaag 9 jaar geleden dat mijn vader overleed na een ziekbed van ruim 9 maanden. Naarmate de tijd verstrijkt veranderen ook de herinneringen aan hem, op een positieve manier. De laatste beelden van zijn ziek-zijn nemen plaats voor de mooie momenten uit mijn kinder- en tienertijd. Het gemis blijft voor mijn moeder, zussen, familie en mezelf maar er is ook dankbaarheid voor het leven wat hij mocht leven en de liefde die hij met ons deelde. Zijn geloof, zijn karakter en enthousiasme waren daarin leidend en zijn blijvend in onze gedachten als we aan hem denken. Ook de datum van zijn heengaan op 1 april is weer “typisch passend bij heit” waar hij nu bij zijn Hemelse Vader is. Zoals ik eerder schreef is het een tot ziens.

Vorig week is Sam 26 jaar geworden maar dat konden we helaas niet vieren omdat hij op de beurs werkte. Vandaag kwamen we allemaal bij elkaar om samen te eten. Voordat we gingen eten, werd Borre nog even uitgelaten. Het was supergezellig om met elkaar aan tafel te zijn en te genieten van het eten. We maken mooie momenten mee met elkaar en ervaren de zegen van God in alle aspecten van ons leven. God is goed.

 

Toen we vanmorgen de gordijnen openden was de omgeving wit. We hebben weer sneeuwval. We lieten de hond uit en wandelden door het park terwijl ik wat foto’s maakte van deze romantische entourage. De hond deed zijn ding en wij genoten van de sneeuw die al gauw zou verdwijnen door de natte sneeuwval die inzette. In ieder geval hebben we weer sneeuw gezien. Na de wandeling gingen we ontbijten en keken we Hour of Power met Adam Curry die tot geloof was gekomen en Bobby Schuller die vanuit Athene zijn prediking verzorgde, erg mooi!


 

Het lijkt wel alsof de tijd sneller gaat als je eenmaal met pensioen bent. Er gebeurde veel in 2024 en er waren veel bijzondere momenten. Dankbaar zijn we voor alle zegeningen die we als gezin en met familie en vrienden mochten ervaren. Verdrietig waren we over het verlies van dierbaren. Blij waren we over de stappen die onze kinderen konden maken op werk, school en in het dagelijks leven. In onderstaande collages is een indruk van de momenten met elkaar en omdat natuur fotograferen een hobby van me is, heb ik de bijzondere foto’s apart in een collage gestopt. Als we terugblikken op 2024, wat een jaar was waar wereldwijd heel veel is veranderd, is het juist belangrijk om ons geloof in Jezus te onderstrepen. De Bijbel duidt op veranderingen in de eindtijd. Het lijkt alsof die tijd nu echt dichterbij komt en is een Bijbelse geloofsbasis uitermate zingevende ervaring. We staan met onze voeten op de rots zoals dat in Psalm 18:32 staat: “Wie anders is God dan de HEER, wie anders een rots dan onze God?“.
 

We gingen een weekendje naar Annelot in Enschede. Na aankomst en een koffietje reed Annelot ons in haar mooie auto-met-glazen-dak naar de gezellige kerstmarkt in Oldenzaal. Oldenzaal is een leuk dorp met een mooi centrum. Ons eerste bezoek was aan de Plechelmusbasiliek waar een big band kerstliedjes in jazzstijl speelde, erg vrolijk. We hadden inmiddels een beetje trek gekregen en zochten een plek om te lunchen. Het werd Tante Annie’s. Ze serveren kleine lunchhapjes die erg in de smaak vielen. Het is zeker de moeite voor een volgend bezoek. Na de lunch gingen we in Enschede nog wat doe-het-zelf boodschapjes doen voor interieurzaken.



 

Het muziekoverzicht van 2024 werd mij vandaag gepresenteerd door Youtube Music. In 2024 heb ik 35243 minuten lang muziek beluisterd wat ongeveer hetzelfde is als 3,5 week continue 24/7 luistertijd. In die 3,5 week kwamen 3206 nummers voorbij. Het genre is vooral worship en hymns omdat daar mijn interesse en smaak ligt. Hieronder is een kort overzicht van de “recap”.

Morgen is de eerste adventszondag, de voorloper naar de kerst. Advent is een periode van vier weken die morgen begint en eindigt (liturgisch gezien) op 24 december bij het avondgebed voor Kerst. Elk jaar vieren we kerst omdat het een bijzondere gebeurtenis vertolkt. Ons huis is vandaag verlicht met fysieke lichtjes en ons hart wordt verlicht door de komst van Jezus die als mens naar de aarde kwam.

Museum Lalique heeft ook een mooie collectie schilderijen van Jan Toorop (1858-1928) en Kees van Dongen (1877-1968). Toorop is vooral gericht op impressionisme met sterke drang naar symboliek. Hij was in de laatste jaren van zijn leven gebonden aan een invalidenwagen. Opvallend vond ik zijn overlijdensbericht met de Bijbelse tekst uit Efeze 5:1-2: “Wordt dan navolgers van God, en wandelt om in liefde, zooals ook Christus u liefgehad heeft tot offer en slachtoffer aan God, tot lieflijken geur“. En ook de referentie naar Daniel 12:3, hier zijn verzen 2-3 (BGT): “Veel van de mensen die al gestorven zijn, zullen weer gaan leven. Sommigen zullen dan voor altijd leven met God. Maar anderen zullen voor altijd gehaat worden, en hun leven zal verschrikkelijk zijn. Dan zijn de wijze mensen als een licht voor het volk, ze leren mensen om het goede te doen. Ze zullen schitteren als sterren aan de hemel“, met een vooruitblik en troost door van de wederkomst van Jezus. Van Dongen legt meer nadruk op neo-impressionisme met accent op fauvisme wat zich kenmerkt door het gebruik van felle kleuren. In het museum was hier een veelvoud van te zien en je leest gemakkelijk in zijn schilderkunst dat hij vanuit Frankrijk zijn indrukken op het doek heeft gezet. Het museum had ook een aantal schilderijen van Picasso.

Gisteren waren we in de buurt maar vandaag bekommen we de heuvel waar de Sacre Coeur op staat. Het was nog vroeg en nog niet zo druk. In de kerk worden nog steeds 4 diensten per dag gehouden. Vanuit metro-station Anvers loop je via een winkelstraat zo omhoog over de trappen, langs fonteinen en langs beveiligers die vluchtig de tasinhoud bekijken. Eenmaal in de kerk is de hoogte van de toren en alle glas-in-lood erg mooi maar niet bijzonder. Nonnen bidden op het podium voor in de voor publiek opengestelde kerk. Eigenlijk een beetje raar maar ook weer heel mooi. Na het bezoek aan de kerk genoten we van het mooie uitzicht over de stad en van de “lelijke eendjes” die passeerden over de weg langs de kerk.







 

Tegenover het enorm grote metro-station Les Halles staat de Saint Eustache kerk. Van buiten is de kerk groot en mooi, zie vorig item en daarom wilden we de kerk ook van binnen bekijken, want dat hoort zo. Wat meteen opviel is de grote verlichte ladder. Waar hadden we dat eerder gezien? Jawel, in Münster hangt ook zo’n ladder. Na een korte rondwandeling zochten we een restaurant. Het werd “Au Pied de Cochon” met mooie visgerechten en specials met varkensvlees.

Vijf jaar geleden, in 2019, stond de Notre-Dame in brand. Een monumentaal pand in hartje Parijs ging bijna verloren. Maar de Fransen hebben groot respect voor historisch erfgoed en begonnen meteen aan een traject van herstel. Vanuit metro-station Cité liepen we naar “onze dame” met twee torens. Het bouwgebied was afgezet en een grote tribune gaf een fraai uitzicht over de kerk. Een gids verdiende wat bij door toeristen uitleg te geven. Het straatbeeld rondom de Notre-Dame week toch iets af van de andere grote plaatsen omdat hier weer zwervers op straat waren en er veel minder politie en militairen waren die toezicht hielden op veiligheid en orde.


 

Dankbaarheid vulde vandaag mijn dag omdat ik met familie mijn 61ste verjaardag mocht vieren. Via de Whatsapp en mail ontving ik vele felicitaties. Met een profetische belofte uit Jesaja 40:31 zoals op een van de kaarten stond: “maar wie de HEERE verwachten, zullen hun kracht vernieuwen” is het leven een enorme zegen. Daarom was het verjaardagsfeest een mooi moment om samen te vieren. We hielden het klein om tijd voor elkaar te hebben. Mooie cadeaus van de ouders en mooie gesprekken sierden de dag. Van de kinderen kreeg ik whiskey, wijn en crocs met versiering; hilarisch want nog niet zo geleden verafschuwde ik deze plastic pantoffels. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de crocs voortreffelijk lopen. Na de drankjes bediende Sam de barbecue en deed de familie smullen. Met mijn crocs aan assisteerde ik de chefkok. Het was een prachtige dag.




 

Op 15 augustus overleed een oude jeugdvriendin van ons op de leeftijd van 57 jaar. We kenden Lideke via het jeugdwerk in de kerk. Vandaag was haar afscheid in de vorm van een dankdienst. De familie, samen met vrienden en collega’s, leidde ons tussen de liederen door naar bijzondere, dappere, vrolijke en kostbare herinneringen van een moedige dame die haar hele leven gekweld werd door lichamelijke beperkingen waaronder blindheid sinds haar 25ste. Ze was sterk in haar geloof en daar gaf ze in haar laatste uren nog blijk van door de woorden van Jezus in Mattheüs 22:37 te benadrukken bij haar familie. Ze staan op de rouwkaart en de liturgie getuigde er ook van. Een vriendin vatte haar levensmotto goed samen: “Lideke kon niet meer zien maar door haar leerde ík beter zien“. Haar moeder, die de dankdienst leidde, sprak prachtige woorden die getuigden van de kracht en troost die God geeft in tijden van moeite en verdriet. We zullen Lideke gedenken als een doorzetter die zonder klagen een voorbeeld was van liefde en moed voor vele mensen, getuige ook de opkomst van 300 bekenden. Het slotlied van de dienst “Ik zal er zijn” spreekt van de aanwezigheid van God in haar leven en dat “Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer: Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn“, heel bijzonder.

Vanmorgen las Ingrid in een dagboekje van Corrie te Boom over Sadhu Sundar Singh die geboren is op 3 september 1889 en door veel lijden (martelingen) jong overleed in 1929. Zijn verhaal werd genoemd omday hij een heel radicaal christen-leven leidde nadat hij een persoonlijk ontmoeting met Jezus kreeg. In het boek “China’s Book of Martyrs (Fire & Blood), AD 845 – present” uit 2007 van Paul Hattaway is een pagina aan hem gewijd (blz. 656). Als jonge man nam Sundars moeder hem elke week mee om aan de voeten te gaan zitten van een sadhu – een ascetische hindoeïstische heilige man – die in een afgelegen bos woonde. Toen hun zoon echter oud genoeg was, wilden zijn ouders het beste voor Sundar en stuurden ze hem naar een christelijke school gerund door missionarissen, zodat hij Engels kon leren. Toen Singh 14 was, stierf zijn moeder plotseling. Deze tragedie stortte de tiener in diepe wanhoop en geweld over alles wat met religie te maken had. Hij begon de missionarissen te haten en maakte het geloof belachelijk. Tot slot kocht hij een bijbel en verbrandde die pagina voor pagina in zijn wooncomplex terwijl zijn vrienden toekeken. Diezelfde avond ging hij naar zijn kamer, vastbesloten zelfmoord te plegen op een spoorlijn. Singh vertelt daarover: “Jezus kwam mijn kamer binnen. Terwijl ik voor de laatste keer aan het bidden was, vulde een heldere wolk van licht plotseling de kamer… en uit de helderheid kwam het gezicht en de figuur van Jezus naar voren. Hij sprak tegen mij…. ‘Hoe lang zul je mij vervolgen? Ik ben gekomen om je te redden. Je bad om de juiste weg te weten; waarom neem je het niet? Ik ben de Weg.’ Hij sprak in het Hindoestaans, en Hij sprak tot mij.“.
Het lijkt een soort Paulus-ervaring en voor hem veranderde dit alles. Vanaf nu zou hij overal het evangelie gaan delen waardoor hij vaak werd gearresteerd, geslagen en gestenigd. Hij kreeg te maken met ongelooflijke ontberingen. Corrie ten Boom noemt hem in haar artikel om ons te wijzen op de kracht van Jezus die boven onze eigen zwakte uitstijgt waardoor we meer op Hem kunnen lijken. Meer over zijn indrukwekkende verhaal is te lezen op www.asiaharvest.org.

Dertig jaar geleden, kort nadat wij naar het westen trokken, vertrokken onze vrienden Toby en Aukje naar Zuid-Afrika om daar een kindertehuis te beginnen. Beautiful Gate bestaat nu 30 jaar en dat werd gevierd. Samen met mijn moeder waren we vanmiddag voor de receptie in Friesland. Voor sommige goed geoefenden was er een 3-daagse wandeltocht uitgezet om sponsorgeld in te zamelen voor 3 nieuwe projecten. Het streefbedrag was €30.000 en dat werd met ruim €5.000 overschreden. Het was een mooie, warme feestelijke ontmoeting met grote waardering voor de trouw en inzet van Toby en Aukje die in al die jaren al heel veel projecten hebben opgezet en het werk zo hebben georganiseerd dat er continuiteit en vernieuwing is in de hulpverlening. Gefeliciteerd met dit mooie werk!