Een bijzondere collectie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch was het werk en toelichting van Van Gogh. Van Gogh begon zijn werk eigenlijk als “boerenschilder” voordat het grote werk begon. Van september 1866 to en met maart 1868 kreeg Van Gogh tekenles van Christiaan Huijsmans (tweede foto) in Tilburg. Van Gogh schreef er nooit over maar Christiaan Huijsmans maakte toch naam met zijn tekenmethode voor landschappen. Onderstende foto is van Van Gogh’s schilderij “Raderen van de Genneper watermolen” uit 1884.

In het Noord-Brabants museum in Den Bosch zijn er ook de klassiekers zoals Jan Sluyters, Christiaan Cornelus Kannemans, Jan Weissenbruch en Constant Huijsmans. Het oude gedeelte van het museum leent zich uitstekend voor deze veelal Vlaamse meesters. Het schilderij van Pieter Bruegel de Oude uit 1712 vertegenwoordigt 104 Vlaamse spreekwoorden en is daarmee ook een zoekplaat geworden.

 

In het Noord-Brabants museum is een expositie van Eva Gospin, Dali en van Gogh. Voordat we verder liepen in Den Bosch gingen we lunchen bij visrestaurant Visch op aanraden van wandelaars uit onze woonplaats die we toevallig eergisteren tegen het lijf liepen. Dit restaurantje is inderdaad een aanrader.
Onze eerste poging om in Den Bosch het museum te bezoeken moest worden uitgesteld omdat alle tijdslots al bezet waren. We reserveerden voor later in de middag en gingen tussendoor even naar Nistelrode om kledingzaak Van Tilburg te bezoeken. Eenmaal aangekomen liepen we eerst langs de expositie van Dali.

 

Al heel vroeg vanmorgen trof een overstroming van regenwater het appartement van mijn moeder. Het water was tot 20cm gestegen in alle vertrekken en bracht schade aan alle meubilair, alle vloeren, deuren en apparatuur. Toen we in Friesland aankwamen was er heel veel activiteit van brandweer, medische zorg, coordinatie vanuit de woningbouw cooperatie en Salvage. Ingrid en ik hadden allerlei schoonmaakgereedschap mee gebracht maar al gauw bleek dat er met deze schade professionele hulp nodig was. Mijn moeder kan in de komende weken haar eigen woning niet betrekken en heeft gelukkig bij familie onderdak. Ze is er gelukkig erg dapper en moedig onder en dat valt zeer te prijzen. Dat toont aan dat ze een sterke vrouw is.
De overstroming heeft het landelijk nieuws gehaald op SBS6 en de Telegraaf (screenshots hieronder zijn hiervan genomen). Qua omvang is het niet vergelijkbaar met de ellende die het water bracht in het zuiden van Nederland. Toch is het gevolg voor de bewoners van het appartementencomplex die in de leeftijdscategorie 80+ zitten wel enorm groot. Er wordt nu hard gewerkt aan een oplossing en herstel.

 

Bad Kleinkirchheim heeft ons veel plezier gegeven en de afgebroken vakantie van vorig jaar weer goed gemaakt. Het was voor ons als familie met vriendinnen heel waardevol om deze herinneringen samen te maken. Het verblijf stond in het teken van samen activiteiten ondernemen en met elkaar plezier maken. Dat is gelukt en we kijken dankbaar terug naar een intensieve week van ontspanning en gezelligheid.

Op de bergrug terug naar de auto zagen we ook de tapuit en opnieuw de zwarte roodstaart (met oranje staart). In dit gedeelte wisselen rotsen, bomen en begroeiing elkaar voortdurend af. Het landschap deed Annelot denken aan Argentinië. De natuur is hier erg mooi en er zijn soms mooie knoppen in de struiken en gras te zien.

 
 

Terwijl we op de rug van de Klomnock wandelden hoorden Annelot en ik de piep van de alpenmarmot. Opnieuw had ik de telelens bij me in de hoop dat we het beest zouden spotten en dus konden fotograferen. En het was meteen raak. Daar zat hij: heerlijk op een stuk rots om zich heen te kijken. En warempel, nog eentje op 5 meter naar rechts. Op de tweede foto is het beestje net te zien. Maar het hield nog niet op want bij de tweede spotte Annelot ook nog een kleintje. Toen we later aan de andere kant van de berg waren was het weer raak. Deze was moeilijk te zien want hij zat met zijn schutkleuren op een rotsblok en keek vandaar over de vallei. Meer info over alpenmarmot (“Murmeltier”) is te vinden in dit youtube filmpje.

 

Het Nockalm gebied is een zeer bekend natuurgebied in Karinthië waar een prachtige bergweg door het landschap kronkelt. Vandaag heb ik samen met Annelot de route gelopen die we ook vorig jaar liepen (toen was zij er niet bij). Het is een route die eerst naar de Klomnock top gaat (2331m) en daarna naar de Mallnock top (2226m). Vervolgens loopt de route aan de achterkant van de bergrug terug naar de parkeerplaats Glockenhütte waar we onze wandeltocht begonnen. Het bijzondere was dat we op deze tocht de alpenmarmot een aantal malen van dichtbij hebben gezien en dat we de Klomnock beklommen terwijl we in de wolken waren. Gelukkig trok het wolkenpak al gauw weg.




 

Vorig jaar aten we bij Adriana en ontdekten we dat bij het bestellen van steak voor meerdere personen de ober met een karretje komt en met een bel aankondigt dat de steak gearriveerd is. Dit jaar wilden we dat ook beleven en de Tomahawk werd geleverd na het voorgerecht van zalm, carpaccio en octopusringen. De ober sneed het vlees aan tafel en serveerde het vers aan tafel. Het vlees was heerlijk gekruid en we lieten het ons goed smaken. Het werd een feestelijke avond die we afronden met een voor iedereen passend nagerecht.

Na het raften brachten we de oudste dames naar de lift van Brunnach waar zij een wandeling maakten op de berg en terug naar huis. Ingrid en ik verkenden de route naar het Falkerthaus en liepen onderweg tegen een beek aan die over de weg stroomde en voor ons het pad blokkeerde. We keerden om en ontmoetten de dames weer thuis bij de vakantie-woning.

Water heeft een sterke aantrekkingskracht tijdens de vakantie. Daarom vertrokken we dit jaar opnieuw voor een rafting avontuur. Met z’n vieren kregen we een plekje in een boot van 12 personen. Kapitein Martin stuurde de boot door wilde golven en maakte er een heus team van. De route van 15km werd onderbroken door een pauze bij een brug waar de stroming erg sterk was en de diepte bijna 2,5m. Dit wilde ik wel even meemaken en zo maakte ik als tweede de sprong van 5m hoogte en zwom snel terug naar de kant. Dat ging me goed af maar om de benen op de grond te krijgen viel tegen. Gelukkig waren er helpers langs de kant. De overwinning was niet zozeer om de sprong te maken of aan land te komen maar om mijn elleboog weer actief te kunnen gebruiken, zowel bij het roeien in de boot en als bij het springen vanaf de brug. Noud, Annelot en Lianne genoten ook van de rafting route net als vorig jaar.

Het suppen op de Brennsee bij Feld am See stond hoog op het lijstje van de familie. Voor mij was de camera voldoende en zo kon ik de kunstjes van iedereen vastleggen. De Brennsee is niet erg groot maar door de sterke wind werd het een flinke inspanning om het meer over te steken.


 

De Brunnacher Höhe ligt om de hoek en is vanuit onze vakantie-woning te zien. We waren er nog niet eerder geweest en namen de lift naar de hoogte van 1908m om vervolgens op de bergtop een paar kilometers te wandelen. Vanaf dit punt kun je zowel de Mallnock (dichtsbijzijnde top), de Klomnock en de Falkert duidelijk waar nemen. Het uitzicht is opnieuw prachtig. Ook in omgekeerde richting kunnen we vanaf de bergtop de vakantie-woning zien. Na een korte wandeling genoten we in een dubbele ligstoel van een drankje en wat hapjes.


 

Kijk, een zwart vogeltje met een oranje staart. Wat is dat voor vogel? Het vogeltje dartelt vrolijk van huis naar huis en blijkt een zwarte roodstaart te zijn. Het eigenwijze kopje en de oranje staart maken het een mooie verschijning.

 

Tijdens het beklimmen van de bergpas naar de Falkert zagen we abseilers druk in de weer om de berg verticaal te beklimmen. Plotseling schoot er een berggeit uit de rotsen naar beneden en stak het dal over. Later op het traject hoorden we de piep van de alpenmarmot. Ze zijn moeilijk te spotten omdat ze erg schuchter zijn. Het localiseren waar de piep vandaag komt is ook erg lastig vanwege hun schutkleuren. Toch zag ik het “murmeltier” naar beneden rennen. Voor deze momenten loop ik al heel wat routes met de grote telelens. En als het dan het moment er is geeft voldoening voor het sjorren.