Het toetje van de eerste vaartocht in 2025 was de havik die op een bord langs de Lange Sleatten zat. Omdat ik tegen de zon in keek leek het een torenvalk maar wel eentje met hoge poten. De kapitein draaide het schip in tegengestelde richting waardoor ik met de camera de zon linksachter me had. Het bleek een havik te zijn. Wow, die had ik nog niet eerder van zo dicht bij gezien. Deze foto’s zijn weer een markant punt want de havik staat er puik op dankzij de draaibeweging van de kapitein.
 
 
 

Tijdens het varen waren we voortdurend de omgeving aan het scannen. En plotseling zit er een buizerd voor ons. Schoonvader doet het spelletje mee en legt meteen de boot stil. Hierdoor kon ik een paar close-up foto’s maken van het vogelmodel. Na een kleine minuut vond meneer de buizerd het welletjes en nam de benen, of liever gezegd de vleugels.
 

De eerste vaartocht in 2025 bracht ons over de wateren rondom de Âlde Feanen. Het weer was prachtig, het licht iets te hard maar kleur was er volop. Net zoals de ganzen, het waren er veel. Ook kwamen vele aalscholvers in beeld die een bomenrij van wel 100m helemaal wit “geverfd” hadden. De ooievaar vloog een paar maal over en landde op een hoge paal, misschien om een nest te maken. Verder waren er de reiger, de kwikstaart, knobbelzwanen, zwaluwen, eenden, de grote zilverreiger en de waterhoen. De zangers waren vandaag niet thuis.






 

We waren vandaag in Friesland om onze ouders te bezoeken. Eerst bezochten we mijn moeder en dronken we gezellig koffie met gebak. Rond lunchtijd gingen we naar Ingrid’s ouders en hielp ik haar vader met de boot naar de jachthaven te verplaatsen. Het seizoen is weer begonnen en de sloep mag het water weer in. We reden met de boot op de trailer naar Warten waar de jachthavenbeheerder met zijn tractortje de trailer het water inliet. En voila, binnen 10 minuten lag de boot in het water en voeren we richting Earnewâld. Het woei stevig maar daar waren we op voorbereid. Het leek alsof we de eersten waren die aan het varen waren, lekker rustig. Onderweg maakte ik foto’s van de vogels en natuur. Met de wind mee voeren we voldaan terug naar de haven. De boot is er klaar voor.

Op de Oosteinderpoel voeren vanmorgen twee jongemannen van rond de zestig. Ze werden gesignaleerd in een kayak en met camera’s in de aanslag. Rein en ik hadden een kayak van Rein’s werkgever te leen en verkenden de omgeving op bijzondere vogels. We zagen vooral grauwe ganzen, brandganzen, nijlganzen, blauwe reigers, zwanen, krakeenden, futen, aalscholvers, tjiftjafs, groenlingen en 1 koperwiek. Het was een heerlijke zonnige ochtend, lekker stil, tenminste als de vliegtuigen een andere baan kozen.

 

Op deze dag zou ik een wedstrijd fluiten in Enschede van veteranen dames tegen een Duits team als voorbereiding op hun toernooi in Nieuw-Zeeland. We zouden het mooi kunnen combineren met een bezoek aan Annelot. De wedstrijd ging helaas niet door maar ons bezoek wel. We begonnen deze dag in Deventer maar wel vanaf de zuikant van de IJssel, in Worp. We parkeerden hier onze auto’s en namen het pontje naar het centrum van de stad. We bezochten eerst de Lebuïuskerk en struinden daarna door de gezellige straatjes van de binnenstad. We lunchten bij St. Maxime en reden ‘s middags naar De Lutte voor een wandeling.

Het is vandaag 37 jaar geleden dat het zusje van Ingrid overleed door een ernstige ziekte. Ze was toen 14 jaar. Deze gebeurtenis is voor altijd in ons hart gebleven en is van grote invloed geweest op onze kijk op geloof, hoop en liefde. Specifiek op deze dag bezochten we Ingrid’s ouders. Zij ging met haar moeder naar het Fries Museum en haar vader nam me mee varen langs Grouw en Akkrum. Het was een fijne dag. We waren rond 21:00 uur weer thuis en konden nog net de ondergaande zon meepakken.






 

Op de laatste dag van de Ameland vakantie vierden we de verjaardag van Noud. Hij is vandaag 22 jaar geworden. Noud heeft enkele malen zijn verjaardagsfeestje ruim na zijn verjaardag moeten vieren omdat de meeste vrienden vaak op vakantie waren. Toch is hij een van de weinigen die zijn verjaardag heeft gevierd op bijzondere plaatsen: Noorwegen, Canada, Griekenland, Ameland en vandaag voegden we daar Friesland aan toe omdat we samen met opa, oma en beppe op locatie vierden nadat we terugkeerden op het vaste land. Gefeliciteerd, Noud, met deze mooie mijlpaal!

Onze zomervakantie was een week naar Ameland. We hadden een huis(je) gehuurd bij Ballum. Vanuit onze woonplaats vertrokken we met z’n vieren, twee fietsen en een hond naar Friesland. De hond mocht niet mee maar vond een weekje gezellig onderdak bij Ingrid’s ouders. We reden daarna door naar de pier van Holwerd om de veerboot naar Ameland te nemen. Het weer was uitstekend en de vakantie-sfeer zat er meteen goed in. De overtocht duurde ongeveer 50 minuten door een kronkelende vaargeul. Bij aankomst op Ameland bij het plaatsje Nes konden we meteen doorrijden naar het aan de duinen gelegen huisje, slechts tien minuutjes rijden.

Deel 2 van het vieren van mijn verjaardag was vanavond. We dineerden met onze kinderen in Leiden, met een boot die voor ons was ingericht. Helaas kon Salo door ziekte er niet bij zijn. We begonnen met een aperatif. Annelot en Sam deelden een verjaardagskado voor Noud en meteen zat de feestelijke sfeer er in. Al gauw daarna kwam de Leidse kapitein (en gids) aan boord en werden de eerste twee gangen geserveerd. Terwijl we door Leiden tourden genoten we van de culinaire gerechten en kregen we toelichting over de bezienswaardigheden van Leiden. De sfeer was geweldig en met eigen gezin een hele boot voor jezelf hebben was fantastisch. Van de kinderen kreeg ik mooie kado’s: een abonnement op een natuurtijdschrift, lekkers, een reisboek over Schotland en een weekendje Schotland om de mooie landschappen te fotograferen.
Het dineren-op-de-boot is ontzettend gezellig uitgepakt en was een groot succes.



 

Tijdens de mooie vaarroute zie je prachtige natuur, met de rietgors, veel zwaluwen, ooievaars, sterns en natuurlijk de Friese koeien. Ook waren er de skûtsjes met hun grote zeilen. We genoten met elkaar en van elkaar. Het is een gezellige middag geworden. Omdat de fotos niet in één blog items kunnen, is hier nog een deel van de serie.





 

Vanmorgen gingen we met Noud en Sanne naar Friesland om onze ouders te bezoeken. Vandaag zou de verjaardag van mijn vader en stonden we er bij stil met appeltaart tijdens het varen. We hadden nl. met de ouders afgesproken om te gaan varen in de sloep van opa en oma. Met de 30 graden Celsius en een lichte bries was het zeer aangenaam op de Friese wateren van de Alde Feanen bij Earnewâld. Opa zocht een route van ongeveer 23km langs polders en mooie locaties. Noud en Sanne waagden nog een sprong in het water. Na de vaartocht aten we gezellig met elkaar in Earnewâld.


 

 

Na het picknicken en het spelen van het nieuwe Deense koningsspel huurden we bij Landgasthof Pleister Mühle een grote kano en roeiden we in kadans onder leiding van kapitein Sam over rivier de Werse; dat was ontzettend leuk.

De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).



 

Vanuit de kustplaats Sámara zijn er dagelijks oceaantochten om op zoek te gaan naar walvissen, dolfijnen, schildpadden en roggen. Vandaag zagen we 3 van de 4 soorten. Eerst twee parende schildpadden en daarna roggen, zelfs roggen die meters hoog uit het water omhoog sprongen. Op een bepaald moment waren er tientallen dolfijnen om de boot. Annelot en ik zaten voorop met onze camera’s. Met mijn nieuwe Sony a9ii zou ik de onverwachte sprongen van de dolfijn wonderschoon kunnen vastleggen, zij het niet dat de instelling voor continue autofocus per ongeluk was teruggezet naar eenmalig scherpstellen. Van de 180 foto’s zijn er 6 gelukt. Maar Annelot deed het veel beter. De eerste 6 foto’s zijn van haar. Het moment dat de dolfijnen naast en rondom de boot zwommen maakte Annelot helemaal enthousiast. We hebben genoten.