Het is woensdagmiddag en ik heb nog verlof in verband met herstel van mijn elleboog. Het weer is heerlijk fris en samen laten we de honden uit op het strand. Heerlijk om de zon zo op je hoofd te krijgen. Toen ik de eerste foto maakte dacht ik, oeps, ik heb mijn camera met 10-18mm lens in de auto laten liggen. Dat was een beetje dom want hij hing aan de hoofdsteun van de achterbank vol in het zicht. Gelukkig is er niet ingebroken en bleek er achteraf niks aan de hand. De foto’s heb ik gemaakt met de iPhone.

 

De zon scheen vandaag als in de zomer en dat nodigt uit om te gaan wandelen. Met de wind en de zon in de rug voelde het bijna zomers aan. Later tegen de zon en wind in was het veel kouder en moest de jas dicht. Onderweg was er weinig leven te spotten. Wel herten en een aantal buizerds die veel herrie maakten. Hier en daar was er een vinkje. Later op de middag liep het tegen het gouden uurtje aan en kleurde de lucht geel. Het rondje was 12,5km en zeker de moeite waard. Het was voor het eerst dat ik de camera met telelens meenam zonder statief. Na de controle bij de chirurg afgelopen vrijdag durf ik mijn elleboog weer te belasten en wisselde ik regelmatig van arm om de apparatuur van 2,7kg los in de hand te dragen.
 
 

Via het boek “De mooiste fotolocaties in Oost-Nederland” kwamen we op de Empese en Tondense heide. Na een hobbelige landweg lunchten we met het luxe broodje uit Deventer. De zon begon te schijnen en deed het natte heide- en veenachtige landschap glinsteren. Het was geen spectaculaire route want het was maar 2km. Dat kwam omdat we op de verkeerde plek parkeerden maar we vonden het wel mooi om over de vlonders te lopen.

 

 

Voor vandaag planden we een wandeling bij Empe maar we wilden toch eerst nog even naar Deventer. We kozen voor de landschapsroute langs Brummen, Zutphen en Gorssel. In Deventer kochten we Californische donuts en twee luxe broodjes voor onderweg. In een van de gezellige straatjes was een boekhandel met oude boeken en oude kaarten. Buiten stond een kaart van de Kaukausus, heel apart. Want meestal zie je West-Europa in het midden. Zeker nu Armenië em Azerbedjan zo in het nieuws zijn over de enclave met Russische vredestroepen was deze kaart toch wel een bijzonder punt in de straat. Door de corona is de beweging toch wel enigszins beperkt en voelden we ons ool ongemakkelijk toen het drukker werd in de kleine straatjes. Toch was er een winkel die alleen maar “te gekke klanten” had volgens de aankondiging boven de deur. Na de drukte zijn we maar gauw weer de natuur ingegaan om te wandelen.

 

De herfst is zwaar ingetreden met prachtig gele kleuren en een dons van bladeren. Met de zon achter de wolken was het lastig oriënteren en waren we blij dat we de route op navigatie konden terugleiden naar het beginpunt. Het werd een heuse herfstwandeling en genoten we enthousiast van de kleuren en de onverwachte rijkdom die je in dit seizoen in de natuur ziet.






 

Na het ziekenhuisbezoek besloten we om de vrije dag goed te benutten en boekten we nog snel een overnachting Hotel Van der Valk in Duiven (net als in 2010). Onderweg op de A12 zocht Ingrid een wandelroute en dat werd in het bos rondom Landgoed Rosendael in Rozendaal. Na enige verwarring hoe je de dorpsnaam schrijft: Rozendaal, Rozendael, Rosendal, Roosendaal of iets dergelijks. Het blijkt Rozendaal! Aangekomen in het bos hielden we met MapMyWalk de gelopen route bij om de auto terug te kunnen vinden. Verrassend genoeg waren er nog veel paddenstolen en zelfs de sponspaddenstoel.


 

Na twee maanden heb ik vanmorgen weer controle gehad van de botheling in de elleboog. De chirurg was tevreden over het herstel. De botten zijn weer verder dichtgegroeid. Er zit kleine botgroei net boven het kleine plaatje wat niet de bedoeling is maar op zich niet erg is. De buiging is prima, de strekking nog niet recht. En dat komt omdat het gebogen eindstuk van de lange plaat in de pees drukt bij gestrekte arm. De rotatie van de arm is beperkt en dat komt waarschijnlijk omdat de kleine plaat tegen de ellepijp aan komt. De arts zei: je bent nog “maar” drie maanden onderweg en je kan voor deze fase al ontzettend veel, en er is nog steeds veel winst te halen. Over 3 maanden opnieuw op controle. Kortom, een gunstige tussenstand.

Naarmate de zon lager op de horizon stond des te meer het landschap goudkleurig oplichte. Het gaf een prachtig beeld door het riet en door de bomen, en zelfs het water kleurde geel. Kortom, de latere wandeling leverde onverwacht hele mooie landschapsbeelden op.



 
 

Het mooie weer was vanmiddag aanleiding om te gaan wandelen in de AWD. Omdat Noud zijn toetsweek van school moest afronden vertrokken we wat later vanmiddag en zo werd mijn wandeling een foto-tocht in het hart van “Golden Hour” dat om 16:10 uur begon. Eigenlijk heb ik het wel gehad met herten fotograferen maar vanwege het mooie licht heb ik er toch maar een paar foto’s van gemaakt.
Mijn mooiste shot kwam van de overactieve grote bonte specht die een gat tikte in een grote berk. Ook de buizerd liet zich op afstand zien.


 

Het heerlijke zonnetje is goed voor de vitamine D. We besloten om vanmiddag een duinwandeling te maken. De camera met telelens ging weer mee want je weet maar nooit wat je tegenkomt. Vandaag was het niet zo spectaculair maar het licht was wel geweldig mooi. De pimpelmees en de boompieper reflecteren hun mooie veren in het zonlicht en de herten geven een mooi beeld in de schaduw of in het tegenlicht. We waren niet de enigen die van het buitenzijn genoten. Op grote afstand kon je paravliegers laag over de duinrand bij het strand zien vliegen.

 

Terwijl Amerika zou moeten slapen en niet wakker liggen op wie ze gaan stemmen, lig ik om half negen in de stoel van de endodontoloog voor een wortelkanaalbehandeling. Op doorverwijzing van mijn reguliere tandarts na plotselinge kiespijn vorige week, kon ik gelukkig een spoedplek krijgen voor behandeling. De specialist in dit soort behandelingen was bijzonder opgewekt en legde de handelingen uit tijdens de operatie. Mijn mond werd mooi afgedekt en er kwam geen spettertje in mijn keel, erg prettig. De kies heeft een kroon en om die te behouden werd er doorheen geboord voor een gat van ongeveer 4mm (eerste foto). Aanvankelijk werden 3 wortelkanalen snel getraceerd. Daarna keek hij of kies 16 drie of vier kanalen heeft. Het zijn er 4 en nummer 4 was waarschijnlijk de boosdoener want de verdoving kon deze zenuwkracht niet helemaal te niet doen. Uiteindelijk is het vlot verlopen en is de kies weer in orde.

Op 1 november 1990 begon ik als octrooi-vooronderzoeker bij het Europees Octrooibureau. Na 4 jaar stapte ik over naar de IT afdeling waar ik verschillende functies bekleedde en vanaf 2001 in management terecht kwam, in het hart van de octrooi-verlening. In 2011 werd ik benoemd tot directeur aanvankelijk in informatie acquisitie en later in ontwikkeling van software voor documentatie- en verlenings systemen. Van de afgelopen 30 jaar heb ik mooie en ludieke momenten verzameld zonder inbreuk te doen op privacy van collega’s. Ik heb veel gependeld tussen Amsterdam en München maar ook gereisd in Europa, soms met Ingrid samen, en paar keer naar de VS. In die dertig jaar is er veel veranderd en zijn we ruim 29 jaar getrouwd en hebben we 3 kinderen gekregen. Dat wist dat jonge studentje in 1990 nog niet maar is nu een gelukkig man.

Het Lakenhalmuseum opende vandaag de expositie van Claudy Jongstra, een uit Friesland afkomstige kunstenaar die met eigengemaakte wol hangende voorwerpen maakt. Ze is succesvol in landelijke en internationale musea. Het Lakenhalmuseum is voor haar kunst een echte match omdat er veel aandacht is voor het voorbereiden van wol zoals dat in de vorige eeuwen in Leiden plaatsvond. Keurmeester werden voor een paar jaar aangesteld en mochten hun eigen beroep niet uitvoeren. En zij vergaderden op de plek waar nu het museum huist. Kwaliteit werd met stempels aangebracht maar de producten moesten wel aan hoge eisen voldoen.

Op deze verlofdag gingen Ingrid en ik vanmiddag naar het Lakenhalmuseum in Leiden. Het museum had een bijzondere expositie die in het volgende blog item wordt getoond. Het Lakenhalmuseum is een bijzonder mooi gerestaureerd gebouw met oud en modern door elkaar. Het museum heeft mooie werken van o.a. Jan Steen en Jan Lievens. Op de bovenste verdieping is een verzameling schilderijen in het thema van het Leids ontzet en de honger die er toen was.

Vanmiddag slaagde Noud voor zijn rijbewijs na een route door Leiden en Oegstgeest en het met succes afleggen van twee bijzondere verrichtingen. Gefeliciteerd, Noud!