Vanuit tussenstop Las Vegas, reden we vandaag gauw door naar Zion park. Onderweg stopten we in Hurricane voor een kleine lunch en ontdekten we dat de iPhone tijd niet klopte met het horloge. Bij navraag bleken we vanuit Nevada heel kort door Arizona te zijn gereden en nu waren we net aan in de staat Utah. Utah heeft zijn eigen tijd zone en het bleek hier dus een uur later te zijn. Het verschil met Nederland is niet 9 maar tijdelijk 8 uren. De route kronkelde plotseling door hoge rotsen en gaf een prachtig landschapsbeeld. De rotsen veranderden van kleur en formatie. Op Zion campground aangekomen bleek het een druk dorp te zijn met sportieve uitvalsmogelijkheden. We aten ‘s avonds in Spotted Dogs, een goed restaurant zonder hamburgers, eindelijk. Ondanks wat buien, floten de vogels vrolijk om ons heen en omdat er onweer dreigde in de komende twee dagen besloten we wat te lezen en te ontspannen.

Voor een tussenstop in Las Vegas reden we vanuit het westen zo noordelijk mogelijk door Death Valley. Het bleek één van de mooiste routes. We richtten onze navigatie vanaf Bakersfield op Panamint Springs om vandaar naar Las Vegas te rijden. De lange rechte wegen gaan door zoutwinningsgebied en aan de lange valei lijkt nooit een eind te komen. Todat je door een steile bergrug rijdt en in een andere valei komt met zandduinen en de betoverende plek Zabriskie Point. Toen we verder reden zagen we door de luchtspiegeling iets op de weg staan. Ik deed alvast de alarmlichten van de camper aan en het bleek om een struisvogel te gaan. Raar! In welk werelddeel zijn we hier eigenlijk?

De sequoia bomen staan bekend om hun grote hoogtes die ze kunnen bereiken, tot wel 100 meter. Het bezoek aan het Sequoia National Park bracht ons langs veel kronkelige bergwegen met nog restsneeuw aan de kant van de weg. De indrukwekkende bomen staan op verschillende plekken in het park en de grootste boom, de Sherman Tree, is rond de 2300-2700 jaar oud. We namen ook een kijkje bij de Big Trail Head. Verder dan dat kun je met de camper niet rijden vanwege de scherpe bochten. Het is op zich indrukwekkend om langs zulke grote en brede bomen te rijden en te wandelen. Op een parkeerplaats bij de Lodge Pole Visitor Center maakten we een eigen kopje koffie.

Van Yosemite reden we naar de Sequoia campground via de plaats Fresno. In het plaatsje Chowchilla aan de 99 stopten we voor een Subway broodje en een Starbucks koffie. De hele route brengt je door kilometers lange velden met fruitbomen. We werden ingehaald door een truck met een elk achterin de laadruimte, althans de helft van de elk, heel apart. Bij de campground aangekomen kregen we een pakket papier met waarschuwingen en instructies voor slangenbeten. Het was dus oppassen geblazen. We hebben meer vogels (waaronder wilde kalkoenen en roodkopgieren) gezien dan slangen, slechts één.




 

Ons eerste bezoek was aan het Yosemite National Park. De inganag was maar 20km bij de campground vandaan maar binnen het park is er nog ruim 40km te gaan. Van andere reizigers hoorden we dat er op verschillende plekken nog sneeuw kan liggen. In Yosemite lag er inderdaad nog sneeuw. Onderweg stopten we op verschillende plekken om de sneeuw te voelen, watervallen te bekijken en te genieten van de prachtige uitzichten. De weg gaat uiteindelijk naar de watervallen en bergen rondom El Capitan, een hoge rots die door bergbeklimmers vaak wordt geprobeerd, soms met blote handen. De rit was prachtig en de uitzichten adembenemend mooi.






 

De huurauto is ingeleverd en het camperavontuur kan beginnen. Het is een strak schema en we zijn vroeg onderweg. Met de Uber waren we vanaf het vliegveld al om 10:00 uur bij de RV verhuurder Road Bear. Om 11:30 uur vertrokken we naar de campground Thousands Trails Yosemite Lakes. We gingen eerst boodschappen doen bij de Walmart in Tracy en reden daarna door naar de campground. Onderweg stopten we bij de Don Pedro Reservoir Bridge en toen we om 16:30 uur aankwamen maakten we een korte wandeling in de omgeving en zagen we meteen mooie vogels en het stinkdier. We zaten echt in de natuur, geen bereik behalve wifi bij het receptie-gebouw verderop maar wel full hook-up.




 

Ons hotel lag dicht tegen Fisherman Warf aan waar de beroemde Pier 39 ligt. Hier liggen de stinkende zeehonden en zijn er veel restaurantjes. Je hebt er een prachtig uitzicht over de baai en Alcatraz. We kwamen er elke dag voor ontbijt, om familie te bellen of om ‘s avonds te vis eten in een van de restaurants. Door de aanwezigheid van de visafslag zijn er ook veel vogels waaronder de laagvliegende bruine pelikanen.






 

Op de wensenlijst van Ingrid stond een bezoek aan het San Francisco Modern Art Museum (SFMOMA). We konden gemakkelijk parkeren in een parkeergarage naast het museum en kochten de kaartjes voor het museum en de expositie van Ruth Asawa en de pumpkin van Yayoi Kusama. Het museum is groot met zijn 7 etages en eindigde met exposities van foto’s uit de oude doos en moderne sporten.




 


 

Het is zondag en we wilden naar een kerk in San Francisco. De voormalige Hillsong kerk heet nu Heirs Church en zit op Treasure Island. De navigatie was verouderd en liet ons in de linker van de 6 banen op de Bay brug rijden voor de afslag naar het eiland. We wisten niet dat die afslag enkele weken daarvoor naar rechts was verhuisd. Daardoor moesten we de hele (tol)brug oversteken en weer terugrijden in de hoop dat de afslag nu wel goed was. Dat was zo. De dienst in Heirs was mooi en de prediking had als thema “Wachten”, net als de discipelen moesten doen met Pinksteren. En als het dan God’s tijd is, dan gebeuren er mooie dingen. Wil je het zelf invullen of wachten?
 

Voor de zaterdagochtend hadden we fietsen gehuurd. Het koersen door de stad, langs het water, deed ons denken aan de fietstocht in Vancouver. De route bracht ons over de (linkerkant van de) Golden Gate brug, een hele klim maar het motortje hielp goed, zelfs zo goed dat ik in mijn linker ooghoek een snelle fietser zag aankomen, en dat was Ingrid. Na de oversteek genoten we van het uitzicht over de brug en de stad. We fietsten verder voorbij het Vista Point langs East Road naar Sausalito waar een veerboot ons terugbracht naar Pier 1 die naast de Bay brug gelegen is. Het was zeer de moeite waard om San Francisco per fiets te bekijken.




 

In San Francisco staat de COIT toren op een hoge heuvel. Na het bezoek aan de wijngebieden wandelden we naar de COIT toren (met de auto is lastig i.v.m. parkeren). Het was een flinke klim maar eenmaal in de toren krijg je wel een fantastich 360 graden zicht op de stad en de bruggen. In toren is het trappenhuis beschilderd met prachtige taferelen. Een kolibri verrastte ons met zijn hoge geluid. Na het bezoek aan de toren liepen we verder door de stad en gingen we aan de borrel met hapjes in een Italiaans café “Zoetrope”.

Californië staat bekend om zijn wijngebieden. We gingen voor het eerst over de Golden Gate brug en cruisten de Sonoma en Napa Valleys in over de 101. Het uitzicht was prachtig met de mooie groene valeien. We stopten eerst bij de Italiaanse wijnboerderij Viansa in Sonoma waar we een wijntje kochten want voor de proeverij moet je ruim vooraf reserveren. We reden door naar Domaine Carneros in de Napa valei. De omgeving was prachtig en de gasten voor de proeverij waren goed gekleed en hadden ook vooraf geboekt. We lieten ons fotograferen door een aardige meneer met één arm die met zijn linkerhand een prachtige foto maakte. Rondom de wijngaarden fotografeerde ik nog mooie vogels die met hun mooie geluid aandacht trokken. We reden verder via Berkely en Richmond over de Bay brug terug en stopten bij een Walmart voor wat boodschapjes. De auto kreeg ook hier veel bekijks.






 

Om niet alleen de attracties van de stad te tonen, heb ik een aantal foto’s van de normale straatbeelden in de Chinese buurt, de financiele buurt en de omgeving van de Fisherman Warf waar ons hotel zich bevond. Je moet in San Francisco wel aardig je portemonnee trekken want het parkeren van de auto bij het hotel was zo’n $70 per dag (nacht). Ook ontbijten is prijzig. Omdat het niet bij de overnachting zit, eet je in een restaurant. Een ontbijtje is toch gauw $50 voor twee personen. Later zouden we zien dat je voor een glas wijn minimaal $15 neerlegt. Maar goed, we zijn op vakantie en die dollar is nu toch 10% minder waard door die idiote importtarieven. De stad wordt opgesierd door kleurrijke huizen die toch vrij dicht tegen elkaar zijn aangebouwd. Ingrid wilde nog winkelen bij Macys en we wandelden er rustig op los want lange afstanden is onderdeel van deze stad. Met de auto maakten we een rondje stad die ruim 55km bedroeg en dan zie je mooie woonwijken, bosrijke parken, veel verkeer en overal een Amerikaanse vlag.



 

In 2014 was ik al eens in San Francisco en nu konden we samen de stad gaan verkennen. We begonnen onze rondrit langs de kust naar het Cliff House met de Seal Rock en naar de Golden Gate brug. We hadden koud weer verwacht (12 graden, zwaar bewolkt of regen). Het viel alles mee en na het instellen van de auto voorkeuren en navigatie, reden we over de brede “free ways” naar de kust. Wat als eerste opvalt zijn de gedisciplineerde medeweggebruikers. Zeker het volledig stoppen bij een stopbord is tot het irritante toe maar er staan zware boetes op als je de auto laat rollen. We verkenden de stad vanuit de auto en genoten van de Polestar 1 die er van binnen bijna hetzelfde uitziet als mijn eigen Volvo S60. Op de rotsen in de oceaan waren veel meeuwen en bruine pelikanen. We reden verder door het Golden Gate park naar de onderkant van de brug met zicht op Alcatraz en de grote stad. Dat was een mooi begin. Een tochtje door de kronkelige Lombard Street mocht op deze reis ook niet ontbreken. Het stadsbeeld valt op met de chauffeurloze Jaguar Pace taxi’s, en dan die Tesla Cybertruck…



 

Vorig jaar hebben we een reis naar de VS geboekt om de nationale parken te bezoeken. De reis begint vandaag in San Francisco en daarna gaan we door naar verschillende parken met een camper (RV zeggen ze daar). De vlucht met de KLM is rechtstreeks vanaf Schiphol en duurt 11 uren, een lange zit. Noud bracht ons naar de vertrekhal waarna we vlot door de baggage-afgifte, security en paspoortcontrole konden. In het vliegtuig bekeken we een paar films en “vloog” de tijd snel om. Bij aankomst op San Francisco verliep de paspoortcontrole snel. Nu nog even de huurauto ophalen. Dat liep even anders want Hertz had wel een reservering maar geen auto voor ons. Alles was al uitgegeven. Kleiner kon ook niet, groter wel voor $150/dag voor die 5 dagen. Het alternatief was wachten tot iemand een auto zou retourneren maar wanneer wist hij ook niet. Uit de opties gingen we toch maar akkoord met de Polestar 1 Hybride. De medewerkers voelden zich schuldig en kwamen met 3 man de auto nog even poetsen. Balen van de extra kosten maar ook wel verrast met zo’n superauto van 600pk, 1000NM en nieuwprijs van $160000. We gingen meteen de weg op richting Cliff House.