De rit vanaf het vliegveld ging naar het noordelijk gelegen plaatsje Fiskardo. We hadden er voor een nacht een hotel geboekt. De weg er naar toe was even wennen want de navigaties van de mobiel en van de auto gaven tegenstrijdige informatie. Na wat zoekwerk kwamen we op een bijzonder ruime weg over de bergen met de nodige haarspeldbochten. Onderweg waren er prachtige uitzichtspunten over het strand van Myrthos en het plaatsje Assos. Fiskardo is een soort mini Saint-Tropez met een haventje met de uitgestalde zeilboten en jachten. We genoten van de sfeer op de terrasjes en heerlijk eten. De volgende ochtend was ons ontbijt niet in het hotel maar bij een van de restaurantjes op de kade. Fiskardo is een echte aanrader als je op Kefalonia komt.




 

In juli 2023 boekten we al heel vroeg voor een andere vakantie in Griekenland. We hebben steeds met veel plezier het Ionische eiland Corfu bezocht en vonden het tijd voor wat anders. Kefalonia werd de nieuwe bestemming wat ongeveer 150km zuidelijker ligt dan Corfu. We reserveerden voor de eerste week een huis bij Platies en voor de tweede week bij Poros. De vlucht naar Kefalonia International Airport Anna Pollatou was vroeg in de ochtend en was een uur vertraagd omdat er met een groter toestel werd gevlogen. Onze voor €3 per stoel gereserveerde stoelen 7A/7B werden 37F/37E met de vermelding dat reerveringskosten konden worden teruggeclaimd. Vanaf deze plek konden we bij aankomst het toestel ook snel verlaten. De landing scheerde langs Zakynthos (laatste foto van de tweede rij) waar we in 2009 het mooie turquoise strand bewonderden. Na het ophalen van de huurauto, een Fiat 500X diesel, begon de verkenning van het eiland.

Ook vandaag kwam het water met bakken uit de hemel. In de zitkuil die al vol stond deed de regen er nog een schepje bovenop. Nu stond het water over het zitvlak heen. Tijdends de onweersbuien hebben we regelmatig het platte dak en erker in de gaten gehouden omdat het water niet zo snel door de afvoer wegvloeide. De regenputdompelpomp (leuk scrabbel woord) spuugde het overtollige water de tuin in. Het water stond enkele centimeters hoog in het gras. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Gelukkig verliep en verloopt de waterafvoer zoals het bedoeld was.

Terwijl wij met Annelot op Opwekking waren had het thuisfront zijn eigen bezigheden. Noud en Sanne zorgden voor het huis en de hond, en voor het huis tijdens een gigantische stortregen waardoor het hoogste waterpeil in de zitkuil ontstond (en de straat helemaal blank). Sam en Nathalie waren in London om haar verjaardag te vieren. Mooie beelden werden gedeeld vanaf een speedboot op de Thames.

Pinkstermaandag is al weer aangebroken en dat betekent dat dit de laatste conferentie dag is. Samen met Annelot bezocht ik de ochtenddienst en het concert in de middag. Henk Stoorvogel legde de aandacht bij de teleurstelling van Johannes de Doper die gevangen zat onder het geweldadige regime van Herodes. In Mattheus 11 vraagt hij zich of of hij zich niet vergist heeft in Jezus. Via zijn volgelingen vraagt hij aan Jezus of Hij wel echt de messias is. Jezus zegt dan in vers 4-6: “4 En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gaat heen en boodschapt Johannes wat gij hoort en ziet: 5 blinden worden ziende en lammen wandelen, melaatsen worden gereinigd en doven horen en doden worden opgewekt en armen ontvangen het evangelie. 6 En zalig is wie aan Mij geen aanstoot neemt.“. Jezus citeerde daarmee Jesaja 29:18-19: “18 Te dien dage zullen de doven Schriftwoorden horen, en van donkerheid en duisternis verlost, zullen de ogen der blinden zien. 19 En ootmoedigen zullen steeds meer vreugde hebben in de Here, en de armsten onder de mensen zullen juichen in de Heilige Israëls.“. Wat Jezus niet deed was het volgende vers citeren waar staat: “20 Want het zal gedaan zijn met de geweldenaar“. Wat een teleurstelling voor Johannes die Herodesals geweldenaar kende. Zo kan het ook ons vergaan wanneer we bepaalde verwachtingen hebben bij moeilijke situaties. Waar het op neer kwam was dat God ook dichtbij kan zijn in het lijden.
De conferentie verliep grotendeels in mooi weer maar op zaterdagavond moesten we maar even wachten tot de hevige buien weg waren. Na de conferentie ging Annelot weer terug naar Enschede, wij zouden de volgende dag terug gaan.
We stonden ook regelmatig stil bij het gemis van onze vriend Ernest. Hij was ook altijd enthousiast en blij als we met elkaar op Opwekking waren. De foto bij het kruis herinnert ons aan die momenten in 2011.

Tussen de diensten door fietsten we met z’n drieën langs de dijk van het Veluwemeer richting Elburg. Midden in de polder staat daar het Riff, PD #18245 van Bob Gramsma. Het is onderdeel van kunst in de Flevopolder. Natuurlijk wilden we de rots even beklimmen en het landschap op ons in laten werken. Na de bezichtiging dronken we een mooi drankje op het terras van Restaurant Beachclub NU.

Nog niet zo lang geleden besloten we samen met Annelot naar de 54ste opwekkingsconferentie te gaan op het terrein van Walibi. We huurden een huisje in het nabijgelegen EuroParcs. Wat een feest was het! Geweldig! In een tent waar 12000 bezoekers in passen is samenzingen een fantastische belevenis. Op de eerste avond sprak dominee Chris van Zwol. Hij is een Nederlands-gereformeerde dominee die nog niet eerder op Opwekking was. Zijn openheid en eerlijkheid raakte ons en was zo puur. We ervoeren de nabijheid van God. Op zaterdag sprak Peter Creig, een Britse voorganger, met een aangrijpende preek over praten met God, bidden. Erg mooi. Hij is de initiator van een 24/7 gebedsbeweging in Engeland die al 25 jaar bezig is.
‘s Ochtends of ‘s avonds fietsten we met elkaar naar de conferentie en werden we opgebouwd door zingen en het horen van het Woord van God. In de lektuurtent haalden we nieuwe voorraad aan goede boeken. Het is een unieke plek waar kerkmuren niet interessant zijn waar door samen zijn om de aanwezigheid van God op een bijzondere manier te ervaren. Het thema van de conferentie was: “Dichterbij”.



 

Vandaag eren we onze moeders en vieren we Moederdag. Onze kinderen hadden verschillende momenten om hun moeder te verrassen met een parfum, een etentje en een sieraad. Vandaag vertrokken we naar Friesland om Moederdag met onze moeders te vieren. Ook mijn zus en zwager waren op bezoek. Na de gezelligheden maakten we nog een paar familie foto’s. Moederdag was feestelijk en zonnig.

Achtentwintig jaar geleden verwelkomden we Annelot in ons leven. Vandaag verwelkomden we haar op haar verjaardag op Schiphol van een reis naar Albanië en Italië. Ingrid had een welkomsbord gemaakt en samen met Noud en Sanne juichten we haar en een vriendin toe bij het openen van de uitgangsdeur. Eerder op de dag hadden Ingrid en ik haar verjaardag al samen gevierd in strandrestaurant Witsand. ‘s Avonds kwam ook Sam thuis en werd Annelot nog een aantal cadeaus toegeschoven. Het voelde dan als een echte verjaardag.


 

Met de camera en driepootstoeltje op pad vertrok ik vanmorgen naar de AWD (duinen). Ik had geen specifieke wensen wat fotograferen betreft maar hoopte dat er weer iets leuks tussen zou zitten. Het slenteren leverde de boompieper, de fitis, de tjiftjaf, de roodborsttapuit, de grote bonte specht, de rietgors, de grasmus, de kwikstaart en kikkers op. Ook de aalscholver, de buizerd, de vink, de zwaan, de boomleeuwerik en herten kwamen voorbij. De vos liet zich vandaag niet zien. Er zaten wel twee nieuwelingen tussen: de grauwe klauwier en de oeverloper (de twee grote foto’s).


 
 

Op deze bevrijdings(zon)dag keken we naar Hour of Power en luisterden we naar een oude dame van 93 die in haar tienertijd in een Japans kamp had gezeten in voormalig Nederlands Indië. Vrijheid is een groot goed en zij benadrukte dat in haar interview. De bevrijdingsvlag wappert aan huis om die vrijheid te vieren. Daarna maakten we een wandeling door de duinen en over het strand.
Thuisgekomen las ik verder in het boek “Life without lack – living in the fullness of Psalm 23” van Dallas Willard. Tussendoor ging ik struinen in de struiken in de tuin voor mogelijke macro-kandidaten. Het meest bijzondere diertje was de Groene Struiksnuitkever die op een rozenblad aan het knagen was. Het is ongeveer 6mm groot. De verhouding met mijn duim is goed te zien op de derde foto.
 

De ooievaar liet zich vanavond weer zien in het park. Dat heb ik nog maar een keer eerder meegemaakt, nl. in 2016. Het avondlicht maakte het lastig voor goede foto’s. Na geduldig wachten is het gelukt om de ijverige vogel vast te leggen. Ondertussen kwam meneer de pauw ook even kijken wat er aan de hand was.

 

Noud en Sanne namen Ingrid en mij mee naar Blend in Haarlem voor een high tea. Het was een uitstaand uitje voor haar verjaardag. Noud reed ons naar Haarlem en in Blend aangekomen genoten we van vele hapjes, broodjes, smoothie en natuurlijk verschillende thee smaken. Na de gezellige high tea bezochten we nog wat winkels in het centrum van Haarlem. Het was een geslaagd uitje.

Voor morgen wordt er regen en onweer verwacht. Daarom trok ik vanavond met de macrolens het park even in. Misschien zou ik nog wat tegen komen. In volgorde van de foto’s zag ik de kokommerspin, bladluis, bonte hooiwagen, strekspin, dansmug, maskerspinnetje en hydrellia. De kleinste is de komkommerspin met een lichaamslengte van ongeveer 3mm wat voor een handmatige lens een hele tour is om scherp te krijgen. De strekspin met lange poten is inclusief poten ongeveerd 20mm. De hydrellia op de witte bloem heeft een lengte van ongeveer 2mm, 10x keer zo klein als de strekspin. De microwereld met een macrolens blijft fascineren.


 
 

Rond half twaalf arriveerden we vanmorgen bij Mas Montagne, een restaurant gelegen op de Utrechtse Heuvelrug bij Amerongen. We namen een koffietje en appelgebakje voordat we aan de wandeling door de bossen bij Amerongen begonnen. Het was een warme wandeling en de schaduw van de bomen was erg prettig. Onderweg hoorden we de zwarte mees en zagen we de tjiftjaf, de boomklever, de vink, (en natuurlijk) de roodborst, de grote bonte specht en de heggenmus. Aan het einde van een lang pad zagen we zelfs een haas in het bos en waren de torren volop in de weer. Het felle zonlicht gaf mooie kleurrijke beelden van de groene bomen. Dat bracht ons weer bij Mas Montagne voor de lunch.