Het weer lokte me naar de AWD voor een wandeling net als in mei vorig jaar. De afstand was ongeveer 15km en ik hoopte onderweg veel vogels en misschien wel een vos te zien. Het gebeurde allemaal. Met de 28-200mm lens maakte ik wat foto’s van het landschap. Eerst van de merkwaardige bomen die met veel vertakkingen uit de grond ontkiemd zijn maar ook blikken op het water en foto’s met bloemen en herten in het landschap.
Ingrid en ik zijn vanmorgen al wandelend even in Noord-Holland geweest. De provincie grens van Noord- en Zuid-Holland loopt dwars door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het was prachtig zonnig weer toen we vertrokken en ruim 8km door het duingebied was een mooie ontspanning. De vogels waren volop aan het zingen. Overal waren er koolmeesjes maar we zagen ook de putter, rietgors, torenvalk, pimpelmees. kieviet en de grote zaagbek (in vlucht). Herten waren er ook maar dat wordt al heel gewoon behalve als ze een mooie pose maken.
Het vierde item van de AWDeetjes laat mooie opnames zien van kleine en grote dieren. Van links naar rechts per rij: een hert (dat zich verstopt houdt achter de struiken), een pad (van 1,5cm en gemakkelijk vertrapt kan worden), een vos (in de winter die even gaapt van vermoeidheid door de kou), een zandhagedis (dat zich verstopt in het gras), een bastaardkikker (die me indringend aankijkt) en een hert (dat net het kanaal overgezwommen heeft).
In het derde item van de AWDeetjes zijn er vogels in de vlucht. De eerste vogel is een fitis en de anderen laten zich gemakkelijk raden. Het lijken eenvoudige foto’s maar juist met het tegenlicht van de lucht zijn deze vogels, los van het kunnen scherpstellen, lastig te maken.
In de tweede van de 4 AWDeetjes is hier een aantal vogels die een lied ten gehore brengen of waarvan de compositie erg fraai is. Van links naar rechts per rij: de boompieper, de roodborsttapuit, de brilduiker (vrouwtje, mannetjes zijn wit), de rietgors, de fitis en de putter.
Door de jaren heen heb ik veel foto’s gemaakt van vogels en dieren in de AWD. Terwijl ik zo terugbladerde heb ik een klein aantal geselecteerd van bepaalde acties of composities. Hier is een eerste van de 4 AWDeetjes. Van links naar rechts per rij: de grote bonte specht (klaar voor de volgende klap), de buizerd (die mij rustig observeert), de vink (die nestmateriaal verzamelt), de gekraagde roodstaart (een juveniel die me ernstig aankijkt), de aalscholver (die zijn vleugels droogt) en de koperwiek (die zich voedt met bessen).
De foto’s van de lentekrokus nam ik tussen de middag bij het uitlaten van de honden. Omdat het licht zo mooi bleef nam ik bij de half vijf honden-ronde de telelens mee. Ik hoorde eerder al veel vogels dapper fluiten en in het park vliegen. Het waren de roodborstjes die verrassend genoeg deze keer hoog in de boom zongen en de boomkruiper. De meeuwen deden ook van zich horen en vochten zich een plekje waar eten is. Ook de vogels voelen dat de lente er aan komt.
Nog 3 weken moeten we wachten tot de lente begint op de astronomische kalender. De astronomische lente wordt bepaald door de stand van de aarde ten opzichte van de zon. Die verandert met de seizoenen. De lente begint op de dag dat dag en nacht bijna overal op aarde even lang zijn. Vaak is dat op 20 maart maar in onze kalenders houden we altijd de 21ste aan. Dan heb je ook nog de puur meteorologische lente die over een periode van 3 maanden van 1 maart (vandaag) tot en met 31 mei. Misschien dat het daarom vandaag al een beetje lente voelt met alle krokussen die in de bloei staan en stralen in de zon. Het levert weer mooi foto-materiaal op.
Vanmorgen wandelden we met onze boezemvrienden door de AWD. Vanwege de verwachte bewolking was er twijfel om de camera mee te nemen. Als het dan zover is, moet het digitale oog ook mee. Rein had het tweelingoog (zelfde 200-600mm lens) van zijn jongste zoon mee. Samen speurden we de bomen, poeltjes en duinen af om vogels of herten te spotten. Tot onze grote verrassing scheen de zon en was het licht prachtig. Ingrid had voor onderweg koffie meegenomen, Petra verzorgde lekkere koeken en op een mooie duin genoten we van de korte onderbreking. Het werd een heerlijke ochtend die we afsloten met een gezellige lunch op Tespelduyn.
Sinds 2008 kom ik in de AWD om te fotograferen. Twee keer heb ik een ijsvogel gezien maar nog nooit kunnen fotograferen. Rein zei wel eens tegen me dat er altijd wel iets gebeurt als ik door de duinen loop. Vandaag was het in ieder geval raak en het leuke was dat Rein er bij was met eigen camera en lens. We hebben vele tientallen foto’s gemaakt. Niet alles lukt maar het is een geweldig gevoel als de ijsvogel op korte afstand uit de berm of van een tak plotseling (en dat is onberekenbaar) een duik neemt, kort onder water is en met een visje in zijn te grote snavel weer boven komt en er even heerlijk voor gaat zitten. Als het dan genoeg is, is er tijd voor even model zitten.
Bij waarneming.nl wordt de baardman als “vrij algemeen” beschouwd. Als Rein en ik op 6 meter afstand twee baardmannen in de ogen kijken bent je razend enthousiast. Dat wil je in beeld hebben. De camera heeft moeite met scherpstellen omdat de vogels wild om het riet heen draaien. Toch zitten er een paar mooie foto’s tussen. De mooie oranje snavel geeft bijna licht, bijzonder mooi.
Het licht was vanmorgen uitstekend. Door de afwezigheid van wolken was er geen verstrooiing maar mooi gericht licht, en ook mooi tegenlicht. De kleine bonte specht liet zich horen en zien, de brilduikeer schudde even zijn veren droog, de twee nonnetjes stelletjes en ook de dodaars zwommen hun rondje terwijl de herten in veeltallen de cameramannen observeerden. De natuur blijft boeien.
Het was een mooie zaterdag, de zon scheen volop en samen met vriend Rein trokken we door de duinen. Met de groothoeklens op de a7s nam ik wat opnames op 10mm met diafragma f11. De lens maakt prachtige perspectieven als er wolken, een pad of een kanaal voor je ligt. De zon krijgt een stervormige verschijning en creeert een beeldschoon plaatje. Op de a9ii had ik de 200-600mm gemonteerd voor vogels en ander materiaal wat snel voor de lens zou gaan verschijnen. Ook Rein had deze lens op de camera voor onze zoektocht. En dat was vandaag raak: de kleine bonte specht, de koperwiek, de ijsvogel, de dodaars, de nonnetjes en de baardman. Zie hierna volgende items.
De route die we vanmorgen wandelden heb ik in de app en website MapMyWalk even nagespeeld: 8,8km. De goudhaan, klapekster, koperwiek en boomklever bevonden zich tussen 1-2km, de valk rond het punt van 3km, de reigers en nonnetjes tussen 4-5km en de buizerd rond 7km (in onderstaand routekaart).
Vanmorgen scheen voor de verandering het zonnetje, en wij zagen 4 nonnetjes. Het is een eendensoort die komt overwinteren vanuit Rusland of Siberië. Deze vier zwommen in het Kromme Schusterkanaal van de AWD. Voordat we daar waren gearriveerd had de koperwiek, de torenvalk, de boomkruiper, de klapekster, de goudhaan, de kuifeend, de (witte) reiger, de aalscholver, de zwaan en op de terugweg ook nog de buizerd zich laten zien. De torenvalk ging model zitten in een kleine boom nadat hij hing te bidden in de lucht. Thuis gekomen waren er de vink en de koperwiek. De koperwiek had ik thuis nog niet gezien.
