Toen Sam en ik op 24 januari terugreden uit het Franse skigebied tikte er iets op de voorruit en even later zat er een barst in de ruit. Thuisgekomen heb ik meteen met de verzekering gebeld. Carglass bestelde een nieuwe Volvo voorruit en we maakten een afspraak. Die was vandaag en de auto-technici hebben de ruit en ook de ruitenwissers vervangen. Een bijkomende taak daarbij is om de “lane-control” opnieuw te calibreren. Wanneer de voorruit wordt vervangen kan er een visuele fout ontstaan in de uitlijning van de camera die de rijstroken registreert. Ook dat is weer op orde.
 

Na dagen van stormachtig en nat weer was het vandaag helder en rustig. Een goed moment om de nieuwe fiets te pakken en te bewegen. Ik wilde naar de duinen en richting Zandvoort, eventueel naar Zandvoort en langs Bentveld en Aerdenhout weer terug. En zo liet de route zich makkelijk invullen. Vlak voor Zandvoort stopte ik even voor een foto van de duinen. Later stopte ik nogmaals om mijn billen-zonder-fiets-ervaring even rust te gunnen en tegelijk een drinkpauze in te lassen. De Specialized hielp in de Eco stand en als het steil de duin omhoog ging, even heel kort een tandje meuk er bij, standje Sport. De Turbo stand heb ik heel eventjes gebruikt om het verschil te testen. En dan heeft de fiets ook nog een traploze versnelling. Die is echt fantastisch want je kunt de belasting voor jezelf heel fijntjes aanpassen. Daardoor kon ik bijna continue op Eco stand rijden met een gemiddelde van zo’n 25km/u, snel genoeg voor mij. Zonder elektro-motor kan ook maar dat is met het gewicht van deze fiets niet erg prettig. Het rondje Zandvoort was toch meer dan ik had gedacht: ruim 47km, waarvan de helft langs een mooi natuurgebied.
 

Het pensioensbestaan bevalt me uitstekend. Afgelopen week heb ik wat kleine klusjes kunnen doen en kijk ik naar nieuwe mogelijkheden voor het fotograferen. In september vorig jaar heb ik tijdens de boomkikker workshop een uurtje in een vogelhut doorgebracht met mooie resultaten (zie foto’s hieronder). Sinds kort is er een Gids voor Hutfotografie uitgebracht, en die heb ik als pre-order meteen besteld. Vandaag viel de “Hutten Spotgids” door de nieuwe (tochtvrije) brievenbus. De variatie aan fotografie-hutten is niet erg groot maar er zitten een paar mooie locaties tussen die mijn interesse hebben gewekt. Hieronder is een kleine indruk van de soorten hutten zoals die gepresenteerd wordt op de website van natuurfotografie. Wordt vervolgd.




 

Vanmiddag wandelden we met onze vrienden door de AWD. We namen de omgekeerde route die Ingrid en ik afgelopen maandag namen. Het weer was prachtig en het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te praten. Onderweg dronken we de meegenomen koffie uit de thermokan en dat smaakt goed als er een venijnig koude wind om je oren waait. Rein had ook de camera bij zich en samen probeerden we vooral de roofvogels in de lucht te volgen. Andere vogels hebben we eigenlijk niet gespot dan alleen een paar watervogels zoals de Grote Zaagbek. Met de nieuwe iPhone maakte ik de eerste selfie.




 

Afgelopen week begaf mijn iPhone 8 het. Tijdens de wintersport heeft de batterij de kou niet goed verdragen en was het einde oefening. Thuis moest ik de telefoon aan een oplaadsnoer blijven verbinden anders viel hij meteen uit. Vandaag kwam de nieuwe iPhone 13 Mini binnen en is geinstalleerd. Dat laatste ging vrij vlot op een paar dingen na die handmatige acties nodig hadden. De mini is klein maar fijn.

De zon scheen prachtig over de duinen en als de wind even weg was, voelde de temperatuur van 11 graden zelfs warm aan. Ingrid en ik wandelden een rondje van zo’n 9km door de AWD. We hoorden en zagen in het begin niet zo veel vogels maar wel veel herten. Dan was er de grote raaf en later tot onze verrassing een mooie vos. Verder de duinen in kwamen we weer de vertrouwde watervogels tegen: dodaars, kuifeenden, futen, wilde eenden, een roodborst, een roodborsttapuit, een rietgors en een blauwe reiger. Thuisgekomen zaten de koperwiek en de vink ons op te wachten. Het was zeer aangenaam om lekker buiten te zijn en thuis een warme koffie en warme chocolademelk te drinken. Met pensioen zijn is zo luxe en ontspannen.

 

In Hour of Power sprak Bobby Schuller vanmorgen bijzondere woorden over “Groeien in je geloof”. Hij refereerde naar investeren in je eigen geloofsleven ten bate van anderen. Hij noemde als positief en als negatief voorbeeld het verhaal van koning Salomo. Toen God hem vroeg wat hij wenste was zijn antwoord: wijsheid. En hij kreeg het in zeer hoge mate. Dat was een geweldige investering in zijn eigen leven ten dienste van Israel. De andere kant van dit verhaal is dat Salomo op hoge leeftijd zich liet verleiden tot het huwelijken met vele vrouwen uit omringende landen. Als gevolg daarvan liet hij altaren bouwen voor hun (af)goden, iets wat bij het begin van zijn regeerperiode ondenkbaar was. Het gevolg voor het land was desastreus, zie de geschiedenis in 1 Koningen 11, met in vers 9 en 10 de climax: “De HEER werd woedend op Salomo, omdat hij ontrouw was geworden aan Hem, de God van Israël, die hem tot tweemaal toe was verschenen en hem uitdrukkelijk had verboden andere goden te vereren“. Deze tegenstrijdigheid wordt ook wel de Salomo-paradox genoemd: ingaan tegen je eigen wijsheid (2 woorden).
Bobby gaat verder over het investeren in hemelse schatten, met name de 3 belangrijke die hij op een rij zet:

1. Gunst bij God en mensen: die creëert mogelijkheden en tweede kansen. Liefde en trouw opent genegenheid bij anderen, zie Spreuken 3:3-4 “Mogen liefde en trouw je nooit verlaten, wind ze om je hals, schrijf ze in je hart. God en de mensen zullen je genegen zijn en je zult waardering ondervinden.“
2. Wijsheid wat in feite betekent: leren van je eigen fouten en die van anderen. Het staat niet gelijk aan kennis.
3. Geloof wat dagelijks gevoed moet worden door de Bijbel tot je te nemen en het Woord te horen.

Hemelse schatten verzamelen gaat eenvoudigweg om 3 punten: gunst, wijsheid, geloof.

Na een bijzonder inspirerende preek van Bobby Schuller bij Hour of Power maakten we een wandeling door het Duindamse bos. Het was winters koud met een zomerse zon. Vaak hebben we hier met de kinderen in het bos gewandeld of met sleetjes de duinen afgeroetst. We passeerden het gedeelte waar de kinderen met de step naar beneden reden zoals in 2010. Nu was Borre was mee en liet hij zijn sprongen even zien.

 

In 2023 heb ik op dit blog 289 items gepost. Dat is tot nu het hoogste aantal sinds 2006 De onderwerpen zijn vooral gericht op familie activiteiten en fotograferen van natuur. Het aantal bezoekers heb ik niet bijgehouden omdat het blog vooral voor gebruik is met familie, vrienden en collega’s. Wat me vooral opvalt is de toename aan cyberaanvallen op de website, een gewoon blog. Het aantal IP adressen waarvandaan die plaatsvinden is stabiel gebleven maar het aantal is sind vorig jaar verdubbeld en verdrievoudigd sinds 2021. Over de laatste 4 jaar hebben de Verenigde Staten, Oekraine en Duitsland zich permanent in de top 5 genesteld. In de top 11 komen Frankrijk, Singapore, Rusland en Nederland ook permanent voor. Aanvallen uit India, Canada, Groot-Britannië, China, Vietnam, Finland en Turkije waren er op en aan. Al met al blijkt beveiliging nodig en is het een beschamende vertoning van de veroorzakers van deze activiteiten. Het drukt de pret niet en met de nodige cyberhulp-agenten in de achtergrond gaat het bloggen door.
 

Het is winter en dus trekken de koperwieken naar het zuiden. Omdat het niet al te koud is, zijn ze wat later of nog onderweg naar warmere gebieden. Bij ons in de tuin zitten ze dan al gauw met een groep van 8-10 vogels. Het is een trekvogel en daarom zal zijn verwachte verblijf maar van korte duur zijn.

Thuisgekomen van de prachtige wintersport vakantie met Sam, bekeek ik nog even de pistes die we gebruikten. In onderstaande kaarten heb ik de liften gemarkeerd die ons op de pistes brachten. De startroute elke ochtend was: vanuit het hotel Le Bettex en vervolgens Roc-1 en Roc-2. Vandaar uit gingen we veel naar Granges of Becca of naar Plan de l’Eau en dan naar Cime Caron (hoogste punt op 3200m). Op een ochtend pakten we vanaf Le Bettex de lift Pointe de Masse (2804m) en lift Masse-1 die helemaal rechts staan op de kaart (naast Cime Caron). Op Col de la Chambre (2850m) hadden we een prachtig uitzicht over de Alpen en de Mont Blanc. Vele malen legden we de stuntpiste naast Chatelet af en gingen we terug via Bouqetin. om bij de stuntpiste te komen moesten we afdalen naar de lift Plan de Mains. Dat kon via rode pistes Alouette of Mouflon. Die laatste bracht me de stuipen op het lijf met 800m “zwart”. De Fransen waren niet altijd zo nauwkeurig met de piste kleuren. We orienteerden ons aan de rechterkant (oostkant) van de kaart vanwege de makkelijke bereikbaarheid en de mooie pistes. Eenmaal gingen we vanaf de lift 3Vallées (naar Col de la Chambre) en namen we piste Lac de la Chambre terug. Dat was op een ongunstig moment want de bewolking weerkaatste het felle zonlicht en maakte de zichtbaarheid op de piste bijna nihil. Je kon dus niet zien waar je naar toe ging. Het mocht de pret niet drukken. Ons favoriete lunchrestaurant was onderaan de Grange: Le Grand Lac met goed eten en prachtig uitzicht.
Onderstaande kaarten komen van https://www.wintersport.nl/.
 

Skiën is bijzonder leuk als je technisch vaardig bent en onbevangen de piste afgaat. Voor het eerste zal ik meteen toegeven dat ik geen expert ben maar een enthousiaste liefhebber. Wat de onbevangenheid betreft, is die sinds mijn mountainbike ongeluk in 2020 helemaal weg. Daardoor ga ik alleen langzaam de piste af om volledige controle te houden. De buckelpistes zijn niet mijn vrienden maar je moet er soms letterlijk om heen. In ieder geval is het me steeds gelukt. Scherpe en snelle bochten maken (carven) is niet deel van mijn spel. Toch wist Sam enkele mooie foto’s te maken waardoor er warempel licht sprake zou kunnen zijn van “carven”. We hebben er om gelachen en genoten van de leuke foto’s die Sam al achteruit boardend maakte.
 

 

Op de hogere stuntpistes maakte Sam reuzensprongen. De eerste keer dat Sam deze sprong maakte keek ik naar de verkeerde bult en zag Sam voor de sprong en na de sprong, maar niet tijdens de sprong. Bij de volgende sprongen richtte ik op de juiste plek en maakte met de stand 10 fps een aantal mooie opnames. De eerste 4 foto’s zijn van de 2de sprong. De volgende 6 foto’s zijn van de 3de sprong. De prachtige momenten liggen zo mooi vast. De laatste (grote) foto is van de 4de sprong. Genieten dus!

Met de camera in de tas vertrokken we opnieuw naar de stuntpistes. We wilden foto’s maken van Sam’s sprongen en later van mijn “carven”. Op de stuntpiste aangekomen stopte ik de camera onder mijn jas en koos positie waar Sam een jump zou gaan maken. Op vier verschillende plekken hebben dit ritueel (piste af, lift in) zo’n vier keer herhaald om de beste resultaten te krijgen. Wat een groot plezier was dat.

 

Les Trois Vallées is het grootste skigebied in de wereld. Waar moet je beginnen? We moesten het zelf ontdekken en binnen een week hebben we zoveel mooie pistes gezien en genoten van de afdalingen. Nou, niet allemaal vanwege te steile afdalingen. Sam neemt elke piste zonder moeite en dat hoor ik door enthousiaste lange jiiieeeeuuuw’s. Zelfs bij die ene rode piste die mij zwart voor de ogen werd. Dat was geen piste maar een vrije val, dacht ik. Na alle zenuwen onder controle te hebben gekregen slalomde ik de 800m “zwart” veilig naar beneden. In de afgelopen dagen had ik al een aantal sporters liggend op een brancard afgevoerd zien worden. Dat zou niet mijn bestemming worden en dan liever langzaam dan liggend. De mooie uitzichten waren adembenemend en de gezellige tijd samen was fantastisch. Op de laatste twee foto’s hieronder konden we op een afstand van 60km de Mont Blanc zien. Het was genieten samen.