In de wintertuin van Hortus Botanicus vind je grote varens, vetplanten, cactussen en vleesetende planten. Hieronder is een korte indruk van de bloemen die in de overdekte Wintertuin bloeien.

 

De vakantie is begonnen en dan ga je leuke dingen doen. Vanmiddag gingen we naar Hortus Botanicus (Latijn voor plantentuin) in Leiden. De wandelroute bracht ons langs een Fries gedicht bij de Rembrandtbrug met als thema “In het voorjaar maai je met je armen en in de winter met je benen (schaatsen). En daar wordt de Fries blij van“, zie ook https://muurgedichten.nl. We liepen daarna langs het geboortehuis van Rembrandt waar met een portret en schildersezel in de vorm van een kunstobject aandacht aan wordt gegeven.
De tuinen van Hortus Botanicus zijn onderdeel van het onderzoek aan de Universiteit Leiden. Er is een aantal soorten tuinen die je kunt bezoeken. We begonnen in de wintertuin bij de cactussen en vleesetende planten. Daarna buitenom langs mooie planten en rozen op naar de tropische tuinen en vandaar naar de grote vijver in het Victoria-huis en daarna door de buitentuinen weer terug.

Onze jongste telg, Noud, wordt bijna 21 jaar. Dat wilden we op een bijzondere manier met hem vieren. We reserveerden bij Tante Kee waar ze al feestelijke ballonnen op tafel hadden geplaatst. Annelot had kadootjes voor Noud meegenomen. Daarna kon de maaltijd beginnen en genoten we van 4 gangen met extras tussendoor. Het deed ons goed smaken en het was een geslaagd verjaardagsetentje.


 

Heel vaak heb ik al vossen gespot en gefotografeerd in de AWD. Toch vond ik het de moeite waard om met een kenner van het gebied opnieuw op zoek te gaan naar vossen. Na een uurtje lopen kwamen we al verdacht dicht bij de plek waar ik afgelopen voorjaar zelf een pup had gespot. Ik durf bijna te geloven dat één van de twee vossen die we vandaag zagen de pup is die ik op 4 april zag. Het was nl. achter de burcht waar de pup opgroeide. Na verloop van tijd verplaatst de moeder vaak het nest, niet ver van hun geboorteburcht. En vossen blijven dan dicht bij hun territorium. Het leverde vandaag in ieder geval wel weer mooie plaatjes op.



 

Enkele weken geleden had ik me ingeschreven bij Natuurfotografie voor een workshop om vossen te fotograferen. Vandaag was het zover. Tijdens de wandeling zie je heel veel andere mooie natuurcomposities, herten met een gekromd gewei, tijgerspinnen en zonnedauw. Zo leer je ook weer naar andere dier of (zeldzame) bloemen te kijken.
 

Een oud lied zegt: “Count your blessings, name them one by one”. We hebben ze afgelopen jaar geteld. Vandaag is het een jaar geleden dat Sam het motorongeluk bij de Coentunnel had en overleefde. De zorg door Noud, Sanne en Ingrid’s ouders was fantastisch en terugkijkend zijn we nog steeds blij en opgelucht dat, ondanks de onrechtvaardige, onbezonnen en onnodige actie van een onverlaat, Sam weer op de been is. Het is voor hem anders dan voor het ongeluk maar hij is hersteld en het wonder in november vorig jaar maakt ons dankbaar. De onverlaat heeft (tegen mijn verwachting in) schuld bekend na druk van een schade-jurist. Voor Sam was dit erkenning van het onrecht wat hem is aangedaan. Dat Sam weer functioneert en actief is, en nog bij ons is, ervaren we als enorme zegen en daarvoor danken en prijzen we onze Hemelse Vader. Onderstaan lied geeft daar blijk van. Een uitgebreidere versie van I will bless the Lord is hier te beluisteren.

Recentelijk stuurde een vriend van me mij een videolink naar een preek van Louie Giglio, een begaafd spreker met veel kennis over de bijbel en astronomie. Zijn boodschap was een bijzondere toelichting op de zendingsreizen van Paulus en Barnabas vanuit Handelingen hoofdstukken 11 en 14. De sleutelvraag is: waarom? Het antwoord is in Handelingen 4:12: “En de behoudenis is in niemand anders, want er is ook onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven, waardoor wij moeten behouden worden“. De vroege zendingsreizen zorgden er voor dat het evangelie van genade aan de hele wereld werd verteld omdat het evangelie voor iedereen is; afkomst, cultuur, klasse, rijkdom of kleur doen er niet toe, (kijk maar eens in Openbaring 7:9). De eerste zendelingen trokken naar Antiochië (vandaag heet het Antakya in Turkeije, dichtbij het in Syrië gelegen Aleppo) en vandaar spreidde het evangelie zich naar Efeze, Cyprus en andere delen van de wereld. Uit onderzoek van Pew Research Center blijkt, zoals vaak verwacht, dat in de verschillende werelddelen sommige religies dominant aanwezig zijn. Maar tegen alle verwachting in blijkt het aantal christenen over al die regio’s procentueel evenredig verdeeld. God heeft een plan met de wereld en wil dat alle mensen behouden worden. Het begin van de zendingsreizen verliep niet altijd vriendelijk. Ook Paulus gestenigd en voor dood achtergelaten. Het is de moeite waard om de video te beluisteren: voor alle mensen is er genade want er is geen andere naam om behouden te worden dan de naam van Jezus!

Nadat de schoolactiviteiten nam Annelot me mee naar het centrum van Enschede. Als verrassing had ze gereserveerd bij Vue voor de nieuwe Indiana Jones film (zie ook IMDB voor meer info). De bioscoop was erg luxe want je kon de stoel in een ligstand zetten. Dat was erg handig want de film duurde ruim twee en een half uur. Het was een prachtige film met geschiedenis, actie, archeologie, mathematiek en onderlinge strijd.
Na afloop aten we samen bij Loetje en deden we een klein rondje Volkspark waar mijn vroegere studentenflat tegenaan gelegen is. Al met al was het een superleuke dag en ging Annelot haar weg naar Münster en ik naar de randstad. Het voelde even als heimwee toen onze auto’s naast elkaar stonden en zij linksaf en ik rechtsaf sloeg. Afscheid nemen is niet leuk. Toevallig is het precies 10 jaar geleden dat Annelot en ik ook samen op pad waren, nl. in Tanzania.

Enige tijd geleden vroeg Annelot me of ik bij haar op school wilde fotograferen. Vandaag was de dag dat ze met verschillende klassen naar het reisopera gingen. Reisopera is het productie-bedrijf voor opera’s. Ze maken decors, pruiken, hekwerken, plafonds en alles wat er nodig is om een opera op te tuigen. Daarnaast verzorgen ze ook workshops voor scholieren om ze bekend te maken met opera door zang, muziek en dans. Ik was er bij vandaag en maakte foto’s van alle leerlingen van de internationale school waar Annelot werkt. De foto’s zijn genomen voor een “green screen” om later de leerlingen in een theateromgeving te kunnen plaatsen. Ook Annelot en ik gingen het theater in en zongen uit volle borst onze act. Het was een ontzettend leuke dag. Ten eerste om Annelot in haar werkomgeving te zien en enthousiaste leerlingen (veelal vluchtelingen) te ontmoeten want zij vonden het spannend om de vader van Annelot te zien. Ten tweede is de theaterwereld heel apart en leuk om mee kennis te maken.
 

Onder een mooie avondzon gingen Ingrid en ik een wandeling maken door de AWD. Ik had de camera niet meegenomen om lekker vlot te kunnen door stappen. Toch was er een moment dat het gouden licht het landschap zo mooi verlichtte dat ik met de mobiel een paar foto’s heb gemaakt. Verrassend genoeg kwamen we slechts twee andere wandelaars tegen. Het was een heerlijk rondje met mooie wolkenpartijen en een mooie gloed over de duinen.
 

Vandaag gingen Ingrid en ik op bezoek bij een oud-collega en dorpsgenoot die door een ernstige ziekte verblijft in revalidatie-centrum Heliomare in Wijk aan Zee. We hadden om 12:15u afgesproken maar de Velsertunnel bleek afgesloten waardoor we vastliepen op de A22. We reden terug naar Rottepolderplein en moesten toen de A9 nogmaals volgen maar nu door de Wijkertunnel. De vertraging bracht ons een half uur later op bestemming. We ontmoetten Rob en wandelden met hem naar het strandrestaurant dat op 300m afstand ligt. Hij trakteerde ons op een heerlijke lunch met drankjes. We haalden herinneringen op, spraken over zijn situatie en hadden een goede tijd samen. We wensten hem sterkte met revalidatie en zullen voor hem blijven bidden.

Terwijl we een koffie nemen in de tuin zoemen de insecten om ons heen. Dat vraagt om een camera. Zo gezegd zo gedaan. Met de Tamron 28-200mm is een beetje macro op 200mm best te doen. Nog mooier zoude 1:1 macrofoto’s zijn maar dat vraagt meer geduld. Op deze foto’s zijn de details van de kleine diertjes al aardig goed te zien.

Net als op 20 januari hebben we met een achttal Nederlandse collega-directeuren samen geluncht. Het was mijn beurt om voor de gelegenheid een locatie te kiezen. Het werd Tante Kee op de Kaag waar we van mooie gerechten hebben genoten. Het was een ontzettend gezellig samenzijn met leuke onderlinge gesprekken. Door het mooie weer konden we buiten aan het water lunchen.

Orthetrum cancellatum is de officiële naam van de gewone oeverlibelle. Vanmiddag zat ze bij ons in de tuin en bleef op de rand van de zitkuil zitten (mannetjes hebben een blauw onderlijf). De lichaamslengte van volwassen libelles ligt tussen 44 en 50 millimeter en de spanwijdte is 70 tot 80 mm.

 

Terwijl het gisteren regenachtig was, was het vandaag weer een mooie heldere zomerdag. Er stond een stevige westenwind en dat geeft schuimgolven op de Noordzee. Het is een mooi gezicht als dan de kitesurfers de golven beheersen en hoge sprongen maken. We namen een koffie bij de Koele Costa maar bekeken eerst nog even het mooie kunstobject wat op het strand geplaatst is als onderdeel van de Biënnale Noordwijk.