Na het fietsen zetten we koers naar Zutphen om daar het stedelijk museum te bezoeken. We konden mooi tegen het centrum ana parkeren en genoten van de kleurrijke krokusperken het het uitzicht op het oude stadscentrum. Na het bezoek aan het museum wandelden we langs de kade bij de IJssel terug naar de auto op weg naar Deventer.
De naam Austerlitz (op de Utrechtse heuvelrug) associeer ik altijd met Auschwitz ook al hebben de twee niks met elkaar te maken. Het was koning Lodewijk (1806-1810) die in 1806 decreet uitvaardigde, waarbij hij de bij het kamp gelegen buurtschappen Petitville, Marmontville en Bois-en-ville en de Pyramide met Marmonthoeve (‘la petite colonie’) samenvoegde onder de naam Austerlitz. Daarvoor had de Franse generaal Auguste de Marmont in 1804 een legerkamp opgericht en de pyramide van Austerlitz laten bouwen voor Napoleon (volgens ontwerp van de pyramides van Giza in Cairo). Vandaag maakten Ingrid en ik er een wandeling. We hadden in september 2021 al eens een heide wandeling gemaakt ten oosten van Austerlitz bij Den Treek. Vandaag was het net als toen heijig, dit keer vanwege de bewolking. We liepen langs de pyramide en maakten een ruime boswandeling. Ik had gedacht nog over de heide- en zandvlakte te kunnen lopen maar dat bleek een schietoefenterrein te zijn. Het was mooi om foto’s te maken van de druppels aan de bomen en van de nattigheid in het bos. Samen wandelen gaf weer een gevoel van vrijheid. Aan het einde van de route, bij de parkeerplaats, stond er warempel een koek en zopie kraampje. De warme erwtensoep lieten we ons goed smaken.
Al dwalende door het Noord-Groningse landschap reden we door verschillende kleine dorpjes zoals Balmahuizen, Niehove, Oldehove, Saaksum en Roodehaan met zijn grasdakwoningen aan het Reitdiep. Onderweg passeerden we de grote landbouwboerderij waar vrienden van mijn ouders vroeger woonden en waar ik zelf met veel plezier een paar keer logeerde (eerste foto). Deze route bracht ons via Winsum bij Westeremden. Na het museumbezoek lunchten we bij Garnwerd aan Zee. Onze route vervolgde naar het uiterste noorden van Groningen, de Noordkaap. Dit is het meest noordelijke puntje van het vaste land van Nederland, en ook de regio waar Borre vandaan komt. Het ligt dicht tegen de Eemshaven aan en vanaf de zeedijk is het Duitse eiland Borkum heel duidelijk te zien. De klim op de zeedijk verliep goed en zo konden we samen genieten van het uitzicht over zee en land.
Via de boekenserie van Natuurfotografie reden naar locatie Deelerwoud bij Deelen waar we een route wandelden van 7km. Het ligt ten oosten van Park de Hoge Veluwe en is een prachtig natuurgebied. Er was weinig bewegend materiaal om te fotograferen maar de omgeving is wel erg mooi. De heide begint te bloeien en kleurt hier en daar al paars.
Restaurant Bentinck is vernoemd naar Graaf Godard van Aldenburg Bentinck, die zich in 1879 op Kasteel Amerongen vestigde. Het kasteel speelde een belangrijke rol in het verleden. Het zijn in 1286 de gebroeders Henric en Diederic Borre, die toestemming vragen aan Graaf Floris V om bij het dorp Amerongen een versterkt huis te bouwen en zijn zo de grondleggers van het nu ruim 700 jaar oude kasteel (bron: wandelpaden.com). In 1918 werd het kasteel bezocht door de Duitse Keizer Wilhelm II. En, vanmiddaag waren wij er te gast. We kregen prachtige gerechten met een passende wijn geserveerd. Ondertussen genoten we van het uitzicht over de tuin en het kasteel.
Na het (thuis)werken was de lucht helder en had de zon vrij spel. Ik besloot even een wandeling met de camera te maken door de AWD. De route ging vanaf Pannenland naar de vossenpaddenstoel. Op de heenweg liep ik langs het vliegeniersmonument en terug via de waterbasins. Opnieuw werd ik verrast door vogels die ik niet onmiddellijk herkende. Het bleek opnieuw om een juveniel te gaan, een witte kwikstaart. Tussendoor vloog er nog een reiger over en op het pad zat een hoornaar een libelle op te vreten. De herten, jong en ouder, lieten zich gewillig fotograferen in de zon waarmee hun gewei prachtig uitstak in het licht tegen een donkere achtergrond.
In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.
Naast het museumpark Orientalis ligt Begraafpark Heilig Landstichting. Het is een bijzondere begraafplaats die terug gaat naar 1906 en 1911, net als het museumpark er naast. De natuurbegraafplaats ligt in bosrijk gebied en is gelegen achter de Cenakelkerk, een oude pelgrimskerk. Bij de ingang van het park is een fontein met de “boom des levens”. Hieruit komen waterstralen als teken van leven die symbool staat voor het paradijs.
Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.
Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.
In een veld in het Veldbeek gebied zag Ingrid in de verte een buizerd op een paal zitten. Hij zat erg ver weg en door de opwinding van het grote dier kon ik de camera nauwelijks stil houden, zelfs niet op de rugleuning van een bankje. Na vele foto’s (meer dan 50) te hebben gemaakt waar maar 4 van gelukt zijn probeerde ik nogmaals van iets dichterbij. Die is beter gelukt en staat groot getoond. Andere vogels die we onderweg tegenkwamen staan ook afgebeeld waaronder de roodborst, spreeuw, mus en lijster.
De route van vandaag ligt tegen Putten aan en gaat langs kasteel Oldenaller en daarna om het gebied Veldbeek heen via een smal klompenpad door varens, langs oevers en over de beek. Door het vergraven van oevers door het Waterschap kan de beek weer makkelijker slingeren. Daarmee ontstaan ook meer natuurlijke overgangszones – van natte naar droge biotopen – waarvan planten en dieren van kunnen profiteren. Onderweg kwamen we mooie bloemen tegen en prachtige landschapsuitzichten. En een kleine sprinkhaan.
Via Natuurmonumenten kwamen we in Putten terecht voor de Oldenaller route. Het is een oud klompenpad en loopt langs een prachtig uitgestrekt landgoed Oldenaller op de grens van Veluwe en Veluwemeerkust. Langs statige lanen met bijzonder oude straatklinkers, een zeventiende-eeuws kasteel en oude bossen stap je terug in de tijd.
De route van 12,5km door langs Sprengenberg en de Holterberg liep langs een groot heide veld. Aan de andere kant van het heide veld zaten we gisteren precies in de richting te kijken waar we nu wandelden. Rond het middaguur namen we even tijd voor de lunch. Ingrid had proviand meegenomen en een kleedje om op te zitten en te beschermen tegen omhoog kruipende teken. Het is een mooi gebied waar vooral de rust ons opviel; weinig tot geen mensen.
Na een fijn ontbijt reden we naar Haarle om vandaar uit onze zelf-aangepaste Natuurmonumentenroute te wandelen. Het gebied staat bekend om kasteel Sprengenberg en is bosrijk met veel gras. Ingrid kreeg hierdoor wel erg veel last van de pollen en liep met mondkapje. De enige voorbijgangers hielden niet 1,5m afstand maar wel 5 keer zoveel. De route liep ook langs mooie graanvelden met een heuse camouflage uitkijkpost. Het gebied wordt vooral beheerst door de roodborst en de gekraagde roodstaart. Hier en daar lieten een specht en een libelle zich zien.
