Via de boekenserie van Natuurfotografie reden naar locatie Deelerwoud bij Deelen waar we een route wandelden van 7km. Het ligt ten oosten van Park de Hoge Veluwe en is een prachtig natuurgebied. Er was weinig bewegend materiaal om te fotograferen maar de omgeving is wel erg mooi. De heide begint te bloeien en kleurt hier en daar al paars.
Restaurant Bentinck is vernoemd naar Graaf Godard van Aldenburg Bentinck, die zich in 1879 op Kasteel Amerongen vestigde. Het kasteel speelde een belangrijke rol in het verleden. Het zijn in 1286 de gebroeders Henric en Diederic Borre, die toestemming vragen aan Graaf Floris V om bij het dorp Amerongen een versterkt huis te bouwen en zijn zo de grondleggers van het nu ruim 700 jaar oude kasteel (bron: wandelpaden.com). In 1918 werd het kasteel bezocht door de Duitse Keizer Wilhelm II. En, vanmiddaag waren wij er te gast. We kregen prachtige gerechten met een passende wijn geserveerd. Ondertussen genoten we van het uitzicht over de tuin en het kasteel.
Na het (thuis)werken was de lucht helder en had de zon vrij spel. Ik besloot even een wandeling met de camera te maken door de AWD. De route ging vanaf Pannenland naar de vossenpaddenstoel. Op de heenweg liep ik langs het vliegeniersmonument en terug via de waterbasins. Opnieuw werd ik verrast door vogels die ik niet onmiddellijk herkende. Het bleek opnieuw om een juveniel te gaan, een witte kwikstaart. Tussendoor vloog er nog een reiger over en op het pad zat een hoornaar een libelle op te vreten. De herten, jong en ouder, lieten zich gewillig fotograferen in de zon waarmee hun gewei prachtig uitstak in het licht tegen een donkere achtergrond.
In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.
Naast het museumpark Orientalis ligt Begraafpark Heilig Landstichting. Het is een bijzondere begraafplaats die terug gaat naar 1906 en 1911, net als het museumpark er naast. De natuurbegraafplaats ligt in bosrijk gebied en is gelegen achter de Cenakelkerk, een oude pelgrimskerk. Bij de ingang van het park is een fontein met de “boom des levens”. Hieruit komen waterstralen als teken van leven die symbool staat voor het paradijs.
Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.
Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.
In een veld in het Veldbeek gebied zag Ingrid in de verte een buizerd op een paal zitten. Hij zat erg ver weg en door de opwinding van het grote dier kon ik de camera nauwelijks stil houden, zelfs niet op de rugleuning van een bankje. Na vele foto’s (meer dan 50) te hebben gemaakt waar maar 4 van gelukt zijn probeerde ik nogmaals van iets dichterbij. Die is beter gelukt en staat groot getoond. Andere vogels die we onderweg tegenkwamen staan ook afgebeeld waaronder de roodborst, spreeuw, mus en lijster.
De route van vandaag ligt tegen Putten aan en gaat langs kasteel Oldenaller en daarna om het gebied Veldbeek heen via een smal klompenpad door varens, langs oevers en over de beek. Door het vergraven van oevers door het Waterschap kan de beek weer makkelijker slingeren. Daarmee ontstaan ook meer natuurlijke overgangszones – van natte naar droge biotopen – waarvan planten en dieren van kunnen profiteren. Onderweg kwamen we mooie bloemen tegen en prachtige landschapsuitzichten. En een kleine sprinkhaan.
Via Natuurmonumenten kwamen we in Putten terecht voor de Oldenaller route. Het is een oud klompenpad en loopt langs een prachtig uitgestrekt landgoed Oldenaller op de grens van Veluwe en Veluwemeerkust. Langs statige lanen met bijzonder oude straatklinkers, een zeventiende-eeuws kasteel en oude bossen stap je terug in de tijd.
De route van 12,5km door langs Sprengenberg en de Holterberg liep langs een groot heide veld. Aan de andere kant van het heide veld zaten we gisteren precies in de richting te kijken waar we nu wandelden. Rond het middaguur namen we even tijd voor de lunch. Ingrid had proviand meegenomen en een kleedje om op te zitten en te beschermen tegen omhoog kruipende teken. Het is een mooi gebied waar vooral de rust ons opviel; weinig tot geen mensen.
Na een fijn ontbijt reden we naar Haarle om vandaar uit onze zelf-aangepaste Natuurmonumentenroute te wandelen. Het gebied staat bekend om kasteel Sprengenberg en is bosrijk met veel gras. Ingrid kreeg hierdoor wel erg veel last van de pollen en liep met mondkapje. De enige voorbijgangers hielden niet 1,5m afstand maar wel 5 keer zoveel. De route liep ook langs mooie graanvelden met een heuse camouflage uitkijkpost. Het gebied wordt vooral beheerst door de roodborst en de gekraagde roodstaart. Hier en daar lieten een specht en een libelle zich zien.
Tijdens onze wandeling bezochten we de begraafplaats voor 1394 (zeer jonge) Canadese militairen die tijdens WOII om het leven zijn gekomen. Het is hartverscheurend als je de namen ziet en daaronder: “Age 25” of “Age 19” of “Age 20”. Elk van deze jongens had een moeder, een vader en familie in een ver land. En toch kwamen ze en gaven hun leven voor onze bevrijding. We willen hen blijven herinneren voor hun onbaatzuchtigheid en eren voor hun dure inzet.
Rondom het MUDAM staan grote moderne gebouwen van de EU, de opera en bedrijven in de omgeving; het operagebouw si prachtig omringd met grote palen en geeft het gebouw een sjieke uitstraling. Een bezoek aan het centrum van Luxemburg-stad mocht niet ontbreken maar liep toch een beetje anders. Ten eerste was het meeste dicht en ten tweede was het weer miezerig nat. We aten eerst maar even wat Jeruzalemse kost in restaurant Bazaar. De gekruide pastrami eieren en artisjok waren bijzonder lekker. Daarna bezochten we de grote kathedraal: Cathédrale Notre-Dame met zijn prachtige glas-in-lood ramen en de gedecoreerde pilaren. Helaas was het paleis niet open voor bezoekers (alleen in juli en augustus) en vervolgden we onze terugreis via Clervaux en Trois-Ponts naar Mont.
Vanuit Monschau is maar een klein stukje rijden naar het tot activiteiten-centrum omgebouwde Vogelsang. Het voormalige grootste soldatenkamp van de nazi’s is gelegen in een mooie omgeving maar heeft de uitstraling van een oud kamp. Indrukwekkend is de omvang van het terrein en gebouwen in zo’n prachtig gelegen natuurgebied. Het wilde bij ons niet indalen dat er hier feesten en partijen worden gehouden; we zijn waarschijnlijk te veel beladen met het verleden. Onze lunch werd derhalve gereduceerd tot koek en frisdrank, lekkerder wilden we het niet maken.
Na het bezoek moesten we een BMW dealer vinden voor het vervangen van het rechter xenon licht van de Mini. We togen eerst naar Kall waar de dealer ons vriendelijk door verwees naar een autozaak ATU in Euskirchen die mogelijk een lamp op voorraad zou hebben. Aldaar aangekomen moesten we ons een weg banen om het carnaval heen om vervolgens opnieuw zeer vriendelijk te worden geholpen voor de lampvervanging; en dat op zaterdagmiddag laat. Complimenten aan de Duitse middenstand voor hun klantvriendelijkheid.
