Afgelopen vrijdag kwam het fotoboek over Costa Rica binnen. Ik heb er een aantal weken aan gewerkt en ben erg blij met het resultaat. Het 104 bladen tellende boek geeft een bijna chronologisch verslag van de reis die Ingrid en ik in juli 2022 gemaakt hebben. We hebben in die zomer Annelot en haar vriend Salo bezocht en met elkaar mooie tochten in de jungle gemaakt. Tijdens het familiebezoek gisteren in Friesland hebben we het boek ook met onze ouders kunnen delen. Annelot (en Salo) kreeg ook een exemplaar omdat zij mede-fotograaf en mede-reisgenote was.

Na een verblijf van ruim een jaar in het buitenland, beginnend in Mexico en eindbestemming in Costa Rica, is Annelot weer thuis aangekomen. Het is weer een warm weerzien. We zijn blij dat zij en haar vriend weer in Europa zijn. Annelot werd opgehaald uit Hannover door haar vriendinnen met vriend die ‘s avonds zijn blijven eten. Ingrid zal deze week nog met haar op stap gaan. Welcome home, girl.

Terwijl op bijna 12km hoogte Annelot en Salo terugvlogen van San José naar Frankfurt wandelden Ingrid en ik door de duinen en langs het strand bij Langeveld. Rond 15:00u vanmiddag landden ze en vervolgden hun weg naar de ouders van Salo. We zijn blij dat ze weer op Europse bodem staan vanwege de noodzakelijke behandeling van Salo’s elleboog. We hopen dat hij spoedig zal herstellen.
Annelot had tijdens de afgelopen dagen de mooie bus alleen afgeleverd in San Teresa, helemaal aan de westkust, moeilijk begaanbaar. Helaas kon Salo niet op een prettige manier afscheid nemen van zijn eigen creatie. Nu ligt de prioriteit bij eigen gezondheid en zijn er vele mooie fotos’s, filmpjes en herinneringen met familie en vrienden die de droom overeind houden. Beterschap, Salo!

Regelmatig krijgen we berichtjes van Annelot en Salo vanuit Costa Rica. Na ons bezoek in juli hebben ze vrienden ontvangen en zijn ze helmaal naar het zuiden afgereisd. Deze week kregen we het bericht dat Salo was uitgegleden op het terras van de bus. Daarbij heeft hij zich behoorlijk geblesseerd en was urgente behandeling nodig. En dat gebeurt dan net voordat ze op het punt staan de bus te verkopen en de terugreis naar Europa te plannen. De foto’s laten de jongelui zien in prachtige gebieden van Costa Rica. We hopen ze binnenkort weer te zien en bidden voor een voorspoedig herstel van Salo.

Annelot berichtte deze week dat ze in het zuidelijke deel van Costa Rica zitten. Vandaag komt haar vriendin op bezoek. Ze vliegt vanuit San José naar Golfito. Annelot stond haar op te wachten bij het vliegveldje en stuurde een paar plaatjes. Fijn om zo contact te hebben met elkaar. Veel plezier gewenst daar.

Gisteren zijn we aangekomen op het internationale vliegveld van Houston (IAH) en overnachtten in het Marriott hotel dat op het vliegveld ligt. Vandaag vliegen we terug naar Nederland met KL662. We moesten om 11:00uur uitchecken van het hotel en konden al vroeg de baggage inchecken voor de vlucht die om 15:00uur zou vertrekken naar Amsterdam. Op het vliegveld van Liberia kwamen we nog de leren stoeltjes tegen die Annelot voor de bus heeft gekocht, zelfde prijs overigens. De vlucht naar huis verliep in 8,5 uur terwijl de KL661 naar Houston toe 10 uren duurde, klein verschil. Het vliegtuig bereikte snelheden tot 1009 km/u op een hoogte van ruim 11km. Aankomst op Schiphol: 1 augustus om 7:00uur.

Het hotel OPacifico in Naranjo was een mooie afsluiting van ons verblijf in Costa Rica. Het is gelegen in de jungle in het zuiden-oosten van de provincie Guanacaste, niet ver van Coyote wat aan de westkust ligt. Het hotel heeft een prachtige grote tuin met een groot zwembad, strand, hangmatten en een mooie steiger. Van de steiger hoor je de apen in het bos en zwemmen de roggen om je heen. In de tuin lopen de grote hagedissen en zit de kolibri aan de bloemen te tippen. Orchideeën sieren de veranda van het restaurant op. Vanavond gaan we hier lekker eten en morgen vliegen we van Liberia naar Houston.


 

De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).



 

Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.



 

Op verschillende plekken in Costa Rica kun je jungle activiteiten ondernemen. Wij vonden de kabelbanen erg leuk, ofwel ziplinen. Niet ver bij ons vandaan kun je een parcours van 12 platforms door de jungle doen. Annelot en ik waren er klaar voor. Bij sommigen ga je wel 60km/u. Je bent natuurijk goed ingesnoerd met een harnas onder je heup en over je schouder. Dat laatste is nodig als je mee wilt doen om even een kabelbaan op de kop te doen, ook leuk.

 
 

Hagedissen, leguanen, iguanen of lizards, het zijn allemaal merkwaardige verschijningen met soms wel dezelfde benaming. Eéntje springt er uit: de helmbasilisk die ook wel de Jezus Christushagedis wordt genoemd omdat hij over het water kan lopen. Hun verschijning lijkt prehistorisch en vaak ook wel een beetje eng. Toch zijn ze bang voor mensen en eten ze plantaardig voedsel. We hebben ze overal in Costa Rica gezien. De laatste foto is van een rivierkrab die ook een plekje op het blog moest hebben.


 

 

Tijdens de krokodillentocht waren er ook talloze vogels te bewonderen: reigers, witte reigers, aalscholvers, arenden, gieren, valken, eendjes en ijsvogels. Ze zijn hieronder afgebeeld en behoren bij de riviertour van 26.07.2022 – Krokodillen
Zie alle items over Vogels (1), (2), (3), (4), (5), (6), (7), (8).



 

De tocht met José Crocodile River Tour werd ons door een Amerikaanse surfster aanbevolen. José is bioloog en zeer bevlogen. En dat klopt. Zelfs Freek Vonk was met hem op krokodillentocht geweest. José fluit de vogels naar zich toe, zie Vogels (8) en wees ons op leguanen, krabben en andere dieren op de rivier. Het leverde spectaculaire beelden op.


 


 

Vooruitblikkend op het moment dat Annelot zich weer bij Salo zou aansluiten zochten we een hotel in de buurt waar de bus geparkeerd was. Die stond in Esterillos, wij trokken op naar Jacó, naar hotel Flamboyante. In eerste instantie was het even omschakelen naar deze locatie omdat we het zo leuk hadden in Sámara. In het hotel konden we goed ontbijten en dineren, wel zo makkelijk. De wifi was niet erg stabiel en dat geeft voor reizigers toch wel wat probleempjes als je uitstapjes wilt boeken of je wilt orienteren. Jacó is een drukke stad, het strand is niet echt schoon en dus moesten we ons richten op andere activiteiten. We gingen op krokodillentocht, ziplinen en schoonheidssalon (de dames). Uiteindelijk bleek het een prettig rustig verblijf aan zee en vrij van de drukte van de hoofdstraat. Eekhoorns en hagedissen gaven het verblijf een natuurbeleving.

Onderweg van Sámara naar Jacó kom je 2x langs een krokodillenbrug. De eerste brug is bij Parc Barra Honda (geen krokodil gezien) en de tweede brug is bij Tarcoles. We stopten om te kijken. Het was wel een riskante operatie want bij zulke gelegenheden zijn de autodieven zeer actief. Dat liep goed en keken we naar de grote ruggen van de Amerikaanse krokodillen. Kanjers zijn het. Later wordt het nog leuker en zien we ze van heel dichtbij.