De wandeling door de AWD leverde ook nog mooie beelden op van een valk die een muis aan het opeten was en de goudhaan. De goudhaan heb ik nog nooit eerder gezien en dat was wel bijzonder. Het vogeltje laat zich niet makkelijk fotograferen want het heeft een adhd-gen, denk ik: staat nooit langer dan een seconde stil.
Na een hele lange tijd maakten we weer een wandeling door de AWD. Sam nam het initiatief en met 2 camera’s gingen we op pad: twee fotografen en een jurylid (Ingrid). Het landschap wa betoverend mooi. Hier en daar was er een roodborstje of een hert en was er één spreeuw en één zwaan. We probeerden de vorst aan het helmgras te fotograferen. In die categorie is Sam de winnaar geworden (tweede foto). De shots waar ik zelf erg blij mee ben zitten in het volgende blog item: de valk met een mol en de goudhaan, AWD(2).
Het uitgestelde weekendje uit van oktober, dat werd verschoven naar november en uiteindelijk in december plaatsvond, is begonnen. We reden op deze een mooie zonnige vrijdag richting een groothandel om tegels te kiezen voor een aanstaande kleine verbouwing. Bij de Afsluitdijk pauzeerden we even voor een paar foto’s.
De dag begon met een bezoekje aan een sanitair-winkel in Barneveld, even wat inspiratie zoeken in beschikbare materialen. Het was maar kort en daarna reden we door naar Kesteren, naar de mooie meubelzaak De Dongerd. Ook hier weer wat ideetjes opgedaan en daarna weer verder via Rhenen naar Amerongen waar we wilden wandelen en lunchen. In het bos bij Amerongen, op de Utrechtse Heuvelrug, is een restaurant Mas Montagne wat we de vorige keer (10 juli vorig jaar) gezien hebben maar niet bezocht; vandaag twee maal. Vóór de wandeling gingen we lunchen, en er na gingen we er borrelen. Met dit heerlijke nazomerse herfstweer, 20 graden, konden we buiten op terras zitten en gewoon in shirt wandelen. De herfstkleuren in het geelgekleurde bos lichtten ontzettend mooi op en de bodem was bedekt met veel bladeren met vooral heel veel paddenstoelen. Op de terugweg reden we langs Amsterdam en waarom dan niet Sam even ophalen van zijn werk. Het was een mooie warme goedbestede dag.
Vanuit de auto hadden we al hele grote paddenstoelen gespot aan de rand van het bos. We kozen een klein pad langs de brede sloot en hielden de beide honden kort om de paddenstoelen niet omver te lopen. Vooral de grote rode paddenstoel met witte stippen blijft elk jaar weer fascineren. Ze waren ook aardig uit de kluiten gewassen.
De herfst is nu een maand onderweg en maakt de paddenstoelen weer zichtbaar. In het bos van Warmond kom je heel veel soorten tegen. We wandelden vanmorgen mooie kleine paadjes waar de prachtige soorten te bewonderen waren.
Terwijl op bijna 12km hoogte Annelot en Salo terugvlogen van San José naar Frankfurt wandelden Ingrid en ik door de duinen en langs het strand bij Langeveld. Rond 15:00u vanmiddag landden ze en vervolgden hun weg naar de ouders van Salo. We zijn blij dat ze weer op Europse bodem staan vanwege de noodzakelijke behandeling van Salo’s elleboog. We hopen dat hij spoedig zal herstellen.
Annelot had tijdens de afgelopen dagen de mooie bus alleen afgeleverd in San Teresa, helemaal aan de westkust, moeilijk begaanbaar. Helaas kon Salo niet op een prettige manier afscheid nemen van zijn eigen creatie. Nu ligt de prioriteit bij eigen gezondheid en zijn er vele mooie fotos’s, filmpjes en herinneringen met familie en vrienden die de droom overeind houden. Beterschap, Salo!
Na het rondje Deventer reden we naar Haarle om te wandelen op de Sallandse Heuvelrug. Ook vandaag was het weer geweldig, tegen alle verwachtingen in. De wandeling ging langs het kasteel De Sprengenberg, door het bos en langs de heide. Tijdens het wandelen is er ruim gelegenheid om met elkaar bij te praten en te genieten van natuur en beweging.
Het weekendje Deventer met onze vrienden Rein en Petra begon met een bezoek aan Nijhof in Baarn en vervolgens naar Ruurlo. We lunchten in De Heikamp en maakten daarna een boswandeling in het aangelegen bos. Het weer was boven verwachting geweldig. We bleven droog en genoten van het zonnetje.
Regelmatig krijgen we berichtjes van Annelot en Salo vanuit Costa Rica. Na ons bezoek in juli hebben ze vrienden ontvangen en zijn ze helmaal naar het zuiden afgereisd. Deze week kregen we het bericht dat Salo was uitgegleden op het terras van de bus. Daarbij heeft hij zich behoorlijk geblesseerd en was urgente behandeling nodig. En dat gebeurt dan net voordat ze op het punt staan de bus te verkopen en de terugreis naar Europa te plannen. De foto’s laten de jongelui zien in prachtige gebieden van Costa Rica. We hopen ze binnenkort weer te zien en bidden voor een voorspoedig herstel van Salo.
Eventjes de hondjes uitlaten gaf een verrassend mooie regenboog over de bomen en vijver van het park. Er was zelfs een dubbele ring te bewonderen. Snel een fotootje nemen en weer naar huis om daarna met Sam naar Amsterdam te gaan en te werken vanuit zijn bedrijf.
We zouden even een bakkie doen met elkaar maar het werd een duin- en strandwandeling bij Langevelderslag. We ontmoetten Rein en Petra bij de parkeerplaats en wandelden met elkaar een rondje duinen en vervolgens terug over het strand. Onderweg konden we gezellig bijpraten, selfies maken en bij Nederzandt wat drinken. Ik kreeg al mijn eerste verjaardagskado!
De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).
Op verschillende plekken in Costa Rica kun je jungle activiteiten ondernemen. Wij vonden de kabelbanen erg leuk, ofwel ziplinen. Niet ver bij ons vandaan kun je een parcours van 12 platforms door de jungle doen. Annelot en ik waren er klaar voor. Bij sommigen ga je wel 60km/u. Je bent natuurijk goed ingesnoerd met een harnas onder je heup en over je schouder. Dat laatste is nodig als je mee wilt doen om even een kabelbaan op de kop te doen, ook leuk.
De tocht met José Crocodile River Tour werd ons door een Amerikaanse surfster aanbevolen. José is bioloog en zeer bevlogen. En dat klopt. Zelfs Freek Vonk was met hem op krokodillentocht geweest. José fluit de vogels naar zich toe, zie Vogels (8) en wees ons op leguanen, krabben en andere dieren op de rivier. Het leverde spectaculaire beelden op.
