De herfst staat er aan te komen en de paddenstoelen verschenen zo en dan aan de rand van de weg. Ook kwamen we de reuzenbalsemien tegen in verschillende kleuren. De route was in ieder geval afwisselend in een heel mooi (voor ons nog onbekend) gebied.
De wandeling had ik vooraf geprobeerd uit te stippelen met MapMyWalk. Thuis kon ik niet weten dat het gebied veel ruiterpaden kent. Zo nu en dan weken we af of liepen we in een verkeerde richting. Onderweg kwamen langs een prachtige zandvlakte. Met het prachtige heldere weer was het een echte nazomerse dag. Het uitzicht was paars en het geluid kwam van de boompiepers. We fotografeerden elkaar aan de rand van bos en heideveld. Onderweg bleek dat onze kleding onder de harspuntjes zat door het lichte contact met de naaldboompjes. Toch kon dat de pret niet drukken op de route van 7,7km.
Na een intensieve werkweek wilden Ingrid en ik vandaag van het mooie weer genieten. Ik had de paarse heide op mijn verlanglijst staan en dit is precies de week waarin de heide in bloei staat. Via de natuurfotografie boeken had ik een geschikte plek gevonden, nl. Den Treek-Henschoten vlkabij Woudenberg en Leusden. We vertrokken al vroeg om te proberen nog wat dauw te zien. En dat lukte. De heide stond prachtig in bloei en met zon mee en tegen de zon in as het een prachtig landschapsgezicht.
Tussen de middag lunchten we bij de nieuwe restaurantketen Lowietje (aan de Kaag). We zaten 1 meter van het water waar continue plezierboten voorbij trokken. Ingrid ging voor boerenbrood met avocado, boerenbrood met rucola-kaaskroketjes en een soepje van de chef. Zelf koos ik brood met gebakken biefstukpuntjes, bospaddenstoelen, ui, taugé en geroosterde nootjes. Na een week van regen en hoge vochtigheid was het erg prettig om weer buiten op het terras te eten.
Al dwalende door het Noord-Groningse landschap reden we door verschillende kleine dorpjes zoals Balmahuizen, Niehove, Oldehove, Saaksum en Roodehaan met zijn grasdakwoningen aan het Reitdiep. Onderweg passeerden we de grote landbouwboerderij waar vrienden van mijn ouders vroeger woonden en waar ik zelf met veel plezier een paar keer logeerde (eerste foto). Deze route bracht ons via Winsum bij Westeremden. Na het museumbezoek lunchten we bij Garnwerd aan Zee. Onze route vervolgde naar het uiterste noorden van Groningen, de Noordkaap. Dit is het meest noordelijke puntje van het vaste land van Nederland, en ook de regio waar Borre vandaan komt. Het ligt dicht tegen de Eemshaven aan en vanaf de zeedijk is het Duitse eiland Borkum heel duidelijk te zien. De klim op de zeedijk verliep goed en zo konden we samen genieten van het uitzicht over zee en land.
Samen met Ingrid en Annelot waren we voor twee dagen op bezoek in Friesland. Vanmiddag wandelden Ingrid’s vader en ik door natuurgebied de Houtwielen, een pad wat we al vaker hebben gelopen, in 2010 (met vosje pup) en in 2019. Vandaag was het erg stil en zagen we alleen schapen, twee Konigspaarden en een Schotse Hooglander. In de lucht vloog een bruine kiekendief en later ook nog een buizerd.
Via de boekenserie van Natuurfotografie reden naar locatie Deelerwoud bij Deelen waar we een route wandelden van 7km. Het ligt ten oosten van Park de Hoge Veluwe en is een prachtig natuurgebied. Er was weinig bewegend materiaal om te fotograferen maar de omgeving is wel erg mooi. De heide begint te bloeien en kleurt hier en daar al paars.
De keren dat we Park de Hoge Veluwe bezochten was in 2008, 2010 en 2015. Voor vandaag hadden we een overnachting geboekt bij Landgoed Groot Warnsborn bij Arnhem en Schaarsbergen; hier verbleef ik ook in 2016 tijdens een management workshop. Het landgoed ligt prachtig gelegen in de bossen en we genoten geweldig van een 6-gangen menu nadat we ‘s ochtends al fietsend het park hadden bekeken en ‘s middags het Kröller-Müller museum hadden bezocht. In het park zagen we een prachtig edelhert en een groep wilde zwijnen die al grazend het terrein rondstruinden.
Na het bezoek aan CODA reden we het kroondomein van Het Loo waar we een wandeling maakten in de bossen rondom paleis Het Loo. In het begin was het allemaal een beetje truttig met de aangelegde paden. De tweede helft van de 7km was veel plezieriger omdat er weinig andere wandelaars waren en de natuur niet zo op een park meer leek. Dieper het bos is de omgeving ontzettend mooi.
Al heel vroeg vanmorgen trof een overstroming van regenwater het appartement van mijn moeder. Het water was tot 20cm gestegen in alle vertrekken en bracht schade aan alle meubilair, alle vloeren, deuren en apparatuur. Toen we in Friesland aankwamen was er heel veel activiteit van brandweer, medische zorg, coordinatie vanuit de woningbouw cooperatie en Salvage. Ingrid en ik hadden allerlei schoonmaakgereedschap mee gebracht maar al gauw bleek dat er met deze schade professionele hulp nodig was. Mijn moeder kan in de komende weken haar eigen woning niet betrekken en heeft gelukkig bij familie onderdak. Ze is er gelukkig erg dapper en moedig onder en dat valt zeer te prijzen. Dat toont aan dat ze een sterke vrouw is.
De overstroming heeft het landelijk nieuws gehaald op SBS6 en de Telegraaf (screenshots hieronder zijn hiervan genomen). Qua omvang is het niet vergelijkbaar met de ellende die het water bracht in het zuiden van Nederland. Toch is het gevolg voor de bewoners van het appartementencomplex die in de leeftijdscategorie 80+ zitten wel enorm groot. Er wordt nu hard gewerkt aan een oplossing en herstel.
Op de bergrug terug naar de auto zagen we ook de tapuit en opnieuw de zwarte roodstaart (met oranje staart). In dit gedeelte wisselen rotsen, bomen en begroeiing elkaar voortdurend af. Het landschap deed Annelot denken aan Argentinië. De natuur is hier erg mooi en er zijn soms mooie knoppen in de struiken en gras te zien.
Terwijl we op de rug van de Klomnock wandelden hoorden Annelot en ik de piep van de alpenmarmot. Opnieuw had ik de telelens bij me in de hoop dat we het beest zouden spotten en dus konden fotograferen. En het was meteen raak. Daar zat hij: heerlijk op een stuk rots om zich heen te kijken. En warempel, nog eentje op 5 meter naar rechts. Op de tweede foto is het beestje net te zien. Maar het hield nog niet op want bij de tweede spotte Annelot ook nog een kleintje. Toen we later aan de andere kant van de berg waren was het weer raak. Deze was moeilijk te zien want hij zat met zijn schutkleuren op een rotsblok en keek vandaar over de vallei. Meer info over alpenmarmot (“Murmeltier”) is te vinden in dit youtube filmpje.
Het Nockalm gebied is een zeer bekend natuurgebied in Karinthië waar een prachtige bergweg door het landschap kronkelt. Vandaag heb ik samen met Annelot de route gelopen die we ook vorig jaar liepen (toen was zij er niet bij). Het is een route die eerst naar de Klomnock top gaat (2331m) en daarna naar de Mallnock top (2226m). Vervolgens loopt de route aan de achterkant van de bergrug terug naar de parkeerplaats Glockenhütte waar we onze wandeltocht begonnen. Het bijzondere was dat we op deze tocht de alpenmarmot een aantal malen van dichtbij hebben gezien en dat we de Klomnock beklommen terwijl we in de wolken waren. Gelukkig trok het wolkenpak al gauw weg.
Na het raften brachten we de oudste dames naar de lift van Brunnach waar zij een wandeling maakten op de berg en terug naar huis. Ingrid en ik verkenden de route naar het Falkerthaus en liepen onderweg tegen een beek aan die over de weg stroomde en voor ons het pad blokkeerde. We keerden om en ontmoetten de dames weer thuis bij de vakantie-woning.
Water heeft een sterke aantrekkingskracht tijdens de vakantie. Daarom vertrokken we dit jaar opnieuw voor een rafting avontuur. Met z’n vieren kregen we een plekje in een boot van 12 personen. Kapitein Martin stuurde de boot door wilde golven en maakte er een heus team van. De route van 15km werd onderbroken door een pauze bij een brug waar de stroming erg sterk was en de diepte bijna 2,5m. Dit wilde ik wel even meemaken en zo maakte ik als tweede de sprong van 5m hoogte en zwom snel terug naar de kant. Dat ging me goed af maar om de benen op de grond te krijgen viel tegen. Gelukkig waren er helpers langs de kant. De overwinning was niet zozeer om de sprong te maken of aan land te komen maar om mijn elleboog weer actief te kunnen gebruiken, zowel bij het roeien in de boot en als bij het springen vanaf de brug. Noud, Annelot en Lianne genoten ook van de rafting route net als vorig jaar.
