En dat was het. De tocht naar de “Blue Lagoon” duurt maar 7 minuten als de boot op volle snelheid vaart. Annelot, Sam en Noud stapten aan boord, kregen instructies en hupakee daar ging hij. Aan de overkant zijn ze gaan snorkelen. Op de terugweg werden alle waardevolle spullen waterdicht veilig gesteld want het “crazy” gedeelte kon beginnen. De boot was een oud-militair gereedschap voor de commando’s en was uitgerust met 2x 200pk. Dat was blazen en water scheppen door korte bochten te draaien die de boot zelf had gemaakt. De kinderen vonden het geweldig en kwamen superenthousiast terug. De leiding van www.crazyspeedboat.com was zeer attent en gaf ons meteen de video en foto’s mee van de dag. Als je op Corfu bent, dan mag je dit niet missen.

Het is al weer zondag en de week vliegt voorbij. We reizen helemaal naar het meest zuidelijke puntje van Corfu, naar het plaatsje Kavos. Vooraf hadden we graag de “Blue Lagoon” willen bezoeken aan het vaste land maar om nu met een boot een dag trip te maken met die 100 andere mensen lokte niet. Via TripAdvisor (die altijd weet waar je bent) kreeg ik de tip voor een speedboot trip er naar toe. En die vertrok vanuit Kavos. Terwijl de kinderen met 60 km/u naar de overkant voeren genoten Ingrid en ik van lekkere hapjes en drankjes. Voor onze strandwandeling was het te warm maar niet voor het opblaasspeelkussenparadijs met de kinderen na terugkomst van de boottrip.

Hoger noordelijk van Paleokastritsa ligt het plaatsje Afionas. Onderweg er naar toe stopten we bij een Grieks winkeltje met olijfolie en andere typische dingen van het eiland. Omdat de wegen er krap zijn moet je elkaar ruimte geven om te passeren. Zo heb ik een nieuwe hellingproef ontdekt en overleefd: niet voorwaarts of achterwaarts maar zijwaarts. De auto kantelde bijna de olijfboomgaard in maar door net op tijd het stuur te corrigeren bleven we netjes overeind staand. Voorbij het strand van Agios Georgios klim je de berg op naar het kleine plaatsje Afionas waar we eerst lunchten bij “The 3 Brothers”. Het uitzicht van het terras was adembenemend mooi (zie tweede rij foto’s met en zonder filter). Van hieruit kun je de berg te voet afdalen om naar een verbindingsstuk te lopen wat twee bergen verbindt met aan beide kanten een strandje, vandaar tweelingstrand. De afdaling is steil en de klim terug goed voor de bloedsomloop. Aan het strand gingen we snorkelen en lekker zwemmen in het dan koude en dan met wat warme stromingen. Na de klim terug omhoog dronken we een koel drankje op de taverne “Porto Timoni” boven op de berg.


(Zonder filter)                                (Met polarisatie filter)

Tot mijn grote verrassing kwamen we een prachtige torenvalk tegen op het eiland Tiengemeten. Hij liet zich graag fotograferen maar niet te dicht bij. De gele kwikstaart kwam voorbij maar die liet zich niet fotograferen. Twee haasjes die vlak voor me uit het gras opdoken schrokken net zoveel van mij als ik van hen. Dan had je de ganzen die met grote mond overvliegen, zwemmen in de Haringvliet en daar tussenin de dijk en weilanden vol kakken. Toch is het echt genieten op je eerste vakantiedag met zoveel mooie natuur.

Voor vertrek vanmorgen had ik via Natuurmonumenten een wandelroute gevonden op het eiland Tiengemeten. Een pontje meert aan bij Nieuwendijk en vertrekt elk uur naar Tiengemeten over het Haringvliet. Het eiland is een natuurgebied met veel wilde bloemen en een paar boerderijen. Vogels en dieren hebben onder de rook van Rotterdam toch een prachtig leven.

 

De vorige keer was de kleine Maltezer bang op het strand, vandaag niet. Achteraf was dat waarschijnlijk te wijten aan het eten van (giftige) planten of bloemen waardoor hij zich terugtrok en er bijna geen vrolijkheid meer te merken was aan de pup. Er stond wel een lekker windje en er waren weinig strandbezoekers. Mijn poging om droog op een hoger gelegen zandbankje te lopen mislukte omdat er een golf van achteren kwam; schoenen legen en blootvoets verder.

Het zou een hete dag worden en daarom zijn we samen naar het strand gaan fietsen. Er stond weinig wind maar op de fiets voel je een fijne bries. Zo rond tienen op het strand was drukker dan verwacht. Wel was er op het terras een plekje vooraan om ouderwets te genieten van koffie en koude appelgebak.

De strandwandeling met Borre leek vandaag meer op een strandwenning. Met zoveel mensen, activiteiten en andere honden was er voor de 15 weken oude pup veel om te verwerken. Regelmatig zocht hij bescherming bij Ingrid. Bij de ontmoeting met een andere speelse pup deed Rakker lekker mee terwijl de kleine druktemaker nu juist rustig bleef. Na een drankje en een hapje op het strand pakten we nog even een paar foto’s van de zee mee met een uitzicht tot aan Scheveningen toe.

Vanmorgen werd ik vroeg verrast met ontbijt op bed, happy socks, parfum en een set fotografie-tijdschriften. Vaderdag vieren is een voorrecht, ten eerste dat je vader mag zijn en ten tweede als je kinderen blijk geven van waardering. Ik voel me daarom de koning te rijk. Ingrid en ik vertrokken vanmorgen om haar vader in het zonnetje te zetten. We hadden beide viervoeters mee zodat de pup kan wennen aan de autoritten. Onderweg stopten we even in het Friese landschap voor beentjes strekken en het legen van de blaasjes. Het samenzijn met haar ouders was fijn en begon met prachtig zonlicht voor het fotograferen van de rozen. Daarna bezocht ik mijn moeder en hadden we een gezellige tijd samen. Op de terugweg pikten we Annelot op in Amsterdam en thuis konden we buiten eten en opnieuw foto’s maken van rozen en prachtige wolken.

Borre, onze Maltezer pup, mag wennen aan nieuwe ervaringen of omgevingen. Vorige week viel hij in slaap bij de hockey waar veel publiek was. Vanmiddag namen we hem mee naar het strand. Het was indrukwekkend voor de kleine viervoeter en regelmatig hintte hij ons om opgetild te worden zodat hij het immens grote strand een beetje beter kon overzien. Hij is niet bang voor grote honden maar aan grote ruimtes moet hij vaak wennen.
 

Gisteravond maakte ik een wandeling met de leden van de Kaleb gemeente uit Warmond, bij Duindamse slag. Dat hebben we eerder gedaan om zo elkaar te leren kennen. Vanavond waren Ingrid en ik samen en liepen we ons rondje bos-duin-strand-duin-bos bij Duindamseslag. Ondanks dat het er buiig uitzag zat het weer erg mee en wandelden we onder een strak zonnetje en wind over het strand. Rakker was ook mee en tegen de wind in bewogen zijn lange haren mooi gestroomlijnd naar achteren.
 

Een gewone maandagavond door de week: Noud heeft 2 examens afgelegd (Duits en economie), morgen weer twee (geschiedenis en natuurkunde). Rakker is naar de dierenarts geweest voor een operatie aan zijn gebit en het verwijderen van een vetbult. ‘s Avonds is iedereen weer thuis en is er hockeytraining van de JA1. Onderweg naar de hockeytraining is de lucht zo fascinerend mooi dat ik even stop voor een foto. Het is eigenlijk een gewone doordeweekse maandagavond maar met een paar opmerkelijke gebeurtenissen.
 

Vanmiddag had ik vrij genomen en Ingrid een loopfiets geboekt in bij LopiFit in Egmond. Na een korte introductie en opstaples vertrokken we op de route langs de kust. Het duinengebied in Noord-Holland is net even anders als in Zuid-Holland en gaf verrassend mooie landschapsbeelden. We legden iets meer dan 38km al lopend op de fiets die de aandrijving via een loopband omzet naar het achterwiel. Inmiddels hadden we trek gekregen van de tocht en na inlevering van de loopfiets reden we naar Bergen en aten we ter afsluiting in restaurant Studlers.

En dan zit het er al weer op. Tijd vliegt als je het leuk hebt (samen). We hebben genoten van Oslo en en prachtige weer waardoor we voortdurend buiten konden zijn. ‘s Ochtends hebben we vroeg de FlyToGet exprestrein weer genomen en vlogen we om half tien over Oslo (grote foto) al weer huiswaarts. De zon scheen fel tussen de wolken door waardoor het groene hart groen opkleurde en het Nederlandse landschap zich weer van haar mooiste kant liet zien. Op Schiphol stond Sam ons op te wachten en zo waren we voor het middaguur al weer thuis. De Oslo stadstrip was geslaagd.

 

Terwijl alle overheidsgebouwen gesloten zijn en de bouw even stil staat vanwege dag van de arbeid, genieten we van een boottochtje naar het schiereiland Bygdøy. Hier bevindt zich o.a. het Vikingmuseum (wat dan gelukkig wel geopend is) en het Maritiem museum met zijn sterke driehoeksvormen. Tegen Bygdøy aan ligt het huis op de rots Dyna Fyr wat niet zo bekend is maar wel een mooi tafereeltje geeft met de Noorse wateren. Vanaf de boot is het een leuk wandelingetje langs mooie huizen naar het strand maar toegankelijk is het niet echt omdat de buurt onder eigen beheer is. We vonden onze weg en genoten even van het uitzicht en de vogels voor ons. De eider(eend) liet zich zien met zijn prachtige kleuren en unieke gedaante. De eider is een snelle vlieger (113km/u) en kan wel 60cm groot worden.