Onze wandeling ging door en langs natuurgebied De Slufter met veel weide- en watervogels. Je kunt er heerlijk struinen en dus ook vastlopen omdat de kleine stromen in de kwelders bij hoog water het gebied doordringen. Je loopt dan of op wadgrond of vast voor de soms diepe beekjes. Het gebied trekt veel bezoek en met een stralende zon op het kweldergebied waan je je in een ver vakantieland.
Via airbnb hadden we een hotelovernachting in De Koog op Texel geboekt. We vertrokken vanmorgen niet zo laat en konden de boot van 9:30 uur van Den Helder naar Texel pakken. Het weertje zat mee en om 10:15 uur zaten we op Kaap-Noord met uitzicht over Vlieland. Na een koffie genoten we van het noordelijke strand bij de vuurtoren van waar je de prachtige hoge golven konden zien die op de brandingen van Vlieland en Texel stuk slaan.
Zullen we even naar Nistelrode? Winkelen of wandelen? Het werd beide. Bij Van Tilburg hebben we even geluncht en gewinkeld. Daarna reden we door naar de Loonse en Drunese duinen ten westen van Den Bosch, ten zuiden van Waalwijk en ten noorden van Tilburg. De heide staat prachtig paars te bloeien en de zandvlakte kleurt mooi with tegen een blauwe lucht.
Voor vandaag was het een keertje fietsen in plaats van wandelen. Ik had een kleine route uitgestippeld vanuit Ruigenhoek voorbij Langevelderslag en dan achter de AWD langs naar Zandvoort. Er stond een behoorlijk sterke wind die ons zo maar in Zandvoort bracht. Daar pakten we even een terrasje op het strand en lieten ons even afkoelen in de wind die vanuit het zuiden over het strand blies. Helaas ging de wind niet liggen en was het een flinke ploeter de duinen op en af.
Om eens iets anders te doen maar toch niet geheel anders maakten we rond het middaguur een strandwandeling van Duindamseslag naar Langevelderslag. De temperatuur was zeer aangenaam met ruim 22 graden en een zuidelijke wind. Als tussenstop lunchten we op Langeveld en keerden daarna weer terug naar Duindamse slag.
De wandeling van gisteren was niet lang en dus deden we het vandaag even goed. We wandelden door de AWD met een heerlijk wandeltemperatuurtje van 21 graden. Onderweg kwamen we veel herten tegen en zo nu en dan een mooie vogel; en twee konijntjes. De duinen blijven boeien en de nieuwe lens is smullen, zo heerlijk scherp en snel. Bij naslag in de ANWB Vogelgids van Europa lijkt de mooie vogel een zeldzame Rode Rotslijster te zijn, een vrouwtje. Maar na publicatie op waarneming.nl blijkt dat het om een “kakelnieuwe juveniele” Gekraagde Roodstaart te gaan. Het blijft lastig jonge vogels te herkennen die in een andere vacht zitten dan de boeken aangeven of schetsen.
We wilden vanmiddag even uitwaaien op het strand. Omdat Noordwijk erg druk is leek ons Katwijk een goed alternatief. Maar wat een wind, zeg. Zodra je het strand op gaat mag je de duikbril opzetten. Niet tegen het water maar tegen het zand. Over water gesproken, het was donker, bewolkt en al gauw zou de eerste bui gaan vallen. We doken gauw een strandtent in; de bui bleef weg…
De weersvooruitzichten voor vandaag en morgen zijn gunstig. Daarom planden we met familie om op de volgende dag het skûtsjesilen in Earnewâld te bezoeken. Op de dag vooraf ging ik met Ingrid’s vader een wandeling door de Houtwielen maken, – een natuurgebied -, om met de nieuwe lens fauna te fotograferen. Ondanks dat er weinig vogelgeluid was kwamen er toch een paar mooie exemplaren voorbij. En dat was puzzelen. Welke vogel was het nou? De eerste leek op een bosrietzanger maar was eigenlijk te donker en is waarschijnlijk toch een jonge rietgors (tweede foto eerste rij) met zijn donkere veren en nog niet zo donker uitgesneden kop. Dan is er de andere grotere puzzel (eerst foto eerste rij). Is het nu een notenkraker, Siberische notenkraker, vrouwtje, mannetje, jonge vogel of toch een grote lijster? Met dank aan de ANWB Vogelgids van Europa blijkt het een jonge spreeuw te zijn die in zijn eerste complete vliegvacht zit die behoorlijk afwijkt van de volwassen spreeuw. Verder waren er graspiepers, lepelaars, buizerds en vlinders.
Er zijn vele wandelroutes in Nederland in verschillende provincies. Vandaag kozen we voor de “Grootschermerroute” die was aangeboden door Wandelnetwerk Noord-Holland. Op papier was de afstand ongeveer 10,68km maar met de mapmywalk app komt die op 11,51km. De rit er naar toe leidde ons door onbekende plaatsjes zoals De Rijp, Graft en Noordeinde. In Graft en Grootschermer staan prachtige raadhuizen midden tussen de typisch Noord-Hollandse houten woningen. Het landschap in deze streek is heel kenmerkend vanuit de lucht met de kleine weilandjes en slootjes. Halverwege de wandeling loop je door Schermerhorn waar we een koffietje pakten op het terras en het kleinste museum van Nederland bezochten. Het oude huisje is in goede staat bewaard met nog alle oude elementen. De afkomst van de uitdrukking “ondergeschoven kindje” is me eindelijk helder geworden. De wandeling is een aanrader. Op de terugweg reden we via Zaanstad waar het grote hotel is gebouwd met elementen van dezelfde Noord-Hollandse houtwoningen.
Het warme weer breekt de hondjes ook op. Hun enige uitlaatklep om warmte af te voeren is via hun tong. Daarom was een beetje verkoeling welkom. Met de twee Maltezers togen we naar het strand waar ze beide een kleine strandkuil moesten overzwemmen. Hun vacht was daardoor kletsnat en bij de pup viel de lichaamsverhouding enorm op omdat het klein lijfje nu zichtbaar werd. Zeiknat was ie en omdat hij koud hebben we het bij een korte wandeling gehouden.
Om de hitte te overbruggen hadden we afgesproken een vaartocht te maken met Ingrid’s ouders. De temperatuur liep op tot 39 graden en een zacht briesje bracht zo nu en dan verkoeling. Ondanks de enorme hitte was het de moeite waard om buiten van de natuur te genieten en de nieuwe lens te proberen.
De ringen hadden we nog niet geprobeerd bij de watersport maar was bijzonder leuk. Sam en Noud hadden de buitenste ringen, ik mocht in het midden. Ingrid maakte foto’s vanuit de boot en had op een gegeven ogenblik de hand voor de mond. Ik dacht dat ze door de bewegingen van de boot de camera tegen de tanden had gekregen maar het omgekeerde was waar: ze kwam niet meer bij van het lachen. Ons onderling botsen en onze capriolen waren voor erg leuk maar vanuit de speedboot bijzonder vermakelijk.
Aan het strand naast het hotel kun je watersport bedrijven: funtube, ringen en wakeboarden. Dat laatste is voor Sam weggelegd net als in 2017.
En dat was het. De tocht naar de “Blue Lagoon” duurt maar 7 minuten als de boot op volle snelheid vaart. Annelot, Sam en Noud stapten aan boord, kregen instructies en hupakee daar ging hij. Aan de overkant zijn ze gaan snorkelen. Op de terugweg werden alle waardevolle spullen waterdicht veilig gesteld want het “crazy” gedeelte kon beginnen. De boot was een oud-militair gereedschap voor de commando’s en was uitgerust met 2x 200pk. Dat was blazen en water scheppen door korte bochten te draaien die de boot zelf had gemaakt. De kinderen vonden het geweldig en kwamen superenthousiast terug. De leiding van www.crazyspeedboat.com was zeer attent en gaf ons meteen de video en foto’s mee van de dag. Als je op Corfu bent, dan mag je dit niet missen.
Het is al weer zondag en de week vliegt voorbij. We reizen helemaal naar het meest zuidelijke puntje van Corfu, naar het plaatsje Kavos. Vooraf hadden we graag de “Blue Lagoon” willen bezoeken aan het vaste land maar om nu met een boot een dag trip te maken met die 100 andere mensen lokte niet. Via TripAdvisor (die altijd weet waar je bent) kreeg ik de tip voor een speedboot trip er naar toe. En die vertrok vanuit Kavos. Terwijl de kinderen met 60 km/u naar de overkant voeren genoten Ingrid en ik van lekkere hapjes en drankjes. Voor onze strandwandeling was het te warm maar niet voor het opblaasspeelkussenparadijs met de kinderen na terugkomst van de boottrip.
