Vanmorgen maakte ik een wandeling door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het winterse zonlicht was prachtig. Het was wel koud maar met goede handschoenen was het lekker om buiten te zijn. Al meteen was het bingo met een torenvalk die boven het pad bleef bidden en mij dichtbij liet komen. De torenvalk heb ik al vaker gefotografeerd maar ook deze beelden vind ik te mooi om maar gewoon te laten liggen. Hier is de torenvalk van heel dichtbij.
Het rondje polder is bij ons vandaan precies 5km, goed voor een uurtje wandelen. Noud ging met ons mee. De camera had ik ook mee vanwege het mooie weer. Onderweg werden we verrast door een mooie buizerd en verschillende weide- en watervogels. We kletsten gezellig met elkaar, als ik tenminste het tempo bij kon houden wat niet altijd lukte vanwege het fotograferen. Na de wandeling zouden we met gezin pakjesmiddag vieren dus bleef het tempo hoog.
Het koude weertje van deze dagen gaf ook een beetje sneeuw. Omdat de weersvoorspelling gunstig was (geen natte sneeuw of regen zoals gisteren), maakten we vanmorgen een wandeling door de duinen. De wind was fris, de wandelpaden soms spekglad maar het landschap was prachtig belegd met een wit laagje. Het was vrij rustig in de duinen wat de dieren betreft. Toch kwam de goudhaan weer in het vizier; een echte druktemaker want hij kan niet langer dan 1 seconde op dezelfde plek zitten. Op een aantal plekken hing een torenvalk in de lucht mogelijke prooien te observeren. Het was een heerlijk rondje AWD met een nat bos tussen de parkeerplek en de duinen zelf. De bergschoenen bleken gelukkig waterdicht en de auto weer lekker warm.
Toen we samen met Annelot terugliepen vanuit het Sushi restaurant was het donker en liet zich rondom de maan een corona lichtcirkel zien. Volgens wikipedia is dat “een atmosferisch optisch verschijnsel in de vorm van een of meerdere gekleurde kransen van licht rondom de zon of maan dat ontstaat door de diffractie van het licht door kleine waterdruppels of ijskristallen van een wolk. Het licht is een diffuse gloed direct rondom de lichtbron (in tegenstelling tot de halo, die een ring op geruime afstand van de lichtbron vormt en scherper is afgegrensd) en is bleekblauw van tint met een verkleuring naar roodbruin aan de rand“. Dat zagen we dus vanavond boven Münster.
We namen beide hondjes mee naar het Warmondse bos, in een beladen sfeer. Met de 28-200mm lens op de camera nam ik allerlei foto’s van de hondjes en met name closeups van de oudste (Rakker) omdat het met zijn conditie niet goed gaat. We hebben een afspraak staan dat hij deze week naar de dierenarts gaat. Deze boswandeling is daarom zijn laatste. Hij genoot van de vrije wandeling zonder riem maar hij was na de wandeling bekaf. De closeups bewaren we als mooie herinnering.
Onverwacht klaarde het weer vandaag op. Nadat we Annelot hadden uitgezwaaid die naar Münster vertrok, gingen Ingrid ik een rondje wandelen in het Warmondse bos. We fotografeerden een paar paddenstoelen die tegen boomstammen aan groeiden maar er waren er deze keer niet veel. De herfstkleuren zijn altijd weer boeiend en het licht viel soms verrassend mooi op oude boomstammen en paden. De hondjes liepen met ons mee, Rakker zonder riem.
Ingrid en ik bleven nog een overnachting in de boerderij vlak onder Valkenswaard om de omgeving verder te verkennen. We trokken naar Nuenen, iets ten noord-oosten van Eindhoven. De schilder van grootse werken, Vincent van Gogh heeft van 1883-1885 in Nuenen gewoond en daar 25% van zijn werk gemaakt bestaande uit 194 schilderijen, waaronder De Aardappeleters, 313 tekeningen, 25 aquarellen en 19 briefschetsen. Ondanks een zorgvuldige check vooraf bleek het Van Gogh museum op maandag gesloten. We deden onze wandelschoenen aan en liepen de Van Gogh route door Nuenen, Gerwen, Rullen en via Hool en Laar weer terug. Tijdens de wandeling liepen we door het landschap dat de schilder inspireerde voor zijn schilderen. We konden niet aan de indruk ontsnappen dat de streepjestechniek van Van Gogh ontleend was aan de afgesneden maisvelden. Wie zal het zeggen? De route was voorzien van enkele informatie-zuilen met geluid en toelichting, o.a. bij het kerkje in Nuenen.
Tijdens ons verblijf in Achterste Brug is er veel gefotografeerd. Zelf heb ik een specifieke interesse in vogels. Het is een soort reflex geworden: als ik een vogel zie moet ik hem op de plaat hebben. Soms geeft dat saaie plaatjes want daar is de roodborst of de torenvalk al weer. In dit weekend had ik mazzel want er vloog een sperwer over en die zie je niet zo vaak. Daarom even een apart item voor de gespotte vogels waaronder de buizerd, torenvalk, roodborst, geelgors, kraai, spreeuwen en de sperwer.
Door het grensgebied loopt de Dommel rivier. Het water stroomt er zichtbaar snel door heen en meandert sierlijk door het landschap. We hadden gehoopt wellicht een bever te zien maar dat was niet het geval. De mooie wandeling bracht ons opnieuw langs en over de grenslijn, totdat het opnieuw begon te plensen. We moesten opnieuw schuilen en de route die voor ogen hadden was niet toegankelijk. Na 5km hebben we Sam en Noud gebeld om ons op te halen van een locatie net over de grens in België zodat we weer op tijd thuis konden zijn voor het eten.
De mooie landschappen en natuur waren eenvoudig en inspirerend voor de fotografen die meegereisd waren. Inspiratie door het kleine maar ook door composities of indrukwekkende zwarte buffels. De paddenstoelen maar ook de bloemen in het veld zijn boeiende objecten voor de lens van de 3 fotografen met camera, mobieltje niet meegerekend.
Tijdens de vele wandelingen die we maakten boften we vaak en soms niet met het weer. Er was regen en kou voorspeld maar vaak vertrokken we met strak blauwe lucht en maakten we mooie foto’s van de wolken partijen en de landerijen. Maar dan kwam er een donkere wolk en liet de stortregen zich gelden. Dat gaf veel nattigheid maar kon de pret niet drukken.
In het grensgebied ten zuiden van Valkenswaard liggen de Plateaux. Je kunt er heerlijk wandelen door bos, heide en weilanden. We maakten op deze zaterdag een mooie wandeling van ruim 9km door Nederland en België. Onderweg was er veel lol en baanden we ons een weg door de bossen, over bruggetjes en langs grote zwarte buffels. Bij een bankje maakten we een groepsfoto en onderling werd er veel gefotografeerd wat gezellige indrukken gaf van de wandeling.
Het is herfst en tijdens de wandeling bij Amerongen zagen we op juist de natte plekken in het bos veel paddenstoelen. We maakten foto’s van de vele soorten, 43 foto’s daarvan zijn hieronder getoond.
Vanmorgen vertrokken Ingrid en ik naar Amerongen voor een wandeling op de Utrechtse Heuvelrug. Door wegwerkzaamheden moesten we omrijden en begon onze wandeling wat later. Omdat het lunchtijd was, besloten we eerst te gaan lunchen in het bosrestaurant Mas Montagne. We genoten van een mooie lunchplank en vertrokken vervolgens voor een willekeurige ronde door het bos. De weg was vol met paddenstoelen die we samen spotten en fotografeerden.
De vroege wandeling was een genot want het was rustig en geen “kanaries” (joggers in neon-gele shirts). Ik wilde richting Zandvoort wandelen langs het Noordoosterkanaal maar het geluid van het burlen van vele herten was zo luid dat ik besloot mijn oren te volgen. En dat werd beloond. Links en rechts stonden de opgefokte mannetjes hun keel te smeren met harde geluiden. Ondertussen hoorde ik voor en achter me gekletter van geweien. Met alle bomen en takken was het niet eenvoudig om goede foto’s te schieten en te veel bewegen schrikt de beesten af. Daarnaast werkt het licht onder de bomen ook niet echt mee maar gelukkig kan de camera hoge ISO’s met gemak aan en is de Denoise in Lightroom een goede vriende geworden. Na de foto’s was het tijd voor koffie op het bankje bij het monument.
