Deze week waren mijn dochter en moeder jarig, beide met dubbele gelijke cijfers. Merkwaardig genoeg zal ik bij leven en welzijn ook dubbele gelijke cijfers halen bij mijn volgende verjaardag. Nog merkwaardiger is dat de optelsom van mijn aanstaande leeftijd en die van mijn dochter het leeftijdsgetal van mijn moeder zullen zijn (2, 5 en 7). Vandaar dat de beelden van de wandeling van vanmiddag voor de verandering dan ook maar even dubbel zijn.
De route “Sentier Cotier” loopt langs de kust van Frankrijk en dus ook in Bretagne. Het pad is dwars door natuurgebied met prachtige begroeingen waar je heerlijk geniet van de natuur en oceaan. Onderweg hoor je de diverse vogelgeluiden en dat betekent dat je de camera en lens bij de hand moet hebben. Uniek was dit jaar de geelgors. Zie ook Bretagne (1), (2), (3), (4), (5).
Op de kop van het westelijk deel vlak bij Pointe du Raz ligt het strand van Baie des Trépassés. Dit strand is een prachtige plek om te surfen en daar maakten de kinderen graag gebruik van. Ze kregen lessen van Gwendal en waren stevig ingepakt in het materiaal van de surfschool. Zie ook Bretagne (1), (2), (3), (4), (6).
Zoals in voorgane jaren wilden we weer gaan zeevissen. Helaas was de ons bekende schipper er mee gestopt. We vonden een andere visser die vanuit Le Guivinec voer met zijn schip Soizen. We vingen bijna 20 vissen, soms per 2 of 3 tegelijk. Bij de laatste verplaatsing stonden we vlak bij een rots met zeehonden. De dieptes op het water varieerden van 15-36 meter. Zie ook Bretagne (1), (2), (4), (5), (6).
Laat in de ochtend gingen Ingrid en ik wandelen in de Amsterdamse Waterleiding Duinen;. De weersverwachtingen waren gunstig en het fotolicht was prima. Na weken, zo niet maanden, van stilte was het een bijna feestelijk vogelgeluid, overal hoorde je zingende exemplaren, van tjiftjaf, fitis tot braamsluiper. Doordat struiken en bomen weer in het blad komen is het fotograferen er van niet altijd zo gemakkelijk maar wel een groot plezier om te doen. Gelukkig heeft Ingrid er geduld voor en ziet de vogels soms eerder dan ik zelf.
De hockeytraining voor de jongens gaat door de week gewoon door. Omdat het langer licht is kan de afstand naar het trainingsveld op de fiets. Zelf moet ik ook fit blijven en koos er voor om Noud even op te halen om samen naar huis te fietsen. Ik geniet van de zonsondergang met zijn prachtige gloed over de bollenvelden terwijl Noud geniet van de accu van de fiets…
De tweedaagse management bijeenkomst werd deze keer in hotel Bilderberg in Garderen gehouden. Na een avond lang doorwerken besloot ik vanmorgen toch om half zeven het bos in te trekken, de zonsopkomst mee te maken en foto’s nemen. Ik had mijn camera meegenomen voor het geval dat … het inderdaad mooi weer zou zijn. Onderweg spotte ik twee wilde zwijnen die niet ver van mij in het bos stonden te eten. Helaas kon ik door de takken geen heldere foto van de beesten maken. De zonsopgang was prachtig en van het geluid van de vogels word je vrolijk. De route was een willekeurige omzwerving die me weer terug bracht bij het vertrekpunt.
Toen ik vanmorgen vroeg op de fiets naar de hockey ging om de jongens D1 te fluiten, scheen de lentezon prachtig over het bollenveld. Een mooi kleurrijk gezicht wat het ochtendbeeld opfleurt.
De vorst lag vanmorgen prachtig op de duinen. We wandelden door het landschap en hoorden zo nu en dan een pimpel- of koolmees. Verder een hertje hier en daar. De zon warmde ons heerlijk op en maakte de wandeling erg aangenaam. En dan plotseling bij de scherpe bocht boven op een duin zit vlak voor ons een mooie buizerd in de boom die al gauw zijn brede vleugels uitslaat om een rustig plekje te vinden. Niet storen aub.
Het zou koud worden vandaag met zo nu en dan de zon. Dat is natuurlijk fijn om naar buiten te gaan om te wandelen in de duinen. Na een kwartiertje was de zon weg en begon het te regenen. De wind was guur en de camera houdt niet van nattigheid. Op de terugweg pakten we even een bakkie bij een duinrestaurant.
Wat een mooi licht vanmiddag tijdens de wandeling door de polder. Het landschap krijgt weer kleur en iedereen is weer in beweging. De buizerd, reiger, eend en haan zijn bezig, fietsers pakken de polderdijk en een enkeling vaart de ringvaart af met de honden op kop.
Nu de vuurwerkangst van onze Maltezer voorbij is, waagden we vandaag een nieuwe poging om door de duinen en over het strand te wandelen. Het werd onze nieuwjaarsstrandwandeling. We hebben niet overwogen om een gelijknamige duik te nemen want op het strand was de wind al striemend koud. Met het zonnetje er bij kleurde het water vrolijk blauw en de duinen prachtig geelgroen.
Omdat het tweede adventzondag is was het thema in de Meerkerk: “Hij is het” vanuit vers 21 van Matt. 1:18-24 dat Jezus zal komen om Zijn volk te bevrijden.
Na de kerkdienst was er 5cm sneeuw gevallen en reden we rustig terug naar huis. Vlakbij huis waren er twee aanrijdingen geweest op zo’n 500m van elkaar; oppassen dus. Thuisgekomen gingen we even wandelen en genieten van de sneeuwval en het prachtige witte beeld van de winter.
Op dag 4 twijfelden we of we de fiets zouden pakken of een auto huren naar Hotel Marqués De Riscal in Elciego. Het door Frank Gehry ontworpen hotel is eigenlijk onderdeel van een wijnboerderij in het rijke Rioja wijngebied. We kozen voor het laatste en we hebben genoten van de prachtige rit, zo’n 130km vanaf Bilbao, en van de mooie wijnomgeving. Wellicht gaan we voor een volgend bezoek om de wijnen te proeven. Vandaag bleef het bij een lunch op het terras.
Zie ook Bilbao (1), (2), (3), (4), (5), (6), (7) en (8).
