Door het mooie weer met mooi licht konden we een paar gezamenlijke duo portretten maken. De rollator met daarop de staande telelens fungeerden als statief. Even lachen naar de lens en voila: twee foto’s gemaakt, twee raak, een score van 100%. Het zijn warme momenten die we koesteren en waar we van kunnen blijven genieten.

 
 

De korte tussenstop in De Branden bij Gasselte en Bronneger gaf ons een mooi uitzicht over het natuurgebied met welgeteld 18 Grote Zilverreigers, twee parende Bloedrode Heidelibel en blauwe Lantaarntje als ook vlinders (Dagpauwoog) en vliegen (Kegelbijvlieg). Ook de bloemen sierden het landschap zoals de Grote Kattenstaart en het Jacobskruid. We maakten foto’s van het landschap met mooie wolkenpartijen.



 

Het mooie weer van vandaag was een mooie gelegenheid om een dagje uit te gaan met mijn moeder. We houden allebei van autorijden en hadden een route door de Drentse Hondsruggen gepland. We reden eerst naar Rolde en vervolgens door naar Gieten en Borger. Vlak voor Borger maakten we een uitstap naar natuurgebied De Branden. Onderweg spotten we de witte kwikstaart juveniel, een fazant, en vele bloemen. In Borger genoten we van een mooie lunch en vervolgden onze reis richting Exloo, Emmen en Schoonoord. Vandaar reden we naar de Weerribben en hadden we onze drink- en ijspauze in Bert-Schutsloot, een mooi plaatsje in het midden van het watergebied. Na Giethoorn reden we over een smal weggetje door het natuurreservaat van de Weerribben naar Ossenzijl. In Friesland aangekomen gingen we geellig eten in ‘t Schippershuis in Terherne met heerlijke steak tartaar en Friese meren rund. Dat was een mooie dagafsluiting van de 350km afgelegde route.


 

De wandeling door de AWD bracht vandaag een verrassende ontmoeting. Terwijl ik meer op vogels let, ziet Ingrid vaak wat er over de grond kruipt. Ze zag een bonte kever wat bij thuiskomst een zeldzame “Julikever” te zijn. Ook de Boompieper liet zich een paar keer horen en zien, en zo ook de Grasmus, Roodborsttapuit en Torenvalk. Ook hoorden we de Zwarte Roodstaart maar helaas verschool die zich achter de bladeren. Een Bruinrode Heidelibel vloog om ons heen en landde kort op een takje terwijl de Atalanta zich tegoed deed op een gele duinbloem, net als de Kegelbijvlieg. Bij elke wandeling is er wel iets nieuws te spotten als je maar nieuwsgierig blijft kijken.


 

Ondanks het buierige weer maakten we een wandeling door de duinen en terug over het strand. Er stond een flinke zuidelijke wind en zo nu en dan miezerde het een beetje. Het drukte de pret niet want het uitwaaien was heerlijk. We werden verrast door grote zwermen spreeuwen. Met de iPhone maakte ik er een paar foto’s van. De grote groep waaierde sierlijk door de lucht waardoor leuke donkere en dan weer lichte figuren en patronen ontstaan.



 

 

Ondanks dat er bijna geen vogelgeluiden in de AWD waren te horen was er toch kans om een aantal vogels op de plaat te krijgen. Overvliegende ganzen maakten de meeste herrie. De boomvalk met een libel in zijn klauwen was stil en probeerde zijn karige prooi in de lucht te verorberen. De fuut, kuifeend en krakeend draaiden stilletjes hun rondjes en zo nu en dan was er een zwaan die met zijn vleugels klapperde. De meeste tijd ging zitten in het fotograferen van de braamsluiper die als een drummer een ritmisch geluid maakte maar net zo snel van de ene tak naar de andere hopte. De camera kan niet scherpstellen in de bossage en dus was het handmatig werk. Op de weg terug was er nog een roodborsttapuit, een verdwaalde reiger, wat rietgorzen, een boompieper en een pimpelmees. Al met al was het heerlijk struinen met een mooi zonnetje.

 

Het viel me op dat er veel libelles actief waren in de duinen. Ik heb zeker 4 soorten gezien maar ik ben geen kenner en heb me verdiept nadat de foto’s waren geschoten. Op onderstaande foto’s zijn te zien: de Gewone Oeverlibel, de Watersnuffel (blauwe), de Bloedrode Heidelibel en de Vuurlibel (rode). Toevallig kwam ik onderweg vlinderexperts tegen die me attent maakten op de Heivlinder, de Kleine Vuurvlinder en het Bruine Zandoogje. Tot zover de biologie-les, nu naar de foto’s.



 

Vanmiddag maakte ik een mooie wandeling door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het was bijzonder stil wat vogels betreft en ook de herten lieten zich niet gemakkelijk zien. Vergeleken met de laatste keer in de duinen stond het duingras nu tot mijn middel en was het veel droger. Met voorzichtige passen liep ik door het hoge gras en werd zo nu en dan opgeschrikt door een mannetjes hert. Het schrikken was wederzijds. Het licht was vandaag bijzonder mooi waardoor de kleuren van lucht en landschap prachtig combineerde.



 
 

Het duingebied Goeree op schiereiland Goeree Overflakee is een prachtig natuurgebied. We parkeerden bij het Zuid-Hollandse Kwade Hoek, een parkeerplaats tegen het duingebied aan. We zagen de bruine kiekendief, de grasmus, de graspieper, de grote zilverreiger, de groenling, de zwarte kraai (met een broodje in zijn bek), de visdief (met een vis in zijn bek) en de lepelaar (in vlucht), en de atalanta vlinder.






 

De plaatsnaam is lastig maar de Rucphense heide is een mooie omgeving om te wandelen. We parkeerden aan de Meerven tussen Rucphen en Schijf in en begonnen onze wandeling. Van te voren had ik een route uitgezet maar was niet zeker of alle paden toegankelijk zouden zijn omdat er ook militaire oefeningen plaatsvinden. Het verliep soepel en het weer zat erg mee. De route ging vooral door het bos maar tegen het einde langs de heide waar een schaapsherder met zijn hond de schapen liet grazen. We liepen naar de auto terug om vervolgens door te rijden naar Dinteloord waar we de nacht zouden verblijven om morgenvroeg verder te reizen naar Zeeland.


 

De zomer lijkt te zijn begonnen en daarom was het tijd voor een mooie wandeling door de duinen en naar het strand. Afgelopen week hoorden we al vaak de grasmus maar toen had ik de camera niet bij me. Vandaag had ik hem wel bij me en liet de grasmus zich veelvuldig zien, als ook de graspieper, de boompieper, de torenvalk, de kokmeeuw en zelfs de kneu. De duinen staan prachtig in de bloei met de gele begroeiing. Door de nattigheid in het duingebied moesten we omlopen en soms over takken en boomstammen de overstroomde paden oversteken.



 


 

Na de lunch reden we naar Langevelderslag om een rondje duinen-strand te lopen. Borre was mee en huppelde vrolijk om ons heen en, als er honden in de buurt waren, schoof hij veilig tussen ons in. Langs het duinpad bloeiden de duinviooltjes, vetkruid (Sedum Brevifolium) en andere duinplantjes zoals het paarse slangenkruid. Via het strand liepen we terug en genoten nog na van een drankje op het terras.

Na ons steenuil avontuur, reden we naar de Hoge Veluwe en pakten we ingang Schaarsbergen om vervolgens in het hart te parkeren. We namen elk een van de witte fietsen en maakten een mooie fietstoer door het park. Met de camera in de hand speurden we in het bos en over de vlaktes naar dieren en vogels. We zagen een aantal everzwijnen (met jongen), leeuweriken, graspiepers, dodaars, jonge eendjes en de roodborsttapuit. De afgelegde weg met de witte fiets was ruim 21km, zie kaartje.


 

Onze standplaats in de tweede week was 3km ten zuiden van Poros. Het huis staat op een berghelling en is alleen via een onverhard bergpad bereikbaar met de auto. Vanaf de locatie is er een smal kronkelpad naar het strand waar je met goede schoenen langzaam naar het strand kan. Binnen 10 minuten zit je dan aan een bijna-privé strand. In zee waren grote rotsblokken waar we naar toe zwommen of snorkelden. We genoten van het eigen zwembad, het uitzicht over zee naar het vaste land en de geuren van de vele kruiden in de tuin. In Poros zelf waren de restaurantjes waar we bijna elke dag gebruik van maakten. Eén keertje niet omdat we de avond ervoor zoveel eten opgediend kregen dat we er twee keer van hebben gegeten. De plek was ontzettend mooi en wellicht komen we een keertje terug. Het was een plek met veel associaties aan vakanties met de kinderen toen we op de Peleponese en Zakynthos waren, plekken die je vanaf Kefalonia goed kon zien.






 

Agia Effimia ligt een kleine 10km ten noorden van Sami en zo’n 35km bij ons huis vandaan. Het is een bekend en mooi plaatsje met uitzicht over het nabijgelegen eiland Ithaki. Je kan er bijna naar toe zwemmen, zo lijkt het, maar toch is de directe afstand over het water naar Ithaki zo’n 5km. Agia Effimia is een havenplaatsje met veel terrasjes en winkeltjes. Voor ons was dat een mooie gelegenheid om voor de kinderen wat mee te nemen. Vanaf de pier maakte ik 10 horizontale foto’s van het Effimia waar ik onderstaande panoramafoto van heb gemaakt. Op de terugreis stopten we langs de weg van Effimia naar Sami vanwege de mooie kleine strandjes waar ik even wilde zwemmen. Dat moet je gedaan hebben, toch?