De ouders van Salo, de vriend van Annelot, bleken ook op Corfu te zijn. We spraken af in Sidari en hadden een geweldige tijd met elkaar. Het zijn bijzonder lieve mensen en onze band voelde alsof we elkaar al jaren kennen. Ze trakteerden ons op heerlijk Grieks eten en drinken. Op de parkeerplaats namen we afscheid van elkaar maar pas nadat we ter plekke voor elkaar hadden gebeden. We voelden ons zeer gezegend.
Grieks eten is een van de prettige dingen van vakantie op Corfu. Afgelopen dagen bezochten we Jialos, Ambolenas, Elizabeth, Ladokolla en Apomero. Alle restaurantjes hebben hun eigen specialiteiten. Bij Jialos is dat de cerviche, bij Ambolenas hebben ze eigengemaakte wijn, bij Elizabeth (de beste van allemaal) hebben de beste stifado van het eiland, bij Ladokolla heerlijke souvlaki en bij Apomero de kip in mostersaus en niet te vergeten de gebakken aubergine.
Ons bezoek aan Elizabeth in Dukades was opvallend want we arriveerden in het midden van een hoosbui. Op de terugweg was er dan de regenboog.
Vandaag probeerden we een nieuwe route langs de olijfbomen naar het strand plaatsje Ermonia. Het pad was prachtig en gaf mooi uitzicht over de valei en de dorpes Giannades en Vatos. Om ons heen vlogen de vlinders, sprinkhanen en een libellen-paar. Aan het einde van de route is het strand van Ermonia waar we een dag eerder hadden gezwommen.
Na veel jaren Corfu (dit was de 6de keer) waren we nog nooit in het noordoosten geweest waar zich de hoogste berg van het eiland bevindt. Aan de noordkant van deze berg liggen de plaatsjes Nymfes en Peritheia. Beide plaatsen zijn alleen vanaf de noordkant bereikbaar. Vandaag ondernamen we de rit en stopten we bij Nymfes waar de gelijknamige waterval is. Velen doen er sceptisch over maar het was best mooi om midden in het bos de waterval te bekijken.
Terwijl in Nederland de temperatuur boven de 30 graden uitstijgt is het op Corfu voor de verandering niet zo heet. Dat geeft de gelegenheid om te wandelen. We kozen voor de route vanaf Vatos, een route die we eerder liepen maar vandaag probeerden we een variatie door een steil klimpad te nemen met dichte begroeiing. Het was een mooie route en voor het eerst moesten we even schuilen voor een lichte regenbui. Ook hier zagen we onderweg veel bloemen, vlinders en sprinkhanen. Voorbij het klooster gingen we lunchen bij Bella Vista, een eenvoudige plek met lekker eten en mooi uitzicht over de baai. Inmiddels was het al wat warmer geworden en namen we een frisse duik in het heldere zeewater.
Afgelopen weekend kregen we bezoek van de familie van Salo. De dames deden een hoedencursus bij Ingrid. Met elkaar gingen we naar het strand, barbecuen en wandelen in de duinen. Het was een heel gezellig samenzijn met een hele fijne familie.
De brochure van het hotel gaf aan dat bij de poel op de Vijverberg ringslangen zitten. TIjdens de wandeling keken we goed of we iets zagen langs de drassige oevers. Hooguit zagen we een hommel die zich in de bladeren op de grond vermaakte. Op een gegeven moment hoorden Ingrid en ik geritsel in de bladeren en zochten naar de oorzaak er van. Het was een veldmuisje die zich gewillig liet fotograferen.
Overal waar je komt zijn roodborsten aanwezig met hun luide schelle gezang. Vandaag waren er de zwartkop en mandarijneenden (zingen niet overigens) die zich voor de camera vertoonden. De kleuren van deze vogels maken ze tot een prachtige verschijning.
Tijdens de wandeling bij Groot Warnsborn viel mijn oog op een reiger die tot aan zijn romp in het water stond en op zoek was naar voedsel. Een paar keer dook hij met zijn kop onder water. De eerste keer ving hij een kikker, de tweede keer een donker visje en de derde keer een wit visje. De reiger had zeker trek want hij vloog niet weg toen we voorbij liepen op een afstand van een meter of 6. Het is een grote vaardigheid als hij met ogen aan de zijkant een duik naar voren maakt omdat het water het licht breekt op de grens van lucht en water. De prooi is dus niet op de plek waar het lijkt en toch vangt de reiger de kleine visjes.
Vanuit Landgoed Groot Warnsborn kun je mooie wandelingen maken rondom de Vijverberg en de Westerheide. We gingen gisteren al wandelen en zagen een reiger op jacht naar voedsel (zie volgend blog item Reigervoer). Vandaag maakten we een wandeling langs een poel op de Vijverberg. Onderweg zagen we de roodborst, zwartkop en een veldmuis. De spiegeling van het riet op het water en het licht door de bomen was fascinerend mooi.
Na een mooie muziekavond en met prachtig weer wandelden Ingrid en ik vanmorgen een kilometertje of 12 door de AWD. Onderweg was er het vrolijk geluid van alle vogels die in het duingebied vertoeven: de vink, de tjiftjaf, de rietgors, de kievit, de torenvalk, de roodborsttapuit, de tapuit en de reiger. De route was fascinerend mooi. Ik wilde Ingrid ook even de vossenburcht laten zien waar ik een vorige keer een vossenpup zag. Tot mijn grote verbazing (of teleurstelling) zaten er wel 20 mensen om de burcht heen te wachten tot de vossen naar buiten zouden komen. Na enige ergernis over rookgedrag en luid praten, wat voor mij een teken was van weinig respect voor de natuur, vertrokken we gauw weer om te genieten van de rust en natuur.
Na het picknicken en het spelen van het nieuwe Deense koningsspel huurden we bij Landgasthof Pleister Mühle een grote kano en roeiden we in kadans onder leiding van kapitein Sam over rivier de Werse; dat was ontzettend leuk.
Vanmiddag liep ik een rondje in Klein Leeuwenhorst. Het is een klein bos met veel vogelgeluid en dat maakte me nieuwsgierig. Het is maar een klein rondje in dit privé-bos en omdat het licht plotseling mee zat heb ik hetzelfde rondje nogmaals gelopen. De begroeiing raakt inmiddels aardig dicht en dat maakt het spotten van de vogels erg lastig. Ze laten zich horen en soms even zien. De winterkoning is wispelturig, de roodborst speelt verstoppertje, de merel wil zoveel mogelijk luisteraars voor zijn vrije melodieën, de tjiftjaf verveelt iedereen met hetzelfde deuntje en de zanglijster probeert de mooiste tonen ten gehore brengen terwijl in de achtergrond de grote bonte specht er lustig op los hamert. Dan is opnieuw de pimpelmees die zich uitstekend kan verschuilen in een bladerlandschap van de hoge bomen. Het bos is klein maar de moeite waard om eens lekker een uurtje te slenteren.
Tijdens het ISVT hockey toernooi verbleef ik in hotel Auberge Du Bonheur, een uitstekende verblijfplaats dat gelegen is het bos de Oude Warande. Toen ik gisteren de fiets bij het hotel plaatste zag ik een kleine eekhoorn maar die was ook snel weer weg. Vanmorgen liep ik naar de hockeyvelden van HC Tilburg met de camera paraat. En plotseling viel mijn oog op een aantal dode boomstronken. Daar zat deze exoot weer: de Siberische Grondeekhoorn. Op wikipedia lees ik: “Bij Tilburg is het dier eind twintigste eeuw ontsnapt na de sluiting van het Tilburgs dierenpark dat gelegen was in het boscomplex ten zuidwesten van Tilburg” en “In Nederland komt hij voor in Noord-Brabant, in de buurt van Tilburg in de Oude Warande en omgeving“. Het mooie beestje liet zich in die korte minuut toch rustig fotograferen.
Voor het rondje AWD genoten we van de traditionele oranje tompouce. Dat geeft meteen kleur aan de dag. Na het rondje AWD reden we langs de bollenvelden met mooie rode, roze en gele tulpen. Dat houdt de kleur in de dag. Met de zon over de velden krijg je een bijzonder mooi decor. Het is wel een typisch Nederlands tafereel als je een foto maakt met op de achtergrond fietsers en de zo bekende bollenschuren.
