Het Corona virus, ofwel COVID-19, is onze wereld binnengeslopen. Het voelt anders nu iedereen alert is en we met elkaar een zelfde gemeenschappelijke verantwoordelijkheid hebben om het virus niet te verspreiden. Dit had mijns inziens al veel eerder ingezet moeten worden. Annelot zit in Guatemala en zou 25ste naar huis vliegen. Vanmiddag appten we om te kijken of ze in de komende dagen al terug kan vliegen nu er een dreiging is om alle vliegverkeer naar Europa ook stop te zetten.
Toch is ons motto om kalm te blijven. Deze generatie heeft eigenlijk nog nooit een terugslag ervaren die nationale en internationale reikwijdte heeft. Vorige generaties wel en zij getuigen er van dat in alle omstandigheden God trouw is en bij ons is. In Psalm 121 staat dat God onze bewaarder is. Dat is de reden dat we onze hulp van Hem verwachten.
 

Vanmiddag gingen we Annelot en haar reisgenote Isolde uitzwaaien op Schiphol. De meiden gaan ruim 3 maanden naar Zuid-Amerika. Hun reis zal gaan naar Argentinië, misschien naar Chili, dan naar Peru, Columbia en Costa Rica. Vanavond vliegen ze naar Madrid om vanavond later de vlucht te vervolgen naar Buonos Aires. Ook opa en oma waren van de partij en zo ook vriendinnen van Annelot. Na het inchecken en afgeven van de baggage namen we afscheid. De reis is bijzonder boeiend en geeft hun de mogelijkheid om juist nu een geweldige ervaring op te doen en te genieten van het bijzondere landschap en mensen in het Zuid-Amerikaanse continent: “Disfruta el viaje”.





 

We hebben een mooie week gehad op Corfu met veel gezelligheid en vertier. Dan komt het moment om in te pakken en terug te gaan naar huis. De kinderen hebben genoten maar wilden dolgraag weer de twee Maltezers terug zien, en Noud zijn vriendin natuurlijk. We vlogen over het hotel (eerste foto tweede rij), over Jelsa (tweede foto tweede rij), over Split (derde foto tweede rij), over Oostenrijk, Zuid-Duitsland, Walibi, vliegveld Lelystad, Almere, Purmerend, Wormerveer en Rotterpolderplein naar de polderbaan. Veilig thuis en nu voorbereiden op de hittegolf.

Twee jaar geleden waren we op Corfu in hotel Akrotiri. Het is ons toen goed bevallen en een weekje uit in deze zomer was dan ook snel geboekt. We waren met z’n vijven en vlogen op een gunstige tijd van Amsterdam naar Kerkyra, de hoofdstad. Het valet parkeren op Schiphol P6 verliep gemakkelijk en op de mobiel kan ik volgen wat er met de auto gebeurt; je leest van merkwaardige verhalen maar tot nu toe is het altijd uitstekend en correct gegaan. Eenmaal op Corfu aangekomen reden we met de huurauto naar onze bestemming. Het inpakken van de koffers moest met wat kunstjes worden gedaan in de auto die ik juist om die reden groter had geboekt: een Suzuki Vitara. Het weer op Corfu was meteen zomers, zeker meer dan 10 graden verschil met Nederland.

En dan zit het er al weer op. Tijd vliegt als je het leuk hebt (samen). We hebben genoten van Oslo en en prachtige weer waardoor we voortdurend buiten konden zijn. ‘s Ochtends hebben we vroeg de FlyToGet exprestrein weer genomen en vlogen we om half tien over Oslo (grote foto) al weer huiswaarts. De zon scheen fel tussen de wolken door waardoor het groene hart groen opkleurde en het Nederlandse landschap zich weer van haar mooiste kant liet zien. Op Schiphol stond Sam ons op te wachten en zo waren we voor het middaguur al weer thuis. De Oslo stadstrip was geslaagd.

 

Voor de hockey waren we vanmorgen met de jongens bij Hillsong waar een spreker uit London (Robi Sonderegger) vertelde over Jesaja 40:30-31 dat God de jongeren kracht geeft en laat vliegen als op adelaarsvleugels. Hij gebruikte beroepsvliegen als een metafoor en benadrukte drie dingen die je tegenwerken: angst, vergeving, geloof. Bij angst ga je niet vliegen, als je niet besluit om te vergeven blijf je op je plek zitten en koester je soms het verleden, en tot slot, als je niet gelooft dat God met je is dan kom je niet in beweging.
Na de hockey maakten Ingrid en ik een strandwandeling in de sterke wind. Onderweg zie je al de eerste bollenvelden in hun kleurige patronen verschijnen; we zijn al half maart voorbij. Bij herhaling vloog de kustwacht over het duingebied en was er zelfs een helicopter langdurig op een bepaalde plek. Ook politie speurde met auto’s en motor naar iets wat op een zoekactie leek.
Met de krachtige wind en heerlijk zonnetje was het weer bijzonder aangenaam om buiten te zijn.

De laatste overnachting en laatste dag in Canada. De vakantie tour zit er op. Vandaag hebben we de camper (“rv”) ingeleverd en vliegen we vanaf Calgary naar Amsterdam. We hebben genoten en veel gezien, best intensief maar zeker de moeite waard.
Voor alle items, zie Canada 2018.

De zomervakantie is begonnen en zo ook het inpakken van de koffers. De vakantiereis begint in Vancouver en via Vancouver Island naar de parken weliswaar in de camper (“RV” zoals ze dat in Canada en VS noemen, Recreational Vehicle). Voordat we in de camper stappen, zijn we gaan fietsen in Vancouver en omgeving. Het is een prachtig gezicht om de watervliegtuigen te zien komen en gaan. Vancouver is heel geschikt voor de fietser. We bezochten natuurlijk het Stanley Park, via de Lions Gate Bridge naar Capilano en daarna nog door “downtown” via Sinclair Centre, Canada Palace en langs het in aanbouw zijnde Vancouver House weer terug naar het hotel. Heerlijk eten kun je bij Joey en vliegen kun je bij Flyover Canada (een aanrader).
Voor alle items, zie Canada 2018.

Afgelopen twee dagen was ik voor werkbezoek in München en in het plaatsje Haar wat dicht tegen de stad aan ligt. Met de metro kom je snel van de ene kant van de stad naar de andere kant. De weg terug naar het vliegveld is ook met de metro of als je wilt met de taxi. ‘s Avonds ate we in een typisch Bayers restaurant: Zum Dürnbräu.

Calatrava – De vier dagen Bilbao waren goed besteed. Wat een leuke stad! Het is weer tijd om terug te vliegen via de mooie terminal, ontworpen door Calatrava. De auto is weer ingeleverd en we zijn klaar voor vertrek.
Zie ook Bilbao (1), (2), (3), (4), (5), (6), (7) en Hotel De Riscal.

De weg terug van München naar Amsterdam was beter dan de heenreis gisteravond. Die vlucht was ruim een uur vertraagd en om 1.15uur lag ik eindelijk in mijn nest in het hotel. Zulke werkdagen wil niet elke dag of week hebben. Ondanks dat we rechtstreeks zonder bochten naar Amsterdam vlogen was opnieuw (net als vorige week) de gate nog bezet; nog maar een kwartier wachten. Het was wel leuk om zo de nieuwe treinbrug bij Muiderberg te zien en daarna Amsterdam zelf, de Arena en de hockeyvelden van AH&BC.

Normaal gesproken gaat de vlucht terug mooi volgens schema. Op vrijdagavond niet. Ondanks dat het in München stralend weer was, was het op Schiphol bagger weer waardoor het vliegtuig dat ons naar Amsterdam moest brengen ruim een half uur vertraagd was. Daarna was er een halve zool die wel bagage incheckte en zelf de benen nam. Dat betekent dat alle bagage weer uit het toestel moet om de tassen van de spookreiziger er uit te halen. Dan kom je laat op Schiphol aan en is de gate nog in gebruik. Al met al veilig geland maar hoogst irritant, en voor degene die daarna de aansluiting naar Manilla mist was het bijzonder “ungünstig” zoals de Duitsers dat zo mooi uitdrukken.

Opnieuw was ik voor werkbezoek naar München. Gisteren vroeg vertrokken met een heldere lucht waardoor Haarlem en IJmuiden goed zichtbaar waren. In München verbleef ik in een nieuw Italiaans hotel, niet verkeerd. Want ‘s avond hoefde ik niet ver te lopen om even lekker te eten. Op de terugweg was het beeld over Bayern net zo mooi en aanvliegen vanuit Almere, Vinkeveen, Bodegraven over Fort Wierickerschans, Uithoorn landde het vliegtuig op de Aalsmeerbaan.

Op maandagavond vertrokken naar München voor een bespreking met top management over de projecten binnen mijn portfolio. Veel tijd er om heen was er niet. Op de weg terug scheen het zonnetje lekker. Door een zware verkoudheid was het vliegen niet prettig, althans de landing en daarna omdat mijn gehoor zwaar verminderd was voor een lange tijd.

De film “Sully” vertelt het verhaal achter de piloot die met 155 passagiers veilig landde op het water van de Hudson rivier in New York nadat beide motoren uitvielen door een zwerm vogels. De film sleept je mee in de beschuldigingen tegen de piloot en tegelijkertijd geeft het verbazing hoe het toch allemaal goed afliep. Vooraf aten Rein en ik gezellig bij Plein 14.
(Meer info over de regisseur.)