In de weken tijdens het werken in de zitkuil waren er verbazend veel bijen om me heen. Met het warme weer waren ze vandaag weer actief en deden hun werk in onze bloemen. Tijd voor de macrolens: van de 150 foto’s bleven er 3 over. En dan was er ook nog de sprinkhaan of iets dergelijks.
Na de wandeling met vrienden gisteren door de duinen kon ik het niet laten vanmorgen vroeg om 7:00 uur opnieuw te wandelen in de duinen. De vogels lieten zich horen en het waren er niet weinig. Ze zaten wel vaak verborgen tussen de bladeren. Niet alleen vogels waren er te spotten maar ook (veel) herten, vlinders kikkers, een valk en een konijn.
Na het online meedoen aan de Paasdiensten van Hour of Power en Opwekking liepen Ingrid en ik het rondje over de polderdijk. Het was warm en er waren veel kikkers actief aan de oever van het kanaal. Ook de grutto en kievit lieten zich zien. In de weilanden was een moedereend met haar kroost en een graspieper vermaakte zich in een geel tulpenveld. De fuut ging steeds kopje onder maar ontkwam niet aan de camera. Het was rustig onderweg en iedereen houdt gepaste afstand.
Tijdens de werkzaamheden in de tuin werd ons de weg belemmerd door een slak. Na het nemen van de foto’s en het oppakken van gereedschap was ik even de slak vergeten; die was toch allang weg? Krrrgk, sorry, ik stond er boven op…
Na wat klusjes in de tuin ging ik vanmiddag even voor een wandeling naar de duinen. Het was bijzonder rustig en daarom aangenaam om te genieten van de mooie natuur. Onderweg kwam ik wat herten tegen (het is een uitzondering als je ze niet tegenkomt) en vooral veel pimpelmezen, een paar buizerds, zingende graspiepers, krooneenden en de eerste bloeiende bomen.
Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power met Robert Schuller die sprak over Gods voorziening in een land in grote afgang naar honger en afgoderij. De profeet Elia ontmoet een weduwe die met het schaarse wat ze nog had hem brood gaf. Het eerste wonder was dat God de meel en olie elke dag aanvulde tot de eerste regen kwam. Het tweede wonder was de herrijzing van de zoon van de weduwe nadat hij dood was verklaard. Met dit verhaal vanuit 1 Koningen 17:8-24 sta je er opnieuw bij stil dat God voorziet.
Met deze verfrissende wind in je gedachten en de als maar aanhoudende wind in Nederland genoten van een mooie wandeling in het duinengebied met eindelijk weer zingende vogels en springende herten en warempel kabouters.
Eindelijk: onze tweede wandeling dit jaar, in de AWD. De weken hiervoor was toch wel erg nat en winderig en donker maar vandaag scheen de zon en was het aangenaam om te wandelen door de duinen. Veel herten waren aan het grazen en op de 34km² hebben we 1 koolmees gezien, de andere vogels genoten waarschijnlijk van de warmte in het zuidelijk halfrond. De zon scheen laag over de duinen en de lucht kleurde prachtig geel en roze. Onderweg maakten we een opname met de zelftimer van de camera met daarop de telelens. Op zich is dat geen probleem zij het niet dat de afstand van de camera tot de foto-positie wel in 10 seconden moet worden afgelegd. Dat lukte maar bij aankomst gleed ik uit of kon net niet fatsoenlijk in model staan.
Het kerstverlof geeft even tijd om Lightroom bij te werken. De teller van actieve foto’s staat op 96511. Alles is ingedeeld vanaf de jaren ’60. Het blog is mijn middel om sommige daarvan te delen met familie en vrienden en toevallige voorbijgangers. Terwijl ik de export functie van Lightroom aan het bijwerken ben en nieuwe overlays test kom ik wat closeups tegen van dierenportretten. De export functies laten een eenvoudige update zien van het copyright logo, exif gegevens en hooxies.nl referentie.
Tijdens ons verblijf in Bergen op Zoom boekten we vanuit de hotelbrochure het hotel Mondragon in Zierikzee. Net als bij de vorige verblijfplaats vonden we een Natuurmonumenten route bij de bestemming. Onderweg, echter, viel ons oog op een plek waar auto’s geparkeerd stonden langs de N257 vlakbij Sint Philipsland, een dorp wat onstond rond 1487. Bij de auto’s stond een gebiedskaart boven op de dijk. Het bleek de wandelroute “Slikken van de Heen” te zijn. We liepen een combinatie route van rood en blauw die gemarkeerd is in geel op de tweede foto. In het gebied lopen Konikspaarden (in de weg) en ossen. De natuur is er prachtig en ligt tegen het Schelde-Rijnkanaal aan.
Het bezoek aan dierenpark Anholt geeft nog steeds plezier vanwege de vele foto’s. Zojuist struinde ik langs de gezichtsuitdrukkingen van de dieren en pakte ik een aantal waarin de lynx, otter, wasbeer en beer met verbaasde of doortastende ogen observeren wat er om hen heen gebeurt.
De lynx heeft ons gefacsineerd tijdens onze wintervakantie in Noorwegen 2016. Het is een bijzonder roofdier dat opvalt door de zwarte oorpluimen. De lynx is een hoogpotige kat met duidelijke bakkebaarden en een opvallend korte dikke staartje waarvan de punt zwart is. De snorharen zijn lang en lichtgekleurd. Op het moment van fotograferen liet de moederlynx zich uitstekend fotograferen met haar drie jongen.
De das is een typisch nachtdier maar is als bewoner van het wildpark ideaal te fotograferen. Als hij zijn binnenverblijf heeft verlaten en buiten gaat eten doet zich een typisch fenomeen voor: zodra het eten er op zit rent hij van zijn plek terug naar het verblijf en komt even later weer tevoorschijn. Het is een aparte verschijning met een forse kop-romp lengte van 65-80cm. Hij is daarmee één van de grootste voorkomende landroofdieren in Nederland. De das heeft een brede kop en een zwaargebouwd gedrongen lichaam met korte poten en korte staart.
De wilde kat herken je aan zijn dikke staart met lange beharing, een stomp zwart uiteinde en 3-5 zwarte ringen. Het is een prachtig dier die iets groter is dan de huiskat. De wilde kat lijkt op een cyperse huiskat maar is zwaarder gebouwd en heeft een langere vacht waardoor hij forser lijkt. In Nederland komt deze soort niet meer voor.
De wolven konden we op afstand horen omdat ze onderling een strijd hadden. Nadat alles weer beslecht was deden ze een dutje. In het donkere bos kwam weinig zonlicht binnen maar kon ik met hoge ISO (die staat trouwens op automatisch omdat ik met de 600mm lens de sluitertijd op 1/400 heb ingesteld). De wolven komen soms nieuwsgierig in je buurt en kijken of je niet in hun territorium komt.
Na onze ervaring in Canada 2019 met beren ben ik gefascineerd door de zwarte beer. Hij lijkt zo’n knuffeldier en beweegt zich als een ouwe goedzak. Niks is bedrieglijker dan deze waarneming want de zwarte beer is bijzonder snel en gevaarlijk. Achter de beschermende omheining is het veilig en kan er gefotografeerd worden.
