Het warme weer breekt de hondjes ook op. Hun enige uitlaatklep om warmte af te voeren is via hun tong. Daarom was een beetje verkoeling welkom. Met de twee Maltezers togen we naar het strand waar ze beide een kleine strandkuil moesten overzwemmen. Hun vacht was daardoor kletsnat en bij de pup viel de lichaamsverhouding enorm op omdat het klein lijfje nu zichtbaar werd. Zeiknat was ie en omdat hij koud hebben we het bij een korte wandeling gehouden.
Voor het eerst in onze Griekenland ervaringen hebben we met regen te maken. Het was voorspeld en zo moesten we een alternatieve dagbesteding zoeken. Het werd de nieuwe Aqua Zoo op Corfu, in de plaats waar we zaten: Paleokastritsa. De gidsen gaven persoonlijke uitleg over de vissen, schaaldieren en ook reptielen. De reptielen mochten op de hand worden genomen. Het werd ten strengste aangeraden om de staart van de grote oude reptiel niet aan te raken omdat het het meest gevoelige deel van zijn lichaam is. Het was echt de moeite waard.
Tot mijn grote verrassing kwamen we een prachtige torenvalk tegen op het eiland Tiengemeten. Hij liet zich graag fotograferen maar niet te dicht bij. De gele kwikstaart kwam voorbij maar die liet zich niet fotograferen. Twee haasjes die vlak voor me uit het gras opdoken schrokken net zoveel van mij als ik van hen. Dan had je de ganzen die met grote mond overvliegen, zwemmen in de Haringvliet en daar tussenin de dijk en weilanden vol kakken. Toch is het echt genieten op je eerste vakantiedag met zoveel mooie natuur.
De vorige keer was de kleine Maltezer bang op het strand, vandaag niet. Achteraf was dat waarschijnlijk te wijten aan het eten van (giftige) planten of bloemen waardoor hij zich terugtrok en er bijna geen vrolijkheid meer te merken was aan de pup. Er stond wel een lekker windje en er waren weinig strandbezoekers. Mijn poging om droog op een hoger gelegen zandbankje te lopen mislukte omdat er een golf van achteren kwam; schoenen legen en blootvoets verder.
De strandwandeling met Borre leek vandaag meer op een strandwenning. Met zoveel mensen, activiteiten en andere honden was er voor de 15 weken oude pup veel om te verwerken. Regelmatig zocht hij bescherming bij Ingrid. Bij de ontmoeting met een andere speelse pup deed Rakker lekker mee terwijl de kleine druktemaker nu juist rustig bleef. Na een drankje en een hapje op het strand pakten we nog even een paar foto’s van de zee mee met een uitzicht tot aan Scheveningen toe.
Borre, onze Maltezer pup, mag wennen aan nieuwe ervaringen of omgevingen. Vorige week viel hij in slaap bij de hockey waar veel publiek was. Vanmiddag namen we hem mee naar het strand. Het was indrukwekkend voor de kleine viervoeter en regelmatig hintte hij ons om opgetild te worden zodat hij het immens grote strand een beetje beter kon overzien. Hij is niet bang voor grote honden maar aan grote ruimtes moet hij vaak wennen.
Na een tijdje beraad en enig speurwerk hebben we onze tweede Maltezer. Hij heet Borre en komt van de boerderij in de provincie Groningen, Huizinge om precies te zijn. Het was 250km rijden. Nadat we de dienst in Hillsong Amsterdam hadden meegemaakt en een Starbucks hadden gepakt in Amsterdam Westerpark, togen we via de Flevopolder naar het noorden. Borre viel op vanwege zijn maat, zwart neusje en oogcontact. Van een puppy word je al snel blij maar deze had toch zijn karaktertrekjes. Na de keuze liepen we langs de hanen, kippen, pauw en andere blije dieren terug naar de auto en ging de weg terug. Borre kan goed tegen autorijden.
Een gewone maandagavond door de week: Noud heeft 2 examens afgelegd (Duits en economie), morgen weer twee (geschiedenis en natuurkunde). Rakker is naar de dierenarts geweest voor een operatie aan zijn gebit en het verwijderen van een vetbult. ‘s Avonds is iedereen weer thuis en is er hockeytraining van de JA1. Onderweg naar de hockeytraining is de lucht zo fascinerend mooi dat ik even stop voor een foto. Het is eigenlijk een gewone doordeweekse maandagavond maar met een paar opmerkelijke gebeurtenissen.
Eerder deze week werd op de werklocatie een evacuatie-oefening gedaan en is er door de nooduitgang een roodborstje naar binnen gevlogen. Een medewerker maakte mij er op attent en we vonden het vogeltje gevangen in het trappenhuis. Hoe vang je een gevangen vogeltje? Met het overhemd bedekte ik hem en kon hem zo in mijn hand opnieuw “gevangen” nemen om hem even later zijn vrijheid te geven.
Tegen de middag maakten we een wandeling van 2 uren door de AWD vanaf Pannenland. Het was er druk omdat het een prachtige dag was en waarschijnlijk veel ouders met hun kinderen de burlende herten wilden bekijken. Er waren veel herten en veel geluiden, niet alleen van de mannetjes maar ook van de vrouwtjes die met hun licht piepende gil op de burlroep van de mannetjes reageerden. Met het gunstige licht kleurden de bomen, bladeren en paddenstoelen prachtig rood tegen soms typische gele achtergronden van bomen in de herfst.
De bronsttijd is aangebroken en de herten gaan hun ritueel weer uitvoeren. Ze burlen diep vanuit hun keel wat klinkt als durpen bij mensen die snel teveel prikdrank hebben gedronken. Toch is het niet geheel ongevaarlijk omdat de hormonen bij de dieren net even anders werken dan normaal. Het gedrag en de geluiden van de dieren is altijd weer bijzonder rond deze tijd.
Met dit mooie weer kon ik de verleiding van een vroege wandeling door de AWD niet weerstaan. Ondanks dat het qua gevogelte vrij rustig is (behalve die vele joggers in kanariepakken) waren er mooie fotomomenten. De slobeend en de kleine bonte specht waren opvallend in het landschap. Het aantal herten is enorm gegroeid en je ziet ze op bijna elke hoek van het bos.
Tegen de avond moest ik even de camera voelen en het geluid van de sluiter horen. In de tien minuten door het park zag ik slechts een paar eenden, een pauw en een paar kuikentjes. De avondzon lichtte mooi op op de vacht van de vogels. Het felle zonlicht gaf een mooi contrast door grote bladeren langs de vijverkant. Soms is eenvoud erg mooi.
Tijdens de wandeling vanmiddag door de AWD zat er een pad op het pad. Hij was niet veel groter dan 2cm, je zou er bijna op gaan staan. De herten voelden zich op hun gemak en lieten zich aangenaam fotograferen. Dat was weer een fijne wandeling in eigen streek.
Ons wildlife verhaal gaat nog even verder. Na Banff besloten we af te wijken van de boeking en gingen we op de bonne fooi rijden over Highway 40, een onverwacht prachtige route. Na wat zoekwerk aan het begin van deze route om te golfen of ergens te overnachten trokken we verder en raakten we gefascineerd door wildlife. Binnen een half uur zagen we de grizzly met jong, de zwarte beer van heel dichtij, berggeiten en de coyote! Wow! Dat was opnieuw veel adrenaline, adembenemend mooi.
Voor alle items, zie Canada 2018.
