De otters in het wildpark hebben enorm veel ruimte om te zwemmen en te bewegen. Om ze scherp voor de camera te krijgen moet je veel geduld hebben. Ze zijn super snel en beweeglijk, in een omgeving met weinig licht. Ze zijn best grappig omdat ze een bepaalde route bij herhaling afleggen en de omgeving goed observeren op gevaar of (eet)gelegenheid. De otter is in Nederland een streng beschermd dier sinds hij in 2002 weer is uitgezet na een periode van afwezigheid.
Wat een prachtig beestje is de bunzing! Hij behoort tot de familie der marterachtigen en samen met de andere marterachtigen, de das, otter, wezel, hermelijn, nerts en de boom- en steenmarter, vormt deze familie de grootste groep landroofdieren in Nederland. De bunzing heeft een lengte van ongeveer 33-45cm en heeft een donkerbruine vacht met een geel, geelwitte of lichtbruine ondervacht. In het park verstoppen ze zich graag in kleine holtes. De laatste 3 fotos’ zijn van een steenmarter die in een apart verblijf, een nagebootste schuur, zijn kunstjes liet zien.
Het wild park in Anholt heeft ook een paar vossen die zich in een relatief kleine omgeving uitstekend kunnen verstoppen. Het is erg lastig om de dieren te spotten en als je ze dan ziet zijn moielijk te fotograferen.
De wasbeer is een bijzonder venijnig dier en daarom ook zeer gevaarlijk. Hij laat zich ook in de natuur zien maar is vaak niet zichtbaar voor de mens. Het dier is een plaatje om te zien maar heeft lange scherpe klauwen om zijn voedsel te kunnen bemachtigen.
Via het blad Natuurfotografie heb ik me ingeschreven voor een foto workshop in Wildpark Anholter Schweiz. Het park ligt 40km voorbij Arnhem net onder de Nederlandse grens. In het park worden verschillende wilde diersoorten verzorgd: de lynx, de wolf, de zwarte beer, de das, de wasbeer en nog een aantal soorten. Het park bezoeken is echt de moeite waard en een aanrader. Wat betreft de foto workshop hadden we het weer bijzonder mee: een matig zonnetje en vooral droog. Ook lieten alle dieren zich vandaag zien en was er voldoende gelegenheid om ze te fotograferen.
Vandaag heb ik genoten van een vrije dag om de honden te verzorgen, kleine klusjes te doen en om te lunchen met Sam. Rond het middaguur togen we naar het strand en wandelden met de honden richting Zandvoort, eerst wind mee, daarna een strakke wind (en zand) in het gezicht. Op het zachte gedeelte van het strand moet de pup nog wel even worden getild om heupproblemen te voorkomen, vindt hij niet leuk want hij will rennen. Van het wandelen krijg je trek en daarom vonden we het erg prettig om daarna lekker buiten op terras te zitten. De bediening bij Nederzandt was zo slordig en langzaam dat we besloten na het drankje huiswaarts te keren en de locale middenstand te ondersteunen. Zo genoten we van een heerlijke lunch bij EigenWijze met een keurige bediening.
Vanmiddag maakte ik een korte wandeling door de AWD om even met de camera en het monostatief een paar foto’s te schieten. Vogels waren er bijzonder weinig. Alleen de koolmees is er in grote getale. Ze zijn mooi van kleur maar verraderlijk in hun geluiden; het zijn net papegaaien die andere vogelgeluiden nabootsen. Ook herten in overvloed en dat gaf gelegenheid om de voorkeurstoets te oefenen van full-frame naar aps-c instelling te veranderen en omgekeerd. De mooiste foto was echter de zandhagedis die vlak voor me in het hoge gras opdook. Onderweg kwam ik zelfs nog een wilde bijennest tegen.
De wandeling van gisteren was niet lang en dus deden we het vandaag even goed. We wandelden door de AWD met een heerlijk wandeltemperatuurtje van 21 graden. Onderweg kwamen we veel herten tegen en zo nu en dan een mooie vogel; en twee konijntjes. De duinen blijven boeien en de nieuwe lens is smullen, zo heerlijk scherp en snel. Bij naslag in de ANWB Vogelgids van Europa lijkt de mooie vogel een zeldzame Rode Rotslijster te zijn, een vrouwtje. Maar na publicatie op waarneming.nl blijkt dat het om een “kakelnieuwe juveniele” Gekraagde Roodstaart te gaan. Het blijft lastig jonge vogels te herkennen die in een andere vacht zitten dan de boeken aangeven of schetsen.
Het warme weer breekt de hondjes ook op. Hun enige uitlaatklep om warmte af te voeren is via hun tong. Daarom was een beetje verkoeling welkom. Met de twee Maltezers togen we naar het strand waar ze beide een kleine strandkuil moesten overzwemmen. Hun vacht was daardoor kletsnat en bij de pup viel de lichaamsverhouding enorm op omdat het klein lijfje nu zichtbaar werd. Zeiknat was ie en omdat hij koud hebben we het bij een korte wandeling gehouden.
Voor het eerst in onze Griekenland ervaringen hebben we met regen te maken. Het was voorspeld en zo moesten we een alternatieve dagbesteding zoeken. Het werd de nieuwe Aqua Zoo op Corfu, in de plaats waar we zaten: Paleokastritsa. De gidsen gaven persoonlijke uitleg over de vissen, schaaldieren en ook reptielen. De reptielen mochten op de hand worden genomen. Het werd ten strengste aangeraden om de staart van de grote oude reptiel niet aan te raken omdat het het meest gevoelige deel van zijn lichaam is. Het was echt de moeite waard.
Tot mijn grote verrassing kwamen we een prachtige torenvalk tegen op het eiland Tiengemeten. Hij liet zich graag fotograferen maar niet te dicht bij. De gele kwikstaart kwam voorbij maar die liet zich niet fotograferen. Twee haasjes die vlak voor me uit het gras opdoken schrokken net zoveel van mij als ik van hen. Dan had je de ganzen die met grote mond overvliegen, zwemmen in de Haringvliet en daar tussenin de dijk en weilanden vol kakken. Toch is het echt genieten op je eerste vakantiedag met zoveel mooie natuur.
De vorige keer was de kleine Maltezer bang op het strand, vandaag niet. Achteraf was dat waarschijnlijk te wijten aan het eten van (giftige) planten of bloemen waardoor hij zich terugtrok en er bijna geen vrolijkheid meer te merken was aan de pup. Er stond wel een lekker windje en er waren weinig strandbezoekers. Mijn poging om droog op een hoger gelegen zandbankje te lopen mislukte omdat er een golf van achteren kwam; schoenen legen en blootvoets verder.
De strandwandeling met Borre leek vandaag meer op een strandwenning. Met zoveel mensen, activiteiten en andere honden was er voor de 15 weken oude pup veel om te verwerken. Regelmatig zocht hij bescherming bij Ingrid. Bij de ontmoeting met een andere speelse pup deed Rakker lekker mee terwijl de kleine druktemaker nu juist rustig bleef. Na een drankje en een hapje op het strand pakten we nog even een paar foto’s van de zee mee met een uitzicht tot aan Scheveningen toe.
Borre, onze Maltezer pup, mag wennen aan nieuwe ervaringen of omgevingen. Vorige week viel hij in slaap bij de hockey waar veel publiek was. Vanmiddag namen we hem mee naar het strand. Het was indrukwekkend voor de kleine viervoeter en regelmatig hintte hij ons om opgetild te worden zodat hij het immens grote strand een beetje beter kon overzien. Hij is niet bang voor grote honden maar aan grote ruimtes moet hij vaak wennen.
Na een tijdje beraad en enig speurwerk hebben we onze tweede Maltezer. Hij heet Borre en komt van de boerderij in de provincie Groningen, Huizinge om precies te zijn. Het was 250km rijden. Nadat we de dienst in Hillsong Amsterdam hadden meegemaakt en een Starbucks hadden gepakt in Amsterdam Westerpark, togen we via de Flevopolder naar het noorden. Borre viel op vanwege zijn maat, zwart neusje en oogcontact. Van een puppy word je al snel blij maar deze had toch zijn karaktertrekjes. Na de keuze liepen we langs de hanen, kippen, pauw en andere blije dieren terug naar de auto en ging de weg terug. Borre kan goed tegen autorijden.
