Nadat ik gisteren wat “macrootjes” had geschoten met mijn telelens, dus eigenlijk closeups, wilde ik het vandaag eens met een echte macro-lens proberen. Omdat mijn Sigma 70mm/f2.8 een 1:1 verhouding heeft, is het verschil in resultaat tussen de telelens en de macro lens niet zo groot. Het belangrijkste element is voor beide lenzen: goed licht. Onderstaande foto’s zijn met beide lenzen gemaakt. Op de foto staat linksonderin de brandpuntsafstand; met 70mm voor de macrolens.
Rondom in tuin en park is er groot en klein leven. In de tuin zijn het de bijen die zich te goed doen aan de bloemen en in het park zijn het de meeuwen die de rivierkreeften uit de vijver duiken. Beide is een apart gezicht.
De brochure van het hotel gaf aan dat bij de poel op de Vijverberg ringslangen zitten. TIjdens de wandeling keken we goed of we iets zagen langs de drassige oevers. Hooguit zagen we een hommel die zich in de bladeren op de grond vermaakte. Op een gegeven moment hoorden Ingrid en ik geritsel in de bladeren en zochten naar de oorzaak er van. Het was een veldmuisje die zich gewillig liet fotograferen.
Na een mooie muziekavond en met prachtig weer wandelden Ingrid en ik vanmorgen een kilometertje of 12 door de AWD. Onderweg was er het vrolijk geluid van alle vogels die in het duingebied vertoeven: de vink, de tjiftjaf, de rietgors, de kievit, de torenvalk, de roodborsttapuit, de tapuit en de reiger. De route was fascinerend mooi. Ik wilde Ingrid ook even de vossenburcht laten zien waar ik een vorige keer een vossenpup zag. Tot mijn grote verbazing (of teleurstelling) zaten er wel 20 mensen om de burcht heen te wachten tot de vossen naar buiten zouden komen. Na enige ergernis over rookgedrag en luid praten, wat voor mij een teken was van weinig respect voor de natuur, vertrokken we gauw weer om te genieten van de rust en natuur.
Afgelopen week nam ik vaak de camera mee als ik de hondjes uit liet. Je weet maar nooit wat je in het park tegen komt: eendjes met kuikentjes, de gaai en de schildpad.
In de tuin hebben we een nestkastje waar de pimpelmees broedt en ook ook een roodborst paartje laat zich regelmatig zien. Het zijn gewoon alledaagse tafereeltjes waar je van kunt genieten, als je er oog voor houdt.
Tijdens het ISVT hockey toernooi verbleef ik in hotel Auberge Du Bonheur, een uitstekende verblijfplaats dat gelegen is het bos de Oude Warande. Toen ik gisteren de fiets bij het hotel plaatste zag ik een kleine eekhoorn maar die was ook snel weer weg. Vanmorgen liep ik naar de hockeyvelden van HC Tilburg met de camera paraat. En plotseling viel mijn oog op een aantal dode boomstronken. Daar zat deze exoot weer: de Siberische Grondeekhoorn. Op wikipedia lees ik: “Bij Tilburg is het dier eind twintigste eeuw ontsnapt na de sluiting van het Tilburgs dierenpark dat gelegen was in het boscomplex ten zuidwesten van Tilburg” en “In Nederland komt hij voor in Noord-Brabant, in de buurt van Tilburg in de Oude Warande en omgeving“. Het mooie beestje liet zich in die korte minuut toch rustig fotograferen.
De grote verrassing kwam op de terugweg in de buurt van het Groot Zwarteveld. Een kleine vossenpup was op verkenningstocht. Moeder vos had een stuk eten klaargelegd. De pup pakte het in zijn bek en liep er een stukje mee door de duinen naar het vossenhol. De vacht van het schattige beestje lichtte helemaal op in het zonlicht en de blauwe oogjes maakten het een innemend tafereel.
Het weer lokte me naar de AWD voor een wandeling net als in mei vorig jaar. De afstand was ongeveer 15km en ik hoopte onderweg veel vogels en misschien wel een vos te zien. Het gebeurde allemaal. Met de 28-200mm lens maakte ik wat foto’s van het landschap. Eerst van de merkwaardige bomen die met veel vertakkingen uit de grond ontkiemd zijn maar ook blikken op het water en foto’s met bloemen en herten in het landschap.
Ingrid en ik zijn vanmorgen al wandelend even in Noord-Holland geweest. De provincie grens van Noord- en Zuid-Holland loopt dwars door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het was prachtig zonnig weer toen we vertrokken en ruim 8km door het duingebied was een mooie ontspanning. De vogels waren volop aan het zingen. Overal waren er koolmeesjes maar we zagen ook de putter, rietgors, torenvalk, pimpelmees. kieviet en de grote zaagbek (in vlucht). Herten waren er ook maar dat wordt al heel gewoon behalve als ze een mooie pose maken.
Het vierde item van de AWDeetjes laat mooie opnames zien van kleine en grote dieren. Van links naar rechts per rij: een hert (dat zich verstopt houdt achter de struiken), een pad (van 1,5cm en gemakkelijk vertrapt kan worden), een vos (in de winter die even gaapt van vermoeidheid door de kou), een zandhagedis (dat zich verstopt in het gras), een bastaardkikker (die me indringend aankijkt) en een hert (dat net het kanaal overgezwommen heeft).
Vanmorgen wandelden we met onze boezemvrienden door de AWD. Vanwege de verwachte bewolking was er twijfel om de camera mee te nemen. Als het dan zover is, moet het digitale oog ook mee. Rein had het tweelingoog (zelfde 200-600mm lens) van zijn jongste zoon mee. Samen speurden we de bomen, poeltjes en duinen af om vogels of herten te spotten. Tot onze grote verrassing scheen de zon en was het licht prachtig. Ingrid had voor onderweg koffie meegenomen, Petra verzorgde lekkere koeken en op een mooie duin genoten we van de korte onderbreking. Het werd een heerlijke ochtend die we afsloten met een gezellige lunch op Tespelduyn.
Het licht was vanmorgen uitstekend. Door de afwezigheid van wolken was er geen verstrooiing maar mooi gericht licht, en ook mooi tegenlicht. De kleine bonte specht liet zich horen en zien, de brilduikeer schudde even zijn veren droog, de twee nonnetjes stelletjes en ook de dodaars zwommen hun rondje terwijl de herten in veeltallen de cameramannen observeerden. De natuur blijft boeien.
Vanmiddag maakte ik even een wandeling door de AWD. Vergeleken met vorige week zaterdag was het nu uitermate saai. Er was bijna geen geluid te horen behalve de twee jonge herten die stoeiden om de sterkste te bepalen. Toen ik keek stopten ze even. Nadat ik me 50m verplaatste namen de vechtersbazen het toneel weer over.
Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.
Hagedissen, leguanen, iguanen of lizards, het zijn allemaal merkwaardige verschijningen met soms wel dezelfde benaming. Eéntje springt er uit: de helmbasilisk die ook wel de Jezus Christushagedis wordt genoemd omdat hij over het water kan lopen. Hun verschijning lijkt prehistorisch en vaak ook wel een beetje eng. Toch zijn ze bang voor mensen en eten ze plantaardig voedsel. We hebben ze overal in Costa Rica gezien. De laatste foto is van een rivierkrab die ook een plekje op het blog moest hebben.
