Om de verjaardag van Noud met een etentje te vieren, hadden we gereserveerd bij Woods in Leiden. Op zijn verjaardag konden we niet weggaan vanwege mijn elleboog en het lopende onderzoek naar een mogelijke MRSA bacterie vanuit het ziekenhuis in Villach (wat gelukkig niet zo bleek te zijn). Vanaf het houten menuplankje kozen we vier gerechten. Het etentje begon buiten aan de waterkant maar werd later binnen voortgezet omdat het regenwater tussen de parasols door op onze tafel begon te spetteren. Achtien jaar worden is beslist een mooie mijlpaal en het was reuze gezellig om het samen met Noud en Sanne te vieren.

Voor het ongeluk hadden we heerlijk gegeten bij steakrestaurant Adriane. Wow, dat waren echt goede steaks. Ook aten we bij Einkehr, het restaurant om de hoek met heerlijke gerechten, wel veel trouwens. Na het ongeluk hebben de kinderen nog kunnen genieten van eten en drinken bij Einkehr en heb ik niet voor iedereen de vakantie verknald. Sam ging gelukkig na het ongeluk de afdalingen nogmaals doen en overwon de angst van wat er daar voor was gebeurd. Ondertussen herstelde ik van de operatie in het LDK Villach, ongeveer 45 minuten rijden.

 

Na het zien van het bijzondere Rampsol werk weken we af van de geplande route om vervolgens over het Kampereiland naar Vierhouten te rijden. Hier liggen onze eerste herinneringen aan de pinksterconferentie Opwekking. De Zonnehal en de Paasheuvel waren nog in takt en brachten nostalgie naar boven. Hierna reden we verder richting Epe om nog eens te kijken waar de eerste huurbungalow stond die we bewoonden en vanwaar we boswandelingen maakten door het Vierhoutse bos. Onder weg pakten we een lekker schepijsje bij Kroondomein Het Loo en koersten we naar ons restaurant voor het avondeten. We hebben vandaag een moaie hjoed hân.

In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.






 

We vieren de verjaardag van Annelot en tegelijk is het ook vaderdag. Dat wil zeggen dat vaders even gek mogen doen en hun kunstjes tonen. Voor mij was het kameelrijden bij Karavanserai en steltlopen in Jeruzalem. In de tuin poseerden we even voor foto’s van deze dag en lunchten we in het Romeinse restaurant.

 

Na een mooie wandeling genoten we van de eerste keer terrasje pakken. ‘s Avonds dineerden we met prachtige gerechtjes met speciale bedieningsregels i.v.m. voorkomen van corona besmetting: zelf even de gerechtjes van de serveertafel halen en later na het nuttigen even de spullen terugzetten. De Chenin Blanc was deze keer echt goed. Heerlijk! En ‘s ochtends was daar een heerlijk ontbijtje met serveren op dezelfde manier. Het ontbijt was buiten in het zonnetje met een zachte bries door de bomen die het hotel omringen.

De rit terug naar Mont verliep langs het natuurgebied Les Hautes Fagnes (Hoge Venen) in Botrange. Langs de weg van Botrange ligt het restaurant Le Petit Mont Rigi vlak onder het plaatsje Mont-Rigi. We reserveerden voor die avond en werden warempel in het Vlaams bediend. De porties waren (te) groot en de smaken niet erg verfijnd, een tegenvaller ten opzichte van de avond daarvoor. We onderbraken de gangen en stopten na het hoofdgerecht, namen een koffie en thee en vertrokken op tijd naar ons pension dat op zo’n 12km van het restaurant ligt, als je de snelle weg rondom het Botrange natuurgebied neemt. Op de heenweg nam ik de weg tussendoor maar verdwaalde door alle kronkelweggetje in een heuvelachtige streek. Gelukkig hadden we het gebruik van de navigatie in de Mini Countryman onder controle.

‘s Avonds aten we in L’O de Source, een fijn restaurant in Spa, op zo’n 20 minuten rijden van Mont tegenover een Pouhon Pierre-le-Grand waar je het echte Spa water kan proeven voor 1 euro. We lieten ons verrassen met het beste van de kok: « Laissez-vous faire ». De gerechten waren uitstekend; een echte aanrader.

Na de wandeling gingen we samen eten bij Tespelduyn. Ondanks dat we geen valentijn-aanhangers zijn was onze tafel wel romantisch versierd met rozenblaadjes. We tafelden gezellig met mooie wijntjes en hadden een reuze gezellige tijd. Mijn moeder liet mooie rozen bezorgen die onze woonkamer mooie roze opfleuren.
 

Wanneer we op een bestemming iets plannen kijken we vaak naar een mooie wandelroute en een goed restaurant. Via de zoekterm “Bib Gourmand” kwam we op La Fleurie in Oirschot. Zo gezegd zo gedaan. Na de ronde Nistelrode, Logtsevelden, Eindhoven kwamen we aan in Oirschot voor het diner. Oirschot is een prachtige plaats en was fraai gedecoreerd met verlichting. We lieten ons verrassen met een 4-gangen menu en kunnen dit restaurant aanraden want culinair weten ze hele mooie smaken neer te zetten. Het was genieten.

 

De weg naar de Tuschinski bioscoop ging via de Blauwbrug met uitzicht op de Magere Brug en de Hermitage richting het Rembrandtplein. Samen met Rein en onze beide zonen aten we eerst bij “rain” en konden we even bijpraten. We kwamen voor de film 1917 van regisseur Sam Mendes en dat was er eentje. De film is indringend en gaat over een gevaarlijke onderneming zien van twee soldaten die een vuurlinie moeten oversteken tijdens de Eerste Wereldoorlog. De beelden laten een rauwe oorlog zien waar over het algemeen minder over bekend is dan de Tweede Wereldoorlog. De oorlog is primitief, nat, koud, guur en gevaarlijk voor de soldaten en dat voel je in de film die als een GoPro de soldaten volgt door het slagveld.
 

Ingrid had een kamer in het oudste hotel van Nederland geboekt: het Grand Hotel De Draak in Bergen op Zoom. Op 7 mei 1397 werd Bergen op Zoom getroffen door een stadsbrand waarbij bijna de gehele stad afbrandde behalve De Draak. Vanaf 1406 wordt De Draak genoemd in de nieuw aangelegde stadsarchieven met de functie van stadsherberg. We overnachten “in het dak” van het hotel met prachtige oude balken. ‘s Avonds dineerden we in “De Hemel” met een collega en zijn vrouw. Bergen op Zoom is een mooie en gezellige oude stad met o.a. de Sint-Gertrudiskerk en de Markiezenhof die we beide hebben bezocht. Het oude stadhuis is ook een markant gebouw net als de overgebleven stadspoorten.

Terwijl Annelot kerst viert tijdens haar reis in Zuid-Amerika met reisvrienden zijn wij bij Tante Kee op de Kaag voor de kerstlunch. De gerechten waren opnieuw voortreffelijk met (voorgerecht:) Tonijn geserveerd met een dimsum van koningskrab, Granny Smith, cremeux van mierikswortel, wakame en frisse gel van citrus, (tussengerecht:) Rogvleugel met knolselderij van de bbq, hazelnoten, aceto balsamico en overjarige Kaagse Kaas of Ravioli van eekhoorntjesbrood, wintertruffel, spinazie en kastanje, (hoofdgerecht:) Gebraden hertenrugfilet met witlof, boudin noir, crumble van mosterd en een jus van Madeira en (desert:) Kerstdessert 2019. Niet alleen was het eten prachtig maar ook onze gesprekken aan tafel.
 

Morgen vertrekt Annelot voor ruim drie maanden naar Zuid-Amerika. Vanavond kwam ze thuis logeren samen met een vriendin die straks haar appartement intrekt. Met z’n vijven gingen we uit eten en genoten we van elkaars gezelschap en het heerlijke eten. Noud kon er helaas niet bij zijn maar die is er morgen bij met zijn vriendin als we naar Schiphol gaan. De grote carpaccio viel bij zowel Annelot als Sam prima in de smaak.

 

Een lang weekend Praag staat voor de boeg. We pakten vanmorgen onze laatste spullen in, camera mee, batterijen opgeladen en de reispapieren gesorteerd bij elkaar. Via booking.com hadden we een kamer met rivierzicht in hotel President geboekt. En dat klopte, we hadden een mooie luxe en schone kamer en konden vanuit de vensterbank genieten van de boten die hun rondjes varen en de herfstkleuren van het park aan de overkant. ‘s Avonds aten we of in het Elements van hotel, of in het Marina bootrestaurant (op aanraden van de taxi chauffeur) of op het buitenterras van hotel U Prince naast het astronomische uurwerk.