Op vrijdag vertrokken we richting Oostenrijk voor een korte vakantie in Bad Kleinkirchheim. We hadden besloten om een tussenstop te maken in de buurt van Regensburg. We vonden een kasteelhotelletje in Heitzenhofen. De ruim 760km zou ons over de helft van de 1150km duwen waardoor we volgende ochtend rustig het laatste stuk konden rijden. Onderweg maakten we een aantal korte stops en was de route over Dortmund plezierig en rustig. Aangekomen op Heitzenhofen hadden we eigenlijk wel trek in een maaltijd. Tegenover het hotel was een restaurant die voor die avond een heus 6-gangen menu in petto had. Er was nog een tafel vrij en we konden aanschuiven nadat we even hadden gecheckt of die 6 gangen “normale” porties waren. Met passende wijnen voelde het diner on-Duits aan maar hebben we genoten van de mooie gerechten en wijnen. De sommelier die een eigen tafel had stond na het eerste gerecht op en begon zachtjes een verhaal over de wijnen. In eerste instantie dachten we dat de beste man even de weg kwijt was want wie gaat nu midden in een grote tuin staan en een betoog houden die niet hoorbaar was. Het bleek een aardige man die gewoon luider had moeten praten. Hij kwam bij ons aan tafel nog de wijnen toelichten en bijschenken.
De nieuwe S60 deed zijn taak uitstekend en hield zich niet in met een skibox op het dak. De snelheid beperkte ik wel tot 135km/u.

Restaurant Bentinck is vernoemd naar Graaf Godard van Aldenburg Bentinck, die zich in 1879 op Kasteel Amerongen vestigde. Het kasteel speelde een belangrijke rol in het verleden. Het zijn in 1286 de gebroeders Henric en Diederic Borre, die toestemming vragen aan Graaf Floris V om bij het dorp Amerongen een versterkt huis te bouwen en zijn zo de grondleggers van het nu ruim 700 jaar oude kasteel (bron: wandelpaden.com). In 1918 werd het kasteel bezocht door de Duitse Keizer Wilhelm II. En, vanmiddaag waren wij er te gast. We kregen prachtige gerechten met een passende wijn geserveerd. Ondertussen genoten we van het uitzicht over de tuin en het kasteel.


 

In 2010 waren we met het hele gezin op Corfu (Barbati) aan de noord-oost kant. We bezochten toen samen met een gezin uit Leeuwarden restaurant “The White House”. Naast dat het eten heel goed was, was de boottocht er naar toe een hele belevenis. We werden toen opgehaald met een rubberboot met 2x250pk, en dat ging snel. Om nu weer naar het Witte Huis te gaan was ook een beetje sentiment. Intussen was het restaurant een stapje hoger gegaan en kun je er heel culinair (vis) eten. De derde en vierde foto op de vierde rij van dit blog item zijn van het bezoek op 31.07.2010 – Corfu (1).
 

De gastvrouw had ons attent gemaakt op een wijnboer(in) met een restaurant genaamd Ambelonas. Het is gelegen tussen Kerkyra en Pelekas. De locatie is al prachtig en het eten was echt fijn. Het openingsaperatiefje was een eigen gemaakte rozenwijn, erg passend voor onze reisgelegenheid.

 

Vanmorgen om 4:00 uur bracht Noud ons naar Schiphol. Het is dan toch zover dat we mogen vliegen met een negatieve PCR test op zak. Onze reis ging naar Corfu waar we een week lang een privé-huis tot onze beschikking zouden hebben. De gelegenheid is dat we op 21 juni ons 30-jarig huwelijk vieren. Het huis en de vlucht hadden we op 1 januari geboekt. Bij aankomst in Kerkyra, de hoofdstad van Corfu, kregen we onze (te luxe) huurauto mee (Peugeot 508), gingen we boodschappen doen en lunchten we vervolgens bij Tristrato, een restaurantje vlakbij onze woning in de bergen van Giannades.

Na de koffiepauze en het bekijken van het boek reden we richting Eastermar, de plaats waar we de camper vandaan hadden. Er moest nog even water bijgevuld worden. In het plaatsje aangekomen ging het zonnetje schijnen en konden we in de dorpskern zo aanschuiven op het terras. We genoten van een drankje en een zonnige lunch, met feesthoedjes op.

 

Het evenementenburo Wij-Samen organiseert cateringtours langs restaurants in de omgeving van Wezep. Dwars door de IJssellanden en Salland word je door het mooie landschap geloodst als een soort puzzeltocht (als je tenminste een keertje zonder navigatie wil rijden). Ingrid was de “navigator” en zelf was ik “courreur”. We reden door de bossen, door het rivierlandschap en door kleine dorpjes (Oene, Welsum, Olst, Wijhe, Den Nul, Heino, enz.). Tussen Welsum en Olst was er warempel een overtocht over de IJssel met een (kabel) pont. Bij elk restaurant werd een gerechtje aangereikt en drankjes aangeboden. Het was een prachtige route en de gerechtjes vielen in de smaak, de een wat meer dan de ander. Onze favoriet was de steak tartaar van restaurant Het BuitenHuys in Heino. Onder het motto “Als de restaurants niet open mogen komen we het wel halen” was de wij-samen tour zeer geslaagd.



 

Het is al weer een tijdje geleden kregen dat we verkering kregen, en dat is vandaag 38 jaar geleden. Voor de gelegenheid ondernamen we een aantal leuke activiteiten. Als eerste gingen we wandelen in de omgeving van Vierhouten/Elspeet en daarna deden we een tour van Wij-Samen. Een mooie titel voor deze dag. Verder gingen we fietsen in de omgeving van Deventer en Gorssel. We overnachtten in hotel van der Valk in Deventer en bestelden een uitgebreid ontbijt. Het werden geslaagde ondernemingen.

We gingen vandaag wandelen in de Kennemerduinen en vooraf lunchen bij Landgoed Duin & Kruidberg. Het landgoed is al heel oud. In 1634 werd het toen nog kleinere landgoed Duin en Bergh gekocht door Hendrik Reijnst (bewindhebber van de Verenigde Oost-Indische Compagnie). Daarop volgden uitbreidingen en een formele tuin met Versailles als voorbeeld. In de 17dee eeuw bouwde Balthasar Coymans (raadslid en schout van Haarlem en heer van Streefkerk en Nieuw Lekkerland) De Kruidberg. Later werd het landgoed verkocht aan ‘sijn Hoogheijt de Heere Prince van Orangie’, beter bekend als Willem III en kreeg het de naam ‘s Princenbosch. Willem III gebruikte het als jachtverblijf en voor geheime besprekingen. Na zijn dood in 1702 raakte Landgoed De Kruidberg verval. In de 18de en 19de eeuw kwamen er afwisselend nieuwe bewoners en in de 20ste eeuw werd er commercieel gewerkt met de locatie. Tegenwoordig is het een hotel, restaurant en conferentie centrum. En vandaag lunchten we samen in de oude zaal.

‘s Avonds wil iedereen toch wel graag wat eten. Laten we dat dan meteen maar goed doen, nu we hier toch zijn. Voor de derde keer lieten we ons vergasten bij het geweldige restaurant Merlot in Amersfoort. Eerder waren we hier in 2017 en 2018. Ook deze keer was het 5-gangen menu uitzonderlijk verfijnd en heerlijk van smaak. Het menu is vooraf niet bekend en daarmee is elke gang weer verrassend. Een echte aanrader voor degene die volgens de Michelin gids van een sfeervol en trendy restaurant-wijnbar houdt, met open keuken, waar het hedendaags en smaakvol dineren is met mooie wijnen.


 

Om de verjaardag van Noud met een etentje te vieren, hadden we gereserveerd bij Woods in Leiden. Op zijn verjaardag konden we niet weggaan vanwege mijn elleboog en het lopende onderzoek naar een mogelijke MRSA bacterie vanuit het ziekenhuis in Villach (wat gelukkig niet zo bleek te zijn). Vanaf het houten menuplankje kozen we vier gerechten. Het etentje begon buiten aan de waterkant maar werd later binnen voortgezet omdat het regenwater tussen de parasols door op onze tafel begon te spetteren. Achtien jaar worden is beslist een mooie mijlpaal en het was reuze gezellig om het samen met Noud en Sanne te vieren.

Voor het ongeluk hadden we heerlijk gegeten bij steakrestaurant Adriane. Wow, dat waren echt goede steaks. Ook aten we bij Einkehr, het restaurant om de hoek met heerlijke gerechten, wel veel trouwens. Na het ongeluk hebben de kinderen nog kunnen genieten van eten en drinken bij Einkehr en heb ik niet voor iedereen de vakantie verknald. Sam ging gelukkig na het ongeluk de afdalingen nogmaals doen en overwon de angst van wat er daar voor was gebeurd. Ondertussen herstelde ik van de operatie in het LDK Villach, ongeveer 45 minuten rijden.

 

Na het zien van het bijzondere Rampsol werk weken we af van de geplande route om vervolgens over het Kampereiland naar Vierhouten te rijden. Hier liggen onze eerste herinneringen aan de pinksterconferentie Opwekking. De Zonnehal en de Paasheuvel waren nog in takt en brachten nostalgie naar boven. Hierna reden we verder richting Epe om nog eens te kijken waar de eerste huurbungalow stond die we bewoonden en vanwaar we boswandelingen maakten door het Vierhoutse bos. Onder weg pakten we een lekker schepijsje bij Kroondomein Het Loo en koersten we naar ons restaurant voor het avondeten. We hebben vandaag een moaie hjoed hân.

In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.






 

We vieren de verjaardag van Annelot en tegelijk is het ook vaderdag. Dat wil zeggen dat vaders even gek mogen doen en hun kunstjes tonen. Voor mij was het kameelrijden bij Karavanserai en steltlopen in Jeruzalem. In de tuin poseerden we even voor foto’s van deze dag en lunchten we in het Romeinse restaurant.