De dames hebben me deze dag behoorlijk uitgelachen: bij uitstappen bij een winkel viel ik over een betonrand en duikelde uit de auto. Toen we naar het restaurant reden in de regen kreeg ik de instructie rechtsaf te slaan wat ik deed. Ik nam rechtsaf iets te snel en bleek midden in Enschede op het fietspad te rijden met de auto. Toen we terugwandelden van het restaurant naar de auto verdraaide ik mijn enkel over een uitstekende tegel. Op zich speelt leeftijd geen rol maar mijn geklungel van vandaag zet je toch aan het denken.
De avond werd opgesierd met een mooi etentje want voor het avondeten had Annelot bij het Italiaanse restaurant Sapori e Ricordi in het centrum van Enschede geboekt. De 4-gangen waren goed verzorgd en vulden met gemak. De Chardonnay en alcoholvrije Limocello maakten het eten compleet. Het was supergezellig kletsen met elkaar terwijl we genoten van de antipasti, risotto, goedgebakken speklappen en een kleurrijk toetje.

Wie had ooit van ‘t Goy gehoord? Het is een klein plaatsje naast Houten met een uitstekend tapas-restaurant. Samen met Sam’s vriendin was ik uitgenodigd door de eigenaar van EasyRide voor een etentje omdat we Sam hadden geholpen tijdens de zomervakantie. We aten vanavond in tapasbar Huize de Eng in ‘t Goy. Het was een gezellige avond met heerlijk eten: asperge rol, kippenpootjes, spareribs, granalenspies en veel meer. Mijn favoriet was pikant ossenhaasje. En het nostalgisch moment zat in het desert: ijs met warme kersen.
 

Afgelopen zondag vierden we kerstnacht in de Meerkerk met als thema “God met de wereld“. Alle thuiswonenden waren mee, met vriendin. Op 1ste kerstdag kwamen alle kinderen thuis om samen kerst te vieren. We deden het dit jaar anders, geen Sinterklaas (die bestaat toch niet) maar kerst met kadootjes (nieuwe spelling, die “c” spreken we toch uit als “k” en de “eau” als “oo“). We hadden lootjes getrokken en het uitpakken begon na een kerst-kahoot. De gedichten waren erg leuk en positief. Zelfs zo mooi dat ik van eentje de slappe lach kreeg. ‘s Avonds tafelden we met elkaar en dineerden we 4 gangen van gerechten die iedereen zelf had voorbereid.


 


 

Op de tweede kerstdag bezochten we onze ouders in Friesland. We aten met de familie bij Ingrid’s ouders en genoten van lekkere hapjes bij mijn moeder. Het deed ons allemaal goed smaken en het weerzien met elkaar was warm en plezierig.
 

 

Vooraf twijfelden we: gaan we naar Merlot of proberen we De Saffraan, in Amersfoort? De restaurants liggen 100m uit elkaar. Merlot hadden we al een paar keer bezocht, De Saffraan is een JRE en was ons nog onbekend, tot vanavond. We gingen voor een 5-gangen menu, deze keer niet aangevuld met wijnarrangement omdat we net een wijntje hadden gehad en er nog naar huis gereden moest worden. De gerechten waren verbluffend fijn opgemaakt, de smaken buitengewoon en de hoeveelheid mooi op maat. De bediening was vriendelijk maar niet sprankelend. We hebben heerlijk gegeten en sloten zo een mooie dag in midden-Nederland af in stijl, op de klipper uit 1914.

Na jaren niet in Woods te hebben gegeten, besloten we een onverwacht Valentijnsetentje te doen in Leiden. We lieten ons verrassen met een Valentijnsmenu. Het zag er zeer verzorgd uit en was uitstekend van smaak. Na het etentje maakten we even een selfie tussen de rode hartjes.


 

Na de ransuilstop in Wageningen reden we naar Zutphen om te gaan lunchen. We kozen onderweg al voor het IJsselpaviljoen en stelden de navigatie daarop in. De mooie route vanuit Arnhem over de A348, langs Doesburg en Dieren was even een genietmoment maar ook de lunch smaakte goed.
Na de lunch zwalkten we lange tijd door woonboulevard Eijerkamp. We hebben wel 20 eetstoelen geprobeerd maar hebben de top 3 daar maar gelaten. Wel keerden we huiswaarts met een nieuwe lamp voor de eettafel.

Hotel Hoogholten in Holten is een mooie plek om te eten. We hadden hier afgesproken met Annelot die vanuit Enschede naar Holten was gereden. We begonnen met een mooie amuse en kregen daarna een 4-gangen verrassingsmenu. Het eten was voortreffelijk en ons samenzijn met Annelot heel gezellig. Na het dineren maakten we nog even een spiegelfoto in de hal waarna we oost- en westwaarts terug naar huis reden.


 

Vanaf de Zwarte Haan reden we richting Harlingen en doken zuidelijk langs Franeker, Tzum en Wommels. Het weidse landschap met boerderijen, ganzen, meeuwen en zwanen gaf een prachtig contrast tegen de blauwe luchten met hun wolkenpartijen. We reden verder zuidelijk tot Sloten waar we vlak voor zonsondergang arriveerden om te dineren bij restaurant de Zeven Wouden. We genoten van de drankjes en uitstekende maaltijd. Sloten is een van de Elfstedentocht plaatsen en kenmerkt zich dus als stad terwijl het niet groter is dan 4 straten en een brug. Toch is het plaatsje bewonderenswaardig wat authenticiteit en sfeer betreft. Het was een mooie dag die we konden afsluiten met een heerlijk muziekje in de auto op de terugweg.




 

Vorig week is Sam 26 jaar geworden maar dat konden we helaas niet vieren omdat hij op de beurs werkte. Vandaag kwamen we allemaal bij elkaar om samen te eten. Voordat we gingen eten, werd Borre nog even uitgelaten. Het was supergezellig om met elkaar aan tafel te zijn en te genieten van het eten. We maken mooie momenten mee met elkaar en ervaren de zegen van God in alle aspecten van ons leven. God is goed.

 

Het was 1983 en we kregen verkering. Het is nu 2025 en dat moment is 42 jaar geleden. We weten de dag nog en houden die in herinnering. Zo ook vandaag. Na het aanschaffen van nieuwe eetstoelen lunchten we bij Tulum en genoten van een heerlijke cocktail en speciaal drankje.

Na ruim 10 jaar transparantie werd het tijd om wat comfortabeler te kunnen tafelen. Al een tijdje waren we bezig met de zoektocht naar vervanging. Afgelopen week was het bingo. En dit weekend deden we de ruil en kwamen de bruin-leren draaistoelen om de eettafel. De transparente stoelen zijn verkocht via marktplaats. We kochten de nieuwe stoelen met een mooie korting die helaas met 67% werd verminderd vanwege een snelheidsbon die ik opliep tijdens de speurtocht naar nieuwe stoelen. De bon was €403 op een kruispunt van een provinciale weg waar ik groen licht had en niet in de gaten had dat daar 50km/u de limiet was (i.p.v. de gereden 79km/u), echt balen. Maar we zitten nu wel veel fijner.

Het is al weer een tijdje geleden dat we in Enschede waren. We bezochten Annelot voor een high tea in theehuis “Ik & Mijn Moeder”. We wisselden wederzijds cadeaus uit voor Annelot’s verjaardag en Annelot had cadeaus meegenomen uit Amerika. We kozen onze thee voordat het tableau met lekkernijen werd bezorgd. Zelf koos ik voor “Stoere mannenthee”. Annelot dacht meteen dat het een papa-grap was maar het was heus zo. We hadden mooie gesprekken met elkaar en genoten van het samenzijn. Na de high tea gingen we naar Annelot’s appartement. Rond half zeven vertrokken we weer over de A1 naar huis (met aan de andere kant van de weg weer een autobrand, gelukkig zonder gewonden). Rond half negen waren we weer veilig thuis.


 

Vanuit tussenstop Las Vegas, reden we vandaag gauw door naar Zion park. Onderweg stopten we in Hurricane voor een kleine lunch en ontdekten we dat de iPhone tijd niet klopte met het horloge. Bij navraag bleken we vanuit Nevada heel kort door Arizona te zijn gereden en nu waren we net aan in de staat Utah. Utah heeft zijn eigen tijd zone en het bleek hier dus een uur later te zijn. Het verschil met Nederland is niet 9 maar tijdelijk 8 uren. De route kronkelde plotseling door hoge rotsen en gaf een prachtig landschapsbeeld. De rotsen veranderden van kleur en formatie. Op Zion campground aangekomen bleek het een druk dorp te zijn met sportieve uitvalsmogelijkheden. We aten ‘s avonds in Spotted Dogs, een goed restaurant zonder hamburgers, eindelijk. Ondanks wat buien, floten de vogels vrolijk om ons heen en omdat er onweer dreigde in de komende twee dagen besloten we wat te lezen en te ontspannen.

Een reis heeft een begin en helaas een einde. Toch vinden we het fijn weer naar de kinderen te kunnen gaan. We hebben enorm veel gezien en genoten van deze prachtige reis. Vanuit Grand Canyon reden we gisteren zo’n 450km en overnachtten we opnieuw in Las Vegas. We reden een winkelcentrum in om nog wat inkopen te doen en aten in een fantastisch Italiaans restaurant Brio met o.a. een “halve meter” carpaccio. Daarna brachten we de camper terug naar Road Bear, toch wel zo’n 27km rijden door de stad. Een Uber taxi bracht ons naar het vliegveld. Daarna vertrokken we met de KL636 naar Amsterdam. Alles verliep vlotjes. Bij aankomst in Nederland kwamen we bij Zandvoort binnen en vlogen zuidelijk langs de kust en maakten we bij Katwijk een scherpe bocht naar links. Daarna vlogen we over ons eigen dorp, toch leuk. De negen uren verschil moeten straks nog even uit ons lijf maar we zijn weer veilig thuis. Het is nu wel 16 mei. “Welkom op Schiphol Amsterdam“, zei de KLM purser.