Om de verjaardag van Sam dit weekend met familie en vrienden te vieren was Annelot thuis gekomen. We dineerden met z’n vijven en Sam ontving zijn kado’s. Als toetje was er de yoghurt-aardbeien-taart, één van Sam’s favorieten door Ingrid gemaakt. ‘s Avonds kwamen de vrienden van Sam en genoten ze met elkaar in het atelier. Helaas kon Sanne er niet bij zijn vanwege corona. Hopelijk is ze gauw weer van de partij.
Elke dag zaten we om 7:45uur aan het ontbijt en om 8:45uur in de lift naar de eerste piste. Rond 10:30uur was er vaak even tijd voor een koffie of chocolademelk. En om 12:30uur zochten we een restaurant om te lunchen. Onze favoriete plek was toch wel het panorama-restaurant boven Serfaus met prachtig uitzicht over de pistes.
Nadat het project klaar was ging ik naar beneden voor een bakkie. Ingrid zei: “Annelot belt om 5 uur, ik ga naar het atelier”. Tegen 5 uur wandelde een dame het pad op langs de serre. Ik was even verbaasd: “maar Ingrid is toch in het atelier”. Dat klopte. Annelot was onverwacht uit Münster op bezoek gekomen. Gezellig. We besloten om samen met haar naar de Griek te gaan in Leiden. Het was een ontzettend leuke verrassing, kon ze ook meteen de was en de strijk even doen. Nou ja, moeder doet het wel even…
De Nederlandse directeuren op mijn werk hebben een leuke gewoonte om eens in de zoveel tijd met elkaar te gaan lunchen. Voor mij was de laatste keer lang geleden, al voor de corona-tijd. Vandaag hadden we afgesproken in Hofstede Meerzigt in Zoetermeer. Het was een bijzonder gezellig samenzijn met boeiende, vaak persoonlijke, gesprekken. We werden gefêteerd op prachtige gerechtjes en mooie wijnen, alles in mate en gepast. Het was echt genieten met elkaar. Opvallend was dat qua werk 5 van de 6 een flinke tegenslag hadden meegemaakt. Nog opvallender was dat, ondanks dat tegenslag verwerkt moest worden, we er een positieve wending aan hebben kunnen geven. Toevallig deelde een christencollega het verhaal van Ruth. Was zij niet het voorbeeld die tegenslag (hongersnood, verlies van echtgenoot, achterlaten van eigen land en taal) heeft kunnen omzetten in iets nieuws? In Ruth 1:16 zei ze tegen Naomi: “uw God is mijn God..”. En zo is God voor mij ook het anker geweest.
Voor de lunch in Gouda gingen we van het museum over Achter de Kerk naar restaurant Coco wat gelegen is in het Relais & Chateaux Weeshuis. Het is een hotel met restaurant in een prachtig oud stedelijk kasteeltje uit 1642. Het weeshuis is opgericht in 1599. Aan de wand hangt een schilderij met vermoedelijk de raad van het Weeshuis Gouda.
We kozen voor een lichte lunch en een glas wijn. In zo’n entourage is de beleving van het 5 meter hoge klassieke restaurant met modern interieur zeker de moeite waard.
Vandaag vierden we met Ingrid’s ouders dat ze 55 jaar getrouwd zijn. We kwamen ‘s middags bijelkaar om daarna met de hele familie uit eten te gaan. Tijdens de maaltijd hadden we een korte Kahoot vragentest voor het echtpaar en voor de hele groep een wat langere Kahoot met vragen over onze (groot)ouders. De 4-gangen waren uitstekend verzorgd. Het was een mooie avond met elkaar.
Met kerst waren alle kinderen thuis en genoten we van een heerlijke maaltijd die Ingrid had voorbereid. We lazen het kerstverhaal en praatten over van alles en nog wat. Het bij-elkaar-zijn voelde weer als vanouds. Vooraf werden er nog spelletjes gedaan en later keken we de film Kidnep.
Op deze dag vierden we Ingrid’s verjaardag bij Tante Kee, met het hele gezin. Het was voor het eerst dat ook Salo, de vriend van Annelot, bij ons thuis kwam. In het restaurant hadden we een kamer voor ons apart en hadden de kinderen een kadootjes-kist voor Ingrid samengesteld. De avond was heel gezellig met leuke gesprekken die van Nederlands, Duits en Engels heen en weer sprongen. Het 5-gangen menu had heerlijke voltreffers en de halve wijntjes lieten we ons uitstekend smaken. Het was een verjaardag om niet te vergeten.
Vanaf de groothandel reden we via de A32 naar Holten om te dineren en overnachten in hotel-restaurant De Swarte Ruijter. We lieten ons verrassen met een 6-gangen menu. Vooraf kregen we wel 4 verschillende amuses. De presentatie en kwaliteit van de gerechten was subliem. In een prachtige entourage en met mooie wijnen genoten we van het avondje uiteten. We maakten kennis met 2 mooie Oostenrijkse wijnen: Forbidden en Triebaumer Blaufrankisch.
Eén van mijn favoriete gerechten was de verfijnd klaargemaakte hertenbeef maar ook de fijne varkensreepjes in een bedje van paddenstoeltjes en teriyakisaus. Dit restaurant is een echte aanrader.
De kookbeurt van deze avond werd een tafeltje bij een Grieks restaurant, Rodos, in Leiden. We hadden wel eens goede berichten over het restaurant gehoord en waarom dan niet eens zelf proberen. Het eten was uitstekend en we aten veel tzatziki. De bediening was ook heel prettig en typisch Grieks met persoonlijk contact.Dit is voor herhaling vatbaar. Op de weg terug liepen we langs de Morspoort.
Terwijl Sam druk in de weer was met bestellingen, kreeg ik een appje van Annelot dat ze voor de deur stond. Maar ik was in Amsterdam dus zou ze Noud even moeten appen, dacht ik. Na nog een keer lezen zag ik dat ze bij FatDaddy was. We dronken daarna koffie en praatten even gezellig met de collega’s van Sam. Ik zou naar een volgende online vergadering gaan en bedacht opeens dat ik wel even met Annelot zou kunnen gaan lunchen. Zo gedacht, zo gedaan. Met z’n drieën liepen we naar de Hangar waar we gezellig kletsten en genoten van de angus burger en lunchgerecht.
Al eerder bezochten we restaurant Jackies in Deventer. Ook voor dit weekend hadden we gereserveerd om met z’n vieren te eten. We aten weer mooie gerechten en het werd een gezellig late avond.
Vanavond vierden we mijn aanstaande verjaardag met eigen gezin en aten we bij Tante Kee. Het zondagse à la carte menu gaf voor het voor- en hoofdgerecht keuze uit vis, vegetarisch of vlees. Wat je ook kiest, het is allemaal verfijnd in smaak en presentatie. Met passende wijnen waren de gerechten compleet. Zo werd het een gezellige en geslaagde avond. We zijn blij dat we het samen met kinderen kunnen vieren ook al is Annelot nog ver weg.
In juli waren we uitgenodigd door onze vrienden Toby & Aukje (oprichters van Beautiful Gate in Zuid-Afrika) om samen bij hun te eten in hun verblijf in Kortenhoef. Vanavond zagen we elkaar weer. De laatste keer dat we Toby zagen was in februari 2020, net voor de corona uitbraak. Deze avond aten we samen en hadden we fijne gesprekken. Toby gebruikte het woord “Connect” in de zin van contact houden met het thuisfront. En zo voelde deze ontmoeting ook: met elkaar verbonden zijn en vrijuit gedachten, herinneringen en ervaringen delen. We baden met en voor elkaar, heel fijn en apart. Zij in het Fries, wij in het Nederlands. En nu ligt er een uitnodiging voor het volgende bezoek…in Kaapstad, Zuid-Afrika.
Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.
