Op deze dag vierden we Ingrid’s verjaardag bij Tante Kee, met het hele gezin. Het was voor het eerst dat ook Salo, de vriend van Annelot, bij ons thuis kwam. In het restaurant hadden we een kamer voor ons apart en hadden de kinderen een kadootjes-kist voor Ingrid samengesteld. De avond was heel gezellig met leuke gesprekken die van Nederlands, Duits en Engels heen en weer sprongen. Het 5-gangen menu had heerlijke voltreffers en de halve wijntjes lieten we ons uitstekend smaken. Het was een verjaardag om niet te vergeten.

Vanaf de groothandel reden we via de A32 naar Holten om te dineren en overnachten in hotel-restaurant De Swarte Ruijter. We lieten ons verrassen met een 6-gangen menu. Vooraf kregen we wel 4 verschillende amuses. De presentatie en kwaliteit van de gerechten was subliem. In een prachtige entourage en met mooie wijnen genoten we van het avondje uiteten. We maakten kennis met 2 mooie Oostenrijkse wijnen: Forbidden en Triebaumer Blaufrankisch.
Eén van mijn favoriete gerechten was de verfijnd klaargemaakte hertenbeef maar ook de fijne varkensreepjes in een bedje van paddenstoeltjes en teriyakisaus. Dit restaurant is een echte aanrader.

De kookbeurt van deze avond werd een tafeltje bij een Grieks restaurant, Rodos, in Leiden. We hadden wel eens goede berichten over het restaurant gehoord en waarom dan niet eens zelf proberen. Het eten was uitstekend en we aten veel tzatziki. De bediening was ook heel prettig en typisch Grieks met persoonlijk contact.Dit is voor herhaling vatbaar. Op de weg terug liepen we langs de Morspoort.

Terwijl Sam druk in de weer was met bestellingen, kreeg ik een appje van Annelot dat ze voor de deur stond. Maar ik was in Amsterdam dus zou ze Noud even moeten appen, dacht ik. Na nog een keer lezen zag ik dat ze bij FatDaddy was. We dronken daarna koffie en praatten even gezellig met de collega’s van Sam. Ik zou naar een volgende online vergadering gaan en bedacht opeens dat ik wel even met Annelot zou kunnen gaan lunchen. Zo gedacht, zo gedaan. Met z’n drieën liepen we naar de Hangar waar we gezellig kletsten en genoten van de angus burger en lunchgerecht.

Al eerder bezochten we restaurant Jackies in Deventer. Ook voor dit weekend hadden we gereserveerd om met z’n vieren te eten. We aten weer mooie gerechten en het werd een gezellig late avond.
 

Vanavond vierden we mijn aanstaande verjaardag met eigen gezin en aten we bij Tante Kee. Het zondagse à la carte menu gaf voor het voor- en hoofdgerecht keuze uit vis, vegetarisch of vlees. Wat je ook kiest, het is allemaal verfijnd in smaak en presentatie. Met passende wijnen waren de gerechten compleet. Zo werd het een gezellige en geslaagde avond. We zijn blij dat we het samen met kinderen kunnen vieren ook al is Annelot nog ver weg.

In juli waren we uitgenodigd door onze vrienden Toby & Aukje (oprichters van Beautiful Gate in Zuid-Afrika) om samen bij hun te eten in hun verblijf in Kortenhoef. Vanavond zagen we elkaar weer. De laatste keer dat we Toby zagen was in februari 2020, net voor de corona uitbraak. Deze avond aten we samen en hadden we fijne gesprekken. Toby gebruikte het woord “Connect” in de zin van contact houden met het thuisfront. En zo voelde deze ontmoeting ook: met elkaar verbonden zijn en vrijuit gedachten, herinneringen en ervaringen delen. We baden met en voor elkaar, heel fijn en apart. Zij in het Fries, wij in het Nederlands. En nu ligt er een uitnodiging voor het volgende bezoek…in Kaapstad, Zuid-Afrika.

Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.



 

Vooruitblikkend op het moment dat Annelot zich weer bij Salo zou aansluiten zochten we een hotel in de buurt waar de bus geparkeerd was. Die stond in Esterillos, wij trokken op naar Jacó, naar hotel Flamboyante. In eerste instantie was het even omschakelen naar deze locatie omdat we het zo leuk hadden in Sámara. In het hotel konden we goed ontbijten en dineren, wel zo makkelijk. De wifi was niet erg stabiel en dat geeft voor reizigers toch wel wat probleempjes als je uitstapjes wilt boeken of je wilt orienteren. Jacó is een drukke stad, het strand is niet echt schoon en dus moesten we ons richten op andere activiteiten. We gingen op krokodillentocht, ziplinen en schoonheidssalon (de dames). Uiteindelijk bleek het een prettig rustig verblijf aan zee en vrij van de drukte van de hoofdstraat. Eekhoorns en hagedissen gaven het verblijf een natuurbeleving.

Het huis van Eliette & Mark ligt in het hart van de jungle tegen Parque Nacional Volcán Tenorio aan. Wat een prachtige omgeving voor een eerste kennismaking met Costa Rica! Onze gastvrouw- en heer zijn bijzonder hartelijk en bieden ons de tweelingwoning aan voor Annelot en Salo. Zo hebben ze hun eigen verblijf en kunnen ze ook even aan ons wennen. We kijken tegen de bananen aan, de kolibris vliegen langs het terras en de apen krijsen ons soms wakker. ‘s Ochtends komt hun lieve hond even goedemorgen zeggen en zitten we met z’n vieren aan tafel voor het ontbijt dat is voorbereid door het huis, heerlijk! ‘s Avonds kunnen we terecht bij locale restaurants waar het jonge stel ons op trakteerde. Overdag maakten we wandelingen en fotografeerden we veel. Annelot had haar camera weer terug en de eerste ochtend stonden we al om 5 uur naar de vogels te kijken, o.a. de toekan.

 




 

We hadden ons er enorm verheugd op het moment om Annelot en haar vriend Salo te ontmoeten. Gisteren waren we naar Bijagua gereden en vandaag gaan we via Liberia naar Huacas om ze op te halen en met ons op te trekken. Salo heeft een schoolbus gekocht en omgebouwd in Guatemala en samen hebben ze het interieur afgemaakt. We zijn benieuwd en komen bijna 2 uren eerder dan gepland bij de bus. Dat komt met name omdat het leven in Costa Rica vroeg begint (het is er om 5:00 uur licht en om 18:30 uur pikkedonker). De ontmoeting was bijzonder hartelijk, blij en spontaan. Het was een prachtig moment. De kennismaking met Salo was heel fijn. De bus stond geparkeerd bij de garage van “Ome Jan”. Echt waar, hij lijkt 100% op mijn zwager, lachen. Na het laden van de tassen reden we terug naar Bijagua en lunchten we onderweg bij het zelfde restaurant als gisteren (met z’n tweetjes). Alleen was er nu een enorme stortbui. We zijn in het regenseizoen beland… Maar wat maakt het uit, we zijn bij onze dochter (en haar vriend) die we sinds september vorig jaar niet meer gezien hebben. De locatie waar we verblijven is geweldig, zie volgend item.

Deze 10 dagen Corfu was culinair gezien een groot succes. Voor deze avond volgden we een tip van vrienden van onze gastvrouw. Restaurant Stivodikion in Kalafationes is in het midden van het eiland te vinden en heeft mooie klassieke Griekse gerechten met een eigen tint. De tzaziki is iets zoeter gemaakt met bietjes en de stifado is compleet gemaakt met kaas. De salade van het huis is opgevuld met fris fruit, nootjes en heerlijke dressing. Een echte aanrader, Strivodikion.

 

De zomer is officieel begonnen en vandaag zijn we 31 jaar getrouwd. Dat vierden we met een mooi eenvoudig diner bij restaurant Apomero bij Giannades.

 

Ons verblijf op Corfu werd opgeleukt door eten in hele fijne restaurants. Eén daarvan is Lucciola Garden (met telefoon nummer eindigend op 7701, anders kom je in café Casa Lucia terecht). We hebben er heerlijk gegeten en genoten van garnalen, salade van het huis en eigengemaakte pasta.

In het zuidelijke deel van Corfu ligt het Korissionmeer. Langs de westelijke kant ligt een smalle duinenreeks met een onverhard pad van ongeveer 3km tot een klein kanaaltje dat het brakke water met de zee verbindt. Langs de weg kun je gemakkelijk parkeren en even een stop maken op het zandstrand. De begroeiing bij het kanaaltje deed ons denken aan de Peleponeses met groen, rotsen en kiezels. Het duinzand was behoorlijk heet en schoeisel was absoluut noodzakelijk. We genoten van het warme water en vooral van de rust op het strand. Op de terugweg aten we typisch Griekse gerechtjes met als favoriet de Griekse Salade en Tzaziki.