‘s Avonds wil iedereen toch wel graag wat eten. Laten we dat dan meteen maar goed doen, nu we hier toch zijn. Voor de derde keer lieten we ons vergasten bij het geweldige restaurant Merlot in Amersfoort. Eerder waren we hier in 2017 en 2018. Ook deze keer was het 5-gangen menu uitzonderlijk verfijnd en heerlijk van smaak. Het menu is vooraf niet bekend en daarmee is elke gang weer verrassend. Een echte aanrader voor degene die volgens de Michelin gids van een sfeervol en trendy restaurant-wijnbar houdt, met open keuken, waar het hedendaags en smaakvol dineren is met mooie wijnen.


 

In Oisterwijk is bakkerij Robèrt van de presentator uit Heel Holland bakt. Het is een groot bedrijf in een oude fabriek met de bakkerij, een paar winkels en een groot restaurant. We kochten wat lekkers voor thuis. Lunchen zat er helaas niet in omdat je daar een reservering voor nodig hebt. Toch was het leuk en achteraf bijzonder lekker om van deze bakker te proeven.

De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Om de verjaardag van Noud met een etentje te vieren, hadden we gereserveerd bij Woods in Leiden. Op zijn verjaardag konden we niet weggaan vanwege mijn elleboog en het lopende onderzoek naar een mogelijke MRSA bacterie vanuit het ziekenhuis in Villach (wat gelukkig niet zo bleek te zijn). Vanaf het houten menuplankje kozen we vier gerechten. Het etentje begon buiten aan de waterkant maar werd later binnen voortgezet omdat het regenwater tussen de parasols door op onze tafel begon te spetteren. Achtien jaar worden is beslist een mooie mijlpaal en het was reuze gezellig om het samen met Noud en Sanne te vieren.

Voor het ongeluk hadden we heerlijk gegeten bij steakrestaurant Adriane. Wow, dat waren echt goede steaks. Ook aten we bij Einkehr, het restaurant om de hoek met heerlijke gerechten, wel veel trouwens. Na het ongeluk hebben de kinderen nog kunnen genieten van eten en drinken bij Einkehr en heb ik niet voor iedereen de vakantie verknald. Sam ging gelukkig na het ongeluk de afdalingen nogmaals doen en overwon de angst van wat er daar voor was gebeurd. Ondertussen herstelde ik van de operatie in het LDK Villach, ongeveer 45 minuten rijden.

 

Na het zien van het bijzondere Rampsol werk weken we af van de geplande route om vervolgens over het Kampereiland naar Vierhouten te rijden. Hier liggen onze eerste herinneringen aan de pinksterconferentie Opwekking. De Zonnehal en de Paasheuvel waren nog in takt en brachten nostalgie naar boven. Hierna reden we verder richting Epe om nog eens te kijken waar de eerste huurbungalow stond die we bewoonden en vanwaar we boswandelingen maakten door het Vierhoutse bos. Onder weg pakten we een lekker schepijsje bij Kroondomein Het Loo en koersten we naar ons restaurant voor het avondeten. We hebben vandaag een moaie hjoed hân.

In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.






 

We vieren de verjaardag van Annelot en tegelijk is het ook vaderdag. Dat wil zeggen dat vaders even gek mogen doen en hun kunstjes tonen. Voor mij was het kameelrijden bij Karavanserai en steltlopen in Jeruzalem. In de tuin poseerden we even voor foto’s van deze dag en lunchten we in het Romeinse restaurant.

 

Wat? Hè? Kan niet. Het lijkt Annelot wel. Kan niet. We appten 3 uren geleden nog. Guatemala is in volledige lockdown. Maar ze was er wel. We waren helemaal beduusd. Ons brein kon de link niet leggen. Wat geweldig! We hadden er elke dag om gebeden en daar stond ze. God is goed. Wij zijn ontzettend blij dat ze weer bij ons is. En het tijdstip dat ze terug kwam was wel heel erg bijzonder: tijdens ons bezoek bij onze hartsvrienden.
We hadden in het Pinksterweekend graag met gezin en onze vrienden pinksteren gevierd op de Opwekking conferentie. Maar dat ging dit jaar anders. Rein en Petra nodigden ons uit om te komen eten. Steven was er nog niet. Die was even weg. En voilà, daar stond Annelot, Steven met camera er achter. Ze had samen met een reisvriendin een vlucht met KLM geboekt vanuit Mexico. Het enige dilemma was om bij de grens naar Mexico te komen en die over te steken. Dat is gelukt en vanuit Tapachula hebben ze een binnenlandse vlucht genomen. KLM bracht ze naar Amsterdam. Guatemala gaat nu weer opnieuw de volledige lockdown verlengen met 15 dagen.
Het eten met elkaar was heerlijk en het samenzijn was bijzonder fijn, te meer ook omdat we compleet waren. We danken en prijzen onze God. Hij zegent en beschermt.

Na een mooie wandeling genoten we van de eerste keer terrasje pakken. ‘s Avonds dineerden we met prachtige gerechtjes met speciale bedieningsregels i.v.m. voorkomen van corona besmetting: zelf even de gerechtjes van de serveertafel halen en later na het nuttigen even de spullen terugzetten. De Chenin Blanc was deze keer echt goed. Heerlijk! En ‘s ochtends was daar een heerlijk ontbijtje met serveren op dezelfde manier. Het ontbijt was buiten in het zonnetje met een zachte bries door de bomen die het hotel omringen.

De rit terug naar Mont verliep langs het natuurgebied Les Hautes Fagnes (Hoge Venen) in Botrange. Langs de weg van Botrange ligt het restaurant Le Petit Mont Rigi vlak onder het plaatsje Mont-Rigi. We reserveerden voor die avond en werden warempel in het Vlaams bediend. De porties waren (te) groot en de smaken niet erg verfijnd, een tegenvaller ten opzichte van de avond daarvoor. We onderbraken de gangen en stopten na het hoofdgerecht, namen een koffie en thee en vertrokken op tijd naar ons pension dat op zo’n 12km van het restaurant ligt, als je de snelle weg rondom het Botrange natuurgebied neemt. Op de heenweg nam ik de weg tussendoor maar verdwaalde door alle kronkelweggetje in een heuvelachtige streek. Gelukkig hadden we het gebruik van de navigatie in de Mini Countryman onder controle.

‘s Avonds aten we in L’O de Source, een fijn restaurant in Spa, op zo’n 20 minuten rijden van Mont tegenover een Pouhon Pierre-le-Grand waar je het echte Spa water kan proeven voor 1 euro. We lieten ons verrassen met het beste van de kok: « Laissez-vous faire ». De gerechten waren uitstekend; een echte aanrader.

Na de wandeling gingen we samen eten bij Tespelduyn. Ondanks dat we geen valentijn-aanhangers zijn was onze tafel wel romantisch versierd met rozenblaadjes. We tafelden gezellig met mooie wijntjes en hadden een reuze gezellige tijd. Mijn moeder liet mooie rozen bezorgen die onze woonkamer mooie roze opfleuren.
 

Onverwacht leuk was het om mijn zus en zwager te ontvangen. Ze waren in de buurt op doorreis terwijl Ingrid bij Sam’s hockeywedstrijd keek en ikzelf elders hockeywedstrijd floot. We hadden hun oproep gemist maar konden gelukkig nog op tijd contact maken en met elkaar borrelen en eten.

Wanneer we op een bestemming iets plannen kijken we vaak naar een mooie wandelroute en een goed restaurant. Via de zoekterm “Bib Gourmand” kwam we op La Fleurie in Oirschot. Zo gezegd zo gedaan. Na de ronde Nistelrode, Logtsevelden, Eindhoven kwamen we aan in Oirschot voor het diner. Oirschot is een prachtige plaats en was fraai gedecoreerd met verlichting. We lieten ons verrassen met een 4-gangen menu en kunnen dit restaurant aanraden want culinair weten ze hele mooie smaken neer te zetten. Het was genieten.