Langs de zuidkust kom je langs het plaatsje Madalena do Mar. We stopten er zo rond het middaguur en gingen op de voorste rij zitten van een strandtent Tasquinha do Henrique om een hapje te eten en wat te drinken. Een cocktail was er slechts €4 en uit het beperkte assortiment kozen we voor garnalen en French fries. Het smaakte ontzettend goed en de entourage was geweldig: de hoge golven klapten regelmatig stuk op de grote strandstenen. Enkele malen was de kracht zo groot dat het water over onze schoenen liep. Je hoort het schuren van de stenen wanneer het water weer terugstroomt en een volgende golf op komst is terwijl boven ons paragliders hun landing op het strand voorbereidden.

‘s Avonds konden we na of tijdens het eten genieten van de zonsondergangen. Op deze avond gingen we er even voor zitten omdat de lucht en horizon helder waren. Het licht scheen geweldig mooi langs de kust waar een waterval uit de rots kwam. Het was genieten. Terwijl wij genoten in Madeira kregen we eenzelfde soort foto van onze vrienden die op rondreis waren in het “winterse” Zuid-Afrika.

Voor het eerst was onze vakantie-bestemming Madeira. Het eiland behoort bij Portugal en ligt in de Atlantische Oceaan op 4 uren vliegen van Amsterdam. De vlucht naar de hoofdstad Funchal vertrok om 6 uur ‘s ochtends. Met de drukte op Schiphol betekent het dat je om 3 uur al op het vliegveld moet zijn. Sam dropte ons midden in de nacht en daarna ging het baggage afgeven en security heel vlot. Binnen een half uur waren we al door alle stappen heen. De vlucht verliep ook prima over Engeland, langs Bretagne en Portugal richting het eiland.
Na aankomst haalden we onze huurauto, een nieuwe Peugeot 208, op en maakten we om 10:30 uur al onze eerste rit naar Machico, de meest oostelijke punt van het eiland wat ongeveer 51km bij 22km groot is. Omdat onze biologische klok nog op 11:30 uur stond lunchten we eerst bij een strand met vulkaanzand. Op het pad er naar toe zagen we meteen een mooie torenvalk. Het uitzicht vanaf deze plek was fantastisch: een mooie blauwe oceaan en lucht in een decor van palmbomen.

Vandaag gingen Ingrid en ik op bezoek bij een oud-collega en dorpsgenoot die door een ernstige ziekte verblijft in revalidatie-centrum Heliomare in Wijk aan Zee. We hadden om 12:15u afgesproken maar de Velsertunnel bleek afgesloten waardoor we vastliepen op de A22. We reden terug naar Rottepolderplein en moesten toen de A9 nogmaals volgen maar nu door de Wijkertunnel. De vertraging bracht ons een half uur later op bestemming. We ontmoetten Rob en wandelden met hem naar het strandrestaurant dat op 300m afstand ligt. Hij trakteerde ons op een heerlijke lunch met drankjes. We haalden herinneringen op, spraken over zijn situatie en hadden een goede tijd samen. We wensten hem sterkte met revalidatie en zullen voor hem blijven bidden.

Terwijl het gisteren regenachtig was, was het vandaag weer een mooie heldere zomerdag. Er stond een stevige westenwind en dat geeft schuimgolven op de Noordzee. Het is een mooi gezicht als dan de kitesurfers de golven beheersen en hoge sprongen maken. We namen een koffie bij de Koele Costa maar bekeken eerst nog even het mooie kunstobject wat op het strand geplaatst is als onderdeel van de Biënnale Noordwijk.

Vandaag probeerden we een nieuwe route langs de olijfbomen naar het strand plaatsje Ermonia. Het pad was prachtig en gaf mooi uitzicht over de valei en de dorpes Giannades en Vatos. Om ons heen vlogen de vlinders, sprinkhanen en een libellen-paar. Aan het einde van de route is het strand van Ermonia waar we een dag eerder hadden gezwommen.




 

Afgelopen weekend kregen we bezoek van de familie van Salo. De dames deden een hoedencursus bij Ingrid. Met elkaar gingen we naar het strand, barbecuen en wandelen in de duinen. Het was een heel gezellig samenzijn met een hele fijne familie.

Het was vanochtend mooi zonnig weer en we hadden met Rein en Petra afgesproken koffie te drinken bij Tulum in Noordwijk. Het was zoals altijd weer ontzettend gezellig. De koffie en appeltaart was fijn en het zonnetje warmde ons lekker op achter het glas van het terras. Na de koffie maakten we een korte strand- en duinwandeling en trokken we weer huiswaarts langs de kleurrijke bollenvelden.

Vanmorgen gingen we samen met Annelot naar een zeer levendige Paasdienst van Hillsong in Amsterdam. Pasen is het feest van de opstanding en dat werd gevierd!
Vanmiddag maakten we samen met Noud, Sanne, Annelot en Lianne een wandeling langs de duinen en over het strand terug naar Langevelderslag. De twee viervoeters waren ook mee. De oudste, bijna 15 jaar, droegen we bij het oversteken van de duin naar het strand. Genieten zit soms eenvoudigweg in samen kleine dingen doen.

 

Regelmatig krijgen we berichtjes van Annelot en Salo vanuit Costa Rica. Na ons bezoek in juli hebben ze vrienden ontvangen en zijn ze helmaal naar het zuiden afgereisd. Deze week kregen we het bericht dat Salo was uitgegleden op het terras van de bus. Daarbij heeft hij zich behoorlijk geblesseerd en was urgente behandeling nodig. En dat gebeurt dan net voordat ze op het punt staan de bus te verkopen en de terugreis naar Europa te plannen. De foto’s laten de jongelui zien in prachtige gebieden van Costa Rica. We hopen ze binnenkort weer te zien en bidden voor een voorspoedig herstel van Salo.

We zouden even een bakkie doen met elkaar maar het werd een duin- en strandwandeling bij Langevelderslag. We ontmoetten Rein en Petra bij de parkeerplaats en wandelden met elkaar een rondje duinen en vervolgens terug over het strand. Onderweg konden we gezellig bijpraten, selfies maken en bij Nederzandt wat drinken. Ik kreeg al mijn eerste verjaardagskado!

Eén van de dingen die op Annelot’s verlanglijstje stond was het kijken naar een schildpad die eieren op het strand legt. Ook daar is een toeristentour voor. Het vrouwtjes schildpad komt vaak 2-3 keer naar het strand toe om zo’n 80-100 eieren te leggen. Na een zwemtocht zoekt het een plek om te graven, legt 3kg aan eieren in het gat, dekt het weer toe en keert terug naar de zee. We hebben dit schouwspel van dichtbij gezien. Met rode lampen wordt het strand lokaal verlicht om het proces te kunnen zien en toch de schildpad niet te storen. Daarom zijn de foto’s in zwart-wit. De bedreiging komt van mensen en wasberen die de eitjes (zo groot als een tafeltennis bal) erg lekker vinden. Terwijl wij er waren stond de wasbeer al op de loer… Nachtwakers proberen het strand vrij te houden om de schildpad te beschermen.


 

Vanuit Coyote reden we de weg langs de kust naar Sámara. We hadden locale bewoners gevraagd of ook hier rivieren te doorkruisen waren wat niet het geval was. De weg er naar toe bleek grotendeels (weer zo’n 40km) onverhard. Toen de auto het asfalt voelde maakte het een sprongetje van vreugde; minder risico op lekke banden. In het badplaatsje vonden we al heel gauw het Tree Hous Inn hotel. Eerst boekten we voor 1 nacht maar we zouden er 4 blijven. De aparte houten hotel lodge, het prachtige uitzicht over de oceaan en de eetgelegenheden maakten het tot een heus vakantie-verblijf. We kwamen even tot onszelf en genoten met Annelot van deze plek.






 

Vorig jaar daalden we af van de rotsen bij de kapel van de profeet Elia naar Yiali beach (glasstrand). Enkele dagen geleden waren hier met de boot en vandaag gingen we opnieuw de afdaling aan. De laagste ladder (nog steeds op 20m hoogte) was deze keer een kneusje en het vereiste concentratie en giga stappen om dat stuk verticaal langs het touw af te dalen. Het lukte en daarna konden we genieten van het rustige strandje en lekker snorkelen natuurlijk. We waren attent gemaakt op kwallen en daarvn heb ik er 3 gezien. Ze waren prachtig van kleur, 20cmd lang en uiterst vervelend bij aanraking. Vanuit de schaduw van de spelonk had Ingrid prachtig uitzicht over de baai. De klim naar boven was eenvoudiger dan de afdaling alleen iets vermoeiender met deze warmte.
 

Het leek ons heelrijk om met dit warme weer een boot te huren. We huurden via Skiclub 105 in Paleokastritsa 8-persoonsboot met een motor van 30pk (althans dat was de sticker; in werkelijkheid was het bijna het dubbele) en genoten een hele dag van de heerlijke verkoeling op het water. Vanaf de boot zie je de prachtige rotsen van de kust een de wonderlijke gelaagdheid er van. Onderweg konden we bij wel 14 strandjes aanmeren. We kozen voor de twee uitersten op de route en nog eentje er tussen in. Dat was bij Yiali (waar we later vanaf de berg vanaf gaan dalen) en bij een klein strandje onder de burcht van Angelokastro (waar we later naar boven gaan klimmen). Bij het aanmeren genoten we van het uitzicht, zonnetje en snorkelen. In de boot klimmen ging me niet altijd goed af en leverde een behoorlijke bloeduitstoring op toen bij een beklimmen van het kleine trapje een flinke golf er voor zorgde dat ik mijn balans verloor en me tegen de 50pk (oh sorry, 30pk natuurlijk) motor stootte. Al met al was het een mooie dag die we afsloten met een heerlijk diner bij restaurant Nereids in Paleokastritsa.