Onder een mooie avondzon gingen Ingrid en ik een wandeling maken door de AWD. Ik had de camera niet meegenomen om lekker vlot te kunnen door stappen. Toch was er een moment dat het gouden licht het landschap zo mooi verlichtte dat ik met de mobiel een paar foto’s heb gemaakt. Verrassend genoeg kwamen we slechts twee andere wandelaars tegen. Het was een heerlijk rondje met mooie wolkenpartijen en een mooie gloed over de duinen.
 

“Golden Hour” is het uur voor zonsondergang waardoor je een mooie gele gloed over het landschap krijgt. Ingrid en ik wandelden door de Amsterdamse Waterleiding Duinen, een rondje dat we wel vaker lopen. Het licht scheen over de duinen en over de aanwezige herten. Vanavond zagen we er erg veel. De kneu liet zich op een bepaalde plek in grote getale zien en later ook de roodborsttapuit. In de duinen groeit volop het gele gewone jakobskruiskruid met in sommige de rups van de gewone sint-jacobsvlinder. Verrassend genoeg zagen we nog een konijn die zich overdag nauwelijks laten zien.
 

Afgelopen weekend kregen we bezoek van de familie van Salo. De dames deden een hoedencursus bij Ingrid. Met elkaar gingen we naar het strand, barbecuen en wandelen in de duinen. Het was een heel gezellig samenzijn met een hele fijne familie.

Na een mooie muziekavond en met prachtig weer wandelden Ingrid en ik vanmorgen een kilometertje of 12 door de AWD. Onderweg was er het vrolijk geluid van alle vogels die in het duingebied vertoeven: de vink, de tjiftjaf, de rietgors, de kievit, de torenvalk, de roodborsttapuit, de tapuit en de reiger. De route was fascinerend mooi. Ik wilde Ingrid ook even de vossenburcht laten zien waar ik een vorige keer een vossenpup zag. Tot mijn grote verbazing (of teleurstelling) zaten er wel 20 mensen om de burcht heen te wachten tot de vossen naar buiten zouden komen. Na enige ergernis over rookgedrag en luid praten, wat voor mij een teken was van weinig respect voor de natuur, vertrokken we gauw weer om te genieten van de rust en natuur.

 
 

Op deze koningsdag is de lucht blauw en nodigt het weer uit een wandeling te maken. Ingrid en ik togen naar de AWD en wandelden het rondje bij het zweefvliegveld. Onderweg waren er veel blije vogelgeluiden. We zagen de gekraagde roodstaart (eerste rij), de boompieper, de boomleeuwerik (2de rij), de fitis (vierde rij, tweede foto), de torenvalk en de vink. De bomen gaan bloeien en laten hun bladeren schijnen in de zon.




 

Vanmorgen gingen we samen met Annelot naar een zeer levendige Paasdienst van Hillsong in Amsterdam. Pasen is het feest van de opstanding en dat werd gevierd!
Vanmiddag maakten we samen met Noud, Sanne, Annelot en Lianne een wandeling langs de duinen en over het strand terug naar Langevelderslag. De twee viervoeters waren ook mee. De oudste, bijna 15 jaar, droegen we bij het oversteken van de duin naar het strand. Genieten zit soms eenvoudigweg in samen kleine dingen doen.

 

De grote verrassing kwam op de terugweg in de buurt van het Groot Zwarteveld. Een kleine vossenpup was op verkenningstocht. Moeder vos had een stuk eten klaargelegd. De pup pakte het in zijn bek en liep er een stukje mee door de duinen naar het vossenhol. De vacht van het schattige beestje lichtte helemaal op in het zonlicht en de blauwe oogjes maakten het een innemend tafereel.

 

Het was opvallend hoeveel tjiftjaffen er vandaag in de AWD waren. Hun gezang was rondom en gaf een vrolijke noot in de duinen waar de struiken er nog wat dor uit zagen. Zo nu en dan vloog er een reiger met klapperende vleugels over. Als je dan net gunstig staat ten op zichte van de zon en de vliegrichting levert dat mooie slagen op. Ook de torenvalk liet zich hoog in de lucht zien en observeerde mij meer dan ik hem. In het water kleurden de blauwe snavels van de kuifeend mooi op in het zonlicht. En de kwikstaart liet zich in de bomen, bij het water en in het gras zien. Ze waren druk in de weer en liepen parmantig door het veld. De vink was overal en de gaai kraste zijn liedje want zingen kan hij niet. De putter was ook aanwezig maar verschool zich te veel achter donkere takken. Na een stille winter is er weer leven in de brouwerij.



 

Het weer lokte me naar de AWD voor een wandeling net als in mei vorig jaar. De afstand was ongeveer 15km en ik hoopte onderweg veel vogels en misschien wel een vos te zien. Het gebeurde allemaal. Met de 28-200mm lens maakte ik wat foto’s van het landschap. Eerst van de merkwaardige bomen die met veel vertakkingen uit de grond ontkiemd zijn maar ook blikken op het water en foto’s met bloemen en herten in het landschap.





 

Ingrid en ik zijn vanmorgen al wandelend even in Noord-Holland geweest. De provincie grens van Noord- en Zuid-Holland loopt dwars door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het was prachtig zonnig weer toen we vertrokken en ruim 8km door het duingebied was een mooie ontspanning. De vogels waren volop aan het zingen. Overal waren er koolmeesjes maar we zagen ook de putter, rietgors, torenvalk, pimpelmees. kieviet en de grote zaagbek (in vlucht). Herten waren er ook maar dat wordt al heel gewoon behalve als ze een mooie pose maken.


 



 

Vanmorgen wandelden we met onze boezemvrienden door de AWD. Vanwege de verwachte bewolking was er twijfel om de camera mee te nemen. Als het dan zover is, moet het digitale oog ook mee. Rein had het tweelingoog (zelfde 200-600mm lens) van zijn jongste zoon mee. Samen speurden we de bomen, poeltjes en duinen af om vogels of herten te spotten. Tot onze grote verrassing scheen de zon en was het licht prachtig. Ingrid had voor onderweg koffie meegenomen, Petra verzorgde lekkere koeken en op een mooie duin genoten we van de korte onderbreking. Het werd een heerlijke ochtend die we afsloten met een gezellige lunch op Tespelduyn.


 

Sinds 2008 kom ik in de AWD om te fotograferen. Twee keer heb ik een ijsvogel gezien maar nog nooit kunnen fotograferen. Rein zei wel eens tegen me dat er altijd wel iets gebeurt als ik door de duinen loop. Vandaag was het in ieder geval raak en het leuke was dat Rein er bij was met eigen camera en lens. We hebben vele tientallen foto’s gemaakt. Niet alles lukt maar het is een geweldig gevoel als de ijsvogel op korte afstand uit de berm of van een tak plotseling (en dat is onberekenbaar) een duik neemt, kort onder water is en met een visje in zijn te grote snavel weer boven komt en er even heerlijk voor gaat zitten. Als het dan genoeg is, is er tijd voor even model zitten.


 

Bij waarneming.nl wordt de baardman als “vrij algemeen” beschouwd. Als Rein en ik op 6 meter afstand twee baardmannen in de ogen kijken bent je razend enthousiast. Dat wil je in beeld hebben. De camera heeft moeite met scherpstellen omdat de vogels wild om het riet heen draaien. Toch zitten er een paar mooie foto’s tussen. De mooie oranje snavel geeft bijna licht, bijzonder mooi.
 

Het licht was vanmorgen uitstekend. Door de afwezigheid van wolken was er geen verstrooiing maar mooi gericht licht, en ook mooi tegenlicht. De kleine bonte specht liet zich horen en zien, de brilduikeer schudde even zijn veren droog, de twee nonnetjes stelletjes en ook de dodaars zwommen hun rondje terwijl de herten in veeltallen de cameramannen observeerden. De natuur blijft boeien.

 

Het was een mooie zaterdag, de zon scheen volop en samen met vriend Rein trokken we door de duinen. Met de groothoeklens op de a7s nam ik wat opnames op 10mm met diafragma f11. De lens maakt prachtige perspectieven als er wolken, een pad of een kanaal voor je ligt. De zon krijgt een stervormige verschijning en creeert een beeldschoon plaatje. Op de a9ii had ik de 200-600mm gemonteerd voor vogels en ander materiaal wat snel voor de lens zou gaan verschijnen. Ook Rein had deze lens op de camera voor onze zoektocht. En dat was vandaag raak: de kleine bonte specht, de koperwiek, de ijsvogel, de dodaars, de nonnetjes en de baardman. Zie hierna volgende items.