Na geluisterd te hebben naar het verhaal van Ruth en Naomi in Hour of Power, trokken Ingrid en ik door de duinen. We gingen struinen door de duinen, los van het pad en langs veel vogels. Er waren bijzonder veel geluiden, veel meer dan een week geleden. We zagen o.a. (in volgorde van de foto’s): de vink, de boomleeuwerik, nogmaals de boomleeuwerik, de gekraagde roodstaart en de kneu.
Vanmorgen had ik een afspraak bij de chirurg ter controle van de elleboog operatie. De wondsnede is goed hersteld en ook de beweging in de elleboog komt weer in de buurt zoals het was. Medisch gezien is het genezen. De grootste verandering na de laatste operatie is dat er rondom het bot aanzienlijk veel litteken weefsel is verwijderd. Bij onvoldoende beweging van de arm kan dit zich opnieuw voordoen. Goed bewegen dus.
Daar ben ik vanmiddag maar meteen mee begonnen en heb een ruime wandeling door de AWD gemaakt. Het windje was fris maar met een mooi zonnetje tussen de wolken door was het aangenaam en waren er warempel nog een paar mooie vogels waar te nemen, d.w.z. te fotograferen. Het ging om de rietgors, fitis en roodborsttapuit.
Vanmorgen wandelden Ingrid en ik door de duinen. De zon verscheen zo nu en dan fel tussen het wolkendek door. Dat gaf hele mooie landschapsbeelden. Onderweg reden we met de S60 heel stil met de elektrische motor door de bollenvelden. De stilte bevalt Sam ook wel (hij werkt bij fatdaddy in de verkoop/export van elektrische steps/fietsen/boards) want tijdens de wandeling appte hij al of hij elektrisch mocht rijden naar de hockey training.
Wandelen en fotograferen gaf gelegenheid om bij te praten, plezier te maken en te genieten van de natuur. De te grote bank was hilarisch als klimtoestel maar zeker ook als ruime zitbank.
Vanwege het prachtige weer had ik vanmiddag vrijgenomen. Ingrid en ik struinden ruim 7km door de duinen, ongeveer dezelfde route als afgelopen zondag. In de zanderige duinkommen reflecteert de zon als op het water en uit de wind is het bijna zomers. De grond was nog wel koud en vochtig wat lang zitten niet erg comfortabel maakte. Onderweg was het rustig wat vogelgeluiden betreft maar toch zagen we de duin- en boompieper. En dat was het dan wel, behalve dan die vele herten. Een middagje wandelen in dit stralende weer in februari is toch weer lekker genieten.
Om half tien vanochtend wandelden door de AWD met Rein en Petra. Ingrid had koffie meegenomen die we gezellig nuttigden in een duinkom met de zon in het gezicht. Was de temperatuur vorige week nog ver onder nul, vandaag was het ver boven nul, 15 graden maar liefst. We kozen voor een 7km lange struinwandeling en kwamen veel herten tegen. Er waren veel vogelgeluiden van met name de koolmezen, vinken en kraaien. In een donker bos zagen we een specht en later de roodborsttapuit, de duinpieper, de torenvalk en enkele buizerds.
Als je zo door natuur wandelt en de duinen bedekt zijn met sneeuw en ijs, kom je van bijzondere composities tegen die de natuur zelf in elkaar steekt. Met het zonlicht van voren, achteren of van zij springen die bijzondere tafereeltje er uit. Zwart ijs met witte vlekken, sneeuwtopjes die reflecteren in de zon, ijsblokjes met weerspiegeling tegen de zon, ijsringen om een boomstam en zo voort. Qua leven was het rustig met weinig vogels. Toch was er de kramsvogel die zich al slapend indekte tegen de kou.
Achterin de AWD zijn de waterreservoirs, een plek met watervogels, vossen en herten. Regelmatig heb ik er vossen gespot behalve in de laatste 3-4 jaar. Vandaag was het raak, een vos liep over het ijs, helaas van me af, en bleef in de zon staan om even de omgeving te observeren. Vanwege de koude wind had ik mijn camera in een muts ingepakt. Ik kon die snel verwijderen om foto’s te schieten. Ook al zijn ze deel van de omgeving, het blijft toch altijd weer fascinerend om de vos met zijn prachtige staart te zien, en al helemaal in een wintertafereel.
Vanmorgen was ik om 8:00 uur onderweg naar de AWD om een wandeling te maken en te fotograferen. De temperatuur was -8 graden en het was vrijwel windstil. Het was een prachtige ochtend voor de camera omdat er geen bewolking was en de winterzon het landschap fantastisch opkleurde. Ik had de telelens mee maar de landschapsfoto’s maakte ik met de iPhone. Met dit licht kan dat prima.
De wandeling in de duinen was een rondje van ongeveer 6,5 km. Met het veelvuldig stoppen voor de foto’s (en deze keer was ik niet de boosdoener 🙂 ), was het ook prettig voor Ingrid om na het oplopen van de voetblessure weer te kunnen wandelen. Het was bijzonder gezellig om bij te praten en tegelijk door de lens heen naar de natuur te kijken. Door de mooie winterzon kleurde het landschap geel en was het tegen de zon in mooi contrast-rijk.
Nadat we de vroege uitzending van Hour of Power hadden gekeken, gingen we met Rein en Petra wandelen in de AWD. Het was druk in de duinen. Parkeren was al een uitdaging maar het weer lokte enorm na een week regen en kou. Het was winters koud vanmorgen, -3 graden, maar met goede kleding was het prima te doen. Het landschap was winters wit en de rijp hing aan de plantjes, mos en het gras. Onderweg pakten Rein en ik veel foto’s en namen we van het hele gezelschap een “selfie” met de zelfontspanner.
Het zien van een wit landschap was de moeite waard om samen even een korte tour te maken door de duinen. De laatste keer dat we sneeuw (in Nederland) zagen was op 22 januari 2019. Omdat Ingrid haar voet heeft geblesseerd na een val op de trap was een wandeling niet mogelijk. We reden met de Mini een leuke route en stopten bij het kasteel in Lisse en in de duinen van Langevelderslag. Ik zou een echt dik pak sneeuw wel leuk hebben gevonden voor een struinwandeling door de duinen. Wie weet?
De grote verrassing van vandaag was de buizerd die op 15 meter van mij rustig in de boom zat en mij toeliet op zo’n korte afstand. Heerlijk om het mooie dier van zo dicht bij te bewonderen. Na een stuk of 6 foto’s vond hij dat de fotoshoot wel lang genoeg had geduurd en vloog een metertje of 20 verder om daar rustig en laag op een tak te zitten. Kort daarna was er de rietgors. Door het prachtige licht was de vogel in zijn achtergrond een mooie verschijning. Niet veel later gebeurt hetzelfde kleurrijke tafereel met het brilduikers echtpaar. De gelopen route was ruim 10km. Op het kaartje is te zien waar de foto’s zijn genomen.
Ondanks dat veel vogels op winterverlof zijn, is er met de zon weer veel kleur in het landschap. En de vogels en herten die je nog tegenkomt krijgen meteen een mooie tekening in het duinlandschap.
Niet verwacht maar toch gekomen: het zonnetje. Daarom maar gauw de cameras gepakt en op naar de duinen voor een wandeling. Ik had de Laowa 10-18mm op de a7s en de Sony 200-600mm op de a7iii bij me. De 10mm is super geschikt voor landschappen en mooie wolkenpartijen. Vandaag heb ik geleerd dat je de groothoek niet alleen kan gebruiken om de wolken in perspectief naar je toe te laten komen maar ook van je af. Met de wolken tegen een strak blauwe lucht krijg je een prachtige diepte-werking in de foto.
