Door het slechte weer besloten we maar geen wandelingen te maken en dan doorweekt thuis te komen. We togen naar Luxemburg waar we het museum voor moderne kunst bezochten. Het MUDAM, Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean, is een kunstmuseum in Luxemburg-stad uit 2006, gelegen op de Kirchberg, buiten het centrum. Het museum is gebouwd op de ruïnes van voormalig Fort Thüngen en is op zich al bewonderingswaardig. De kunst binnen was eigenlijk bagger behalve 1 schilderij, 1 tafereel met drumstellen aan plafond en de grote spiegelopstelling in de grote hal. In de entree hangen de portretten van groothertog Jean en groothertogin Joséphine-Charlotte.


 

De volgende stap op de route was het Van Abbemuseum in Eindhoven. Het museum ligt in het hartje van de stad en heeft tot 26 januari een expositie van Frans Hals onder het thema “Oog in oog met Frans Hals”. Helaas zijn er maar 2 schilderijen van hem te zien. Het mooiste van het museum vond ik eigenlijk het gebouw zelf. Onder de getoonde kunst zat zeker originaliteit maar echt mooi vond ik het niet. Er waren o.a. het vlechtwerk met bedrukt hout van Tijs Rooijakkers, schilderijen van Ad Snijders, werk van Nathan Coley (“A place beyond belief, 2012”), werk van Dan Peterman (“de grote kussenbank uit 2007), schilderijen van Wim van de Plas (ook in braille beschikbaar), van Anselm Kiefer, van Carel Willink met zijn vrouw en veel mooi werk van Jan Sluijters van rond 1910-1931, en vele anderen.

In het derde en vierde gedeelte van de Hermitage waren oude meesters en oud-ingerichte kamers. De grote zaal met meer dan ware-grootte schilderijen (gigantisch groot) was indrukwekkend. De schilderijen uit de VOC tijd werden bijgestaan door vergelijkende reportages van actuele personen zoals Ruud Gullit. Ook de paar werken van Rembrandt, niet noodzakelijkerwijs prettig, waren bijzonder met de anatomische onderzoeken naar hersenen en buik. Tot slot was er de memorabele zaal met monumenttegels van de koninklijke familie en hun banden met de Russische adel (begon met Willem II die met Anna Paulowna trouwde), daarna de kerkzaal, de keuken van het vroegere armenhuis en de registerkamer waar de administratie werd onderhouden.

 

De Nederlandse (outsider) kunstenaar Willem van Genk (1929-2005) heeft een uitzonderlijk actief brein gehad met veel aandacht voor detail. Hij ziet de wereld vol dreigingen die hij in zijn werk in kaart wil brengen en bouwt met die gedachten zijn eigen wereld. In veel werk is er de bijna obsessieve drang naar detail die hij uit wegenkaarten, trein- en metrolijnen, luchtvaartroutes en dienstregelingen haalt. Op de tentoonstelling zie je dan grote schilderij-tekeningen van wereldsteden, soms haarfijn gedetailleerd. Ik had nog niet van Willem van Genk gehoord maar was onder de indruk van zijn originele creativiteit.




 

In de Hermitage in Amsterdam is een tentoonstelling van meer dan 300 stuks juwelen van de Russische tsaren en tsarinnen uit de 19de eeuw en daarvoor. Veel hiervan komt uit de Hermitage van Sint Petersburg en is zelfs nog nooit getoond in Russische musea. De eerste expositie staat vol met mooie schilderijen van de deftige dames (uit de Romanov familie, Julia Telyakovskaya, tsarina Maria Fjodorovna, enz.) die maar al te graag hun mooie sieraden wilden tonen. Dat ging niet altijd op want soms waren de sieraden zo zwaar dat ze hooguit geëtaleerd konden worden op een sjieke plek in de mooie huizen. De expositie liet niet alleen de schilderijen zien maar ook de mooie kleding die prachtig werd getoond achter glas (weliswaar). Ook was er het sieraad van Bibi van der Velden met de “Memento Mori” en gemaakt is in de vorm van een grote verwelkende tulpenknop. Het is versierd met miniatuurinsecten bestaande uit goud, edelstenen, robijnen, smaragden, karmozijnrode saffieren en kleurloze diamanten. Daar naast hing de bekende postzakjas van Koningin Máxima, ontworpen door Jan Taminiau.



 

Een verrassing na het museumbezoek was de tip van de gastheer om ook het Huis Van Gijn te bewonderen. Op de website https://www.huisvangijn.nl/ is de informatie te vinden: “Simon van Gijn, zakenman, jurist en verzamelaar woonde aan de Nieuwe Haven van 1864 tot zijn dood in 1922. Zijn huis en verzamelingen liet hij na aan de Vereniging Oud-Dordrecht om de collecties openbaar te maken en het huis als museum in te richten onder voorwaarde dat het interieur zo veel mogelijk in tact zou blijven.”. Het huis is nog steeds in stijl en laat mooie verzamelingen van boeken, prenten en mechanieken zien die Van Gijn gebruikte in zijn studeerkamer en bibliotheek. Ook de keuken, slaapkamers en badkamer zijn in goede staat gebleven en laten oude ketels en ovens zien voor het koken en warm badwater. Op de zolder is een oude speelgoedverzameling te zien die bijzonder is te meer omdat het echtpaar Van Gijn zelf geen kinderen had. De tip in het museum om dit bijzondere huis te zien was zeker een toetje op ons weekendje weg.

 

We kwamen specifiek voor de kleding expositie in het Dordts museum. Tevens was er een expositie van Kees Verweij, een”Cobra”-genoot van Karel Appel. De werken van de vaste tentoonstelling zijn prachtig. Opvallend werk was er van Albert Cuyp, Ary Scheffer, Van Strij, Johan Weissenbruch en Jan Toorop. Het museum was erg trots op het meesterwerk van Albert Cupy, nl. die van de ruiter op het paard in het landschap (groot afgebeeld).




 

Tijdens onze wandeling door Zierikzee liepen we tegen het Stadhuis Museum aan. Een bezoek kon nog net voor sluitingstijd. Het museum is klein maar laat vooral de geschiedenis zien van de handel en vervoer met schepen. Een belangrijke bron van inkomsten was de meekrap waarmee kleur konden worden gegeven aan textiel. Zierikzee lag van oudsher aan zee en had een eigen haven die later moest concurreren met Antwerpen en omliggende steden. Het museum heeft een trouwzaal die nog steeds in gebruik is. Op de bovenste etage levert de balkenconstructie een ingewikkeld schouwspel en zijn daarvoor speciale ligstoelen geplaatst om als bezoeker gemakkelijk omhoog te kunnen staren.

 

Het stadspaleis van Bergen op Zoom is de Markiezenhof. Het voormalige woonpaleis is ontstaan ergens tussen 1485 en 1520 in opdracht van het middeleeuwse hof van de heren en markiezen van Bergen op Zoom: Jan II en Jan III van Glymes, vader en zoon. Aan het eind van de vijftiende eeuw was dit adellijke Brabantse geslacht in hoog aanzien gekomen. Het stadspaleis is een mooi monument in de stad en bezoekers kunnen genieten van de goed ingerichte kamers en van schilderijen met historie van Bergen op Zoom. Ook is er een expositie van oude vormen van volksvermaak en situaties uit de Middeleeuwen.

Een ander museumbezoek was naar het Salm (en Schwarzenberg) paleis dat tegen de Praagse burcht aan ligt. Het museum had moderne kunst met controversiële, misselijkmakende, beelden van martelingen; niet onze stijl. Maar er waren ook mooie objecten te bewonderen waaronder die van Ron Mueck (met levensechte mensenbeelden), Keith Haring (met prachtige kleurrijke schilderijen), Andy Warhol (met portretten) en Frank Stella (vierkante kleurpatroon).


 

De National Gallery Prague (NGP) heeft door de hele stad musea. We wandelden naar het Veletržní museum (ook wel Trade Fair Palace genoemd) dat gelegen is in een typisch oud-communistisch stijl gebouw aan de gelijknamige boulevard. Bijzonder was het Van Gogh schilderij en de expositie van Alberto Giacometti met zijn smal uitgesneden (zelfportret) beelden.


 

In Parijs heb je de MAM en in Lisse de LAM, het Lisser Art Museum met als thema voedsel. We gingen met zijn vijven en begonnen onze tour op de bovenste etage. Je loopt dan meteen tegen een moeder aan die met haar kindje net boodschappen heeft gedaan. Weliswaar is de mevrouw in verkleinde vorm van dezelfde kunstenaar, Ron van Mueck, die vergrote mensenbeelden maakt zoals te zien in Voorlinden museum. Omdat het thema “voedsel” is vind je hele mooie objecten en wandkunst van bekende en minder bekende kunstenaars. Een opvallende expositie is die van de Israëlische kunstenaar Itamar Gilboa die een verzameling wit porseleinen voorwerpen toont van over een jaar geconsumeerde producten.

Na de lunch liepen we 50m verder naar het Stedelijk Museum van Schiedam met exposities van Meesterlijke Vrouwen. Er zaten prachtige werken tussen, met name van Charely Toroop, Lou Loeber, Alida Pott en Jacoba van Heemskerck. Sommigen zijn geboren in de 19de eeuw en hun werken zijn daarom veelal in de 20ste eeuw gemaakt. Daarnaast waren er Cobra exposities en herinneringen aan Schiedam met oude foto’s. De Amerikaanse kunstenaar Mark Rothko had een belevingstentoonstelling neergezet die geleend was van het Boijmans van Beuningen museum. Hij maakte abstracte kunst en één van zijn topstukken mag je in je eentje (zonder telefoon) bekijken: het schilderij Grey, Orange on Maroon, No. 8 uit 1960 (tweede foto hieronder). Eerlijk gezegd werd ik er noch warm noch koud van; ik kan niet in het schilderij kruipen waar sommige mensen van alles uit halen en ik niet verder komen dan een beeldscherm met een vrolijk toetsenbord er onder. Excuses aan de mensen die opgewonden raken van dit schilderij. Ik genoot meer van het werk van de vrouwen en foto’s uit de vorige eeuw.

Het museum Voorlinden ligt op een prachtig landgoed. De tuin is prachtig aangelegd en laat de contouren en ontwerp van het gebouw uitstekend tot zijn recht komen. De drukte was groot en we konden bijna geen parkeerplek vinden. Toch was het museumbezoek de moeite waard.
 

Het spelen met licht en ronde vormen is prachtig vertolkt door Yayoi Kusama. Zij is 90 jaar en is de maker van de gestippelde pompoen en de licht kubus (Infite Mirror Room) waar je samen 45 seconden in mag en verbaasd kan worden over de lichtspiegeling van ronde lichtvormen. Ook de bollen en schilderijen zijn fascinerend. Natuurlijk mag ook het bezoek en ervaren van de grote metalen valkken van Richard Serra niet ontbreken in het bezoek. Het zwembad blijft een leuk idee voor een museum als ook de kleine liftjes van Maurizio Cattelan.