In voorgaande jaren zijn we twee keer in de plaats Paleokastritsa geweest maar nog nooit zijn we op de berg met het klooster geweest. Met het prachtige weer trokken we vandaag de berg op naar Monastery Paleokastritsa. Het was beslist de moeite waard want het klooster heeft ook een klein museum en boven op de rots heb je een prachtig uitzicht over de zee. Voordat we naar binnen konden kreeg Ingrid een mooie rok en sjaal aangeboden om de korte broek en schouders af te dekken.





 

Vlakbij ons huis is het Glas Strand waar je alleen per boot kan komen of via een bergafdaling (en terug natuurlijk via een stevige beklimming). De afdaling was behoorlijk steil en om toegang tot het strand te krijgen moest je je even flink bekwamen in het afdalen langs een touw over de kiezels. Eenmaal op het strand aangekomen was het bijna een privé-strand. We konden heerlijk zwemmen en genieten van de rust. De beklimming van ruim 200m was een behoorlijke inspanning en minder gevaarlijk dan de afdaling.


 

Het vakantiehuis was inderdaad net als op de foto’s: een mooi design huis, een prachtig zwembad en zeezicht. Met al het blauw van de zee en lucht ontsnap je niet meer aan een heerlijk vakantie-gevoel. Naast dat het huis aan alle verwachtingen voldeed, waren de Zwitserse gastvrouw en Franse gastheer bijzonder gastvrij. We kregen hele goede tips over de omgeving en werden ‘s avonds gefêteerd op een heerlijke welkomsborrel. Het enige punt van aandacht was dat de Peugeot 508 en de landweg niet volledig compatibel waren. De 508 hebben later gewisseld voor een 4-wiel aangedreven Jeep Renegade. Naast het prachtige huis, het heerlijke zwembad en het prachtige uitzicht was de omringende natuur geweldig mooi en waren er veel dieren om ons heen, 12 (wilde) katten en opvallende andere wilde dieren, daarover later meer.

 

Het was al weer een tijdje geleden dat we onze vrienden hadden gesproken. We hadden afgesproken bij Langevelderslag omdat het weer zo fantastisch was. We praatten elkaar even bij over familie aangelegenheden, recente gebeurtenissen, vaccinaties, juridische kwesties en de plannen voor de zomer. We genoten van de gesprekken, de wandeling en de mooie ondergaande zon. Ook zagen we een zeehond in de Noordzee en een hert in duinen aan de zeekant. Erg leuk.

 

De digitale Opwekkingsconferentie bracht Pinksteren heel dicht bij. Annelot kwam gisteren en vandaag bij ons op bezoek. We genoten als gezin en zijn weer aangemoedigd in ons geloof. Vanwege de regen en kou was het toch wel fijn om binnen te zijn. Tegen het einde van de dag begon de zon te schijnen en waagden we het er op om een wandeling te maken. Dat was goed uitgekiend want op het moment dat we de oprit opreden begon het weer te hozen. Op het strand hoorden we de donder van zee komen. Toch even lekker uitgewaaid en droog gebleven.

Ondanks de slechte weersvoorspellingen voor deze week, was de wandeling over het strand zonnig. De avondzon scheen prachtig over de Noordzee terwijl een vissersboot dicht langs de kust door de weerspiegeling van het zonlicht voer.

 

Bewolking kan vervelend zijn als wolken de zon afschermen. Mooie wolkenpartijen kunnen ook fascinerend zijn en geweldige kleurcontrasten geven. Zo was het vanmiddag ook toen we een wandeling maakten door de duinen en terug over het strand. De wind spoorde paragliders aan om langs de duinrand thermiek te zoeken.
Nu de eerste versoepelingen mogelijk zijn is iedereen weer lekker buiten om uit te waaien. Er komt weer leven in de brouwerij. Het was een heerlijke wandeling waarbij we net ontsnapten aan de buien uit de donkere wolken.


 

De winderigheid vanuit het westen was geen koude wind. De zee was wel stuimig en enkele kitevliegers maakten dankbaar gebruik van de thermiek vlak voor de duinrand. Ingrid en ik wandelden met de honden door de duinen en terug over het strand. Lekker uitwaaien heet dat.
 

 

Vanmiddag maakten Ingrid en ik een lange wandeling door de duinen, bos en over het strand. Onderweg nam ik wat foto’s van de omgeving. De lucht was bewolkt maar het uitzicht helder. We konden de gebouwen van Den Haag duidelijk aan de horizon zien. Met de iPhone 8 had ik eerder foto’s gemaakt en ik baalde dat de resolutie maar niet verder kwam dan 2048×1536 pixels. Er blijkt een “High Efficiency” of “Most Compatible” instelling te zijn die eigenlijk betekent “Lage” of “Hoge” resolutie. Hoe achterlijk moet je zijn om zulke bewoordingen te vinden voor een camera formaat? De standard van 12M pixels is inmiddels weer terug naar 4032×3024. Los van het feit dat ik 4:3 ook absurd vind. Waarom niet gewoon 3:2? Ik krijg steeds meer een hekel aan die appels. Gelukkig is er de app Hydra die meer uit de camera haalt en een optie heeft voor laag licht en hoge resolutie. Hydra doet dat door 10 foto’s achter elkaar te maken en dan te combineren. Onderstaande foto’s zijn met Hydra gemaakt en geven een resolutie van 6528×4896 met dezelfde telefoon camera. Daardoor kon ik weer wat gaan knippen en houd ik genoeg pixels over voor de uiteindelijke foto.
 
 

Vanmiddag was de lucht opnieuw helder en gingen we een strandwandeling maken met Noud en Sanne. Noud reed de Volvo naar een nog vrije parkeerplaats. Nadat we eerst een stukje duinen hadden gelopen kwamen we aan bij het strand waar de wolkenpartijen adembenemend mooi waren. Van heel licht naar heel donker met regenval in de verte en de regenboog over de duinen. Het lichtspel was geweldig. Op de terugweg hebben we nog wel even wat de nattigheid gevoeld.


 

Het is woensdagmiddag en ik heb nog verlof in verband met herstel van mijn elleboog. Het weer is heerlijk fris en samen laten we de honden uit op het strand. Heerlijk om de zon zo op je hoofd te krijgen. Toen ik de eerste foto maakte dacht ik, oeps, ik heb mijn camera met 10-18mm lens in de auto laten liggen. Dat was een beetje dom want hij hing aan de hoofdsteun van de achterbank vol in het zicht. Gelukkig is er niet ingebroken en bleek er achteraf niks aan de hand. De foto’s heb ik gemaakt met de iPhone.

 

Tussen de buien door scheen de zon mooi over de zee en het strand. We maakten even een wandeling om de benen te strekken en frisse wind in te ademen. ‘s Ochtends hadden we geluisterd naar Bobby Schuller van Hour of Power die een mooie preek had over volharden. Hij refereert naar 2 Timoteüs 2 waar Paulus schrijft: “Mijn kind, wees sterk door de genade van Christus Jezus. Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen. Deel in het lijden als een goed soldaat van Christus Jezus.” en in vers 11: “Als wij met hem gestorven zijn, zullen we ook met hem leven; als wij volharden, zullen we ook met hem heersen; als wij hem verloochenen, zal hij ons ook verloochenen; als wij hem ontrouw zijn, blijft hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan hij niet“. Met alle beperkingen vanwege het corona-virus, tegenslagen in het leven of ongemakken is volharden een belangrijke opgave waar een beloning aan vastzit zoals Paulus dat aan Timoteüs doorgeeft.

Dit weekend was een familie-weekend. Op zaterdagochtend hadden we bezoek van onze vrienden Rein en Petra. ‘s Middags werkte Sam om wespen te bestrijden en nam op de rit terug Annelot mee vanuit Amsterdam. Zij bleef dit weekend bij ons logeren. Noud moest werken en zijn vriendin ook. Op zaterdagavond keken we met Annelot de film Changeling; een verhaal waar je haren recht van overeind gaan staan, zeer boeiend.
Op zondag keken we naar Hour of Power om ons denken te vernieuwen als we zelf en onze omgeving willen veranderen. Vanmiddag gingen we met Annelot naar het strand met een stralende zon en een kraakheldere strakblauwe lucht. Vanavond brachten we Annelot terug naar Amsterdam samen met Noud en Sanne. Dat was zeker nodig om alle ingekochte planten en potten 4 hoog te krijgen. Het was fijn om elkaar te ontmoeten en plannen te maken voor de zomer.



 

Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power. Hierin sprak Bobby Schuller over vergeving met twee opmerkelijke punten: 1. Vergeving is een actie vanuit kracht omdat het moed vraagt om dat te doen, en 2. Niet vergeven komt vaak uit broosheid of zwakte omdat het ruimte geeft aan boosheid en rancune. Daarna kwam er een mooi interview met Rik Felderhof. Hij had net een boek geschreven dat is getiteld: “The Vatican Tales”. Hij vertelde over andere boeken, zijn leven als schrijver en zijn fascinatie over Jezus, de zoon van God. Hierover had hij samen met Cees Baan een boek geschreven geheten: “Simon, de buurjongen van Jezus” om zijn verbeelding van de kinderjaren van Jezus vorm te geven, best grappig en nieuwsgierig. Voor meer info, kijk eens op zijn website: https://www.rikfelderhof.nl/. Na deze uitzending rondde ik de foto’s af van gisteren en plaatste ze op dit blog. Toen dat er op zat gingen Ingrid en ik samen wandelen door de duinen naar het strand waar het enorm woei en het zand langs onze onderbenen schuurde. Er waren veel kite-surfers en dat gaf een mooi schouwspel.

 

Ook vandaag zijn we er nog beduusd van. Het videootje van haar verrassende aankomst hebben we 10x afgespeeld. Je vraagt je af waarom die ouders niet zo enthousiast reageerden toen Annelot voor hun neus stond. Heel eenvoudig: we konden het even niet geloven. Vanmiddag gingen Ingrid en ik maar even uitwaaien met de twee Maltezers. Even napraten en genieten van een blauwe lucht en een blauwe zee. We beseffen dat God goed is. Hij stortte Zijn Heilige Geest uit met pinksteren. En Jezus zei nog in Joh.14:15-18 dat Hij de Trooster stuurt die altijd bij ons zal zijn. Zo hebben we Zijn bescherming voortdurend ervaren. Mijn moeder maakte me attent op het verhaal in Handelingen 12:6-17 waarin wordt verteld van Petrus die uit de gevangenis werd bevrijd door een engel. Bij het kloppen op de deur had het dienstmeisje dezelfde beduusdheid want Petrus stond voor de deur en: dat kan niet. Van deze belevenissen word je vrolijk en zeg je geweldig wat God heeft gedaan en doet.