De Duitse keizer Wilhelm II is met name bekend geworden op Corfu vanwege het paleis Archilleion dat hij kocht in 1907. Zijn vrouw, de keizerin van Oostenrijk en Hongarije Elisabeth, later meer bekend als “Sissi” vertoefde hier ook graag. Wilhelm II genoot van het eiland en in het bijzonder van de zonsondergang bij Pelekas waar hij een uitzichtpunt bouwde, nu bekend als de “troon van de keizer“. Ondanks dat we al een aantal malen op Corfu zijn geweest hebben we dit punt nooit eerder bezocht. Het geeft richting het oosten een prachtig uitzicht over het eiland, met name de hoofdstad Kerkyra maar ook het restaurant Ambelonas is van hieruit te goed zien. Richting het westen is ‘s avonds de zonsondergang te bewonderen.
 

De wandeling van vandaag begon in Vatos en dan over de berg langs olijfbomen en langs klooster Mirtiotissas naar restaurantje Bella Vista. Na een korte lunch zochten we een plekje tussen de rotsen om even een frisse duik te nemen in het heldere zeewater. En dat laatste was zeer aangenaam bij een temperatuur van 34 graden.





 

In het zuidelijke deel van Corfu ligt het Korissionmeer. Langs de westelijke kant ligt een smalle duinenreeks met een onverhard pad van ongeveer 3km tot een klein kanaaltje dat het brakke water met de zee verbindt. Langs de weg kun je gemakkelijk parkeren en even een stop maken op het zandstrand. De begroeiing bij het kanaaltje deed ons denken aan de Peleponeses met groen, rotsen en kiezels. Het duinzand was behoorlijk heet en schoeisel was absoluut noodzakelijk. We genoten van het warme water en vooral van de rust op het strand. Op de terugweg aten we typisch Griekse gerechtjes met als favoriet de Griekse Salade en Tzaziki.
 

Zeevissen, dat stond op ons programma voor vandaag. Met z’n vieren reden we vanuit Esquibien naar de haven van Le Guilvinec. Daar pikte de vissersboot van soizen.fr ons op voor een tocht van 4 uren. We vingen deze keer 35 vissen. Dat is een verbetering van het record uit 2018; toen was het 20. De buit was makreel, sprot, wijting en zandspiering. Sommigen van deze vissen zitten op een diepte van 30-40 meter terwijl de makreel zich beweegt op een diepte van 5-10 meter. Het was een leuke activiteit, lichtelijk fris op het water maar ook wel motiverend om soms 2-3 vissen tegelijk te vangen.

 

Een andere kustplek is Pointe de Kastel Koz. We verwachtten een kasteel te zien op de rotsen, strategisch geplaatst om aanvallende troepen te kunnen weren. Op afstand bleken er geen echte restanten meer te zijn van het platform op de rots wat dateert uit 450 voor Christus. De plaats van Kastel Koz huisvestte een dorp van ongeveer 200 inwoners. De vindplaats wordt toegeschreven aan het einde van het Neolithicum of het begin van de Bronstijd. We wandelden op de helling van dit rotsplatform en zagen onderweg nog een geelgroene hagedis voorbij springen (zie later blog item).
 

De noordkust van de punt ten westen van Douarnenez is bijzonder rotsachtig en hoog ten opzichte van de waterlijn. We maakten een aantal bezoekjes aan deze kust om de rotsen te beklimmen en van het uitzicht te genieten. Met Noud en Sanne maakte ik een uitstapje bij de plek Pointe de Penharn. Hier zagen we vele vogels en een prachtige hagedis (zie later blog item).
Met Ingrid’s vader zocht ik de plek met hele steile rotswanden. De dieptes zijn zo groot dat we ons maar neerlegden op de grond om naar beneden te kijken. Eén misstap of uitglijder betekent einde oefening en dat is bijzonder ongewenst natuurlijk. Dit uitstapje hadden we ook al eens gedaan in 2015. We waren wel benieuwd welke kustplek het nu eigenlijk was. Het bleek Brézellec te zijn.

 

Het gehucht waar ons vakantiehuis in Frankrijk staat heet Brigneoc. Aan het einde van de straat naar de zee staat het huis en vandaar uit kun je een rondje omloop doen van 1,8km die je langs door duingebied, langs rotsen en langs de oceaan leiden. Overal waar je loopt zie je ver over het water of over het landschap met strand en typische Bretonse witte huizen. Midden op de omloop staan twee oude kannonnen die werden gebruikt tussen 1633 en 1871. We boften enorm met het prachtige weer met heerlijke ochtend- en avondzon. Met zulk licht konden we even wat familie-foto’s maken.
 

Het woord rotswandeling bestaat eigenlijk niet maar toch ging onze wandelroute over de rotsen en grote keien. Het was één van de eerste dingen die we deden toen we voor het eerst hier in Esquibien waren, toen de kinderen nog heel klein waren. Rotswandelen is een beetje sentiment en leuk om te doen. Voor het huis ligt een grote punt dat omringd is door een rotspartij en grote keien. Het is een kleine kilometer in lengte en je bent een klein uurtje bezig. De spieren worden even gerekt maar zolang je niet op gladde stukken springt is het goed te doen.
 

Bij aankomst in Esquibien hebben we eerst boodschappen gedaan, de baggage uitgeladen, even wat gegeten en gedronken, hondjes uitgelaten en in mijn geval even een dutje gedaan. Vannacht waren we om 3:00 uur vertrokken en om 15:00 uur aangekomen. Het was een lange rit maar de mooie bestemming maakt alles goed. Er staan prachtige bloemen in de tuin, we hebben oceaan-zicht, een perfecte plek om lekker te genieten; en een heerlijke omgeving om weer te fotograferen.
 

Het uitgestelde bezoek van de familie vond vandaag plaats. Sam had een oude motor gekocht en zou die opknappen met zijn oom, mijn zwager. Terwijl de heren klusten aan de 1000cc Suzuki, ging ik met Ingrid, mijn moeder en zus door de bollenstreek. De jongste dames maakten daarna een wandeling over het strand naar Wassenaar waar mijn moeder en ik hen weer ophaalden. Thuis aangekomen lunchten we met elkaar en genoten we van het mooie weer in de tuin. Helaas was er voor de motor geen goed nieuws: er was teveel om te herstellen. De dag was erg gezellig en enorm geslaagd. Tot de volgende keer maar weer.

Nu Annelot klaar is met de Bijbelschool in Ensenada neemt ze nu van de gelegenheid gebruik om Mexico verder te verkennen. Deze week kregen we bericht dat ze in Cancun is en daarna op het eiland Cozumel verblijft, ruim 8200km hier vandaan. Het weer is daar voortreffelijk aan de oostkust. We zijn blij weer van Annelot te horen.

Na vele dagen van regen en storm, was er vanmorgen een blauwe heldere lucht. We hoefden niet lang na te denken om juist nu te gaan wandelen. We namen de honden mee en liepen langs de duinen in noordelijke richting en over het strand terug. Het strandbeeld was uniek: heel breed en vlak zoals we het nog niet eerder zagen. Door storm Corrie en hoogwater op zee is er opvallend veel afslag van de duinen geweest. Het geeft een merkwaardig beeld. In verschillende kranten is hier ook melding van gemaakt, o.a. in de Leeuwarder Courant van 2 februari jl.: ‘Ook langs de kust van Zuid- en Noord-Holland is veel duin weggeslagen door het hoge water in combinatie met harde wind. Volgens het hoogheemraadschap lijkt het op sommige plaatsen “alsof er geen strand meer bestaat” ‘.

 

We zijn allemaal de lockdown behoorlijk zat. De week tussen kerst en oud-en-nieuw was qua weer al knudde en door de lockdown is bewegingsvrijheid beperkt. Afgelopen week was het weer meer van hetzelfde. Voor mezelf was het oké omdat ik toch aan het werk was. Voor Ingrid niet, voor haar geen begeleiding van schoolkinderen, geen droge wandelingen en geen uitjes naar stad of musea. Afgelopen woensdag heb ik overigens wel mijn booster gehad, Ingrid krijgt hem morgen.
Kunnen we eindelijk uit de lockdown gaan?
Gisteren hebben we toer gemaakt met de auto naar Hillegom, langs de AWD naar Zandvoort en terug via Aerdenhout en Noordwijkerhout. In Hillegom haalden we een heerlijke koffie en choco met hele goede slagroom, terwijl de plensregen op de auto kletterde.
Gisteravond keek ik naar de film First Reformed waarin de predikant van een hervormde kerk in de ban kwam van pessimistisch klimaatdenken. Hij raakte er zo overstuur door dat hij tot wanhoop gedreven werd. De liefde hield hem overeind want de liefde bracht hoop. Dit was ook de strekking van de prediking van Hour of Power. Angst leidt tot wanhoop. Liefde leidt tot hoop. God is liefde en onze hoop is op ons gericht, niet op het weer, niet op een lock-out of het extremisme rondom vaccinatie. De Bijbel (Rom. 12:2) spreekt er van om hervormd (“Reformed”) te worden in ons denken: geloof, hoop en liefde.
Vanmorgen leek de lucht aardig geklaard. Nadat we Hour of Power hadden gekeken reden we naar Langevelderslag voor een wandeling met beide honden. De lucht was bewolkt en de zon creëerde een groot contrast met de witte golven wat een prachtige aanblik gaf. Zo was er weer wat ruimte in ons bewegen.

Nu eindelijk het zonnetje weer stond te schijnen, was het een mooi moment om even een frisse neus op het strand te halen. De wind woei hard over het strakke zand en de witte koppen stonden te vlammen op de zee. Onze jongste hond liep enthousiaste rondjes om ons heen. Heerlijk om zo tussen het werk door even naar het strand te kunnen gaan. En dan gauw weer aan de slag. Dit is een van de voordelen van thuiswerken.



 

Gisteravond zijn we thuisgekomen na de activiteiten in mijn moeders appartement. Vanaf donderdag verbleven we bij Ingrid’s ouders die ons hielpen bij de herstelklus. We ontbeten en dineerden samen en hadden ook een gezellige tijd samen. De beide hondjes waren ook mee. Het verblijf vonden ze leuker dan de autorit. Met de S60 na 19:00uur duurt de rit minder lang en was het gemiddelde 114km/u voor de afstand van 190km.
Na een beetje uitslapen vanmorgen maakten we een mooie duin- en strandwandeling. De zon scheen helder en gaf een mooi nazomerse gloed over strand en zee.