De petgaten vullen zich met schoon water en de oevers raken begroeid en in het water komen de bijzondere waterplanten van het laagveengebied terug. Dat trekt de libellen en vogels aan. Halverwege de route keer je overdwars voor de Spiegelplas en zo weer het rechte eind terug tussen de plassen door naar ‘s-Graveland. In Ankeveen hebben we gezellig geluncht bij restaurant Lekr; zag er goed uit om eens uit eten te gaan.
Zie ook Ankeveen (1).
Nadat we vanmorgen de honden hadden uitgelaten en ontbeten, reden we naar ‘s-Graveland bij Ankeveen. Natuurmonumenten (waar we nu lid van zijn) heeft opnieuw een mooie route langs de Ankeveense plassen uitgestippeld van ongeveer 11km. Ook vandaag hadden we mooi weer en het werd zelfs 25 graden, bijna zomers in de zojuist aangebroken herfst. Onderweg krijg je veel te zien rond de opnieuw afgegraven petgaten. Uit de petgaten heeft men vroeger het veen gewonnen. Het gebied is open en afwisselend.
Zie ook Ankeveen (2).
Vanmiddag maakte ik een korte wandeling door de AWD om even met de camera en het monostatief een paar foto’s te schieten. Vogels waren er bijzonder weinig. Alleen de koolmees is er in grote getale. Ze zijn mooi van kleur maar verraderlijk in hun geluiden; het zijn net papegaaien die andere vogelgeluiden nabootsen. Ook herten in overvloed en dat gaf gelegenheid om de voorkeurstoets te oefenen van full-frame naar aps-c instelling te veranderen en omgekeerd. De mooiste foto was echter de zandhagedis die vlak voor me in het hoge gras opdook. Onderweg kwam ik zelfs nog een wilde bijennest tegen.
Zullen we even naar Nistelrode? Winkelen of wandelen? Het werd beide. Bij Van Tilburg hebben we even geluncht en gewinkeld. Daarna reden we door naar de Loonse en Drunese duinen ten westen van Den Bosch, ten zuiden van Waalwijk en ten noorden van Tilburg. De heide staat prachtig paars te bloeien en de zandvlakte kleurt mooi with tegen een blauwe lucht.
De koele zomeravond na de wandeling werd nog even opgewarmd door de houthaard in de hooiberg van Ingrid’s ouders. Met de zon er nog bij deden de hommels hun rondje langs de bloemen in de tuin.
De weersvooruitzichten voor vandaag en morgen zijn gunstig. Daarom planden we met familie om op de volgende dag het skûtsjesilen in Earnewâld te bezoeken. Op de dag vooraf ging ik met Ingrid’s vader een wandeling door de Houtwielen maken, – een natuurgebied -, om met de nieuwe lens fauna te fotograferen. Ondanks dat er weinig vogelgeluid was kwamen er toch een paar mooie exemplaren voorbij. En dat was puzzelen. Welke vogel was het nou? De eerste leek op een bosrietzanger maar was eigenlijk te donker en is waarschijnlijk toch een jonge rietgors (tweede foto eerste rij) met zijn donkere veren en nog niet zo donker uitgesneden kop. Dan is er de andere grotere puzzel (eerst foto eerste rij). Is het nu een notenkraker, Siberische notenkraker, vrouwtje, mannetje, jonge vogel of toch een grote lijster? Met dank aan de ANWB Vogelgids van Europa blijkt het een jonge spreeuw te zijn die in zijn eerste complete vliegvacht zit die behoorlijk afwijkt van de volwassen spreeuw. Verder waren er graspiepers, lepelaars, buizerds en vlinders.
Er zijn vele wandelroutes in Nederland in verschillende provincies. Vandaag kozen we voor de “Grootschermerroute” die was aangeboden door Wandelnetwerk Noord-Holland. Op papier was de afstand ongeveer 10,68km maar met de mapmywalk app komt die op 11,51km. De rit er naar toe leidde ons door onbekende plaatsjes zoals De Rijp, Graft en Noordeinde. In Graft en Grootschermer staan prachtige raadhuizen midden tussen de typisch Noord-Hollandse houten woningen. Het landschap in deze streek is heel kenmerkend vanuit de lucht met de kleine weilandjes en slootjes. Halverwege de wandeling loop je door Schermerhorn waar we een koffietje pakten op het terras en het kleinste museum van Nederland bezochten. Het oude huisje is in goede staat bewaard met nog alle oude elementen. De afkomst van de uitdrukking “ondergeschoven kindje” is me eindelijk helder geworden. De wandeling is een aanrader. Op de terugweg reden we via Zaanstad waar het grote hotel is gebouwd met elementen van dezelfde Noord-Hollandse houtwoningen.
De nieuwe Sony SEL FE 200-600mm F5.6-6.3 G OSS supertelezoom is binnen en die moet natuurlijk even worden geprobeerd. Vanmorgen lukte dat niet vanwege de regen. Omdat het vanmiddag erg woei en de zon zich slechts zo nu en dan laat zien, zijn de eerste foto’s in het park genomen en van een paar bloemen in de tuin. De lens is net iets zwaarder dan Sony SAL 70-400mm F4-5.6 G SSM maar is zeer compact in handeling omdat bij uitzoomen de zoom niet verder uitschuift en je beter controle hebt over de balans.
Voor vertrek vanmorgen had ik via Natuurmonumenten een wandelroute gevonden op het eiland Tiengemeten. Een pontje meert aan bij Nieuwendijk en vertrekt elk uur naar Tiengemeten over het Haringvliet. Het eiland is een natuurgebied met veel wilde bloemen en een paar boerderijen. Vogels en dieren hebben onder de rook van Rotterdam toch een prachtig leven.
De “Rode Zonnehoed” (Echinacea Purpurea) staat in de tuin volop te bloeien en nodigt uit om van heel dicht bij te worden bekeken (met lens). De 70mm macrolens weet daar wel aardig raad mee en laat de kelken in de roestbruine bloemhoofd tot in detail zien. Ook de andere bloemen die we in het voorjaar plantten komen nu tot bloei en maken de tuin bijzonder levendig en kleurrijk.
De fietstocht naar de Kaleb gemeente in Warmond werd vanmorgen abrupt onderbroken door een lekke band. Het was juist zo’n fijne dag om op zondag naar de kerk te fietsen. Na de wandeltocht met de fiets aan de hand maakten Ingrid en ik vanmiddag een wandeling naar de polder buiten het dorp. Op de Kaag waren veel bootjes en in de sloot veel lelies. Ik kon het niet laten om de lelies te fotograferen (met mijn nieuwe statief). De roze lelies had ik nog niet eerder gezien.
Vanmorgen werd ik vroeg verrast met ontbijt op bed, happy socks, parfum en een set fotografie-tijdschriften. Vaderdag vieren is een voorrecht, ten eerste dat je vader mag zijn en ten tweede als je kinderen blijk geven van waardering. Ik voel me daarom de koning te rijk. Ingrid en ik vertrokken vanmorgen om haar vader in het zonnetje te zetten. We hadden beide viervoeters mee zodat de pup kan wennen aan de autoritten. Onderweg stopten we even in het Friese landschap voor beentjes strekken en het legen van de blaasjes. Het samenzijn met haar ouders was fijn en begon met prachtig zonlicht voor het fotograferen van de rozen. Daarna bezocht ik mijn moeder en hadden we een gezellige tijd samen. Op de terugweg pikten we Annelot op in Amsterdam en thuis konden we buiten eten en opnieuw foto’s maken van rozen en prachtige wolken.
De planten die we eind april plantten staan volop in bloei door een vruchtbare combinatie van zon en regen. De bloemen komen prachtig en de insecten doen hun werk om de bstuiving te bevorderen. Schoonheid zit om je heen, je moet er gewoon even bij stil staan.
De berichten vanmorgen uit Sri Lanka zijn zorgwekkend. Zonder enige reden zijn bijna 140 mensen op onzinnige wijze om het leven gekomen. Zelfs een bisschop in Sri Lanka heeft de paasdiensten geannuleerd in verband met de veiligheid van de gelovigen. Toch is de opstandingskracht van Jezus sterker dan de fysieke dood. Het erge is de illusie van deze bewegingen dat ze daarmee denken een plaatsje in de hemel te kunnen krijgen. Het geheim van het evangelie is heel eenvoudig: je kunt het niet verdienen, je ontvangt het alleen door geloof in de barmhartigheid die Jezus toonde door voor ons aan het kruis te sterven. Hij overwon die dood drie dagen later; Pasen is niet het feest van eieren of paashaas maar van redding en overwinning.
Na het vieren van de opstanding vanmorgen in de Hillsong kerk in Amsterdam, fietsten Ingrid en ik vanmiddag door de gele velden naar Het Joppe in Warmond. De rietzanger deed zijn melodie langs het water en de roze tulpen lieten zich nog even zien.
De tuinman had een hoek van de tuin voorbereid voor nieuwe planten. Vandaag hebben we de planten op hun bestemming gezet. Daarna heb ik voor de verandering de macro-lens weer eens uit de kast gehaald en close-ups gemaakt van de bloemen.
