Gisteren ontving Annelot de sleutel van haar nieuwe appartement. Vandaag reden Ingrid en ik naar Enschede om met Annelot een inventarisatie te maken van de eerste benodigdheden en maatvoeringen. Eerst bezochten we Annelot op haar school waar leerlingen ons verwelkomden met bloemen. We mochten met haar klas mee lunchen van de gerechtjes die de leerlingen uit Syrië, Afghanistan en Somalië hadden meegenomen; de moeders hadden lekker eten voorbereid. In het appartement maakten we eerst schoon en installeerden we de enkele spullen die we hadden meegenomen. Na het opmeten van de ruimtes, bestelde Annelot de vloerbedekking en het vinyl. Binnenkort gaan we terug voor het leggen er van.

Door omstandigheden hebben we vandaag Annelot verhuisd uit Münster. Haar nieuwe bestemming in Enschede is nog niet bekend en dus is haar interieur tijdelijk bij ons opgeslagen. Ik had last minute bij Autohopper een grote Renault G20 gehuurd en vanochtend om 8:00 uur reed ik met Ingrid en Annelot de ruim 250km naar Münster. Na 4 uren inpakken en inladen was de auto tjokvol en konden we de terugreis beginnen. De hulp van Annelot’s kamergenoten was geweldig. Ze hielpen met het sjouwen van de spullen uit het appartement, 3 trappen naar beneden en dan nog naar de auto. Voor de Duitse fietsers en voetgangers had ik twee mooie rood-witte pionnen geplaatst om zo de foutgeparkeerde auto te markeren. Het hielp want alle voorbijgangers waren begripvol in tegenstelling tot de vorige keer toen we met autopech gebruik moesten maken van het fietspad. Op de terugweg dropten we Annelot’s fiets in Enschede en vervolgden we onze reis in plensregen naar huis. Thuis aangekomen laadden we de auto in zeer korte tijd uit door de hulp van Noud en Sanne. Het was 21:30 uur en de auto kon ongeschonden terug naar de verhuurder. Het is hier nu gezellig druk in en rondom het huis, wel leuk zo vlak voor de kerst.

De rit naar Annelot in Münster verliep vanmorgen vlot. We kwamen haar bezoeken om haar appartement te zien en haar te helpen met praktische zaken voor haar inrichting. In de auto hadden we een eettafel, eetstoelen, een krukje, een schilderij en gereedschap geladen. Ingrid had voor onderweg koffie meegenomen en met het zonnetje erbij voelde het als een heerlijke vakantiedag. Mijn moeder had ons gevraagd bloemen voor Annelot mee te nemen. Eenmaal aangekomen (met het adres van Salo in de routeplanner; oeps, even corrigeren in Münster-centrum) stond Annelot al klaar en had een parkeervak vrijgehouden. Ze had een tafel vol heerlijke broodjes en lekkers klaar gemaakt. Dat was heerlijk genieten met elkaar. Na de lunch zetten we de nieuwe eettafel in elkaar, hingen we de sierkapstok en het schilderij op. De grote wand werd voorzien van een grote cirkel die als passe partout kon dienen voor fotootjes en schilderijtjes. Annelot was er blij mee en wij met haar.

Nu haar appartement ingenomen kan worden, is Annelot vanmiddag met een vol ingepakte auto naar Münster gereden. Ze gaat daar wonen en in Enschede werken. We zijn blij voor haar dat ze een plek heeft gevonden en werk dat bij haar past. We wensen je een goede start en de zegen van God op je levenspad.

 

Het gras naast de schuur was veranderd in mos. Het werd hoogtijd voor iets anders. Omdat we nog oude klinkers op voorraad hadden leek de oplossing eenvoudig: bestraten maar. De voorraad bleek voldoende. Met regelmatig de rug strekken en houding wisselen zat het straatje er aan het einde van de dag in. Daarna moesten de kieren worden gevuld met breekzand. Met de ware elektrische step drukten we de klinkers op hun plaats.
 

Om de border bij de schuur te vullen, togen we vanmorgen naar tuincentrum & sierbestrating De Oosteinde in Hillegom. Wat een gemoedelijke zaak is dat. We konden een restant Moräne keien meenemen, per kilo in een emmertje gewogen en in een aanhangwagen geladen. In eerste instantie vroeg ik of men het kon brengen. Nou, wil je dat echt zei de eigenaar, voor €70? Heb je een trekhaak? Neem dan even de aanhanger mee. En zo reden we met 319kg keien terug naar huis. Thuisgekomen hielp Sam met uitladen en later met de aanleg. Onderweg was het toch nog redelijk druk aan het worden vanwege de bezoekers aan de Keukenhof. De aanleg duurde niet lang en zo hebben we het beeld van Esquibien in onze achtertuin.

Gisteravond, na de hockeytraining, belde Sam me. Ik dacht: gezellig. Hij had een rustige stem maar al snel kwam de reden waarom hij belde. HIj had een stuk van zijn voorste tand af. Een hockeybal raakte hem hard in het gezicht. Door het dragen van een goed bitje is erger voorkomen. Vanmorgen kon hij meteen bij de tandarts terecht. Ingrid ging even mee en samen reden ze er in de Volvo naar toe. Er werden foto’s gemaakt. het spalkje achter de tanden werd opnieuw gesteld en de tand is weer bijgewerkt. Gelukkig bleek er op de foto’s geen verdere schade te zijn. “Samen uit, samen thuis” ging maar net goed want tijdens het laatste stukje begon Sam zich onwel te voelen. Hoe het kon is niet bekend maar hij heeft de auto nog wel op het pad gezet, wel schuin in het gras. Hij kon het zich niet meer herinneren. Ingrid kon de auto nog uit zetten, op 30 cm van het huis. Eind goed, al goed.

Al bijna 2 jaar werk ik vanuit huis. De corona is de aangever op 16 maart 2020. Thuiswerken heb ik eigenlijk nooit gewild om mijn eigen kantoor voor mezelf te hebben en niet te associeren met werk. Vanaf dag één is werken van achter mijn eigen bureau me uitstekend bevallen. Je hebt je eigen ritme, soms koffie samen en mijn eigen (Deezer) muziek. Soms komt er een verrassing en dat was vandaag. Prachtig licht scheen door de kleine openingen van de jaloezieën: de regenboog liet zich even zien. Gauw de camera gepakt en een foto genomen.

In de serre wilden we graag een vloerkleed en daarom gingen we vanochtend winkelen. We slaagden niet in Cruqius en reden door naar Rozenkelim in Haarlem. Achteraan op het industrie-terrein, niet ver van de Ikea, is een oude gerenoveerde fabrieksschuur met enorm veel keus van kleden uit Afganistan, India, Marokko en andere landen. We kochten een bescheiden formaat vloerkleed. Het bezoek aan de hal was op zich al de moeite waard en slagen is daar niet zo moeilijk.

Dertig jaar geleden werden we eigenaar van het huis waar we wonen. Nadat we de akte hadden ondertekend en de sleutel hadden ontvangen, hebben we de inboedel vanuit Rijswijk overgebracht. Er volgde een periode van verbouwingen en nog steeds wonen we hier naar tevredenheid.

Op 25 juli overstroomde het appartementencomplex waar mijn moeder woont en heeft ze sindsdien niet meer haar woning kunnen betrekken. Afgelopen dagen gingen we met familie en vrienden de meubels installeren en inboedel terugplaatsen. Het was een hele aanloop in de afgelopen maanden naar de herinrichting vanwege schade-opruimen, drogen van de woning, schilderwerk, nieuwe deuren plaatsen en het leggen van een nieuwe vloer. Met elkaar plaatsten we de kasten en meubels op de plek van bestemming. Na twee dagen gezellig samen werken kon mijn moeder weer wonen op haar eigen plek. Ik heb waardering voor mijn jongste zus en zwager die onderdak boden aan moeder voor 2,5 maanden. Dank daarvoor. En ook waardering voor mijn moeder die deze periode sterk is geweest en van haar logeerverblijf heeft genoten.




 

De herstelwerkzaamheden aan de woning van mijn moeder zijn begonnen en binnenkort gaan we haar nieuwe meubels installeren. Ook een aantal kasten, die door de waterschade in juli zijn beschadigd, worden vernieuwd. De locale zorg is door mijn zussen gedaan en op afstand heb ik kasten samengesteld en besteld bij Ikea. Deze week zijn de bestellingen per vrachtauto bezorgd en andere delen opgehaald uit Amsterdam en Utrecht. Het geheel is nu op een centrale plek verzameld en wacht op groen licht voor monteren.

Al heel vroeg vanmorgen trof een overstroming van regenwater het appartement van mijn moeder. Het water was tot 20cm gestegen in alle vertrekken en bracht schade aan alle meubilair, alle vloeren, deuren en apparatuur. Toen we in Friesland aankwamen was er heel veel activiteit van brandweer, medische zorg, coordinatie vanuit de woningbouw cooperatie en Salvage. Ingrid en ik hadden allerlei schoonmaakgereedschap mee gebracht maar al gauw bleek dat er met deze schade professionele hulp nodig was. Mijn moeder kan in de komende weken haar eigen woning niet betrekken en heeft gelukkig bij familie onderdak. Ze is er gelukkig erg dapper en moedig onder en dat valt zeer te prijzen. Dat toont aan dat ze een sterke vrouw is.
De overstroming heeft het landelijk nieuws gehaald op SBS6 en de Telegraaf (screenshots hieronder zijn hiervan genomen). Qua omvang is het niet vergelijkbaar met de ellende die het water bracht in het zuiden van Nederland. Toch is het gevolg voor de bewoners van het appartementencomplex die in de leeftijdscategorie 80+ zitten wel enorm groot. Er wordt nu hard gewerkt aan een oplossing en herstel.

 

Toen we vanmorgen iets na 7:00 uur beneden kwamen deed het keukenlicht het niet. Ik ging gauw even kijken of er een zekering gesprongen was of dat de aardlekschakelaar iets ongebruikelijks had gedetecteerd. Niks van dat alles. Ook de vriezer lag er uit. Maar die zit op een hele andere groep. Dit klopt niet. Het heeft toch niet te maken met de bekabeling van de oplaadpunten? Nee, dat kan niet. Ik heb de elektriciën gebeld en die kon meteen komen. De hele meterkast had hij gedemonteerd en toen bleek dat Fase 2 geen spanning gaf. Het lag dus aan Liander. Enfin, Liander gebeld en is er een ticket aangemaakt. Gelukkig was de monteur er bij want daar zouden de eerste vragen komen: heeft u de zekering…, heeft u de aardlek…, heeft u….; kleuterschool vragen zoals in het telefonisch menu. Ik ben potverdorie afgestudeerd in elektro en weet wat een fase is en wat het verschil tussen spanning en stroom is. Er bleek een kabel kapot te zijn in de straat om de hoek. Drie blokken met huizen lagen er uit. Het duurde tot 15:00 uur totdat alles weer hersteld was.

Het opladen van de hybride Volvo hoeft voortaan niet meer met het lange haspelsnoer. We hebben twee oplaadpunten aangelegd, eentje voor de Volvo en eentje voor een mogelijke tweede hybride auto. De meterkast is voorzien van 2 aparte groepen. Mocht de hybride later worden opgevolgd door volledig elektrisch dan hoeft alleen het eindpunt worden voorzien van een drie-fasen oplader en de meterkast aangepast. De bekabeling is al uitgerust met 5-aderige 2,5mm draad die door de kruipruimte naar de eindpunten gaan. Nadat de monteur de eerste kabel had aangelegd durfde hij de tweede niet te doen omdat de kruipruimte achterin nog kleiner is. Ik had een tijdje geleden al gehoord van een man die klem zat in zijn kruipruimte en bevrijd moest worden door de brandweer. Dat willen we niet. Daarom ging ik zelf met een schepje in de hand de kruipruimte in en heb de kabel naar buiten geduwd door het gaat wat de andere monteur had geboord. Daarna ben ik gauw gaan douchen en weer aan het (thuis)werk gegaan. De oplaadpunten zijn klaar en alle straatwerk is weer teruggelegd.